KULAK gaat voor 50% meer studenten - KU Leuven

S TUDENTEN
Playbacken en leren relativeren
Op kamp bij de bomma’s
Kristien Vermoesen
Als kind ging Leen Vanrie, nu studente Logopedie en Audiologie, wel eens
op vakantie bij haar tante Nonneke, moeder overste in het klooster van
Heestert. Dat die van Joka (toen nog Caritas) in het rustoord daarnaast
playbackshows organiseerden, wist de twaalfjarige Leen wel te smaken en
dat is zo gebleven: ze gaat nu al voor de vijfde of zesde keer mee op Jokakamp.
Marjanne De Cuyper, die Politieke en Sociale Wetenschapen
studeert, leerde Joka kennen via een artikel in Weekend Knack. Ze gaat nu
voor de derde keer op kamp in Sint-Margareta, een verzorgingstehuis in
Holsbeek.
DE DENK
TANK
• In deze rubriek legt Campuskrant allerlei vragen - van technische, socioeconomische,
politieke, ethische en filosofische aard - voor aan een denktank van
Bijzonder Wijze Mannen en Vrouwen van de K.U.Leuven. Aarzel niet om ook uw
vragen en problemen op te sturen naar De Denktank, Oude Markt 13, Leuven. •
Onze Jongens
Door de nogal ongelukkige synchroniciteit van voetbal-WK’s en examenperiodes
rolden de afgelopen weken weer tientallen vragen van
wanhopige studenten-voetbalfans de Campuskrantredactie binnen.
Neem nu de brief van biologiestudent Joris Schauvlieghe: “Het is
ronduit dramatisch: mijn examen fysica is op dezelfde dag als de
allesbeslissende België-Rusland”, zo schreef hij ons. “Is het haalbaar
voetbal te kijken en toch te slagen voor de examens? Welke raad heeft
De Denktank voor ons, studerende fans van de Rode Duivels?”
De lezers beseffen het misschien niet, maar men wordt niet zomaar lid
van De Denktank: zonder de nodige diploma’s en proeven van
bekwaamheid komt men er absoluut niet in, waardoor De Denktank
per definitie vooral bestaat uit leden van middelbare tot gezegende leeftijd.
Vele van onze leden hebben dan ook menige examenperiode én
Joka organiseert kampen in ouderenvoorzieningen,
in psychiatrische centra en in instellingen
voor mensen met een handicap. Daar
zorgen een tiental vrijwilligers voor ‘vakantie
aan huis’.
Leen: “De reacties als we toekomen zijn
altijd warm. “Ah, ze zin daar weer, wé. ‘t Go
were wa word’n van de weke!” We zetten al
eens muziek op tijdens het eten. En in de loop
van de week gaan we bij iedereen eens langs.
Dat vind ik zelf de fijnste momenten. Je hebt
dan echt persoonlijk contact: we luisteren
naar verhalen van vroeger, of kijken samen
naar foto’s. De verpleegsters hebben vaak
zoveel te doen dat er weinig tijd overblijft
voor een babbel. Ik kan mij voorstellen dat
praten over de oorlog voor sommigen niet
meteen het meest sexy tijdverdrijf is, maar er
zijn ook heel wat bejaarden die over actuele
problemen meepraten en er behoorlijk
moderne opvattingen op nahouden.”
Marjanne De Cuyper
Leen Vanrie
Macarena
In de namiddag organiseren de ‘kampers’ van
Joka een activiteit: een uitstap, ganzenbord of
als topper: rad van fortuin. Zijn er geen mensen
die het van al dat gedoe op de heupen
krijgen? Marjanne: “Tja, dat hangt wat af van
hun karakter, niet iedereen heeft er evenveel
zin in, en daar moet je respect voor hebben. Je
moet ook een evenwicht vinden in die spelletjes,
het mag niet te gemakkelijk maar ook
niet te moeilijk zijn. Vorig jaar is het detectivespel
dat we voorbereid hadden compleet de
mist ingegaan. Toen het spel afgelopen was
had de helft van de mensen nog niet door hoe
het eigenlijk in mekaar zat.”
Leen: “Veel mensen zitten ook in een rolstoel,
of zijn niet meer zo mobiel. Visuele dingen
werken daarom het beste: de Macarena
dansen met veel show, of ons verkleden als
oude mensen, dat doet het ’m altijd.
Donderdagmiddag organiseren we een playbackshow,
met alles erop en eraan: kostuums,
maquillage, belichting. Dat moet vlot gaan
hoor, met presentatie en al. De bewoners zijn
dat ondertussen zo gewoon, dus als je het
eens een jaar anders doet, dan wordt dat niet
in dank afgenomen.”
