Sri Lanka

4
KAREL HOEKENDIJK

SRI LANKA
door
KAREL HOEKENDIJK

SRI LANKA
"Wanneer men van het eiland Angaman ongeveer duizend mijlen
in zuidwestelijke richting zeilt, komt men bij het eiland
Zeilan. Dit is naar grootte en ook in ander opzicht het beste
eiland van de wereld. De koning die over het eiland regeert, is
aan geen andere koning schatplichtig. De bewoners zijn afgodendienaars,
ze gaan slechts in een smalle lendendoek gekleed.
Er groeit geen koren op het eiland, slechts rijst en kokos waaruit
olie wordt gewonnen. De schoonste edelstenen van de
wereld worden op dit eiland gevonden: robijnen, saffieren,
topazen, amethysten en andere kostbare stenen.
De bewoners zijn ongeschikt voor de oorlog, wanneer soldaten
nodig zijn, moeten deze uit de Saraceense buurlanden
worden aangeworven ... "
Zo beschreef de Venetiaanse wereldreiziger Marco Polo in
1295 het eiland Ceylon, dat hij op zijn verre reizen in het
Verre Oosten had leren kennen. Vandaag vliegt het Europese
straalvliegtuig vanuit Europa in 15 uur naar Ceylon en landt
comfortabel op het Bandaranaike vliegveld, even buiten
Colombo. De route via Athene, Karatshi, Bombay, naar
Colombo wordt naar de wereldreiziger, de "Marco Polo"­
route genoemd.
Ceylon heeft vele namen gehad: Tambapanni, Taprobane,
Serendib (zo noemden de Arabieren het), Zeilan, Seyllan,
Ceilao, Ceylon, Sri Lanka. Deze laatste naam, die sedert
25 eeuwen gebruikt werd, is thans weer de officiële naam
geworden: Sri Lanka.
Portugezen landden in de 16e eeuw op Ceylon, een gedeelte
van het eiland werd veroverd, men vestigde daar een kolonie,
noemde de hoofdstad naar Columbus en tot op heden heet
deze Colombo.
Daarna hebben de Hollanders, in de 18e eeuw, het eiland hon-
3

derd jaar tot kolonie gehad, als welkom tussenstation op de
Oost Indië-route. Vervolgens heersten de Engelsen op het
eiland, in de 1ge eeuw. Sedert 1948 is Ceylon een onafuankelijke
eiland-republiek.
Het eiland Ceylon telt 11 miljoen inwoners en wordt voornamelijk
door Singhalesen en Tamils bewoond. De rest van de
bevolking bestaat uit minderheidsgroepen, als Moren, Arabieren,
Burgers, Eurasiaten, Maleiërs. Er zijn nog enkele van de
originele inwoners, de Veddah.
De officiële taal van het eiland is "Singhalees", een andere
veel gesproken taal is het" Tamil", overal wordt nog Engels
gesproken, althans verstaan.
Ceylon, 500 km lang en 300 km breed, is paradijselijk schoon
en met geen ander tropisch land te vergelijken, met geen andere
Oosterse cultuur ook, met zijn vele tempels en tempelruïnes,
kloosters, oude paleizen, verzonken steden, stupa's,
dagoba's, heilige plaatsen, standbeelden, altaren. Het heeft de
meest flamboyante religieuse processies en feesten van het
hele Oosten. Maar ook prachtige witte stranden langs de
smaragdgroene Indische oceaan, palmentuinen, rijstvelden,
ondoordringbare oerwouden, wildreservaten, bergtoppen (de
hoogste bergtop is 8292 voet hoog, in Pidurutalagala), waar
de fameuse thee groeit op uitgestrekte plantages.
Maar het eiland is vanaf het begin, ja van oude tijden zeer gezocht
geweest voor zijn edelstenen. De Grieken en Romeinen,
Arabieren en Chinezen, kwamen met hun vloten om specerijen,
maar vooral edelstenen te halen. Men vertelt dat Koning
Salomo de Koningin van Sheba behaagde met saffieren en
robijnen die hij liet halen uit de edelstenen-mijnen van Ratnapura.
Inderdaad nergens anders in de wereld worden zovele
mineralen en edelsteen-soorten in zo'n klein area gevonden en
in zulk een pracht, als op Ceylon. In de rivieren worden nog
steeds deze stenen gewassen uit de kiezelbeddingen.
Toen Europa nog een land van eindeloze wouden was, hadden
de Ceylonese koningen van hun eiland reeds een paradijselijke
tuin gemaakt van waar roem uitging tot ver buiten
de landsgrenzen. Het eiland werd dan ook met een keur van
verheven namen geprezen. De Indiërs noemden het" Tapijt
van rode lotusbloemen"; de Chinezen "Juwelen-eiland"; anderen
"Eiland van luister"; weer anderen "Parel van het Oosten".
4

De ruïnes van de door het oerwoud overwoekerde oude Ceylone
se steden getuigen nog van de grootheid van de antieke
Singhalese cultuur. Slechts een klein gedeelte is aan de overwoekering
van het oerwoud ontrukt, maar de zoekers naar
oude culturen vinden steeds weer resten van koningspaleizen
en woningen van edelen; van de uit hout opgetrokken gebouwen
werden slechts de stenen fundamenten gevonden. De
stenen tempels, de stupa's en dagoba's, de enorme uit rotsen
uitgehakte Buddhabeelden, hebben de vele eeuwen getrotseerd.
Zij zijn de uiterlijke tekenen van een krachtige, Buddhistische
cultuur, naast de wereldlijke machtsinvloed van
beroemde Singhalese koninkrijken.
Ceylon speelt in de geschiedenis van het Buddhisme een dominerende
rol. Drie maal heeft Gautama Buddha tijdens zijn
leven de bodem van Ceylon betreden. Reeds 250 v.c. is het
Buddhisme naar Ceylon gekomen. De Ceylonese stupa's en
dagoba's zijn de oudste historische monumenten van het
Buddhisme in geheel Azië. De stupa's of relikwie-tempels
werden op oude Vedische grafheuvels gebouwd en symboliseren
in haar vorm de kosmische berg, de navel der wereld.
De Buddhistische bouwmeesters dachten bij het bouwen van
hun tempels aan geheel andere dingen dan de Hindu-architecten.
Het Hinduïsme tracht de idee van het mystieke en goddelijke
in haar gebouwen te realiseren. De Hindu-tempel, waar
slechts een enkele priester dienst doet, verbergt het godenbeeld
in het halfduister, nauwelijks voor menselijke ogen te onderscheiden;
het Buddhisme .bouwt haar heiligdommen ruim en
luchtig, er schijnt helder licht van buiten in alle zalen, gangen
en ruimten. De tempels zijn een religieuse en esthetische uitdrukking
van het Oosterse leven, een afbeelding van het universum.De
tempel is een microkosmos, een afspiegeling van
het aardse en goddelijke. Het middelpunt ligt in het heiligdom,
de zetel der godheid, de heilige berg, de as van de wereld. De
tempel is door muren omgeven, aan vier belangrijke punten
zijn poorten uitgespaard, die de openingen in het gewelf van
de hemel voorstellen, de sterren, als verbindingen tussen goden
en mensen.
De tempels verschillen van kleine, primitieve straattempeltjes,
met een lage aarden wal eromheen, tot de enorme, prachtige
tempelpaleizen uit de 16e eeuw in het zuidoosten van India,
5

zoals wij zagen in de beroemde tempelstad Madoerai in India,
met haar gebouwencomplex van kloosters, monumentale
beeldengalerijen, zuilengangen en uitgestrekte vijvers, zij lijken
zelf steden. Madoerai telt 4000 heilige plaatsen!
Anuradhapura, de oudste van de historische steden van Ceylon,
is reeds in de 4e eeuw v.C. een bloeiende stad geweest. In
de kroniek van de Ceylonese geschiedenis, zoals die door de
"Bhikku' s", Buddhistische monniken, opgetekend werd,
heette het dat Anuradhapura een goed aangelegde stad was
met woonkwartieren voor jagers en vissers, handelaren en boeren,
smeden en straatvegers; ook kwartieren voor andere rassen
en godsdiensten, die" Yona", naar het Griekse woord,
werden genoemd (loniërs). Deze stad lag aan een vernuftig
bevloeiings-systeem van grote kunstmatige meren voor drinkwater,
dat met veel technisch kunnen werd aangelegd. Om
1200 vierkante km oerwoud te bevloeien zou met de hedendaagse
technische middelen reeds een grote opgave zijn. Maar
men was zuinig met water, "geen druppel water mag in zee
stromen, zonder de gemeenschap gediend te hebben", was het
bevel van koning Parakrama Bahu.
Tot in de ge eeuw n.c. was Anuradhapura de hoofdstad van
het Ceylonese koninkrijk. Toen werd het land door Indische
indringers, de "Chola"-stammen, veroverd en de stad verwoest.
De latere koningen bouwden een nieuwe hoofdstad
die beter tegen vijanden beschut was: Poponnaruwa. Ook
werd Sigiriya gebouwd, dat heden nog bekend staat door de
in de historische grottempel gevonden befaamde Sigiri-fresco's,
die veel bezoekers trekken.
De ruïnes van Anuradhapura en Poponnaruwa werden in 1817
door een Britse officier bij toeval ontdekt. De Engelsen hebben
veel begrip voor de archeologische waarde van historische
steden, de laatste eeuwen worden deze systematisch uitgegraven.'
Deze plaatsen zijn nooit uit het bewustzijn van het Ceylone
se volk geraakt, ze zijn tot heilige oorden gebleven, die door
talloze pelgrims worden bezocht.
Zo staat in Anuradhapura de heilige "Bo"-boom, de "roemrijke,
hoogste heer, heilige "Bo-boom", de "J aya, Sri Maha
Bodin Wahasa". Hij is gegroeid uit een loot van de originele
boom, waaronder Gautama Buddha zijn "verlichting" heeft
6

