You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Muziek<br />
Ook muziek maken is zo’n hobby die ik<br />
moest laten schieten. Ik heb ruim 26 jaar in<br />
de fanfare meegespeeld. Eerst twaalf jaar<br />
trompet, daarna hoorn.<br />
Ik voel de helft van mijn gezicht niet,<br />
waardoor ik lucht langs mijn mondstuk<br />
blaas, in plaats van er in. Ik kan mijn vingers<br />
vaak niet op tijd aansturen, waardoor ik<br />
de ventielen te laat indruk of loslaat. Ik zie<br />
steeds slechter, waardoor ik mijn partij niet<br />
goed kan lezen. Mijn ademsteun is helemaal<br />
ellendig slecht, ik heb alle energie nodig om<br />
mijn romp overeind te houden.<br />
Het meest geweldig vond ik altijd de<br />
repetities voor een concertconcours, of een<br />
mooi concert. Tijdens de repetities werd er<br />
soms zo geweldig mooi muziek gemaakt. En<br />
ik zat er dan midden in, maakte deel uit van<br />
deze prachtige uitvoering. We voelden dan<br />
allemaal op hetzelfde moment dat we iets<br />
bijzonders maakten.<br />
Mijn muziekinstrument was eigendom van<br />
het orkest en we repeteerden in een eigen<br />
verenigingsgebouw. Dat repeteren moest<br />
ik in een rolstoel doen, omdat mijn benen<br />
daarna dienst weigerden en pijn deden. Die<br />
pijn was overigens niet het ergste, wel dat ik<br />
mijn grootste hobby niet meer kon uitvoeren.<br />
Als ik heel veel zou oefenen, zelfs dan zou ik<br />
nooit meer het niveau halen dat ik had. De<br />
kracht was er uit, het lukte niet meer.<br />
‘Nog één concert en dan zal ik mijn hoorn<br />
inleveren’, dacht ik nog. Maar ik kreeg<br />
opnieuw een hernia en kon per direct geen<br />
hoorn meer spelen. Einde van dit liedje.
Change language