vrouwen en - Psychoanalyse Lacan - Freud

More documents

Recommendations

Info

Naast de activiteiten georganiseerd door de WAP, de NLS en het Bureau van de Kring zelf zijn er verschillende initiatieven van leden, in nauwe samenwerking met het Bureau van de Kring. (…) Sedert enkele jaren is een werkgroep Psychoanalyse en maatschappij actief rond de maatschappelijke relevantie van de psychoanalyse. De nauwe samenwerking met het Bureau belet uiteraard niet dat iedereen afzonderlijk daarvoor de volle verantwoordelijkheid behoudt: "iedereen onderwijst op eigen risico en gevaar" (chacun enseigne à ses propres risques et périls). (programma-brochure Kring voor Psychoanalyse van de New Lacanian School 2009-2010) Webstek: http://www.kring-nls.org, ga via ‘ACTIVITEITEN’ naar ‘PROGRAMMA KRING’, kies ‘HUIDIG PROGRAMMA’ en daarna ‘GEORGANISEERD DOOR LEDEN VAN DE KRING VOOR PSYCHOANALYSE’ Ook de werkgroep Psychoanalyse en Maatschappij wil dit jaar expliciet vertrekken van Lacans “Propos directifs pour un congrès sur la sexualité féminine” (1958), meer bepaald het laatste hoofdstuk “De vrouwelijke seksualiteit en de maatschappij” – dat hier in onze eigen vertaling volgt. Rest ons nog enkele vragen over de sociale effecten van de vrouwelijke seksualiteit voor te leggen. Waarom schiet de analytische mythe tekort inzake het incestverbod tussen vader en dochter? Hoe situeren de sociale effecten van de vrouwelijke homoseksualiteit zich in verhouding met de effecten die Freud de mannelijke homoseksualiteit toeschrijft, maar dan op grond van vooronderstellingen die heel ver af liggen van de allegorie waartoe ze heden zijn gereduceerd: namelijk een soort entropie die in de richting gaat van een communautaire degradatie tot de gemeenschap. We willen niet zover gaan om daar de antisociale effecten tegenover te stellen die het katharisme, samen met de Liefde die het inspireerde, zijn verdwijning hebben gekost; misschien volstaat het om de eros van de vrouwelijke homoseksualiteit in de meer toegankelijke beweging van de Précieuses in ogenschouw te nemen om te kunnen vatten wat die aan nieuws met zich meedraagt, dat tegen de sociale entropie indruist. Waarom blijft tenslotte de sociale instantie van de vrouw transcendent aan de orde van het contract zoals die door het werk gepropageerd wordt? En meer in het bijzonder: is het als gevolg daarvan dat het statuut van het huwelijk in volle verval van het paternalisme gehandhaafd blijft? Allemaal vragen die niet herleidbaar zijn tot een goed geregeld veld van de behoeften. Vanuit dit vertrekpunt organiseert de Werkgroep Psychoanalyse en Maatschappij vier avonden (zie hiernaast) De verantwoordelijken: joost.demuynck@telenet.be, lieven.jonckheere@skynet.be, nathalie.laceur@telenet.be data 26 november 2009, 14 januari 2010, 11 februari 2010 en 01 april 2010 telkens om 21u plaats Geuzenhuis, Kantienberg, 9000 Gent toegankelijkheid voor iedereen, mits bijdrage in de onkosten
26 november 2009 Marie-Alice Oosterlinck, Marc De Kesel, Catherine Roex, Eric Mertens “Fundamentalistische’ vrouwenfiguren in vier recente films” David Lynch, Lars von Trier, Clint Eastwood, Danny De Vito (zie ommezijde) 14 januari 2010 Joost Demuynck “Verhoudingen van vrouwen tot hun lichaam, zoals die heden blootgelegd worden in de kunst en gepromoot worden in de cultuur” Op het eigenste moment dat Lacan de functie van de fallus in de vrouwelijke seksualiteit probeert af te bakenen, in “Propos” (1958), tekent zich al meteen een vorm van jenseits van die fallus af. Welke vormen neemt dit jenseits aan in de verhouding van een vrouw tot het lichaam, het hare, zoals die heden blootgelegd wordt in de kunst en gepromoot wordt in de cultuur? 11 februari 2010 Nathalie Laceur ”Vrouwenmagazines: Cherchez La femme …” Dat de vraag “Wat is een vrouw?” vrouwen bezighoudt, hebben de media reeds lang begrepen. Vrouwenmagazines gaan dan ook als zoete broodjes over de toonbank. Flairs, Libelles, Goedeles en Marie-Claires vertellen wat vrouwen bezighoudt, hoe ze omspringen met hun lichaam en hun seksualiteit, hoe ze moederschap en vrouw-zijn combineren, etc. Deze antwoorden zullen wij kritisch onder de loep nemen. Brengen vrouwenmagazines ons iets bij over de specificiteit van het vrouwelijk genot, dat voorbij de fallus ligt en dat Lacan als “gek” en “enigmatisch” bestempelt? Of zijn ze niet meer dan een overtuigende bevestiging van Lacans stelling dat het fallocentrisme, dat is de keuze voor de mannelijke seksuering of de hysterie (“l’hommosexualité”), de beste garantie is voor de vrouw? 01 april 2010 Lieven Jonckheere “Detaal, door het geheel van de vrouwen verwekt …” Op kritische momenten van zijn psychoanalytische queeste doorheen the dark continent van de vrouwelijke seksualiteit placht Lacan zichzelf altijd even te herinneren aan haar ‘taalverwekkend vermogen’. Historisch paradigma daarvoor vormden de door Molière zo geridiculiseerde précieuses die in hun literaire salons nieuwe woorden smeedden voor hun ‘gevoelens’. Uiteindelijk zou Lacan dat taalverwekkend vermogen als het ware verabsoluteren door, met Joyce, te stellen dat detaal (lalangue), als ‘geheel van equivoques’ waartoe een taal in staat is, telkens verwekt is geworden door het ‘geheel van de vrouwen’. Van daaruit stelt zich ook vandaag de vraag naar the state of the art van vrouwentaal vandaag – en naar onze positie daartegenover.
Page 1: KRING VOOR PSYCHOANALYSE VAN DE NEW

vrouwen en - Psychoanalyse Lacan - Freud

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?