SRI
o
ANURADHAPURA
SIGIRIYA
o 0
KANDY
• • BALANGADO
•
Op bovenstaande kaart worden de oude steden met cirkeltjes
aangeduid; de plaatsen waar wij in 1968,1969,1970,1972,
1974,1975 en 1976 campagnes hielden, in zwarte punten.
7

gekregen. Het is de oudste historisch bekende boom van de
wereld, 2320 jaar oud, drager van talloze legenden, door miljoenen
mensen bezocht en vereerd. Overal gestut en omhoog
gehouden door een draagmuur van terrassen. De gelovigen
komen en gaan, knielen neer en mediteren, ze leggen bloemen
neer, de heilige lotus en de jasmijn, magnolia en franki-pani,
ze branden duizenden wierookstokjes.
In Anuradhapura staat ook de eeuwenoude "Ruanweli"­
dagoba, een bouwwerk uit de 2e eeuw v.C., even indrukwekkend
als de piramiden van Egypte. Enige jaren geleden is het
bouwwerk gerestaureerd, de toren met goud beslagen en aan
de top flonkert ~n groot bergkristal.
Poponnaruwa, de latere hoofdstad, met haar bouw werd in de
ge eeuw begonnen, raakte in de 12e eeuw in verval. Slechts de
gewijde gebouwen zijn bewaard gebleven en zoveel mogelijk
gerestaureerd. Ook zijn daar de kolossale Buddha-beelden, de
drie "Gal Vihara"-figuren, reusachtige uit de rotsen gehouwen
plastieken van de mediterende, staande en stervende
Buddha, de grootste van deze figuren is 113 meter hoog, zij
staan in Aukana. Deze beelden zijn waarschijnlijk de best geconserveerde
religieuse beelden van geheel Azië, ze zijn ontstaan
onder de regering van koning Dhatusena, in de Se eeuw
v.C.
De laatste hoofdstad van het Singhalese koninkrijk is Kandy,
op oude kaarten "Candia", 115 km noordoostelijk van Colombo,
in een prachtig, bosrijk heuvelland, aan een kunstmatig
meer. In de 14e eeuw gebouwd, werd Kandy in 1610
door een Portugese generaal veroverd en platgebrand. Zij
werd weer opgebouwd en tot in de 1ge eeuw resideerden daar
de Singhalese koningen. In 1815 werd in de "Audience Hall"
in Kandy het verdrag getekend, waardoor het laatste zelfstandige
koninkrijk van Ceylon aan de Britten toeviel.
In Kandy is het geestelijk centrum van het Buddhisme in Sri
Lanka. Daar bevindt zich in de stupa van de "Dalada Maligawa"-tempel
het kostbaarste relikwie van het Buddhisme, de
"heilige tand". Men beweert dat dit de rechteroogtand van
Buddha is en 1500 jaar geleden heimelijk naar Ceylon overgebracht,
in de haarwrong van een jonge vrouw verborgen,
Sita, die met haar man, Rama, naar Ceylon reisde. "Bhikku's",
8

Buddhistische monniken, die ik er over vroeg, maakten een
vergelijking met de reis van een andere jonge vrouw, Maria,
die met haar man Jozef, incognito, met "het goddelijke",
naar het onbekende land trokken.
Jaarlijks wordt een replica van deze heilige relikwie, in feestelijke
optocht, de "Esala Perahera"-processie, door de straten
van de stad gevoerd. Men heeft deze replica in een prachtig
miniatuur-tempeltje op de rug van "Radjah", de gewijde olifant,
geplaatst, waar de mensen het goed kunnen zien. Deze
olifant heeft heel zijn leven niets anders gedaan dan slechts
bij de "Perahera" de heilige relikwie ronddragen.
Met enkele onderbrekingen wordt deze "Perahera" reeds
eeuwen getrouw gehouden, het is een hoog, heilig gebeuren,
waarin het gehele volk betrokken is. De "Kandy-dansers",
tempeldansers, die de heilige schrijn begeleiden, dragen nog
hun historische danskostuums, hun witte broeken en de 2'1.
kilo zware regalia op het naakte bovenlijf, hun zilveren hoeden
zijn duidelijk geïnspireerd door de Middeleeuwse soldatenhelmen
der Portugezen. Deze "Ves-dansers" maken ingewikkelde
dansfiguren van zeer oude oriëntalische oorsprong,
bezwerend en agressief van afweer, hun dans was van origine
ingesteld tot verdrijving van boze geesten, maar ook tot meerdere
glorie van Buddha. Deze mannelijke en hoogst gedisciplineerde
dans wordt beschouwd als een kostbare en unieke
bijdrage tot de culturele erfenis van het volk. De dansers zijn
speciaal uitgekozen, schone en gewijde jongemannen, die een
aparte kaste vormen.
Negen achtereenvolgende nachten, aan het eind van juli, begin
augustus, wordt plechtig deze replica van het heilige relikwie
rondgedragen in deze processie van honderd, soms driehonderd
rijkversierde, bontgeschilderde en met prachtige kleden gedrapeerde
olifanten, geëscorteerd en "bereden" door hoogwaardigheidsbekleders,
regeringsvertegenwoordigers en hoge geestelijkheid,
in prachtige, historische, ceremoniële gewaden. Een
sprookjesachtig schouwspel van onwaarschijnlijke luister is
ieder jaar deze nachtelijke processie, de laatste dag, de tiende,
is de "Perahera" overdag. Dan komen uit de gehele wereld de
toeristen om dit feest te fotograferen.
De stoet van grote, versierde olifanten wordt begeleid naast
ieder hun eigen "mahut", door 3000 dansers, trommelaars,
9

drummers, gongslagers, fluitspelers, schalmeiblazers, cymbaaldragers,
zangers, akrobaten, magiërs, fakirs, vaandelzwaaiers,
toortsdragers, stoeten van in oranje gehulde "Bhikku's", alles
omstuwd door honderdduizenden enthousiaste omstanders,
die zingen, roepen, dansen langs en door alles heen. Dit
schouwspel is onvergetelijk, als uit een andere wereld, als een
oeroud Perzisch sprookje, of antieke Arabische koningslegende,
een prachtig, donkergoud, oriëntalisch, nachtelijk spektakel
als uit "Duizend en één nacht", feeërie en heksensabbath beide,
demonisch en onwaarschijnlijk van schoonheid. Er zijn in
het gehele Oosten niet zulke indrukwekkende manifestaties
als deze, nergens een religieuse processie van dergelijke grootse
allure, van zo'n bizarre pracht als de "Perahera" in Sri Lanka.
Wij hebben in Maleisië de "Ramanan" gezien der Moslims; de
"Thaipussam" der Hindu's in Singapore; de "Muruga" in
Nallur in Sri Lanka; de offerfeesten en dansen op Bali; Hindufeesten
in Madras; "Topekkong" van de Chinezen; Bloesemfeesten
in Japan; Carnavals-feesten in Trinidad; maar nergens
een religieus feest van zo'n omvang en duistere glorie, van
zoveel dans en demonie, vuurgloed en verve, van gonzende
gongs en dreunende drums, van uitgelaten mensenstemmen,
van vooral zovele enorme, voortsjokkende, donkere reuzen
van olifanten in bizarre outfit. Achter elk drietal olifanten die
tesamen lopen, de grootste steeds in het midden, door "mahuts"
geleid, trok men in het duister een wagentje mee met een verborgen
accu; draden liepen listig onder de goudbestikte en
van kostbare stenen doorvonkte purperen en smaragdgroene
dekkleden van de dieren door en leverde stroom voor honderden
kleine gloeilampjes, in reeksen en bogen gemonteerd rond
de koppen en lijven der dieren, langs de lijnen van de tempel
op de rug, guirlandes van gloeiende vonken langs deze beweeglijke
mastodonten, die alles illumineerden, de ene groep van
drie in goudbruin, de andere in helder blauw, andere weer in
giftig groen, anderen in oudrood, alle groepen van drie dieren
in een andere kleur, kitscherig opgesierd. Wat is dat jammer,
deze "veramerikanisering", deze "vertechnising", deze reeksen
van elektrische bolletjes van gekleurd licht langs deze lijven.
Hoe zou alles mooier, waarsèhijnlijker, levendiger, origineler
zijn met de oorspronkelijke verlichting van omhoog
gestoken toortsen en flambouwen, in maanlicht.
10

