Istrië Bike & beach aan de Adriatische Zee - SiteSpirit

M T B - V A K A N T I E
Istrië
Bike & beach aan de Adriatische Zee
TEKST: ARJAN KRUIK
FOTO’S: WWW.ON26.EU
Wie Istrië zegt, denkt aan een helderblauwe
zee, pittoreske havenplaatsjes en paradijselijke
baaien. Maar Istrië is méér dan dat. Wie
de moeite neemt z’n mountainbike mee te
sjouwen naar dit voormalige Joegoslavische
schiereiland in de Adriatische Zee ontdekt een
goed ontwikkeld mountainbikegebied dat bikers
van iéder niveau volop avontuur biedt. BIKE &
trekking liet zich verrassen door de imposante
natuur en het uitgebreide routenetwerk en
vergat natuurlijk ook niet te genieten van de zon
en de zee.
Wie een mountainbikevakantie voorbereidt, denkt
natuurlijk niet in de eerste plaats aan Istrië. Immers,
dit Kroatische schiereiland is vooral bekend bij
zonaanbidders. Het klimaat is er ook naar: warm,
droog en zonnig. Toch is Istrië beslist wel een
mountainbikebestemming. Tenminste, daar probeert
Martin Cotar ons vurig van te overtuigen als we
hem spreken op een internationale reisbeurs. De
Istrische Kroaat Cotar is voormalig wegrenner en
niet eens zo’n onsuccesvolle. In 1999 werd hij
Europees kampioen tijdrijden voor rijders onder de
23. Maar goed, dat is tien jaar geleden. Sindsdien
heeft Cotar ook een passie ontwikkeld voor fietsen
met dikke noppenbanden. Sterker, hij heeft van het
mountainbiken een fulltime beroep weten te maken.
Niet als wedstrijdrijder, niet als shopeigenaar of
importeur, maar als bikespecialist bij Istria Bike, de
afdeling binnen het Istrische Bureau voor Toerisme
dat verantwoordelijk is voor de promotie van het
mountainbiken op het schiereiland. Daar is hij
verantwoordelijk voor het op de kaart zetten van
Istrië als mountainbikebestemming. “Ik heb overal
al gebiked - Zwitserland, Oostenrijk, Italië - en
ik ben tot de ontdekking gekomen dat ons land
minstens zoveel te bieden heeft”, vertelt hij lovend.
Om daaraan toe te voegen dat we zelf maar de
proef op de som moeten komen nemen. We
laten ons overtuigen, met in ons achterhoofd de
geruststellende gedachte, dat mócht het daar qua
biken niks zijn, we altijd nog kunnen terugvallen op
een paar dagen strand en zee. Ook niet verkeerd,
zo op z’n tijd. En dus vetrekken we ergens in mei
naar Istrië, onze eigen bikes in de bagage en niet al
te hooggespannen verwachtingen in ons hoofd.
Daar komen we al snel op terug. Wat blijkt namelijk:
Martin Cotar is een workaholic en - wellicht omdat
hij ex-topsporter is - perfectionist. En daarom is
bij hem niks halfhalf. Nee, bij Martin - die Istria
Bike zo’n beetje als een onemanshow draait - is
het álles of niets. En in dit geval dus alles. Goede
Nederlandstalige website? Check. Goed kaartmateriaal?
Check. Hoogteprofielen? Check.
Downloadbare gps-routes? Check. Bikehotels?
Check. Kortom, alles waarin Oostenrijk en
Zwitserland als bikebestemming uitblinken, is
óók in Istrië aanwezig. En daarmee doet zich een
probleem voor. Het routeaanbod is namelijk zó
uitgebreid, dat we in de twee dagen die we tot
onze beschikking hebben maar een fractie kunnen
ontdekken van de bikemogelijkheden die Istrië
biedt. Om zelf te proeven van de veelzijdigheid en
variatie van het gebied fietsen we daarom eerst een
korte, relatief vlakke kustroute van nog geen dertig
kilometer, die start in het eeuwenoude havenplaatsje
Rovinj. De tweede dag reserveren we voor een
Wie gaat biken in Istrië komt ook om te genieten van de eeuwenoude cultuur die terug gaat naar de tijd van vóór de Romeinen.
