Dossier burgerpersoneel : interview met kolonel ... - Federale politie

Dossier : Burgerpersoneel bij de rijkswacht (1/5)
"Een verrijking voor de eenheid of de dienst"
Revue : Hoe wordt het burgerpersoneel bij de rijkswacht
aangeworven ?
Kolonel Duchatelet : "De aanwerving van het burgercontractueel
personeel van de rijkswacht gebeurt op basis van het Koninklijk Besluit
van 24 mei 1994 (BS 24 juni 1994). Het aantal contractuele
personeelsleden dat jaarlijks door de rijkswacht mag worden in dienst genomen wordt
bepaald door de minister van Binnenlandse Zaken.
De algemene en bijzondere voorwaarden worden vermeld in het Belgisch Staatsblad. De
plaatsaanbiedingen worden tevens aan alle rijkswachtbrigades en aan de diensten van
VDAB, BGDA, ONEM en ORBEM medegedeeld.
De rekruterings- en Selectiedienst (RSP) van de rijkswacht staat in voor de selectie, soms in
samenwerking met andere diensten zoals het Vast Wervingssecretariaat of interne
rijkswachtdiensten. De aanwerving geschiedt dan op basis van de rangschikking en het
aantal vacante betrekkingen. Geslaagde maar niet batig gerangschikte kandidaten worden
op een twee jaar geldige werflijst geplaatst in volgorde van de behaalde resultaten."
Revue : Wat is het verschil in statuut tussen de rijkswachters en het burgerpersoneel ?
Kolonel Duchatelet : "De rijkswachter is tewerkgesteld op grond van een eenzijdig vastgelegd
statuut, zoals de andere ambtenaren, terwijl het burgerpersoneel werkt op basis van een
arbeidsovereenkomst en dus contractueel.
De ambtenaar sluit, voor zijn indiensttreding, met de publiekrechtelijke persoon (de overheid) geen
arbeidsovereenkomst af. Zijn rechten en verplichtingen kunnen éénzijdig door de openbare overheid
bij wet of reglement worden vastgesteld en op dezelfde wijze, naargelang van de noodwendigheden
van de dienst, gewijzigd.
Bij een arbeidsovereenkomst kunnen de essentiële elementen van de overeenkomst slechts
gewijzigd worden indien er een nieuwe overeenstemming is tussen beide partijen. Daar schuilt het
grootste verschilpunt met het statuut.
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

Revue : Wat zijn de rechten en plichten van het contractuele personeel ?
Kolonel Duchatelet : "De rechten van de contractuele personeelsleden worden vermeld in hun
arbeidsovereenkomst en slaan op de wettelijke, reglementaire en administratieve bepalingen waarop
ze kunnen aanspraak maken. Enkele voorbeelden : het recht op jaarlijkse vakantie en kinderbijslag,
de bescherming bij arbeidsongeval of beroepsziekte, het toekennen van sommige verloven enz.
Voor het burgerpersoneel dat bij de rijkswacht werkt, wordt tevens met aandrang verwezen naar de
discretieplicht (schending van het beroepsgeheim)."
Revue : Heeft het burgerpersoneel recht op nacht en zondagtoelagen ?
Kolonel Duchatelet : "Behalve het personeel van niveau 1 heeft het contractueel personeel
eveneens recht op toelagen voor nacht- en zondagwerk zoals de andere personeelsleden van het
openbaar ambt. Dit volgt uit het KB van 26 maart 1965 dat de toelagen en vergoedingen van het
personeel in overheidsdienst vastlegt."
Revue : Wat is de plaats van het burgerpersoneel in de hiërarchie ?
Kolonel Duchatelet : "Het burgerpersoneel wordt aangeworven in een bepaalde betrekking die zich
hiërarchisch op een bepaald niveau bevindt. In bepaalde betrekkingen zullen bepaalde leden van het
burgerpersoneel dan ook gezag hebben over bepaalde rijkswachters. De rijkswacht werkt dus meer
en meer op basis van een functionele hiërarchie. De graad of het statuut wordt hierbij minder
doorslaggevend."
Revue : Wat is de carrièremogelijkheid van het burgerpersoneel ?
Kolonel Duchatelet : "Het contractueel personeel heeft een vlakke loopbaan verbonden aan de
uitgeoefende functie. Dit houdt in dat zij bezoldigd worden op basis van de aan de functie verbonden
wedde of weddeschaal. Indien die personeelsleden een voltijdse betrekking uitoefenen hebben zij
dus recht op anciënniteitstoeslagen (annales en biannales).
Zij kunnen ook postuleren voor nieuwe betrekkingen van een hoger niveau indien zij aan de
voorwaarden voldoen. Na selectie kunnen zij dan gebeurlijk een nieuw contract aangeboden krijgen
en toch werkzekerheid behouden (iemand met een diploma graduaat boekhouden begint als klerk,
postuleert voor opsteller en nadien voor de openstaande betrekking van boekhouder). Hierbij loopt
bovendien de reeds verworven weddeanciënniteit door."
Revue : Hoe verloopt de integratie van het burgerpersoneel bij de rijkswacht ?
Kolonel Duchatelet : "Over het algemeen gebeurt de integratie van het burgerpersoneel redelijk
vlot. Het merendeel van de rijkswachtchefs ziet de komst van dit personeel als een verrijking voor
zijn eenheid of dienst.