De "Esala Perahera"-feesten worden gevolgd door de "Gara
Yakka"-ceremonieën. De "Walli Vak Managalaya" is een geheime
ceremonie, geleid door de hoogste Buddhistische autoriteit
in Kandy, de "Maha Vishnu Devale", gedurende 7 dagen
na de "Perahera"-feesten. Het is een ceremonie die ingesteld
is om degenen die aan deze "Perahera" hebben deelgenomen,
te reinigen van alle eventuele bezoedelingen en
ongerechtigheden die daar hebben plaatsgevonden. Het betekent
het vrijwaren van invloeden van het "boze oog" en van
beschadigingen door boze geesten. De climax van deze ceremonie
is de dramatische binnenkomst van de "Gara Yakka",
een mythologische figuur, een danser met een "Gara Yakka"­
masker op, speelt deze figuur.
In Ceylón is het Buddhisme de voornaamste "religie" en bestrijkt
50% van de bevolking. Het is de enige "religie" zonder
God. Buddha is niet een god, slechts "de Gids naar de waarheid".
Het Hinduïsme (ingevoerd door de emigratie van duizenden
arme arbeiders uit India, de "Tamils", die het werk
deden dat de "verfijnde" Buddhisten weigerden te doen)
beslaat 30%; het Rooms Katholicisme 10%; de Anglicaanse
Kerk (restant uit het Engelse, koloniale tijdperk) 5% en de
rest 5%, te verdelen onder de Methodisten, Dutch Reformed
Church (restant uit het Hollandse kolonialisme), Luthersen,
Jehovah's Getuigen, Adventisten, Pinkstermensen enz. Van
deze laatste 5% is volgens de rapporten van de zendelingen,
slechts een zeer gering percentage bekeerd.
De Buddhisten zijn op dit eiland de aktiefsten, zeer fanatiek
in afgesloten conventies, met krachtige invloeden op het
politieke leven, het bankwezen en de handel. De Protestantse
denominaties zijn zonder meer dor en droog te noemen, de
kerken worden slecht bezocht. Onder de Pinkstergemeenten,
er zijn twee groeperingen, is onenigheid en scheuring, men
zoekt naar heroriëntatie, naar nieuwe leiders. Er zijn gebedsgroepen
van deze kerken hier en daar, die al jaren bidden dat
de Heer iemand wil zenden naar dit eiland, die opwekkingssamenkomsten
komt houden, die leven en vuur zal brengen
en de Gaven des Geestes terugbrengt in de diensten.
Wij wisten van deze situatie niets af, toen de Heer ons toonde
11

naar Ceylon te gaan. Wij waren bezig aan een serie crusades
in het zuiden van India:, maar de Geest des Heren gebood ons
daarmede te stoppen, het was in Vellore. We trokken in gehoorzaamheid
naar Ceylon.
Wij kenden daar niemand. Iemand gaf ons op het laatste moment
voor de afreis een adres van een prediker in het noorden
van het eiland, in de stad Jaffna. Wij schreven naar dit adres,
de prediker nodigde ons uit, nadat hij in gebed deze zaak aan
de Heer had voorgelegd. Hij vroeg ons zonder uitstel te willen
komen, met het oog op de naderende regentijd. Wij arriveerden
de lle oktober 1968 in Jaffna en begonnen de volgende
dag, de 12e oktober met de eerste samenkomsten in Ceylon.
Direct al aan het begin bemerkten wij in gesprekken dat wij
nodig waren in dit land. De Heer ging gebeden die waren opgezonden,
nu verhoren. Er was behoefte aan iemand die cam- ·
pagnes ging houden in de grote, vergeten gebieden, die het
volk Gods kwam aanmoedigen, de voorgangers onderrichten,
heidenen bekeren, boze machten uitdrijven, zieken genezen.
Onze komst werd met grote vreugde begroet, er werd hulp en
medewerking aangeboden. Niet lang daarna bereikte ons een
stroom van uitnodigingen van alle kanten van het eiland, eerst
uit het noorden, daarna het vergeten oosten, het midden en
het westen en zuiden. Wij waren nauwelijks begonnen, maar
meteen begon overal het gesprek over onze bediening. Hoe
meer wij campagnes hielden, hoe meer wij zagen dat God op
een wonderbare manier ons had gezonden en ingezet, we
konden heerlijk werk voor Hem doen.
Ceylon was zelden door internationale evangelisten bezocht,
de laatste prediker die in de openlucht sprak, hij sprak slechts
één avond, was RonaId Brown, vele jaren geleden. Daarna was
nooit iemand hier gekomen, we begrepen dat wij hier weer
eersten zijn en weer onze bediening van grondleggers moeten
waarmaken.
Waarom reizen evangelisten Ceylon altijd voorbij? Waarom
gaan ze wel altijd naar Noord-India, om dan hoog over Ceylon
heen te vliegen en dan weer naar het aantrekkelijke Singapore
te trekken? Hoe belangrijk is Ceylon! Hoe zeer noodzakelijk
is juist opwekking voor dit eiland! Hoe wachten de weinige
gelovigen op het bezoek van een opwekkingsprediker, hoe is
daar jaren lang om gebeden en geloofd! Daarom waren wij
12

de Heer zo dankbaar hier te zijn.
Toen wij bemerkten dat vroeger Hollanders een tijdlang op
dit eiland hadden gewoond, zeiden wij de mensen dat wij gekomen
waren om dat werk af te ronden. Wij werden aangenaam
ontvangen, als oude bekenden.
De Portugezen zijn echter impopulair geweest op dit eiland,
zij hebben alle tempels afgebroken, heilige plaatsen verwoest
en het Rooms Katholieke geloof ingevoerd. Zij voerden nieuwe
wetten in die niet waren aangepast aan de sfeer van Ceylon
en heel hun optreden was ruwen wreed. De Hollanders waren
verschillend, vreedzamer, zij deden veel goeds voor het eiland
en de mensen. In 1700 veroverden de Hollanders Ceylon en
hielden het ongeveer 100 jaar bezet.
Zij bouwden steden en tot vandaag zijn er plaatsen op Ceylon
die namen hebben als Amsterdam, Delft, Leyden, Rustenburg,
enz. In Jaffna, Colombo, Galle bestaan nog door Hollanders
gebouwde forten, handelshuizen, factorijen, regeringsgebouwen,
zelfs paleizen, alles even solide en degelijk gebouwd. Er
zijn verschillende vuurtorens uit die tijd, men wijst ons dijken,
kanalen en irrigatiewerken die alle nog dienst doen. De huidige
parlementsgebouwen, alle in volledig gebruik, werden door
Hollanders gebouwd en een aantal kerken. Hollandse namen en
wapens ziet men overal. Op het binnenplein van het Y.M.C.A.­
gebouw in Colombo, een verbouwd factorijgebouw uit de
Oost-Indische Compagnie is het wapen van Amsterdam te zien
in originele kleuren.
In Jaffna, in het centrum van een voortreffelijk bewaard fort
dat thans een gevangenis is, staat een Dutch Reformed Church,
een typisch oud-Vaderlandse kerk met gekalkte kerkbogen en
bel;lken, oude balken, een gebeeldhouwde eiken preekstoel,
statenbanken, een ouderwets orgel met pijpen en op de bodem
van steen talloze zerken met oud-Hollandse teksten als:
Hier leyt ...
Deze kerk stond eeuwen leeg, raakte geheel in verval, maar
werd onlangs door de Nederlandse Ambassade ontdekt en nu
zorgvuldig gerestaureerd. Ik vroeg of ik als Hollander deze
kerk kon huren om er het Evangelie te prediken, het zou heerlijk
zijn deze Dutch Reformed Church voor opwekkingssamenkomsten
te gebruiken. Maar mij werd officieel geant-
13

woord dat deze kerk juist door een Amerikaans Kerkgenootschap
voor vijftig jaar was gehuurd. Slechts één week per
jaar zal daar worden vergaderd. Geen Volle Evangelie dus hier
en bijna altijd staat het gebouw leeg. Weer een Godshuis dat
een monument is geworden en zijn doel heeft gemist.
In Colombo staan nog enkele oude, fraaie Dutch Reformed
Churches, er was één gedateerd: 1745. Maar het zijn historische
monumenten geworden, sommigen worden niet meer
gebruikt. Van één dier kerken bezocht de dominee elke avond
onze samenkomsten in Colombo en hij verlangde zo naar
leven! Hij schudde mij trouw na elke dienst de hand en zei:
"Dank u!" En soms zei hij: "Kunt u wat doen voor mijn
Dutch Reformed Church, zij is zo dood, zo dood!" Het was
zo intens triest deze man deze woorden te horen uitspreken,
hij was zo ongelukkig. Ik ben niet in staat iets te doen en zei
hem dat alleen de Heilige Geest hem kon helpen! Hij moest
Hem alle plaats geven, alle kans om levend te maken. "Het is
de Geest die levend maakt" (Joh. 6: 63). Op de laatste avond
legde ik hem de handen op en smeekte de Geest Gods hem
te vervullen en levend te maken. Als de voorganger levend is,
is de kerk levend; als de voorganger dood is, is de kerk dood!
Er zijn ook nog vele Hollandse namen onder de bevolking,
van afstammelingen van de Hollandse kolonisten. Zij zijn
overigens even zo donker gekleurd als de andere bewoners.
Zij worden "Burgers" genoemd, in Engelse uitspraak. Er zijn
Pinkstervoorgangers die Jansz heten en Loos. Men komt namen
tegen als Koning en Vanburen, de hoofdcommissaris van
politie, overigens een door en door Singhalees, heet Jack van
Sanden, dus ook een "Burger".
De degelijkheid van bouw uit de Hollandse tijd is van zulk
een kwaliteit dat alle gebouwen nog in gebruik zijn, men zegt
dat de funderingen en muurdikten zo zwaar zijn, dat ze niet
te slopen blijken. Wij werden uitgenodigd op een lunch op
het Gouvernementspaleis, door de President van de Senaat.
Hij wees op het wetboek van Ceylon dat heden nog gebruikt
wordt, het was nagenoeg geheel hetzelfde oude wetboek van
de Hollanders. Hij wees in zijn prachtig bureau op details, op
de balken-zoldering, de forse muren, de deurpanelen, de
raamkozijnen, hij zei dat de Hollanders dit gebouwd hadden.
Hij gekscheerde: "De Hollanders werken voor de eeuwigheid!"
14