“In zo’n rustoord zitten altijd wel mensen
die nog heel zelfstandig zijn, maar je hebt ook
dementen en mensen die niet meer goed te
been zijn. De meeste vrijwilligers hebben
weinig zin om op bezoek te gaan bij dementerenden,
terwijl die er vaak nog het meeste plezier
aan hebben. We babbelen dan wat, stellen
wat vragen over vroeger - dat zijn dingen die
ze zich nog goed herinneren.” Marjanne: “Een
uur later weten ze soms niet meer wat ze
gedaan hebben, maar het plezier straalt van
hun gezicht als we ze komen oppikken voor
een activiteit.”
Leen: “Je kan je afvragen waarom iemand
in godsnaam bij bejaarden op kamp wil gaan,
en dan nog zonder er iets aan te verdienen.
Maar je krijgt er zoveel voor terug: als je ziet
hoe sommigen opleven, dat is goud waard. In
de dankviering op vrijdag - tja, het is een
katholieke organisatie, hè - wordt het soms
erg emotioneel. ‘Hopelijk zijn we er volgend
jaar nog bij’, zeggen ze dan. Je doet er een pak
levenswijsheid op. Er zitten daar mensen die
de oorlog meegemaakt hebben. Als je hoort
wat die allemaal ervaren hebben, dan relativeer
je je eigen problemen wel.”
foto’s: Rob Stevens
foto: Rob Stevens
menig WK meegemaakt, en ons oudste emeritus-Denktank-lid (94 is
hij inmiddels) heeft destijds zelfs de eerste WK-deelname van België
mogen beleven.
Voor wie er toen zelf niet bij was: veel hebt u niet gemist, want dat
WK in Uruguay in 1930 was absoluut geen memorabel moment in de
geschiedenis van onze Rode Duivels. Na de eerste ronde mochten ze
alweer inpakken, met nul overwinningen, nul gelijke spelen en twéé
smadelijke nederlagen op zak, tegen godbetert Paraguay en de
Verenigde Staten!
Omdat televisie nog niet bestond en het nieuws, de Belgavox-films
en de boot met de spelers pas vele weken later uit het verre Uruguay in
België arriveerden, ging deze afgang geheel onopgemerkt aan studerend
Leuven voorbij.
Daarom vroegen wij iets minder oude Denktank-leden hoe zij er
destijds in slaagden het volgen van de vele heldendaden van onze
Duivels tijdens de WK’s te combineren met hun aartsmoeilijke studies.
Maar wat bleek?
Dat Onze Oude Voetbalgloriën, die we nu in allerlei media horen en
zien opsnijden, eigenlijk helemaal niet zo glorierijk waren. Wij brengen
bijvoorbeeld graag het resultaat van het WK van 1934 in Italië nog eens
in herinnering: België uitgeschakeld in de eerste ronde! Of Frankrijk
1938: uitgeschakeld in de eerste ronde! Zwitserland 1954: uitgeschakeld
in de eerste ronde! Mexico 1970: uitgeschakeld in de eerste ronde! En
over de rest van de WK’s tot 1982 kunnen we bijzonder kort zijn: daarvoor
konden de Rode Duivels zich niet eens kwalificeren.
Een ronduit desastreuze historie dus, maar net daardoor leefden
generaties Leuvense studenten-voetballiefhebbers altijd weer met een
gerust gemoed naar examens en WK’s toe. Toegegeven, nadien sukkelden
Onze Jongens met meer geluk dan wijsheid wel drie keer tot in de
tweede ronde (Spanje ’82, Italië ’90 en USA ’94), maar eigenlijk mag
alleen de generatie van 1986 zich beklagen over de slopende combinatie
voetbal-studeren.
Het is een reeks onomstotelijke empirische gegevens waaruit De
Denktank - zelfs al schrijft zij dit voor België-Brazilië - maar één conclusie
kan distilleren: Leuvense studenten, geen paniek! Puur op basis
van statistiek en logica kunnen wij u immers nu al melden dat de kans
dat u als gevolg van de briljante voetbalprestaties van de Rode Duivels
niét in uw eerste zittijd slaagt zo goed als onbestaande is.
Een totaal ander resultaat krijgen we echter als we de slaagkans
berekenen van diegenen die tijdens de examenperiode niet alleen voetbal
kijken, maar er ook nog eens alles over lezen, ook Denktank-studies
zoals deze. Voor hen vrezen wij eerlijk gezegd het allerergste, en een
kwalificatie voor de tweede ronde in september.
Daarom: aan de slag. En wel nu meteen.
Namens De Denktank, Prof. P. Reynders (Hoofd werkgroep
‘Leren Studeren’) en G. Op de Beeck (secretaris-klerk)
20 C AMPUSKRANT 20.6.2002