Zij betekenen ook een enorme verrijking zowel voor de interne leefcultuur als voor de dienstverlening
aan de bevolking. De groeipijnen die er soms nog zijn nemen we er dan ook graag bij."
Revue : Mag het burgerpersoneel aansluiten bij een syndicaat ?
Kolonel Duchatelet : "Het burgerpersoneel kan aansluiten bij de syndicaten van het openbaar ambt
en dus niet bij de rijkswachtsyndicaten. Binnen de rijkswacht en voor het burgerpersoneel in dienst
bij de rijkswacht werd een basisoverlegcomité en een comité veiligheid, gezondheid en verfraaiing
der werkplaatsen opgericht dat voor de eerste maal op 5 oktober 1995 samenkwam. Voordien
werden echter ook reeds trimestriële bijeenkomsten met de burgersyndicaten georganiseerd."
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

Dossier : Burgerpersoneel bij de rijkswacht (2/5)
"Opvang, hulp en contact"
Sociaal assistenten bij de rijkswacht
Een van de burgerjobs bij de rijkswacht die de laatste tijd regelmatig in de kijker kwam is die van sociaal
assistent. Zeker in de ganse zaak Dutroux en aanverwanten werden zij meermaals ingeschakeld, zowel naar
de slachtoffers en hun familie toe als naar de rijkswachters die bij het onderzoek werden betrokken. Maar
ook in andere, spijtig genoeg dikwijls dramatische gebeurtenissen van de laatste jaren werd frequent op hen
beroep gedaan. Denk hierbij aan de kettingbotsing te Deinze in 1996.
Het verdient de moeite om aan hen een bijzonder stukje te wijden.
Voor het ogenblik zijn er 36 sociale assistenten werkzaam bij de rijkswacht.
De eerste sociaal assistenten werden geëngageerd in 1993 bij het stressteam van de rijkswacht dat in
datzelfde jaar werd opgericht. Hun taak binnen dit stressteam bestaat er in hoofdzaak in om samen met de
andere specialisten van het team bijstand te verlenen aan de rijkswachters op het psychologische,
emotionele, sociale of relationele vlak. Deze sociaal assistenten hebben dus in hoofdzaak een intern
georiënteerde functie.
Later werden er ook sociaal assistenten aangeworven voor de rijkswachtdistricten. Hun taak is, in
tegenstelling tot die van hun collega’s van het stressteam, eerder extern georiënteerd, met name in het
domein van de slachtofferhulp. Zij staan mee in voor de opvang van en de bijstand aan slachtoffers die zich
wenden tot de rijkswacht, zowel bij het eerste contact als bij een later herbezoek. Maar zij hebben ook een
taak in het domein van de preventie en de bestrijding van de drugverslaving. De sociaal assistent helpt ook
de rijkswachters in het contact met sommige bevolkingsgroepen zoals benadeelde jongeren, spijbelaars,
ouders wier kind in aanraking is gekomen met het gerecht, bevolkingsgroepen van niet-Belgische oorsprong,
enz. Hun opdracht bestaat er in hoofdzaak in de communicatie te bevorderen en de spanningen die er
kunnen zijn op te lossen. Natuurlijk kunnen ook de rijkswachters zelf, die problemen hebben op hun steun en
deskundigheid beroep doen.
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