Ik antwoordde: "Inderdaad Excellentie, dat doen wij, daarom
zijn wij hier!" Hij keek mij aan, begreep wat ik bedoelde en
lachte!
De Hollanders, "the Dutch", hebben overigens een goede
naam, ook al waren zij bezetters. De President zei ons: "De
Portugezen braken alles af, de Hollanders bouwden op. Zij
waren de eersten die onderwijs gaven en veel van de huidige
schoolwetten stammen nog uit hun tijd!"
Wij begonnen onze eerste campagne in het noorden van Ceylon,
in Jaffna (vroeger: Jafanapatao), het was 12 oktober
1968, bij broeder C. P. D. Arumainayagam. Deze prediker was
10 jaar geleden een kleine huiskerk begonnen te leiden, die
hij de weidse naam gaf van "Divine Deliverance Hall". Deze
naam was wat misleidend en trok vaak rondtrekkende Buddhisten
aan, die hem bezochten. Maar als br. Arumainayagam
zijn getuigenis gaf, vertrokken ze weer, hem vriendelijk dankend.
Op wonderbare wijze bracht de Heer ons tot deze broeder en
zijn vrouw Lallita Grace. Hij is een Pinkstervoorganger, vrij,
onafhankelijk, hij predikt onder de "Tamils" (Indiase Hindu's).
Hij is een man die zijn Heer en Heiland hartelijk liefheeft en
dient, maar getuigde tegenover ons, dat hij zijn vuur verloren
had, zijn vroegere kracht. Hij bad de Heer om revival en riep:
"Heer, zendt een prediker tot ons die opwekkingsvuur brengt!"
De Heer zond ons toen tot hem en van die tijd af werken wij
met hem samen in zijn gemeente. De gehele kerk werd aangestoken
door nieuw vuur, de gelovigen werden vervuld met de
Heilige Geest. Zijn gehele gezin en naaste familiekring eveneens.
Hij komt uit een oud predikersgeslacht, ook zijn vrouw komt
uit een familie van Christenpredikers. Er zijn nog meerdere
leden van zijn familie prediker, ze zijn allen independant en
leven uit geloof. Maar ze waren vermoeid geworden, "uitgepraat",
geestelijk achterop geraakt. Wij onderwezen hen uitvoerig
uit de Bijbel over de Gaven des Geestes, legden hen de
handen op voor het ontvangen daarvan, zij namen het in geloof
uit de handen van God, zij begonnen in tongen te spreken
en te profeteren. 0, wat een vreugde heerste daar. We waren
gelukkig dat we tijd genoeg hadden om veel zorg aan deze
15

kleine groep te besteden, het "meerdere van de Heer" te
onderwijzen en hen verder in te leiden in de Charismatische
bediening. Hoe vaak heeft de Heer ons daarvoor gebruikt om
moedeloze zendelingen en predikers aan te vuren en binnen
te leiden in het overwinningsleven met de Heer. Halleluja!
Hindu's zijn ernstige zoekers. In een kleine Hinäu-tempel
buiten Jaffna, in een zindelijke, helder gewitte tempel, leeft
een Hindu-priester; de man komt uit Duitsland, een blanke
Europeaan. Hij is de zoon van een voormalige Duitse veldmaarschalk.
Hij was eerst een Rooms Katholiek priester, later
een Buddhistische priester met een oranjekleurig gewaad en
gladgeschoren hoofd, bedelend langs de huizen met zijn koperen
bedelnap en weer later werd hij een Hindu-priester, met
drie witte as-strepen (tiruneeru) over zijn voorhoofd gestreken
en een geel-gouden stip tussen de ogen (pottu), uit een uit
sandelhout vervaardigde verfstof gemaakt. Het is, zoals de
Hindu's zeggen, het derde oog, het geestelijk oog van Vishnu.
Een zendeling bezocht deze Hindu-priester en sprak hem van
Jezus en vertelde later dat deze priester tranen in de ogen had.
Hij is een eerlijke zoeker en leeft tussen de stenen afgoden
met afzichtelijke olifantskoppen, slangengedaanten en apenvoorkomens.
Hij zoekt de verlossing, de Verlosser. De engel
aan het graf, op Paasmorgen, zei tot de zoekende vrO:lwen:
"Ik weet dat gij zoekt Jezus ... maar Hij is hier niet" (Matth.
28 : 5). Niet hier! Niet op deze plaats! Niet langs deze weg!
Niet in deze filosofie! Niet via deze stenen afgoden! Niet uit
deze "heilige" boeken! Niet door meditatie, contemplatie!
Ik zoek een mogelijkheid om deze Hindu-priester, een oude
man, te bezoeken en hem wederom van Jezus te getuigen,
wat Hij voor mij deed, wat Hij voor hèm wil doen! Ik denk
dat hij Hem wel kent, vanuit zijn jeugd in Duitsland. Misschien
loopt hij voor Hem weg! Misschien is het een Jona, die
uit de boot werd geworpen!
Er is in Batticaloa nog een andere blanke Hindu-priester, die
eveneens in een schamele hut leeft bij een tempel, in vrijwillige
armoede en afzondering. Hij is de zoon van de laatste
Gouverneur-Generaal van Engeland in Ceylon, van adellijke
afkomst. Twee blanke Hindu-priesters uit voorname kringen,
een Duitser en een Engelsman, zoekenden naar waarheid en
16

vrede, tussen al die honderden, gekleurde Hindu-priesters van
Oosterse afkomst. Jezus zegt: "Ik ben de Weg, de Waarheid,
het Leven!"
Buddha maande alle schepselen tot naastenliefde, predikte
gelijkheid van alle creaturen en matiging in alle dingen, zelfverloochening,
zelfontkenning. Hij zegt dat bestaan en kwaad
één zijn, daarom: ontken het bestaan. Het is alles illusie,
droom, zelfbedrog. Erken je misère niet, maak je er los van
door er niet aan te denken, geen plaats te geven in je hart, er
niet in te geloven. Zeg niet dat je ziek bent of honger hebt,
ontvlucht het bestaan door het te ontkennen, zoek de begeerteloosheid,
want begeerte is de wortel van alle kwaad.
Trek je terug, mediteer en bevrijd je van alle begeerte.
Maar de mens komt nimmer los van zichzelf door zichzelf te
ontkennen in zijn bestaan, hij moet zich verliezen in Christus
en in Hem opgaan. "Want zo is dan wie in Christus is, een
nieuwe schepping! Het oude is voorbijgegaan, het nieuwe is
gekomen."
Het Hinduïsme verkondigt dat alles gevolg is van bedreven
daden in een vorig bestaan, eet daarvan nu de vruch ten. Alles
consequentie. De mens is een incarnatie-produkt, de uiterste
exponent van een onvermijdelijke cyclus, van eeuwig moeten,
van evolutie, van oercel tot het (voorlopig?) eindprodukt: de
mens, zoals hij zich thans openbaart; later wellicht de uebermens.
Kwaliteitsverbetering(?) dus. Wie zal zeggen wat en wie
hij zijn zal uiteindelijk? De mens zit nu eenmaal in die ijzeren
greep, zonder uitkomst, zonder uitweg, zonder uitredding, dit
is zijn "karma", daaraan is geen ontkomen mogelijk! Geen
enkele ingreep in dit bestel is mogelijk, zelfs geen ingreep
Gods. God heeft Zichzelf gevangen in Zijn incarnatie-wet,
Zijn wilsbeschikking is daarvan afhankelijk, zegt men.
Maar het Christendom zegt dat Jezus Christus de ingreep
Gods is geworden, ingreep in een verziekt en verzondigt bestel,
in een wereld waar de duisternis regeert in zonde, ziekte,
vrees en dood, de duivel is daar koning. Maar God zond Jezus
als de Heiland, de Heelmaker, de Heler, de Heelmeester,
"Want Ik, de Here, ben uw Heelmeester" (Ex. 15: 26). Hij
greep in deze onontkoombare, ijzeren cirkelgang van zonde
en dood in en nam de zonde en ziekte van de wereld op Zich,
17

droeg ze op Golgotha door Zijn dood in de dood, zodat alles
wat de mens verbijstert in de dood is gebracht; terwijl Hij,
verheerlijkt, is opgestaan en het nieuwe leven ontstaat, de
nieuwe mens die in en uit Hem geboren is! Jezus doorbreekt
deze wet, deze vreselijke vloek, deze verlammende "karma"
die de mens doet degenereren tot een natuurlijk incarnatieprodukt,
waaraan niet te tomen valt. Jezus is de Deur waardoor
ontsnapping mogelijk is, de opstanding, de doorbreking
van de onontkoombaarheid van het Buddhisme. Hij is de
Deur naar het ware leven, het hoge leven met God! Jezus snijdt
de navelstreng van bindingen met het achterland door, legt
het zwijgen op aan de stemmen der vaderen die in ons doorspreken.
Hij, het Woord, herstelt het onderbroken dialoog
van de mens met God, toen de stilte tussen hen was gevallen
door de zonde. Zonde is de val uit het Woord. Jezus is de
Heelmeester ook van dat bedorven gesprek. Hij vulde het ontbrekende
woord aan en zo is het gesprek, het intieme verticale
contact, de vertrouwelijke communicatie, herstelt. Halleluja!
Na de gezegende dagen in Jaffna waar wij in de kerk van br.
Arumainayagam predikten, vlogen wij in een klein vliegtuig
naar het vliegveldje van Amparai aan de oostkust, voor
enkele dagen rust in een questhouse aan de zee, in de plaats
Kalmunai. Wij beloofden de gelovigen naar Jaffna terug te
keren als de grote campagnes zullen zijn voorbereid die wij
daar willen gaan houden. Uit Kalmunai werden wij gehaald
door br. Arumainayagam en zijn zwager Ds. Christy Daniël,
de Methodisten-predikant van Tirukkovil. Wij logeerden in
zijn pastorie en begonnen in zijn kerk samenkomsten te houden.
Ofschoon hij ons hoffelijk toestemming gaf om deze
kerk te gebruiken, was het niet geheel naar de zin van deze
dominee. Wàt wij predikten, hoe wij dat deden, wàt en hoe
wij zongen, wàt en hoe wij met de zieken baden, dat was hij
in zijn kerkdiensten niet gewend, hij bekeek onze activiteiten
wrevelig maar ook nieuwsgierig, van nabij. Wij hoopten dat
deze predikant deze bediening ziende, zich ook zou uitstrekken
naar de bediening van de Gaven des Geestes.
Wij toonden hem aan dat de werking van de Gaven des Geestes
in Gods Koninkrijk een actuele zaak is, vanaf het begin
van de Kerk van Christus tot heden. Ze werden veelal weg-
18