De schoonheid van het Ucka-natuurpark is eigenlijk niet in beelden te vangen.
Het is een unieke ervaring om door het nagenoeg ongerepte landschap te biken.
dubbel zo lange tocht in het noordoosten van het
schiereiland, in een berggebied met de naam Ucka,
dat toppen heeft tot ruim 1.400 meter.
De kust
We starten onze fietsdag in Rovinj, halverwege de
westkust van Istrië. De geschiedenis van het stadje
gaat heel ver terug, nog tot voor de Romeinse tijd.
De langste tijd van z’n geschiedenis maakte Rovinj
deel uit van de Italiaanse stadstaat Venetië. Die
invloed is nog steeds terug te zien in de gebouwen.
Het was altijd een versterkte stad op een eilandje
voor de kust, maar sinds het eind van de 18 e eeuw
is het - nadat men de zee tussen het eiland en het
vasteland volstortte - een schiereiland. Voor we met
fietsen beginnen doen we eerst een cappuccino
bij Batana, een bar in het oude centrum van Rovinj
die volgens Martin de beste chocoladecake van
heel Istrië serveert. Sterker, van heel de wereld,
maar we leren Martin inmiddels wat beter kennen
en hij is nogal van de overtreffende trap. Maar
eerlijk is eerlijk, de cake gaat er prima in. De zeer
aangename buitentemperatuur en de top ambiance
dragen natuurlijk beslist bij aan de smaakbeleving.
De route - een van de vijf die de streek rondom
Rovinj rijk is - start aan de zuidkant van de stad
en loopt de eerste zeven kilometer zonder veel
hoogteverschil pal langs de zee. Dat biedt een
schitterend uitzicht en volop verleiding om de bikes
te laten voor wat ze zijn en een duik te nemen in het
helderblauwe water van één van de vele idyllische
baaien die we passeren! Als de route landinwaarts
gaat, doemen de eerste klimmetjes op, maar
ernstig zijn ze nooit. De kuststrook van dit deel
BIKE & TREKKING 91

XX BIKE & TREKKING

van Istrië is niet meer dan glooiend en dat levert
comfortabele mountainbikeroutes op. Over verlaten
landweggetjes en karrensporen, over velden en
door bossen en oude dorpjes slingert de route zich
een weg terug naar Rovinj. Niet technisch uitdagend
of conditioneel zwaar, wel prettig ontspannen, zodat
we heerlijk kunnen acclimatiseren. Immers, tussen
de dertig graden die we hier in Istrië hebben en de
twaalf graden die we bij ons vertrek uit Nederland
nog ondervonden zit wel een heel groot gat! En
omdat we het vakantiegevoel aan het eind van de
rit toch nog even willen vasthouden, strijken we
neer op één van de vele terrassen die het oude
havengebied rijk is en genieten van een heerlijke
mediterrane maaltijd. En omdat daar óók een goed
glas wijn bij hoort, houden we het vandaag voor
wat betreft het fietsen verder voor gezien. Morgen,
op de flanken van het Ucka-gebergte, krijgen onze
benen waarschijnlijk nog genoeg te verduren.
Het binnenland
Met de auto rijden we helemaal naar het
noordoosten van het Istrische schiereiland. De
weg vinden is niet zo moeilijk. Als snel tekenen de
toppen van de Ucka zich hoog en helder tegen
de horizon af. De route die vandaag op stapel
staat is zo’n vijftig kilometer lang en telt ruim 1.200
hoogtemeters. Of 480 meters meer, als je ervoor
kiest de berg Vojak te beklimmen. Met 1401
meter is dat de hoogste berg van Istrië. Vanaf
de top is bij helder weer het gehele schiereiland
te overzien. Gids Martin Cotar is er vandaag niet
bij, maar hij heeft ons ruimschoots voorzien van
kaartmateriaal en goede adviezen. We beginnen
Don’t do this at home. ‘Wegomlegging’ met zeezicht nabij Rovinj.
