Whitepaper 'Inkoop en contractmanagement'

Maatschappelijk Facilitair Contracteren
Suzanne Bakker (Citigate First Financial)
Steeds meer inkopers en verkopers in de facilitaire dienstverlening beseffen
zich dat er een einde moet komen aan de huidige onethische en
onverantwoordelijke manier van zaken doen. Anno 2011 zijn de grenzen
bereikt. Beide partijen lijken echter opgesloten te zitten in hun eigen systeem
en cultuur. Een interview met Jacqueline de Block, managing consultant bij
Mercuri International, en John Weinstock, kennismanager en trainer bij NEVI.
Wat gebeurt er op dit moment op de facilitaire markt?
De Block: ‘De markt van facilitaire producten en diensten is volwassen en de traditionele
dienstverlening wordt veelal gezien als een ‘commodity product’. Verkopers proberen hun
onderscheidend vermogen aan te tonen. Inkopers daarentegen volgen veelal een
rationeel proces waarbij de contracten tot stand komen door maximale marktwerking,
waarbij een goede hospitalitybeleving behoort tot de hygiënefactoren.’
Weinstock: ‘Als we kijken naar verschillende benchmarkcijfers, bijvoorbeeld van
Twynstra Gudde uit 2010, dan is de inschatting dat er ook voor het komend jaar niet veel
verbetering te verwachten valt. De benchmarks laten duidelijk zien dat de facilitaire
markt qua financiële omvang krimpt, er meer aanbieders op de markt komen en er een
toename is qua uitbesteding bij opdrachtgevers. Kortom, dit zorgt voor een blijvende
financiële druk op deze markt, een markt bovendien met een grote mate van
concurrentie. Deze ontwikkeling zorgt eveneens voor onrealistische druk en verwachting
ten aanzien van de arbeidsproductiviteitsstijging. Daartegenover staat dat bij veel
opdrachtgevende organisaties ook de eigen financiële situatie nog niet echt rooskleurig
is. Een extra druk op beheersing van de kosten staat veelal centraal. De komende
periode wordt dus een pas op de plaats gemaakt. Positief is wel dat er door de lopende
initiatieven van bijvoorbeeld Veneca, de Nederlandse Veiligheidsbranche en OSB (bidbook
Blijvend van waarde) meer transparantie en moraal komt in deze markt. Een
gedragsverandering wordt dus maximaal geactiveerd.’
Moraliteit versus complexiteit
De weg naar een ‘echte sustainable’ organisatie is veelal geen geplaveid pad. Dit geldt
voor beide partijen; zowel voor inkoop als voor verkoop. De transformatie gaat namelijk
de businessmodellen van de organisatie raken. Dergelijke vraagstukken van de 21 ste
eeuw kun je niet oplossen met een managementbesturing en visie van de twintigste
eeuw. Het vraagt inzicht en verandering op meerdere niveaus binnen een organisatie.
Alleen organisaties met een hoge mate van moraliteit kunnen sustainable zijn of worden.
Om dit te bereiken moeten we de complexiteit van de processen en de daaraan
gekoppelde (toe)leveranciers transparant maken. Door dit te doen wordt de bijdrage
vanuit de eigen organisatie en die van leveranciers loepzuiver. Echter, hierdoor komen
ook de eerste vragen los, zoals: Toetsen we alleen onze directe leveranciers (first tier of
suppliers) of gaan we ook na hoe hun leveranciers het doen (second tier of suppliers)?
Hoe doen wij het zelf eigenlijk? In welke mate is er binnen onze eigen organisatie
alignment tussen inkoop en verkoop en de huidige businessmodellen? Het afpellen van
deze complexiteit maakt de gevolgen voor het proces en businessmodellen zichtbaar en
dit kan zorgen voor stress en chaos. Hoe zit het nu eigenlijk echt en willen we dit? Zie als
voorbeeld de stakingen in de schoonmaak en als gevolg hiervan het aanbieden van een
bidbook en het direct opzoeken van media. Eigenlijk, diep in de DNA-structuur van onze
www.realestatemagazine.nl
Inkoop en contractmanagement
12