I
getheoretiseerd in de kerken, naar "vroeger" verwezen, maar
in deze eeuw, vooral in de laatste jaren, is er een opmerkelijke
opleving van de Charismatische Gaven te zien, een doorbraak
van Gods Geest in alle kerken en denominaties over de
wereld. Er is allerwege beweging te bespeuren van de Geest,
in manifestaties van wonderen en krachten. Het is duidelijk
dat wij een tijd tegemoet gaan waar deze Gaven een wijdere
waardering en algemene toepassing vinden. Zij vervullen
allerlei in elkaar inwerkende functies in een harmonieus
samenspel van uitingen, openbaringen en werkingen.
Het doel is om de Gemeente van Christus op te bouwen tot
volkomenheid, te instrueren, te leiden, te reinigen, te sterken.
Toegerust met de Gaven des Geestes wordt elk lid van het
Lichaam van Christus in de bediening ingevoegd om in staat
te zijn aan dat Lichaam mee te bouwen.
Het doel van God is een krachtige, heerlijke Kerk, een Gemeente
zonder vlek of rimpel. Deze Kerk zal zijn ... "tot lof
van de heerlijkheid Zijner genade" (Ef. 1 : 6); deelgenoot
... "van de rijkdom Zijner genade" (Ef. 1: 7b); ... "van de
overweldigende grootte Zijner kracht aan ons, die geloven"
(Ef. 1: 19); ... "van de rijkdom aan erbarming" (Ef. 2: 4);
· .. "van Zijn grote liefde" (Ef. 2 : 4); ... "van de overweldigende
rijkdom Zijner genade" (Ef. 2 : 7); ... "van de onnaspeurlijke
rijkdom van Christus" (Ef. 3: 8); ... "van de
veelkleurige wijsheid Gods" (Ef. 3 : 10); ... "van de liefde
van Christus, die de kennis te boven gaat" (Ef. 3 : 19);
· . . "van de vervulling tot alle volheid Gods" (Ef. 3 : 19);
· .. "en van de volle kennis van de Zoon Gods" (Ef. 4: 13);
· .. "van de maat van de wasdom der volheid van Christus"
(Ef. 4: 13); ... "van de mondigheid in Christus" (Ef. 4: 14);
· .. "van de veIjonging van ons denken" (Ef. 4 : 23); ... "van
de nieuwe mens" (Ef. 4: 24); ... "van de sterkte Zijner
macht" (Ef. 6 : 10).
Alleen door de vervulling met de Heilige Geest leidt God ons
binnen in het krachtenveld van het Koninkrijk, krijgen wij
toegang tot het potentieel Gods. De volheid des Geestes is
geen dogma maar een persoonlijke ervaring, een bijzondere,
grote en heerlijke ervaring, het begin van vele nieuwe Koninkrijks-ervaringen.
Het is niet één bepaalde op zichzelf
staande ervaring, maar een voortdurende toe-eigening van
19

een voortdurende voorziening door Jezus Christus. Een ervaring
dat met ons meegaat, een geloof van moment tot moment
in een vulling van moment tot moment, na een reiniging
van moment tot moment, voortdurend levend en vitaal. Op
het ogenblik dat ik begin te geloven begin ik ook te ontvangen
en zolang ik voortga te geloven, ga ik voort te ontvangen.
Laten wij zoeken, in beweging komen in geloof naar deze
ervaringen. Dan voelen wij Gods Geest ons trekken hogerop,
ons drijven, meevoeren naar de ongekende hoogten en diepten
van Gods hart, naar de goudmijnen van Gods Woord, naar de
openbaringen van Zijn wezen, het binnengeleid worden in het
krachtenveld van de Geest, in de Troonzaal van Christus, aan
Zijn hand ...
De kerk van Ds. Daniël was een grauw, slecht verzorgd en verveloos
gebouw, waar enkele ramen gebroken bleken en de
regen in plassen op de stenen vloer lag; waar luiken uit hun
hengsels hingen, waar de deur niet sloot. Het gebouw was een
speelplaats geworden van rumoerige buurtkinderen en een
slaapplaats voor zwervers. Het zag er uit als een kerk van een
gemeente die dood en waarvan de voorganger ongeïnteresseerd
is, waarvoor de eredienst niets betekent. Bekijk de hoedanigheid
van een kerk en u zult weten of er vreugde is in
het dienen van de Heer, of niet.
Het is voor mij altijd zo'n ergernis een kerk onverzorgd en
vervuild te zien! God wordt daar niet mee geëerd, het degradeert
tot een huis van satan. Zie hoe de priesters hun Hindutempels
nauwgezet schoonvegen, zindelijk houden, hoe zij
ze met bloemen opsmukken, hoe de lampen steeds worden
verzorgd, hoeveel liefde en eerbied voor hun goden daarin tot
uiting komt. Hoeveel te meer heeft de levende God van hemel
en aarde recht op een waardige aanbiddingsplaats, een huis tot
Zijn eer. Hoeveel reden te meer Zijn huis te verzorgen, netheid
te betrachten, properheid, opsmuk en versiering aan te
brengen, bloemen . ..
Ds. Daniël beleed ons dat hij hier al jaren stond en dat er
totaal niets gebeurde in zijn gemeente, hij verwachtte het ook
niet. Hij stond ver van opwekking, die hij niet begeerde omdat
hij die niet zou weten te leiden. Hij overwoog in ernst om
zijn predikambt maar neer te leggen en weer in het onderwijs
20

terug te keren, waarin hij vroeger werkte. Hij overlegde vaak
met zijn vrouw hoe hij hier weg kon komen. Het was geen
glorieus geheel en hij wist niet hoe te veranderen.
Wij woonden in zijn pastorie en begonnen zijn kerk te repareren
en schoon te dweilen. Wij zochten een sleutel die de
deur sloot. Er was geen glas in de gebroken vensters, wij
kochten glas en repareerden ze. Wij brachten lampen aan en
kochten nieuwe matten, waarop de mensen konden zitten. Het
gras tussen de stenen voor het gebouw werd gewied. Het plan
om het gehele gebouw van binnen te witten, verwierpen wij,
omdat dit te veel tijd innam, die wij wilden gebruiken om de
mensen te onderwijzen in het Woord. De kerk zag er nu redelijk
uit. Ik kan het niet aanzien dat Gods heilig huis zo'n
slordig aanzien heeft. Een kerk is niet een clubgebouw van
min of meer gelijkgezinden, een soort verenigingsgebouw, maar
de heilige aanspraakplaats van God, de ontmoetingsplaats van
God met Zijn volk, daar waar Hij spreken wil, daar waar Hij
wil worden aangebeden, daar waar Hem lof wordt gebracht, daar
waar de zieken worden gebracht om te worden gezalfd met
olie, daar waar de bedroefden worden getroost, de zwakken
worden gesterkt, daar waar de Vader Zich diep over Zijn kinderen,
die Hem daar zoeken, heenbuigt en waar ze genezen,
gesterkt, getroost, onderwezen, aangesproken worden. Als
Gods volk gelukkig en krachtig naar huis gaat, zal iedereen tot
iedereen zeggen: Ik heb mijn God ontmoet! Ik werd gezegend!
Ik ontving genezing! Hij sprak tot mij in een profetie! Ik kan
er weer tegen! Ik "weet" het weer! Halleluja!
Ik heb een kerk bezocht, die juist de nacht daarvóór op zijn
fundamenten schudde toen een aardbeving overal vernielingen
veroorzaakt had. De Sibajak, de vulkaan in de onmiddellijke
omgeving, had weer toegeslagen. De wegen waren gescheurd,
kapot, nauwelijks begaanbaar, we moesten de auto's
met planken en touwen over de grote scheuren in de bodem
trekken. Ook de kerkvloer was gescheurd, een gedeelte was
ongeveer tien centimeter gezakt, het andere gedeelte lag hoger,
over de hele breedte was die verzakking. Toen ik jaren
later weer terug was in Batakland en daar weer predikte, was
de vloer nog precies zo, niet opgehoogd, niet gerepareerd, het
"was de kerk maar". De pastorie was geheel gerepareerd en
alle huizen rondom zagen er weer goed uit, daaraan werd alle
21

aandacht besteed, maar niemand had eenvoudig aan die kerk
gedàcht, zei men! De kerk komt weer op de laatste plaats,
terwijl God wil dat wij het als een centrum van ons leven gebruiken,
heel het leven zal zich in en rondom deze heilige
plaats afspelen, van geboorte tot dood, vreugdê en leed wordt
voor Gods aangezicht gebracht. Hij wordt er in betrokken door
de Gemeente, daar wordt geweend en gelachen, als er zieken
zijn worden zij daarheen gedragen en door de voorganger gezalfd
in Jezus' Naam; daar gebeuren de wonderen van Gods
hand. Een vluchtplaats voor de vereenzaamden, de leeddragenden,
een feestzaal voor de verblijden. Zo zijn oorspronkelijk
de kerken ook bedoeld en gebouwd, een ereplaats, een plaats
des gebeds. Niet in spaarzame uren wekelijks geopend voor een
dienst, maar altijd open, dag en nacht, een uitwijkplaats voor
de nood. Dat wil zij nog altijd zijn, dat zal zij zeker in de tijden
van verdrukking in de eindtijd weer móeten zijn, de
veilige plaats waar men "dicht bij God" is. De psalmen van
David zijn zó geschreven, zó gedacht, als te worden gezongen
in zó een plaats, waar heel het leven voor Gods aangezicht
opengelegd word t.
Toen ik een campagne hield in het Engelse gedeelte van het
eiland Aruba, in de stad Sint Nicolaas, kwam het bericht dat
er een hurricane, een wervelstorm, op komst was die precies
óver het eiland zou gaan. Dagen van tevoren werd door de
radio omgeroepen welke voorzieningen moesten worden getroffen,
hoe men zijn huis moest trachten te stutten en beveiligen,
wat voor voedsel men moest inslaan, een noodzakelijke
maar verontrustende informatie. De dag brak aan dat
deze storm die als een "killer", een doder, een zeer gevaarlijke,
werd aangemerkt, over Aruba zou razen. De lucht was
inktzwart en het was angstig stil, doodstil, de stilte voor de
storm. De mensen barricadeerden hun huizen en hutten, de
klapperbomen om het huis werden leeggeplukt omdat de
harde cocosnoten als projectielen kunnen werken als ze afwaaien.
Ik ging naar de plaatselijke prediker toe en vroeg hem de sleutels
van zijn kerk, het enige stenen gebouw tussen zovele
houten, broze huizen. Ik deed alle lampen aan, deed de ramen
en deuren die toegegrendeld waren, wijd open en nodigde via
de plaatselijke omroepers iedereen uit die bang was naar de
22