Mmh, da’s lekker, na een paar uurtjes stof happen
op de Istrische biketrails.
er gelijk mee die adviezen in de wind te slaan; als
we het hoogteprofiel bestuderen komt het ons
onlogisch voor dat de beklimming verloopt over
steile steenslagpaden en de afdaling over relatief
vlakke asfalt- en gravelwegen. Dat gaan we dus
net andersom doen! Ons startpunt is het dorpje
Lupoglav, pal aan de autoweg die Istië met de rest
van Kroatië verbindt. Klinkt druk, maar al na de
eerste meters rijden we een soort van niemandsland
in. Langzaam slingert de asfaltweg zich de bergen
in en auto’s of mensen komen we nauwelijks tegen.
Dat wordt nóg minder als we na vijftien kilometer
gestadig klimmen een onverharde weg indraaien die
ons oostwaarts meevoert, verder de bergen in. De
weg blijft klimmen, maar het stijgingspercentage is
relatief vlak en vooral erg gelijkmatig. Zo besparen
we energie en kunnen we volop genieten van het
imposante landschap. Hebben we op de eerste vijf
kilometer van de steenslagweg nog uitzicht op de
bewoonde zuidkant van de Ucka, als we de eerste
kam overgestoken zijn lijken we door compleet
ongerept landschap te fietsen. Geen huizen, geen
koeien, geen schapen, helemaal niets, alleen ruige
rotswanden, dichte eikenbossen en - op de hoger
gelegen delen - gras en heide. Met het oversteken
van de kam op 932 meter hebben we ook het
hoogste punt bereikt en heerlijk ontspannen cruisen
we langs de glooiende weg omlaag door deze
overweldigende natuur. Op precíes de helft van
de route ligt een tweesprong. Links de officiële
steenslagweg, rechts een smallere kronkelweg die
er in ieder geval op de kaart heerlijk uitziet. Want: de
weg volgt bijna geheel de hoogtelijnen in de kaart.
En komt tien kilometer verder en ruim honderd
“ Istrië heeft ons compleet verrast.
Bikers van alle niveaus komen
hier volledig aan hun trekken!”
hoogtemeters lager weer uit op de ‘officiële’ route.
De keuze voor het alternatief is een gelukkige
keuze. Als een achtbaan in Disneyland slingert de
weg zich door een donker woud. De berghelling
is bezaaid met grote, witte rotsblokken met
daartussen de dikke, met mos begroeide stammen
van oeroude loofbomen. De crew van Lord of the
Rings had voor de juiste sferen echt niet helemaal
naar Nieuw-Zeeland hoeven afreizen, bedenken
we. Hoe mooi de omgeving ook is, er gaat meer
aandacht naar het fietsen. Omhoog, omlaag, naar
links, naar rechts; het onder controle houden van de
bike vraagt om volop aandacht. En met een dikke
smile op onze gezichten en een stofwolk achter
onze rug bereiken we de tweesprong waar we weer
aansluiting vinden op de officiële route. Eerst dalen
tot zo’n zeshonderd meter en dan over een redelijk
drukke asfaltweg omhoog tot ruim negenhonderd
meter. Pittig, want de stijgingspercentages lopen
nu wel op en zijn regelmatig meer dan 14%. Dat
voelen de beentjes wel! Toch zijn we uiteindelijk
redelijk snel boven en kunnen we de asfaltweg weer
verlaten voor de laatste tien kilometer van de route.
Bijna missen we het paadje, zo verscholen ligt het
tussen de bomen. Over keien en wortels knallen we
naar beneden. Onvoorstelbaar, dat de officiële route
andersom loopt! Dit wil je echt liever dalen dan
klimmen. Hoogtemeter na hoogtemeter slingert het
smalle karrenspoor zich naar beneden. De bike en
het landschap vragen in gelijke mate om aandacht.
De bike vanwege de stuur- en remtechniek die op
de proef gesteld worden, het landschap omdat het
in al z’n ruige verlatenheid werkelijk adembenemend
prachtig is. Acht kilometers verder en vijfhonderd
BIKE & TREKKING 93

94 BIKE & TREKKING
Smalle kustpaadjes brengen bikers op de mooiste plekjes.
hoogtemeters lager zit het erop. Althans, bijna dan.
In het gehucht Brest Pod zijn we even de weg
kwijt. Te ver doorgereden. Met een mix van Italiaans
en Engels en mét hulp van zo’n beetje het halve
dorp geraken we weer op de juiste weg. Volledig
verzadigd en toch ook best wel vermoeid rollen we
de laatste meters over asfalt terug naar de auto.