Dossier : Burgerpersoneel bij de rijkswacht (3/5)
Burgerpersoneel bij de rijkswacht
Valérie Bortot en Nathalie Meeus, bij de Algemene Reserve :
"Wij zijn aangeworven via een advertentie van het Vast
Wervingssecretatriaat. Onze passie voor paarden - we hebben er
allebei drie - maakt het werk bij de ARG heel aangenaam. Onze
integratie in de rijkswacht is perfect verlopen. Er heerst hier een
uitzonderlijke teamspirit en de werksfeer is uitermate aangenaam.
Zo aangenaam zelfs dat wij erover nadenken, rijkswachter te
worden en carrière te maken in de Algemene Reserve. Als je van
je hobby je beroep kan maken, moet je die kans grijpen."
Ghislaine Feytens, op de Generale Staf
"Ik ben bij de rijkswacht begonnen in 1973. Ik heb dus al
verschillende generaals elkaar zien opvolgen! Ik heb mijn werk
altijd correct uitgevoerd en ben mijn discretieplicht nagekomen.
Het contact met de rijkswachters? Dat verloopt al van in het
begin zeer goed. Zowel officieren als onderofficieren
respecteren wat ik doe. Maar de nieuwe generatie rijkswachters
vind ik minder hartelijk, minder gastvrij. Het respect en de
beleefdheid zijn er nog altijd, maar de contacten zijn verdwenen.
De sfeer is killer, afstandelijker en dat betreur ik."
Patrick Rondou, op het Documentatiecentrum
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

"Ik was één van de laatsten die mijn legerdienst bij de rijkswacht
deed. Op 1 augustus 1993, twee maand na mijn dienstplicht - de tijd
om een aantal administratieve regelingen te treffen - werd ik
aangeworven als contractueel personeelslid op het
Documentatiecentrum. In het begin had ik niet zoveel contact met de
rijkswachters, maar mijn integratie als burger in de rijkswacht, zowel
in het CDC als in andere diensten, verliep vlot. Mijn collega's van de
vertaaldienst, eveneens burgers, kenden evenmin specifieke
problemen."
Isabelle Gillis, bij de Algemene Directie van het personeel
"Alvorens ik werd aangeworven, heb ik eerst examens afgelegd op
het Vast Wervingssecretariaat, daarna op de dienst Rekrutering en
Selectie van de rijkswacht. In tegenstelling tot de sociale assistentes
in de districten, die ter dienste van de bevolking staan, werk ik
uitsluitend voor rijkswachters en behandel ik hun problemen met
alcoholisme, ongewenste intimiteiten, schulden, enz. Voor ik hier
werkte, kende ik de rijkswacht niet. Ik had geen vooroordelen en heb
geen integratiemoeilijkheden gekend. Natuurlijk is het vooral een
mannenwereld en er zijn mannen die soms een beetje macho zijn...
Maar het volstaat, hen terecht te wijzen of hun opmerkingen met een
kwinkslag te nemen, dan loopt het gesmeerd."
Monique Pazdera, op de Medische dienst
"Ik werk al meer dan tien jaar bij de rijkswacht. Oorspronkelijk werkte ik bij
de Medische Schoolinspectie, maar ik wou een gunstiger uurrooster zodat er
meer tijd overbleef voor mijn gezinsleven. Een vriendin vertelde mij dat de
rijkswacht verpleegsters zocht. Na een interview met de toenmalige
directeur van de Medische dienst werd ik in dienst genomen. Sindsdien sta
ik in voor het verloop van het volledige medische onderzoek, niet enkel voor
de rekrutering van kandidaat-rijkswachters, maar ook voor alle rijkswachters
die om de ene of andere reden door onze dienst moeten worden
onderzocht. Ik had geen integratieproblemen en mijn relaties met
rijkswachters waren altijd goed."
Catherine Hupé, bij de cel "mensenhandel" van het CBO
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

"Na een sollicitatie op een vacature in het Belgisch Staatsblad werd ik
uitgenodigd voor de psychotechnische proeven en voor een gesprek met
een psycholoog. Op dat eerste contact volgde een mondelinge proef
(juridische vragen en vragen over de actualiteit, vooral over de
problematiek van de mensenhandel) voor een jury bestaande uit
rijkswachters. De aanwervingsprocedure werd afgesloten met een
geneeskundig onderzoek en natuurlijk met het ondertekenen van het
contract. Ik werk twee jaar bij de cel "mensenhandel". Heel wat positieve
factoren maakten mijn integratie gemakkelijker. Ik denk vooral aan het
feit dat ik in een gemengde ploeg werk, die zowel uit rijkswachters als
burgers bestaat, en aan de stage die ik in het begin in een district heb
gelopen zodat ik het rijkswachtsysteem snel kon begrijpen en eerste
contacten kon leggen met de mensen van het terrein."
Saïd Halimaoui, bij de Cel Multiculturalisme
"Bij de oprichting van de cel in 1992 organiseerde de rijkswacht
examens voor de aanwerving van vijf technisch adviseurs inzake
muticulturalisme. Er waren 250 kandidaten. Mijn integratie in het
korps heeft enige tijd in beslag genomen. De rijkswachters kenden de
aard van onze opdracht niet; wij wisten dan weer niet goed wat er van
ons werd verwacht. Mettertijd is alles in orde gekomen en nu is het
geen enkel probleem meer. Wij onderhouden uitstekende
professionele relaties met de eenheden."
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