kerk te komen, daar was het veilig. Langs de havens werden
de scheepslui van vele nationaliteiten uitgenodigd naar de
kerk te komen, iedereen was hartelijk welkom "van wat voor
godsdienst hij was"; maar ook alle ongelovigen, ze mochten
komen. Weldra liep de kerk vol, overal op de grond en op de
banken zaten mensen, talloze moeders met kinderen kwamen
binnen, zieken, ouden van dagen.
Toen begon ik in de Bijbel te lezen, ik las de teksten van
troost in Gods Woord, beloften van een machtige God van
bijstand in donkere uren, bemoedigingen van de Heer voor
Zijn kinderen als hun harten beefden en zij niet meer wisten
hoe te gaan. Ik liet deze teksten in het Spaans vertalen. Ik
zong enkele liederen. Terwijl buiten het moment was aangebroken
dat de storm over het eiland raasde en de klapperbomen
zich kromden in de wind, was het rustig in de harten
van deze mensen, zongen we van de almachtige Heer van
hemel en aarde. Toen vroeg ik of iedereen zijn knieën wilde
buigen, of hij wel of niet geloofde, ik zou dan voor allen bidden,
voor het eiland, de huizen, de boten op zee. Ik riep de
Heer aan, hield Hem Zijn beloften voor, dankte Hem voor
Zijn tegenwoordigheid, voor de beschermende dienst der
engelen rond ons heen en zo, biddende, dankende, zingende,
prijzende ... woei de storm over het eiland, week het gevaar.
Iedereen was erg onder de indruk, niemand zal in zijn leven
deze merkwaardige kerkdienst vergeten, toen de storm over
Gods huis joeg en niets vernielde, allen spaarde in zijn vernietiging.
De kerk lag op een verhoging, alle lampen wierpen
licht naar buiten waar alles aardedonker was en toen zag ik
het ineens dat zó een Huis Gods moest zijn, een schuilplaats
voor alle mensen, allen die in nood zijn, in angst leven, die
kleinmoedig zijn en troost zoeken. Of ze nu bij die kerk
"behoren" naar hun lidmaatschap, of niet, een heilig Huis
van God, daar waar Hij is, daar waar Gods protectie is, Zijn
bewaring. Ik hoorde later dat deze avonddienst mensen hebben
doen nadenken, ze kochten een Bijbel en vroegen een
gesprek. Wat is dit, dat iedereen, alle mensen op straat, mogen
binnenkomen en waar hen de angst wordt afgenomen,
daar waar iemand rustig met zijn God spreekt over de nood
en Hem vraagt om bescherming.
De plaatselijke predikant verzette zich eerst tegen mijn plan,
23

"moest dit eerst met zijn bestuur bespreken", was bang dat er
misschien dronken zeelui zullen komen, lawaaischoppers uit
de kroegen, prostituees ... , maar ik nodigde àllen uit, iedereen
die bang was en zij kwamen met hun angst, hun onzekerheid
en kwamen precies terecht tegenover de Heer, liepen
recht in de armen van de Heiland van zondaren. In de kerk
was eerbied, rust, Gods Geest was de wind in het gebouwen
het bleek sterker dan de wind daarbuiten. God weet wel raad
met deze mensen, Hij nodigt hen àllen, ja laat zelfs de zondaren
en hoeren vóórgaan, naar hèn speciaal gaat Zijn liefde
uit ... Gods volk is geen elitair volkje, laat zij zich dit nooit
inbeelden, wij zijn allen door Gods genade gegrepen, allen
door Jezus vrijgekocht door Zijn bloed.
Toen mijn vriend de bisschop van de Anglicaanse kathedraal
in Singapore werd vervuld met de Heilige Geest, we hadden
samen gebeden in zijn privé-bidkapel en hem de handen opgelegd
voor de Gaven des Geestes, was het eerste wat hij zei:
"Nu gaan we de kathedraal openstellen voor alle zieken en
bekommerden. In theorie was zij dat vroeger ook, maar daar
kwam niets van terecht, nu leg ik hen de handen op en zal ze
zalven met olie. Zaterdagavond zal ik een avond voor genezing
instellen, daar wil ik dat je aan mijn zijde zal staan, opdat we
samen hen allen de handen opleggen. Er zijn zovele zieken, laat
Singapore maar al haar nood binnenbrengen in Gods huis waar
wij klaar staan om hen tot de Heer te brengen, die leven en
overvloed belooft!"
Wij hebben dat gedaan en nooit zal ik vergeten hoevele zieken
opstonden van hun strechers, hoevelen verklaarden genezen te
zijn. In heel de stad werd over deze diensten gesproken in deze
eerbiedwaardige Anglicaanse kathedraal. Later gaf hij gelegenheid
om te profeteren in die kerk en het: Zo spreekt de Heer!
weerklonk daar. We hebben daar in nieuwe tongen gezongen,
ook in een andere eerbiedwaardige kerk van de Anglicanen,
er kwamen mensen naar voren, knielden bij het altaar en gaven
hun leven aan Jezus, bij tientallen, er werden zieken gebracht
en bezetenen en wij baden voor hen, er werden profetieën gesproken,
God maakte Zijn wil bekend aan Zijn volk en er werd
in tongen gezongen. In hun duistere nissen stonden de heiligenbeelden,
de apostelen, maar we hebben daar niet op gelet, we
wisten dat de engelen Gods daar waren. Halleluja!
24

Het huis Gods is heilig in de bijbelse betekenis; "heilig" betekent
"afgezonderd"! Daar komt de wereld niet in en de duivel
niet, daar is Gods tegenwoordigheid en daarheen willen wij
opgaan en Zijn levende aanraking voelen.
Wij begonnen in de kleine kerk in Tirukkovil, aan de oostkust
van Sri Lanka, in een uithoek van het eiland, te prediken, br.
Arumainayagam en ik, hij was mijn tolk. Wij leerden de mensen
eenvoudige koren die gemakkelijk werden onthouden. De
boodschap werd gebracht van overwinning. Daarna riepen wij
de mensen op hun leven aan Jezus te geven, zich àf te keren
van de zonde, om te keren, in te keren tot Gods genade, te
bekeren. Wij riepen de zieken en spraken met hen over de
overwinning in Christus, wij legden hen de handen op en genazen
hen in Jezus' Naam, dat wil zeggen: namens Jezus. En
deze genezenen gingen huiswaarts en vertelden wat ze gezien
en ervaren hadden en nodigden anderen uit te komen "horen
en zien". De eerste zieke die wonderbaar genas was een ouderling
van Ds. Daniël, in de striemen van Jezus herstelde hij. Een
bezeten man, die iedereen lastig viel, werd heerlijk bevrijd en
gedroeg zich van die dag als een ander mens. Overal in de
omtrek werd maar alleen over deze wonderen gesproken en
na enkele dagen was de kerk overvol. Wij hielden de ramen en
deur open, zodat buiten in het donker nog velen konden "horen
en zien" dat God goed is. God zorgt voor Zijn eigen publiciteit
en zoals bij Jezus' rondwandeling op aarde de mensen
van heinde en verre op Hem afkwamen "om te horen en te
zien", zo ook is er vandaag een heerlijke publiciteit waar het
Woord wordt gebracht met tekenen en wonderen.
Wij predikten een opgestane, machtige Jezus Christus, Die
vandaag nog Dezelfde is, zoals Hij gisteren was en steeds zal
blijven en zo ontstond op die plaats een opwekking. Mensen
kunnen nimmer een opwekking "maken", predikers zijn
daartoe nooit in staat, alle ijver en activiteit, enthousiasme,
kan geen opwekking oproepen, het is ALTIJD het werk van
de Heilige Geest.
Een toenemende stroom van zieken en belasten ging ons ook
overdag bezoeken, het waren meestal mensen die van ver kwamen.
Wij waren tenslotte heel de dag bezig om hen op Jezus
te wijzen en met hen te bidden, van 's morgens vroeg tot
25

