De evolutie en toekomst van de Belgisch-Nederlandse ...

Tijdens de Koude Oorlog kregen de pijlers van de samenwerking vorm, maar
het was het einde van de Koude Oorlog die zorgde voor een versnelling in de
verdieping van de Belgisch-Nederlandse marinesamenwerking. Het innen van
het vredesdividend betekende een stevige inkrimping van de Belgische en
Nederlandse marine en meer van hetzelfde lag in het vooruitzicht. Op initiatief
van de Belgische en Nederlandse stafchefs van de marine kwam het in 1994 en
1995 tot kaderakkoorden die het versterken van de samenwerking voor de
verschillende functionele pijlers van de binationale marinesamenwerking
vooropstelden. Top-down werd er dus een versnelling doorgevoerd van de
samenwerking maar deze zou zich wel volledig baseren op de al bestaande
samenwerking. Deze verdieping zou leiden tot een deels gezamenlijke
binationale structurering voor de Belgische en Nederlandse marinecapaciteiten
via het overnemen van de Admiraal Benelux-structuur als structuur voor
training en opwerking maar ook voor operationele aansturing in vredestijd.
Deze structurering zette zich ook door bij de verdieping van de samenwerking
rond onderricht via bijkomende binationale scholen naar het model van
EGUERMIN. Het terug identiek worden van de Belgisch-Nederlandse
capaciteiten na de mid-live update van de CMT’s en het overnemen door België
van twee Nederlandse M-fregatten (multifunctionele fregatten) gaf de
mogelijkheid om ook de materieel-logistieke samenwerking en specialisatie
verder te verdiepen, wat terug bijkomende samenwerking voor opleiding zou
geven.
48