Maandblad uitgegeven door de Vereeniging - Vereniging tegen de ...

Deze vergelijkende practisehe studie komt nu.
En dat is een groot voordeel. Maar nog blijken moet,
of de bovenbedoelde leden reeds vpor die studie door
vroeger ernstig en langdurig vergelijken over veel
zieken beheerschen of alsnog die praktijken voor
't eerst in dit vergelijkend licht zullen gaan bestudeeren,
Voor hen, die door vroegere of latere theoretische
en practische ondervinding eenig inzicht meenen te
hebben mogen- ontvangen in deze vergelijkende
materie, kunnen de gevolgen van het aanstaand
vergelijkend practisch onderzoek reeds nu duidelijk
zijn.
Indien het althans niet tusse hen de voor- en tegenstanders,
onder alle betrokkenen al- of niet
wettelijk bevoegde geneeskunstbeoefenaren en al
of niet herstelde of gewezen patiënten tot een baby-
Ionische spraak-verwarring zal komen, wat ten
deele veel van de leiding van 't onderzoek kan
afhangen, dan zullen de gevolgen wel deze zijn :
1. Bepaalde der boven toegewezen patiënten
zullen tijdens of na de behandeling door wettelijk
onbevoegden getuigen genezen of verbeterd te zijn.
2. De geneeskundige tegenstanders der onbevoegde
praktijken zullen in verreweg de meeste, zelfs in
bijna alle of alle dezer gevallen constateeren dat de
genezing of het herstel is : niet aanwezig en zeker
niet objectief aanwezig — of wel aanwezig maar dan
door toeval veroorzaakt, of door den natuurlijken
gang van 't ziektegeval zelf, onafhankelijk van den
onbevoegden geneeskunstbeoefenaar, of — en dit zal
het meest voorkomen — door de macht der suggestie
der verbeelding en van 't vertrouwen in de kunde
der onbevcegde geneeskunstenaren of in hun baard
of oogopslag.
3. De genezingen of herstellingen zullen blijken
te zijn kwalen van functioneel-zenuwlijdenden aard
of verschijnselen dier kwalen betreffen, die eveneens
door 't zenuwleven der eigen beelding kunnen worden
beheerscht, hetzij dit geschiedt door magnetisme,
hypnotisme, somnambulisme, spiritisme, occultisme,
arianisme, Christian Science, theosophisme, brahmaisme,
anthroposophisme, astrologie, ebbe en vloed
onzer groot e rivieren, koffiedik of ei.
4. Bij de discussie der gewonnen feiten zal nog
meer spraakverwarring komen dan bij de huidige
oorlogs- en vre des verhoudingen.
5. Voor- en tegenstanders zullen n'et tot eene
conclusie komen, zelfs niet met onpartijdige voorzitters.
Ofschoon ook hier een grensgebied is, valt
hier zelfs geen medisch-magnetisch Elzas-Lotharingen
nauwkeurig te verdeelen.
6. Komt het onder voor- en tegenstanders toch
nog tot één gezamenlijk eindrapport, dan zal dit
rapport zich zelf moeten tegenspreken.
7. Mogelijk n'ettemin blijft, dat de Regeering er
nog iets practisch uit kan leeren. En toch zou —
dit is zeker — deze regeering er andere lessen uit
trekken dan indien het mogelijk ware, een Katholieke
Begeering.
Voor wij in bijzonderheden in een volgende kroniek
hierover verder gaan, kunnen wij in 't algemeen
deze beide stellingen opzetten :
Neemt alle onbevoegde geneeskunstbeoefenaren
weg en de toestand zal weinig of niet veranderen.
En neemt alle gidiplomeerde geneesheeren van
de aarde, de goeden en de minder goeden, na korten
tijd zullen de volkeren op de knieën smeeken om weer
opnieuw deskundige, geschoolde artsen te mogen
bekomen.
MEDICUS."
Eenigszins als tegenhanger van het bovenstaande
plaatsen wij, op verzoek, het volgende, overgenomen
uit De Controleur, alhoewel wij, door de plaatsing,
niet geacht willen worden met den inhoud in te
stemmen :
„KWAKZALVERS.
De Staatscourant van 11 October bevatte het volgende
berichtje, dat in ruimen kring bekend gemaakt
dient te worden :
De commissie, benoemd bij Koninklijk besluit
van 31 Juli 1917, om ,,een onderzoek in
te stellen naar de doeltreffendheid van de door
niet wettelijk toegelaten beoefenaren van de
geneeskunst toegepaste geneeswijze en van de
door dezen verkregen resultaten," noodigt
degenen, die hiervoor in aanmerking meenen
te komen, uit, aan de commissie de gelegenheid
te geven, over de toepassing van hunne geneeswijze
en van de daarmede te verkrijgen
uitkomsten te oordeelen. Zij gelieven zich daartoe
bij den secretaris der commissie (Utrecht,
Stadhouderslaan 11) schriftelijk aan te melden.