's avonds laat, zelfs na de samenkomsten, tot diep in de nacht.
Er kwamen ook mensen nu uit Midden-Ceylon en uit de gehele
oostkust, verlangend naar gebed, naar meer kennis van
God, naar de vervulling met de Heilige Geest. Onder hen waren
verschillende voorgangers. Het is ongelooflijk hoe snel het
bericht rondgaat door de wijde omtrek, ja tot zeer ver, het
was alsof een geheimzinnige radar het bericht met de wind
verbreidde, in Indonesië noemen wij dat "kabar angin" (bericht,
overgewaaid door de wind). Maar hier was sprake van
de wind des Geestes. Een regeringsambtenaar uit Batticaloa,
mr. Bertram Casinader kwam met zijn vrouw naar ons toe, wij
lazen samen de Bijbel met hem over "al deze dingen", hij
werd overtuigd, wij legden hem de handen op en hij begon in
nieuwe tongen te spreken. Toen zij afreisden waren deze twee
bezoekers geheel vernieuwd. Later werd hij een zeer bruikbare
verbindingsman in de grote campagne in Batticaloa.
Wij hielden in de voorgalerij onder de schaduwrijke banyanboom
voortdurend bijbelstudie, ónderwezen de gelovigen de
functie en betekenis van de Gaven des Geestes. Dat maakte
hen verlangend deze ook te ontvangen. We legden hen dan de
handen op en zij ontvingen waarvoor zij geloofden. In onze
slaapkamer ontving ik continu mensen, ik sprak met hen en
bad met hen. In een andere slaapkamer van de pastorie legde
Elisabeth met haar tolk de mensen de handen op, las uit de
Bijbel en onderwees hen; weer ergens anders, in de achtergebouwen,
was br. Paul Arumainayagam met de mensen
bezig, hij kreeg ineens geloof om deze dingen te doen; in de
keuken stond Hepsibah, de vrouw van de dominee, voortdurend
eten te koken om de mensen van ver niet met een lege
maag terug te laten gaan, het gehele huis stond in dienst van
de Heer! In de voor- en achtergalerij en in de tuin zaten velen
gehurkt te wachten totdat zij aan de beurt kwamen. Soms
waren er zoveel mensen dat wij overdag naar de kerk trokken
en een lange samenkomst van een dag hielden, met de mensen
spraken en de zieken bedienden. Zij hadden plaatsgenomen op
de matten op de vloer en werden een voor een voor de Troon
der genade gebracht, tot Jezus, die zei: Komt allen tot Mij ...
Ik heb een oplossing, Ik ben het Antwoord!
De dominee werd vreemdeling in zijn eigen huis, dat ingeno-
26

men was door een vreemde bedrijvigheid die hij nimmer eerder
had meegemaakt. Hij gedroeg zich nerveus en onzeker, liep
de kamers door, bleef hier en daar luisteren en toezien hoe
Gods Geest werkte, zag zieken met eigen ogen heerlijk genezen
door de opstandingskracht van Jezus, schudde zijn hoofd dan
weer, niet begrijpend en liep als een slaapwandelaar rond. Het
was, als hij tot de bezoekers die hij kende, sprak, alsof zijn
woorden verkeerd vielen. Zijn theorie van "te leren berusten
in wat ons in het leven wordt aangedaan door God en duivel"
ging volkomen de mist in op het eenvoudig geloof voor genezing
van de mensen, vooral als de genezenen, de Heer luid
lovende en prijzende, de pastorie verlieten en het erf afliepen
naar de grote straat naar huis. De dominee zag dingen om
zich heen gebeuren, de gehele dag door, die hem niet waren
geleerd op de universiteit in Canada waar hij had gestudeerd.
Hij zag hier de heerlijke opmars van de levende Kerk van
Christus in overwinning en openbaring van kracht, zijn theoretische
geleerdheid bleek waardeloos te zijn tegenover de
acute nood van de mensen.
Anders kwam er zelden iemand naar zijn pastorie toe voor
oplossing van geestelijke en fysieke nood. In het gewone leven
was zijn kerk leeg, zat hij de hele dag niets te doen in zijn gemakkelijke
stoel op de voorgalerij, de hitte in dit land maakte
hem altijd loom. Maar thans ineens zag hij hoe zijn bediening
zou kunnen zijn, hoe daadwerkelijke hulp kon worden geboden,
in Jezus' Naam. Hij begreep dat er veel meer resultaat
uit zijn pastorale bediening kon uitkomen dan een wekelijkse
preek voor de mensen in zijn woonplaats; stromen van levend
water kon het zijn in dor land, een boodschap van hoop en
verkwikking!
Hij haatte "Pinksteren", zonder te weten wat het was, dat zei
hij dikwijls tegen ons. Hij had in zijn studentenjaren in Canada
wel eens negerkerken bezocht waar "Pinksteren" werd gebracht
en het stond hem tégen, al wat hij zag en hoorde; hij
had besloten daar nooit iets mee te maken te willen hebben
en elke vorm van emotionaliteit en spontaniteit wilde hij vastberaden
weren uit zijn kerk, hij had een aversie tegen dit
" fanatisme" , deze "hysterie". Maar hij wist niet waarover hij
sprak. Hij wenste het notabele ambt van predikant hoog te
houden; een rustige, bezadigde man die vredig zijn kudde leidde.
27

Maar thans, maar hier, notabene in zijn eigen pastorie, werd
door zijn zwager en een prediker van ver, een drukte ontketend
in zijn bestaan, een volle kerk en een vol huis met zielen
die gebed vroegen en zieken die genezing zochten, hier blies
een andere wind, hier was iets anders gaande dat hij niet
tegenhouden kon, een stroomversnelling die hij niet in te
dammen wist, hij werd meegesleurd naar waar hij niet wilde
zijn. Als hij oprecht was, dan moest hij toegeven dat hier
wonderbare dingen gebeurden die mensen niet vermogen te
doen, die duidelijk van God moesten zijn. Hij zag voor zijn
ogen zieken, die hij goed kende en waarvoor hij jaren gebeden
had, plotseling genezen, in een ogenblik, hij sprak met hen als
ze gelukkig huiswaarts keerden. Hij zag doven horen en blinden
zien, het vervulde hem met een verbazing vermengd met
vrees, met gramschap ook omdat hij dat niet deed, dat
vreemden van elders bleken toegang te hebben tot goddelijke
krachten, tot wonderkrachten, het leek alsof zij Gods hand
konden bewegen ...
De dominee streed een enorme strijd, maar de Heer was machtiger
dan zijn verzet. Op de vierde dag zei hij tegen mij: "Ik
houd dit niet meer uit, ik sta zo ontzettend alleen buiten dit
alles wat u vervult, ik wil het ook, ik geef mijn weerstand op.
Ik heb al drie nachten niet geslapen, ik pieker voortdurend
wat dit toch te betekenen heeft. Maar u komt steeds maar
met de vinger op de Bijbel wijzen en inderdaad, ik moet toegeven
dat het er allemaal staat, alles zuiver Bijbels is, want ik
zie toch wel duidelijk Gods zegen, deze wonderen en tekenen!
De dag daarop legden Paul en ik hem in zijn slaapkamer de
handen op voor de vervulling met de Heilige Geest. We spraken
eerst wel een uur met hem en lazen en herlazen rustig de
betreffende teksten uit Gods Woord. Daarna baden we met
hem, legden hem de handen op en vroegen de Doger te willen
komen en deze man te vervullen met Zijn Geest. Er is
maar één Doper met Geest en vuur, Jezus Christus, niemand
anders. Wij mensen zijn niet in staat de Geest Gods, die Gods
diepten heeft gepeild (I Cor. 2 : 10) te geven, mee te delen aan
anderen, wij zouden ons aan dat vuur van God verbranden.
Maar Jezus is de Doper en Hij is willig om te dopen. Wij baden
de Heer deze knecht aan te raken en op een geweldige wijze
te vervullen met Zijn Geest. En het wonder gebeurde! Deze
28

man begon opeens luid in tongen uit te breken, hij kreeg instantelijk
de beschikking over een geheel nieuw idioom waarin
hij zijn ziel liet leegstromen tot God. Het was niet een aangeleerde
taal, een geconstrueerde taal, maar een expressie, een
uiting dat hem mogelijkheden gaf zich uit te spreken, zoals
een gewone taal niet vermag, omdat hij daarvoor te beperkt,
te klein is. Hij kon dit niet langer in zich houden, de stroom
zocht een nieuwe bedding van mogelijkheden waarlangs zij
uitstromen kon. Zoals het Woord indaalde in het menselijke
vlees, zo daalde het Woord ook in de menselijke taal. Er was
zo'n sterk verlangen gegroeid naar dit levende water, dat het
hem nu overstroomde. Waar het hart vol van was, stroomde
over de lippen. Heerlijk bevrijdend vloeide deze nieuwe taal
des Geestes uit zijn hart over zijn lippen. Het overspoelde zijn
bevangen verstand, zijn intellect, en nam alle kritiek weg, er
bleef alleen heerlijkheid over.
De hemelse Doper vervulde hem glorieus met de Geest. Met
zijn ogen gesloten onderwierp hij zich aan deze zegenende
stromen van kracht, golven va,n heerlijkheid enin een nieuwe
expressie brachten zijn lippen lof toe aan de Schepper. De
Heer gaf hem een prachtige taal, een krachtig en vol idioom.
Het was alsof hij innerlijk op een hoge, bijzondere wijze met
God in verbinding stond en in geheimtaal reëel met Hem
communiceerde. En zo is het ook, de nieuwe mens, de nieuwgemaakte
mens in Christus, spreekt geheimenissen met zijn
Heer. De Bijbel zegt: "Want wie in een tong spreekt, spreekt
niet tot mensen, maar tot God, want niemand verstaat het:
door den Geest spreekt hij geheimenissen" (I Cor. 14: 2). Dit
spreken tot God op deze wijze is een reële ervaring die miljoenen
op de wereld kennen.
De mensen zeggen dikwijls, dat de Heilige Geest mysterieus
door de mens heenspreekt, maar dat is niet waar, de Bijbel
zegt "hij" is het, die spreekt, mijn geest (I Cor. 14: 14), de
nieuwe mens! Het is niet waar dat de mens slechts een vocaal
is, kanaal, instrument zonder meer en dat een grote kracht
door hem heenbreekt naar buiten. Neen, de mens is zeer
positief er bij betrokken. Niet zijn gevoel, niet zijn kritisch
verstand, maar de nieuwe mens in hem die uit Christus geboren
is, zoekt een verticale communicatie met de Heer langs
een oneindig bredere weg van onbeperkte mogelijkheden, een
29