Dossier : Burgerpersoneel bij de rijkswacht (4/5)
Hulde aan Loubna Benaïssa
Toen in maart van dit jaar het stoffelijk overschot van de kleine Loubna Benaïssa
werd gevonden, werd België opnieuw in diepe rouw gedompeld. Wivine Paquay,
sociaal assistente bij het district Brussel, hielp de familie van Loubna in die
moeilijke momenten. Haar getuigenis is betekenisvol voor de bijdrage die de
burgers bij de rijkswacht kunnen leveren.
"Toen ik op woensdag 5 maart 1997 opstond, wist ik dat het een lange dag zou worden: s'middags zouden
de huiszoekingen in de wijk rond de Wérystraat beginnen. Maar ik kon me niet inbeelden dat die uren voor
eeuwig in mijn geheugen gegrift zouden worden.
Enkele maanden voordien had ik de familie Benaïssa ontmoet. Een familie van maghrebijnse oorsprong die
een hechte band onderhield met hun acht kinderen tot hun dochter Loubna op die fameuze 5 augustus 1992
verdween.
In september werd het onderzoek bijna vanaf nul herbegonnen door de ploeg van de "cel onderzoek" onder
leiding van adjudant-chef Legendre van de brigade Brussel. Hij was het die me bij hun werk betrok en die
me de opdracht toevertrouwde, de familie in de moeilijkste momenten bij te staan (voorstelling van de tijdens
het onderzoek gevonden voorwerpen, meedeling van delicate informatie,...), binnen mijn bevoegdheden en
de grenzen van het beroepsgeheim op hun vragen te antwoorden en contact op te nemen met externe
diensten om zo een dispositief voor te bereiden, voor het geval het lichaam van Loubna zou worden
gevonden (school, moskee, islamitische geneesheer, repatriëringsverzekering,...). In die enkele maanden
hebben wij elkaar regelmatig ontmoet. Het onthaal was altijd hartelijk en al snel ontstond een goed contact.
Op 5 maart kwam alles in een stroomversnelling terecht, toen aangekondigd werd dat er in de wijk
huiszoekingen zouden worden verricht. Wij gingen de ouders inlichten over het verloop van de dag en wij
bleven lang bij hen om te proberen antwoorden op hun vragen, hun angsten. De hele dag hielden wij hen op
de hoogte van de vorderingen bij de huiszoekingen. In de vooravond hadden wij dan de penibele opdracht,
hen mee te delen dat er een stoffelijk overschot was gevonden. Wij moesten echter de resultaten van de
identificatie afwachten, ook al vermoedde iedereen heel sterk dat het om Loubna ging. Het wachten bleef
maar duren. Wij zaten in het salon van de familie, de stilte woog. Geen woord was sterk genoeg om onze
gevoelens te verwoorden. Toen wij dan met zekerheid wisten dat het om Loubna ging, voelde ik me totaal
machteloos tegenover het verdriet en de pijn van de ouders. Mijn bijdrage beperkte zich tot mijn
aanwezigheid en een beetje troosten. Ik had zoveel meer willen doen...
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