Tevens noodigt do commissie personen, die
door niet wettelijk toegelatenen geneeskundig
behandeld zijn, uit, haar daarvan, met vermelding
van den uitslag der behandeling, schriftelijk
in kennis te stellen.
Hetgeen in dit berichtje wordt gevraagd is van |
zeer veel gewicht. Het feit op zichzelf, dat door
wetenschappelijk opgeleide personen aan de niet
wetenschappelijk-gevormden wordt "gevraagd mee te
deelen wat zij wel van de wetenschap weten, waarmee
zij deze van dienst kunnen zijn, is al merkwaardig
genoeg.
Op geen enkel ander gebied was iets dergelijks
denkbaar dan op dat der geneeskunde, een kunde.
die beoefenaars en onderzoekers heeft gehad zoolang
de menschheid bestaat. Niet altijd is die beoefening
en is dat onderzoek zóó geweest als misschien wel
strookt met een wetenschappelijke opvatting. Het
neemt echter niet weg dat de geneeskunde, zooals
die nu is, ontzaglijk veel aan die primitieve voorbereiders
heeft te danken, 't Gaat dus ni?t aan minachtend
neer te zien op die oude ,.kwakzalvers" en
„meesters", die ontegenzeggelijk dwaasheden hebben
verkocht, doch daarnaast ook veel goeds heb
ben gedaan.
Ongeveer een halve eeuw geleden — Iaat het
driekwart eeuw zijn — is er een groote kentering
gekomen in de beoefening der geneeskunde. Ze heeft
te lijden gehad van de alge mee ne verafgoding van
de theoretische wetenschappelijke bestudeering. Zoo
één vak van menschelijke kennis daarvoor zooveel
mogelijk moest bespaard blijven, dan is het wel de
geneeskunde, het eenjge vak aan de universiteit
gedoceerd, dat uitsluitend praktisch is.
Door die theoretische opleiding is een gevoel van
hooghartigheid ontstaan tegenover degenen, die deze
opleiding misten en daaruit vloeide voort, dat men
absoluut geen notitie meer wilde nemen van hetgeen
deze personen wisten, kenden, ontdekten of aanbevalen.
Met dit hooghartigheidsgevoel wordt in het berichtje
uit ,,De Staatscourant" voor het eerst
openlijk en officieel gebroKen. Daarom vooral is het
van gewicht en duidt het op een nieuwe kentering in
de studie der geneeskunde, die niet geheel op het
goede pad is.
De eerste kentering waarvan wij zooeven spraken,
heeft vele goede naast zeer vele nadeelige gevolgen
gehad. Te veel is het denkbeeld, dat aan de geneeskunde
ten grondslag lag, losgelaten. Dat denkbeeld
is het zoeken naar middelen om zieke menschen te
genezen. De nieuwere wetenschappelijke opvatting
betrof wel meer het zoeken naar een behandel-wjjze
van ziektegevallen. De chirurgie, de hygiène, de
antiseptiek gir.gen enorm vooruit, maar de interne
geneeskunde raakte aan den 'sukkel. Heel sterk ziet
men dat laatste in de vvijz? waarop de tuberculose
wordt bestreden. Die strijd is r."et een constant
zoeken naar een middel tegen de gevreesde z'ekte maar
wel naar een behandel-metlicde van de patiënten
die zoodanig is, dat het leven van dezen gerekt wordt,
zonder dat de ziekte is weggenomen. Dat is natuurlijk
maar half werk ; gft heeft zijn goede zijde, en
het mag geneeskunde heeten, dat getracht wordt de
omstandigheden van het ziektegeval zóó te maken
dat dit zich niet uitbreidt, de geneeskunde in den
meer engeren zin van het woord vraagt genezing
van het ziektegeval zelf.
Opmerkelijk is, dat eenerzij ds veel meer aandacht
wordt geschonken aan de wisselwerking tusschen
geest en lichaam en dat aan de andere zijde bij de
behandeling van vele gevallen dit onverbrekelijke
verband geheel wordt genegeerd.
Het onmiddellijke gewelddadig ingrijpen in iemands
levenswijze door hem het werken te verbieden, hem
rust voor te schrijven, verandering van klimaat en
voedings-gewoonle, heeft dikwijls zoo'n grooten
psychischen invloed op een patient, dat deze omwenteling
hem vaak meer deprimeert, dan zijn gansene
ziektegeval.
De specialiseering in de verschillende onderdeden
der geneeskunde, heeft dit gevaar in zeer groote
mate in zich. De specialist kijkt zich te veel blind op
zijn onderdeeltje en het overige komt in de volgende
plaats. Het geval is niet ondenkbaar, dat een speciale
behandeling zoozeer het algemeene physiek sloopt
dat daardoor andere, sluimerende ziekten de gelegenheid
krijgen om zich te ontwikkelen.
