Giant Stevens Cube - Maruba

CROSSHYBRIDES
Bikes die (bijna) alles kunnen
Sinds het succes van de Toyota Prius kent iedereen het woord ‘hybride’. In de fietsbranche is het woord
al langer in zwang. Zo bestaan er al jaren zogenaamde crosshybrides. Zoals de Prius tegelijkertijd een
elektrische auto en een auto met benzinemotor is, zo zijn de crosshybrides eigenlijk twee fietsen in één.
Je kan ermee de weg op of - zoals de aanduiding ‘cross’ al aangeeft - onverharde paden mee bedwingen.
BIKE & trekking zocht uit of die crosshybrides eigenlijk wel zo hybride zijn als geclaimd wordt...
TEKST: JORIS BIRNIE, TESTCOÖRDINATIE: JORIS BIRNIE EN PETER-ALEXANDER VAN ’T HOF, FOTO’S: JACCO BOGAERDS/WWW.200MM.NL
Hybride. Betekent dat in het geval van een fiets
met die naam eigenlijk hetzelfde als ‘veelzijdig’?
Of komt het er in de praktijk op neer dat die door
de marketeers geclaimde veelzijdigheid feitelijk
neerkomt op een soort van vlees-noch-vis gevoel?
Toen we aan deze test begonnen hadden we onze
twijfels. Hoezó crosshybride? Wie het bos in wil pakt
een mountainbike of - als je meer van de kromme
sturen en harde billen bent - een cyclocrosser.
En voor de weg neem je een racer of fitnessbike,
toch? Of anders wel een trekkingbike. Toch niet!
Want eerlijk is eerlijk, de drie crosshybrides die wij
een paar maanden onder onze hoede hadden,
deden eigenlijk best wel wat de reclamekreten
beloven. En dat is heel veelzijdig zijn. Zeker in
de wintermaanden zijn ze super om op te rijden.
Dankzij de benopte crossbanden heb je behoorlijk
veel grip. Op weg naar je werk bijvoorbeeld. Last
van sneeuw gehad afgelopen maanden? Wij niet!
Deze fietsen cruisen er goed doorheen, beter dan
brede mountainbikebanden. Waarmee we maar
weer aantonen, dat breder niet altijd beter is. De
1 2
4
smalle bandjes van de crosshybrides zakken lekker
door de sneeuwlaag heen en vinden dan grip. Warm
aankleden en je bent zo weer thuis. En autorijdend
Nederland maar wachten en vloeken in de file...
Dat deze fietsen zich niet alleen goed bewijzen in
een strenge winter spreekt voor zich. Op een mooie
zonnige dag toeren met wat vrienden is natuurlijk nog
veel lekkerder! En daar lenen deze fietsen zich erg
goed voor, zéker de Cube Tonopah en de Stevens
X8. Deze zitten comfortabel en wat meer rechtop,
waardoor je lekkere lange tochten kunt rijden. De
Giant Roam daarentegen zit flink sportief, waardoor
relaxed toeren snel omslaat in een kleine wedstrijd en
steeds harder gaat rijden. Dat kan ook prima, ook of
asfalt. Pomp je de meegeleverde Schwalbe Racing
Ralph crossbanden wat harder op, dan rollen de
fietsen lekker licht en leg je snel grote afstanden af.
Ben je een echte asfaltvreter, dan is het misschien
beter een minder geprofileerde band te monteren,
zoals de Schwalbe Kojak of de Continental Sport
Contact. Die rollen nog nét wat lekkerder.
5 6
3
T R I O T E S T
Crosshybrides
Alle drie de frames zijn gemaakt van oversized
aluminium framebuizen. Dat levert lichte en vooral
stijve frames op en dat voel je. Op kasseien en
slechte wegen komen schokken en trillingen aardig
door. Minder druk in de banden biedt soelaas.
En laat de verende voorvork z’n werk doen. Op
de Cube en de Stevens zit aan de voorkant een
Suntour vork met 65 mm veerweg. Zo’n Suntour is
bij crosshybrides de meest voorkomende vork en
zowel Cube als Stevens hebben daarbij gekozen
voor een duurdere variant met luchtvering en een
lock-out functie. Dankzij de luchtvering kan je de
vork met een pompje op je eigen gewicht afstellen,
met de lock-out maak je in een handomdraai van
een verende vork een vaste vork. Da’s fijn als
je op gladde wegen stevig wilt doortrappen en
daarbij niet door ongewenste veerbewegingen
van de vork gehinderd wilt worden. Giant doet
het anders. De Taiwanezen hebben namelijk een
luchtgeveerde mountainbikevork van Rock Shox
gemonteerd. Dat oogt misschien wat minder sierlijk,
maar werkt prima. De vork spreekt soepel aan op
1 Zo hoort een multifunctionele achterpat er uit te zien. Licht,
stijf en met ruimte voor schijfrem, standaard en achterdrager. En
in het geval van de Cube Tonopah ook nog ’s sierlijk. Ook de Giant
en de Stevens hebben een soortgelijke achterpat.
2 Hogeschool framebouw bij Giant. Geen buis is recht, met
dank aan de enorme ervaring waarover Giant beschikt als het
gaat om het hydraulisch vervormen (hydroforming) van aluminium
buisprofielen.
3 Lichte en stijve eigen onderdelen (en een eigen schijfrem)
bij Giant. Echter: aan de binnenkant van de stuurpen zaten twee
scherpe felsranden die zich invraten in het stuur. Het euvel
ontdekten we bij toeval en hebben we met een vijl verholpen,
maar zou natuurlijk niet mogen voorkomen. Voor de goede orde:
onze testfiets was een voorseriemodel.
4 Breed, breder, breedst. Op de Cube zit een enorme lel van een
Syntace stuur. Je kan ‘t (laten) inkorten, maar je kan jezelf ook
even de tijd geven om er aan te wennen. Want na een tijdje zit zo’n
stuur eigenlijk heel erg lekker en levert het veel controle op.
5 Erg mooie buiscontructie bij de Cube. En als enige heeft Cube
een zadelpen met snelsluiting en schaalaanduiding. Erg praktisch
als je je fiets meestal ín de auto meeneemt.
6
Concurrentieloos ten opzichte van de Suntour vorken: de
Rock Shox Tora. Het is met name dankzij deze vork dat de Giant
het best presteert in het terrein.
BIKE & TREKKING XX