Snel moesten wij - veel alledaagsere - stappen ondernemen: de telefoon aftappen, controleren wie er het
huis mocht betreden, een veiligheidsdispositief instellen (verkeer, pers). De ouders kregen van de rechter
toestemming om een laatste keer hun dochtertje te zien. We gingen dus naar het Saint-Luc-ziekenhuis,
wetende hoe pijnlijk het zou zijn, dat kleine wezentje daar weerloos te zien liggen in een kist. Voor de
ouders was dit - volgens mij - onontbeerlijk opdat zij het rouwproces zouden kunnen beginnen. De nacht
eindigde met een drukkende stilte.
De volgende dagen volgden elkaar razendsnel op; ik leefde als in een wervelwind: de familie Benaïssa
stelde me aan de naaste verwanten en vrienden voor, liet me deel hebben aan het leven in hun huis.
Samen bebben wij getracht, het werk van de ouders te verlichten (de telefoongesprekken en bezoekers
filteren, bij huishoudelijke taken helpen, als tussenpersoon optreden bij de lokale en Marokkaanse
overheden, samenwerken met de families van verdwenen kinderen, contacten met de pers, enz.) zodat zij
konden uitrusten, in de familie tot zichzelf konden komen en hun naasten konden ontvangen.
Dan volgden de organisatie van de begrafenis en de deelname aan de eigenlijke ceremonie. De ouders van
Loubna lieten me aan de ceremonie deelnemen, net alsof ik tot de nabije familie behoorde. Allemaal samen
zijn we Loubna vaarwel gaan zeggen op de luchthaven, waar zij met haar vader en harr zus naar Tanger
vertrok. Dagen en nachten lang kon ik alleen aan Loubna denken, ik zag onophoudelijk de kist waarin ze
was teruggevonden. Maar in de loop der weken leerde ik haar - via haar ouders, broers en zussen -
ontdekken en een beetje kennen.
Op dit ogenblik heb ik haar in mijn herinnering als een vrolijk en glimlachend meisje vol leven, dat ons te snel
heeft verlaten."
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

Dossier : Burgerpersoneel bij de rijkswacht (5/5)
Els Cleemput, de nieuwe woordvoerster
"Buitengewone idealisten"
"De rijkwacht van vandaag is niet meer die van twintig jaar geleden. Haar ingesteldheid, haar
opdrachten, haar waarden zijn gewijzigd. Dat betekent niet dat "de oude rijkswacht" slecht was,
maar onze instelling heeft zich gewoonweg met de maatschappij mee ontwikkeld om een modern
politiekorps te worden." Els Cleemput, vroeger jounaliste bij Het Belang van Limburg en sinds 1
oktober de nieuwe woordvoerster van de rijkswacht. Zij volgt kolonel Vanden Broeck op, die naar de
Algemene PolitieSteunDienst is overgestapt. Een gesprek met een nieuwe burger bij de rijkswacht.
Revue : Hoe ziet uw loopbaan eruit?
Els Cleemput : "Al tijdens mijn studies - ik was zestien - begon ik mijn carrière als journaliste, met name als
lokale verslaggeefter voor de krant De Gentenaar. Later werkte ik voor de krant "24 uur" alvorens ik in 1985
bij Het Belang van Limburg werd aangeworven. Ik behandelde vooral de gerechtelijke actualiteit en de
rampen."
Revue : Wat zette u ertoe aan, woordvoerster van de rijkswacht te worden?
Els Cleemput : "Het is de rijkswacht die me gevraagd heeft. Ik heb nagedacht en ja gezegd. Ik werkte op
de Brusselse redactie van het Belang van Limburg en ik had er weinig uitzicht op carrière of een andere
journalistieke richting. In maart 1996 bracht ik voor mijn krant verslag uit over de kindjes die doodgeschoten
werden door een gek in een school in het Schotse Dunblane. Eens ter plaatse vroeg ik me af wat ik daar
eigenlijk kwam doen... Nadien gebeurde er een ramp in Spanje: een modderstroom sleurde een hele
camping mee, er vielen verschillende doden, ook kinderen. Ik voelde me verschrikkelijk machteloos. Ik ben
iemand die iets wil doen, veranderen, helpen. Bij de rijkswacht kan dat. En bovendien dacht ik dat er aan
de communicatie bij de rijkswacht nog één en ander te verbeteren was."
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