Wat later zijn we aangeschoven aan een grote
tafel in een lokale konoba, zeg maar herberg. De
I N F O
Algemeen
Istrië maakt deel uit van Kroatië.
Toch voelen de bewoners van het
schiereiland zich eerder Istriër dan
Kroaat. Dat komt vooral door de
overheerlijke wildgoulash met gnocci gaat er goed
in, hetzelfde geldt voor de grote pot bier. We laten
ons het gerstenat goed smaken en bedenken
ondertussen dat Istrië ons compleet verrast heeft.
Dit is écht een top mountainbikebestemming!
Bikers van alle niveaus komen hier volledig aan
hun trekken. Wie het rustig aan wil doen en naast
het fietsen ook wil genieten van oude stadjes,
historische monumenten en mediterrane baaien kan
geschiedenis die dit deel van de
Balkan heeft doorgemaakt. Grieken,
Romeinen, Venetianen, Oostenrijkers
en Italianen hebben flink hun stempel
op Istrië gedrukt.
Oók wie van lekker eten houdt kan in Istrië z’n hart ophalen. Konoba Astarea in Brtonigla wordt tot de beste
visrestaurants van de streek gerekend. Wij kunnen niets anders doen dan deze kwalificatie beamen.
Als toeristische bestemming is Istrië
niet nieuw. Al in de negentiende
eeuw bracht de bovenklasse uit het
Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk - toen
de baas in Kroatië - zijn vakanties
door aan de Istrische kust.
Het relatief milde klimaat speelt daarbij
zeker mee. De zomers zijn warm en
droog, maar niet té warm. Ook de
winters zijn mild, met temperaturen die
zelden onder de tien graden komen.
Dat maakt Istrië ook in voor- en najaar
een prima mountain bike bestemming.
Meer algemene info op www.istra.hr.
Mountainbiken
Istrië is op het vlak van routes en
bike-infrastructuur nog niet zo ver als
Oostenrijk of Zwitserland, maar wel
hard met een inhaalslag bezig. Het
beste bewijs is de (Nederlandstalige)
website www.istria-bike.com,
een initiatief van het Istrische Bureau
voor Toerisme waarop niet alleen
routebeschrijvingen, maar ook digitale
kaarten, hoogteprofielen, gps-tracks
en accommodaties te vinden zijn. Op
het virtuele world wide web is dus
alles tiptop, in de reële wereld moet
nog wel wat gebeuren. Ten tijde van
ons bezoek (mei 2009) waren nog niet t
alle routes gemarkeerd. Medio 2010
zijn de markeringen klaar.
Tijdens ons bezoek aan Istrië hebben
we voor de route bij Rovinj gebruik
gemaakt van
www.istria-bike.com. De route door
het Ucka-gebergte kwam van een
kaart uit de BIKE & walking-reeks van
de Kroatische uitgeverij Mateus, een
serie van zes moun tain bike kaarten
terecht op een van de vele kustroutes. Bikers die
hun hand niet omdraaien voor een paar honderd
hoogtemeters meer of minder kunnen zich uitleven
op de biketrails in het noorden en noordoosten
van het schiereiland. Kortom; Istrië biedt als
bikebestemming voor elk wat wils. Voor ons was
het de eerste keer, maar beslist niet de laatste...
die geheel Istrië afdekt. Niet alleen zijn
routes ingetekend, maar ook hoogteprofielen.
De kaarten zijn bij alle VVV’s
en bikeshops in Istrië te koop. De
routes op de BIKE & walking-kaarten
zijn deels dezelfde routes als op www.
istria-bike.com, deels andere routes.
Tot slot over routes: er valt op Istrië
nog heel veel te ontdekken. Niet
alleen door zorgvuldige kaartstudie en
een gezonde dosis nieuwsgierig heid,
maar ook door ogen en oren open
te houden. Zo kwam de tip om naar
het Ucka-gebergte te gaan van de
eigenaar van de shop Bike Point in
Porec, waar we toevallig binnen liepen
om een setje nieuwe schijfremblokjes
te scoren. ‘Go to Ucka and use
your imagination’, vertelde hij razend
enthousiast, terwijl hij met zijn vinger
over de routekaart gleed, ‘you can
bike here everywhere. You just have to
go and find out! out!’