Kerkinformatie nr. 164, november 2008 - Kerk in Actie

Kerkinformatie Oecumene
November 2008
Dirk Visser
Dr. Douwe Visser (WARC)
’Protestantse Kerk, vergeet de oecumenische
opdracht niet’
De WARC (Wereldbond van Gereformeerde en Hervormde Kerken) wil een kritisch beraad met
haar lidkerken. Dr. Douwe Visser, werkzaam bij de WARC, roept ook de Protestantse Kerk daartoe
op: ‘Kerk, vergeet je oecumenische opdracht en betrokkenheid niet. Maak gebruik van wat je
hebt. Hopelijk beseft de Protestantse Kerk dat zij een leidende rol in de oecumene moet blijven
spelen wat betreft de inzet van mensen en middelen, die rijk voorhanden zijn.’
Dr. Douwe Visser (55) is sinds afgelopen juni
secretaris voor theologie en oecumenische
betrokkenheid bij de WARC. Hij was vanaf
1980 predikant in de Gereformeerde Kerken
in Nederland en in de Protestantse Kerk. Ook
werkte hij zes jaar in Zambia. Tot ziin benoeming
bij de WARC was Visser, die ook synodelid
is geweest, voorzitter van de Gereformeerde
Oecumenische Raad (GOR). In 2010
gaan WARC en GOR op in de Wereldgemeenschap
van Gereformeerde en Hervormde
Kerken (WCRC).
Rijke traditie
’Ook nu ik in Genève werk, is en blijft de Protestantse
Kerk mijn kerk’, zegt Visser. ‘ De
Protestantse Kerk heeft een heel rijke en
vruchtbare traditie van oecumenische betrokkenheid.
Uit die bron moet zij blijven putten.
Misschien is de tijd voorbij dat de kerken in
het Westen het in de oecumenische beweging
voor het zeggen hebben; dat zijn nu de
kerken van het Zuidelijk halfrond. Maar naar
mijn mening zou de Protestantse Kerk zich in
de oecumene wat meer moeten roeren.’
Daarbij merkt Visser op dat er ‘soms zorgwekkend
weinig verlangen naar zichtbare
eenheid te vinden is en dat heel veel activiteiten
uitgaan van het gegeven dat er geen
zichtbare eenheid is. Dat wordt goedgepraat
met mooie termen als acceptatie over en
weer, (volledige) kerkgemeenschap enz.
Maar ik vind het wel tragisch dat in de protestantse
wereld het verlangen naar zichtbare
eenheid zo weinig aanwezig is. De bede
“Opdat zij alleen één zijn” leeft amper.’
Als een van de oorzaken noemt hij dat ‘ in de
Protestantse wereld het besef kerk te zijn
onvoldoende ontwikkeld is. Dat merk ik
wereldwijd. Protestanten vinden het al mooi
als ze bij elkaar komen, zingen en naar de
preek kunnen luisteren. Maar dat ze ingebed
zijn in een collectief geheel van de kerk en dat
dat onderdeel van hun identiteit is, beseffen
ze niet zo. Dit is een ontwikkeling van de
Dr. Douwe Visser (foto: Ronald Bolwijn)
laatste decennia. Die is niet zo makkelijk
terug te draaien.’
Samen met de GOR
Visser hoopt dat het Calvijnjaar in 2009, als
het 500e geboortejaar van de kerkhervormer
wordt herdacht, nieuwe impulsen zal brengen.
‘ Een van de vragen is dan: wat is de
identiteit van de gereformeerd/hervormde
traditie? Dit Calvijnjaar kan een stimulans
voor theologen zijn om zich hiermee bezig te
houden. Wat dat betreft ben ik niet somber.’
‘Het meest pakkend punt binnen de WARC is
het samengaan met de GOR in 2010. We
denken na over de vraag: Wat houdt die
gemeenschap in? Naar mijn mening zijn we
op z’n hoogst onderweg naar zo’n kerkgemeenschap.
Binnen de nieuwe organisatie
zijn kerken die elkaar niet erkennen. Er wordt
bijvoorbeeld heel verschillend gedacht over
de vrouw in het ambt. Is er dan nog sprake
van gemeenschap? En als je als WCRC bijeen
bent, ben je dan ook kerk? Daar zit best een
uitdaging in.
De bedoeling is dat we een organisatie worden
die de plek is waar de gereformeerde
identiteit wordt ontwikkeld, waar het gereformeerde
spreken over de wereld plaatsvindt
en waar gereformeerde theologen elkaar ontmoeten.
De WCRC wordt ook de plek waar
het oecumenisch engagement wordt gebundeld
en van waaruit de gesprekken met
lutheranen, orthodoxen en rooms-katholieken
worden gehouden en waar gestalte
wordt gegeven aan de opdracht “Opdat zij
allen één zijn”.’
18