Revue : Onlangs zei u in een interview dat rijkswachters, voor u deze functie bekleedde, niet uw
beste vrienden waren. Wat bedoelt u daarmee?
Els Cleemput : "Toen ik jounaliste was, en er gebeurde iets, waren het altijd rijkswachters die ons de weg
versperden. Ik kreeg natuurlijk wel de kans om vragen te stellen, maar ze beletten me naar de plaats van de
gebeurtenis te gaan. En ik bleef met mijn nieuwsgierigheid zitten. Op dat ogenblik waren die rijkswachters
zeker niet mijn beste vrienden... (lacht)"
Revue : En hoe ziet u rijkswachters en hun werk nu?
Els Cleemput : "Ik heb veel respect voor hen, als ik zie wat zij moeten verdragen, wat men hen allemaal
naar het hoofd slingert, wat men hen allemaal verwijt. Vooral sinds de affaire-Dutroux. En ondanks de
kritiek zetten ze door. Er zijn buitengewone idealisten bij de rijkswacht. Daarnaast heb ik ook een vrij logge
administratie ontdekt, maar dat is volgens mij een erfenis uit het verleden die onvermijdelijk zal veranderen..."
Revue : Hoe is uw integratie verlopen?
Els Cleemput : "Veel beter dan ik had verwacht. Dat deed me plezier en regelmatig zeggen rijkswachters
me dat zij het op prijs stellen dat hun woordvoerster een burger is. Ook met het commando is er geen enkel
probleem. Zodra er iets gebeurt dat de persdienst moet weten, ben ik binnen de tien minuten op de hoogte.
Een hele verandering in vergelijking met de periode toen ik journaliste was en uren moest wachten voor ik de
ene of andere inlichting kreeg. (lacht)"
Revue : Waarom wilde het commado een burger als woordvoerster?
Els Cleemput : "Omdat men de "brug" wilde slaan naar de burgers, naar de bevolking. En het beleid van
het commando is er nu juist op gericht, burgers aan te werven voor functies die niet noodzakelijk door een
rijkswachter moeten worden bekleed. Om woordvoerder van de rijkswacht te zijn, moet je geen wapen
kunnen dragen of processenverbaal kunnen opstellen... "
Revue : Hoe zou u vandaag de relaties van de rijkswacht met de pers omschrijven?
Els Cleemput : "Er is nog veel werk aan de winkel. De zaak-Dutroux heeft veel veranderd en enkele
journalisten hebben het werk van de rijkswacht bekritiseerd zonder hun informatie te checken. We moeten
nu de vooroordelen aanpakken die naar aanleiding van de zaak-Dutroux een eigen leven zijn gaan leiden."
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®

Revue : U bent tijdens de zaak-Dutroux in dienst gekomen. Hoe heeft u die periode waarin de
commissie-Dutroux, de Bendecommissie en de commissie op de hervorming van de politiediensten
(de commissie Huybrechts) de actualiteit bepaalden, beleefd?
Els Cleemput : "In het begin was het moeilijk, maar ik zei bij mezelf dat het in de toekomst alleen maar beter
kon gaan. De rijkswacht werd van talloze dingen beschuldigd die niet correct waren en die op indrukken
berustten, in de stijl van "er wordt gezegd dat..."
Sommigen noemden het voorbeeld van een rijkswachter die in de fout was gegaan om het heel korps te
schaden. Anderen hadden het over rijkswachters die vijfentwintig jaar geleden extremistische ideeën
verdedigden of die zich regelrecht met illegale praktijken bezig hielden; daarbij wordt dan stilzwijgend
aangenomen dat dit nu nog steeds het geval is ...
Je kan bijvoorbeeld toch niet stellen dat de regering niet in staat zou zijn haar verantwoordelijkheid op te
nemen omdat een ex-minister veroordeeld is voor feiten van jaren geleden. Vandaag de dag voel ik hoe de
conclusies van de commissie-Dutroux, de werkzaamheden van de Bendecommissie-bis, de voorstellen ter
hervorming van het politielandschap in ons land ons personeel ongerust maken. Dat zijn natuurlijk
belangrijke onderwerpen die de rijkswachters diep geraakt hebben. Toen de affaire-Dutroux losbarstte, ben
ik onmiddellijk aan de journalisten en aan het publiek beginnen uitleggen dat het onrechtvaardig is, wie dan
ook te veroordelen voor er een onderzoek heeft plaatsgevonden. Dit gezegd zijnde; bij de rijkswacht kunnen
we erkennen dat er fouten gemaakt zijn en we trachten eraan te verhelpen zodanig dat die zich in de
toekomst niet meer herhalen."
Revue : Welke boodschap heeft u voor de rijkswachters?
Els Cleemput : "Wat de kritiek in de pers betreft, begrijp ik dat die hen verontrust en dat zij het moeilijk
hebben om sereen te werken. Maar de journalisten kennen niet alle radertjes van het rijkswachtwerk. De
persdienst (PRC) zal die toestand in de komende jaren trachten te verbeteren door hen uit te leggen wat het
werk van een brigade, van de BOB inhoudt, wat de steundiensten, het CBO, ... precies doen."
Federale Politie - Dienst public relation en protocol ®