Een feit is het, dat nog veel te weinig wordt gezocht
naar middelen, om de normale, gezonde menschen
te onderzoeken. Volgens de geneeskundigen
zelf kunnen kwaadaardige ziekten jaren en jaren
sluimeren en zich organiseeren aleer ze in symptonen
van hun aanwezigheid doen blijken. Is er wel ooit
ernstig gezocht naar middelen, om de gezonden zóó
te onderzoeken dat, eerder dan thans het geval is,
zulke haarden worden ontdekt.
Het is slechts één vraag uit de vele, die wij ten
aanzien van de geneeskunde zouden kunnen stellen.
Naar onze meening heeft deze wetenschap zich op
een ietwat te hoog standpunt geplaatst. Ze is in zeer
veel nog zeer hypothetisch en daarom paste het haar
nog des te meer om bescheiden te zijn en zich ijverig
in te spannen.
Wij aarzelen niet te verklaren, dat wij vóór de
vrije uitoefening der geneeskunde zijn. Het eenige
argument dat daartegen pleegt te worden aangevoerd
is de vrees dat het aantal kwakzalvers zeer
zal toenemen. Wij deelen die vrees niet. Het publiek
heeft niet dat groote vertrouwen in de officieele
geneeskunde als wel noodig is voor het welslagen van
deze wetenschap in de praktijk. Altijd is er naar
kwakzalvers geloopen en dat zal blijven, vooral wanneer-het
feitelijk een verboden werk is dat men
daarmede verricht.
Onder de doktoren met officieel diploma, schuilen
ier heusch ook genoeg die niet al te afkeerig zijn
van de taktiek die de kwakzalvers volgen, al geven
zij aan de taktiek Wel eens een wetenschappelijk
tintje./Wij herinneren slechts aan de groote flesschen
,.goed" die aan de minder-ontwikkelden worden gegeven
als een middel om hun vertrouwen in den
dokter in te boezemen. Wij vallen deze doktoren
daarover niet hard, maar signaleeren dat feit toch
even.
Wat wij dan van de vrijheid der uitoefening
verwachten ? Een vrije studie der geneeskunde, de
oprichting van artsen-scholen, die zich geheel bij de
praktijk zullen aanpassen. De theoretische studie
worde niet verwaarloosd, maar de student ga van
I het eerste uur zijner studie af met den dokter mee
de praktijk in. Het werk in de ziekenhuizen scheelt
te veel van de gewone praktijk, dan dat het daarvan
een v oorbereiding is. Een pas gepromoveerd
arts heeft thans nihil praktische ervaring en hij,
moet die zelf verwerven. Te wiens koste dat gaat,
| begrijpt elk.
Genoeg hierover. Het onderwerp is thans aan de
orde gesteld en in het berichtje, waarmede wij dit
artikel aanvingen, ligt o.i. het bewijs dat men meerden
weg der praktijk op wil, en niet hooghartig
neerziet op hetgeen langs niet-wetenschappehjken.
weg nog steeds verkregen wordt en worden kaïu
RECHTSZAKEN
Mej. Ooms (Spirea.)
De Hooge Raad heeft verworpen het beroep*
in cassatie van G. de V., huisvrouw van P. Ooms,,
directrice der naamlooze- vennootschap „Spirea"
te Watergraafsmeer, door de rechtbank te Ams
erdam veroordeeld tot f 200 boete wegens onbevoegde
uitoefening der geneeskuunde.
(Zie-ons vorig-no.) o
Een smid als geneeskundige.
Tegen den smid J. P. die aan onontwikkeldepersonen
drankjes verkocht en zelfs een vrouw
aan den lijve onderzocht, werd voor het kantongerecht
te Middelburg f 100 boete subsidiair-
50 dagen hechtenis gevorderd wegens het onbevoegd
uitoefenen der geneeskunde. De ambtenaar
van het O. M. schetste in zijn requisitoir
het gevaar dat deze man heeft kunnen te weeg
brengen en zei de, dat het zeker niet iemand,
geldt, die met de macht tot genezen geboren
wordt en voor welke categorie van menschen
de staatscommissie tot wijziging van de wet opde
geneeskunde is ingesteld.
De kantonrechter heeft hem veroordeeld tot
/ 100.— boete, subs, een maand hechtenis.
Weer een.
Tegen M. de J. te Almelo is door de gemeente
politie proces-verbaal opgemaakt wegens
het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunde^
en de artsenijbereidkunde.
Onbevoegde uitoefening der tandheelkunst.
De Haagsche politie heeft proces-verbaal opgemaakt
tegen iemand, die het beroep van tandarts
uitoefende zonder daartoe bevoegd te zijn*
CORRESPONDENTIE
Men zal hei ons niet euvel duiden, dat de inhoud van.
dit no. in hoofdzaak gewijd ie ann óón onderwerp ; het uitoefenen
van de geneeskunde door onbevoegden, maar het
belang der zaak noodzaakt ons daar too.
H.