uim vocabularium van voor deze nieuwe mens zinrijke klanken,
dat door God wordt verstaan.
Ds. Daniël sprak een uur lang in nieuwe tongen, wonderbaar,
in deze prachtige taal die hij gekregen had, gevonden had.
Wij lieten hem doorspreken, de stroom zocht zich nu een
brede bedding om uit te stromen. Men kon horen dat hier
geen sprake was van ongearticuleerde klanken zonder verband,
chaotisch, ongebreideld omhooggestuwd, maar dat hier
sprake was van een duidelijke, reële taal met samenhang, fonetische
structuren, met logica, met inhoud, een uitdrukkingsvorm
van hoge klasse, inderdaad een taal. Het wonderbare is
dat hij in het begin niet op de tast was naar eerste klanken,
een nieuw geluid, maar hij opende zijn mond en sprak die
taal, instantelijk en volledig daarover beschikkend, geheel in
volle breedte, met alle klinkers in zich besloten, logisch van
samenstelling. Het is altijd weer een wonder!
Er zijn in samenkomsten waar in tongen werd gesproken door
kritische taalkundigen bandopnamen gemaakt die later werden
geanalyseerd, maar deze talen laten niet toe door de I
wetenschap te worden benaderd of verklaard. Elke poging om
Gods Woord wetenschappelijk te verklaren, mislukt, elke analyse
van de dingen van Gods Geest, blijft vruchteloos.
Ik heb in mijn bediening rond de wereld ontelbare mensen
vervuld zien worden door de Heilige Geest en het is altijd weer
een mirakel wat daar gebeurt. Maar zelden heb ik iemand zo
zuiver en overstromend zien vervuld worden als deze dominee.
Hij strekte in zijn monoloog met God de handen omhoog, gesticuleerde
daarmee, hij wenste kracht van overtuiging bij te
zetten bij zijn woorden, alsof de nieuwe mens in hem zijn
Schepper wonderbare en grote geheimenissen bekend maakte.
Er was hier buiten het verstand om een gesprek gaande, een
verticaal communiceren, ik ben er zeker van dat de meest
eigene, persoonlijke en intiemste levenszaken hier aan de orde
kwamen, besproken met God, door die man daar op de wrakke
stoel in de pastorie.
Er was daar een heilige sfeer, wij allen waren onder diepe indruk,
zagen en luisterden. Wij haalden zijn vrouw Hepsibah
uit de keuken en zij stond met ons, met tranen in de ogen,
dit tafereel aan te zien, zij dankte God voortdurend daarvoor.
Andere voorgangers, die toevallig op de voorgalerij zaten,
30

haalden wij stil naar deze "bovenzaal" en lieten hen zien hoe
Gods Geest een mens in bezit nam, hem vullende met Zijn
heerlijkheid, ook zij dankten God met een bewogen hart. Wat
is dit iets heerlijks! En dan dat wonder van uiterlijke verandering,
deze mismoedige, sombere man die bevlogen werd van
een nieuwe, hemelse vreugde, stromen van levend water
vloeide uit hem ...
Toen dominee Daniël uit de werkelijkheid van boven weer in
de werkelijkheid van beneden was teruggekeerd en de ogen
opende, lieten wij hem direct de handen mee opleggen op zieken
en belasten en tot zijn eigen grote 'verbazing zag hij dat
zieken onder zijn handen genazen en demonen op zijn bevel
uitvoeren. Van tijd tot tijd zag ik hem met verwondering naar
zijn handen kijken, waar een nieuwe kracht in was gevaren,
een helend vermogen. Hij had het ons vier dagen zien doen en
begon op dezelfde wijze in dezelfde Naam nu te handelen, en
hij zag dezelfde resultaten. Hij begon eerst zijn gemeenteleden
de handen op te leggen en thans genazen zij, hij legde zijn
ouderlingen eveneens de handen op en zij veranderden, tot
zijn eigen groeiende verbazing constateerde hij dat zij werden
vervuld met de Heilige Geest en in tongen hun Heer begonnen
te roemen en te prijzen, ze hadden nu ineens stof genoeg.
Op zijn achtergalerij begon hij nu mede de stroom van mensen
te bedienen, in geloof, hij die juist zelf de kracht ontvangen
had en het geloof in wonderen; "maar gij zult kracht ontvangen,
wanneer de Heilige Geest over u komt" (Hand. 1: 8). Hij
liet zijn studie-ervaring los en greep naar de macht! Hem was
geleerd waarde te hechten aan woorden, woorden; wijze,
stichtende, moraliserende, meeslepende woorden van wijsheid,
maar ervoer dat het Koninkrijk Gods daar niet mee gediend
werd, "Want het Koninkrijk bestaat NIET in WOORDEN,
maar in KRACHT!" (I Cor. 4 : 20).
Hepsibah, de domineesvrouw, werd in haar jeugd reeds vervuld
met Gods Geest, maar verwaarloosde deze gave door gebrek
aan aanmoediging, veronachtzaamde het gebruik daarvan,
zo raakte het diep onder het stof verborgen. Maar op haar
verzoek werd nu haar ook de handen opgelegd door Elisabeth
en zij ontving de vervulling. Zij getuigde dat zij heimelijk al
jaren gebeden had dat haar man en ook zijzelf deze persoonlijke
Pinksterervaring zouden ontvangen. God hoorde!
31

Weldra was het huis van 's morgens tot 's avonds gedurig vol
mensen, het liep af en aan in de pastorie, wij baden de hele
dag met de mensen die kwamen, wij met ons vijven nu; Elisabeth,
Paul, Christy Daniël, Hepsibah en ik, ieder had een
eigen plaats in dit te kleine huis, met zovele wachtenden buiten.
De samenkomsten die 's avonds doorgingen, waren buitengewoon
gezegend en vol mensen, buiten luisterden honderden
naar de boodschap.
Er ging een roep uit tot ver buiten Tirukkovil, de zieken kwamen
overal vandaan naar het gezegende huis van Ds. Daniël.
Een bekende tovenaar was ziek en kon zichzelf niet genezen.
Hij was een oude man en toen hij de wonderen zag gebeuren
in de kerk, begon hij in een Bijbel te zoeken naar deze waarheden
Gods. Hij kwam tot bekering, werd heerlijk bevrijd
van alle demonie, van occulte machten, en genas volkomen.
Wat een verandering beleefde die man, hij ontving de Heilige
Geest en heel zijn natuur werd vernieuwd en gereinigd. Hij
zette direct zijn "praktijk" aan de kant en ging de Heer
dienen.
Een moeder met vijf dochters kwam ons opzoeken, zij werden
allen krachtig vervuld en spraken in tongen, zingende verlieten
zij de pastorie, wat een heerlijke, stralend gelukkige gezichten
hadden ze!
Op een late avond werd een stervend kind gebracht, de moeder
droeg het 5 uur lang, de vader droeg twee andere kinderen,
ze kwamen van ver en waren arm. Er was voor het kind dat
de moeder droeg geen hoop. Wij gaven de familie rijst te eten
en een slaapplaats voor de nacht, we baden met het kind"
nadat we het gezalfd hadden met olie en de volgende morgen
liepen allen naar hun dorp terug, het kind was geheel genezen
en in die nacht aangesterkt.
Wij werden ook geroepen naar een verwijderd dorp, waarvan
deze dominee consulent was, het heette Pottuvil, want vele
zieken konden niet naar Tirukkovil komen. Men vroeg ons
daarheen te reizen, wij hebben deze uitnodiging aangenomen.
Met een wrakke, oveIjarige auto moesten wij daarvoor een
tocht maken dwars door een uitgestrekte wildernis waar kudden
wilde olifanten zwerven. Vooral 's avonds zijn ze in
beweging en lopen bij voorkeur op de weg die nog warm is
32

van de zon overdag, ze liggen graag met hele kudden op die
weg met hun buiken op het hete wegdek. Kudden trekken
over deze streek, zoekende naar voedsel en waterpoelen.
Er zijn in dit gebied ook andere wilde dieren, buffels, luipaarden
(toen wij daar waren was een film-opnameploeg van
Walt Disney bezig met een film over luipaarden, die hier de
fraaiste van de wereld heten te zijn), beren, wilde varkens,
grote slangen, krokodillen, maar vooral olifanten. Ceylon is
het land van de olifanten.
Eeuwen geleden was er een overvloed van olifanten op Ceylon,
olifanten waren één van de export-produkten van het
eiland. Wilde olifanten werden gevangen en opgeleid voor
ceremoniële en arbeids-doeleinden. Toen het eiland werd gekoloniseerd
en Europeanen er begonnen te heersen, brak het
duistere tijdperk aan dat op deze olifanten voor sport werd
gejaagd, de populatie liep ernstig terug. Vandaag worden de
wilde olifanten zorgvuldig beschermd en leven zij in vrijheid
in uitgestrekte wildreservaten. In Yala, Gal Oya en Lhugala
zwerven ze met grote kudden rond. Het is een attractie om
deze kudden bij avond te zien trekken naar de stromen en
meren om te drinken en te baden.
De verzorgers van de tamme olifanten, de "mahuts", blijven
altijd bij hun dieren, eten met hen, slapen bij hen, baden met
hen, werken met hen, verlaten ze nimmer. Zo ontstaat er een
nauwe relatie, een "verstaan" van elkander. Ceylonese inwoners
die het kunnen weten, vertelden mij dat de mahuts met
hun dieren kunnen spreken, een soort geheime "olifanten taal"
gebruiken, een taal die van vader op zoon wordt doorgegeven.
De intelligente olifanten leren die taal te verstaan, die alleen
tussen zijn mahut en hij wordt gebruikt. Daarmee geeft de
mahut zijn bevelen, zijn orders, die de dieren uitvoeren. Niet
. door middel van bepaalde tikjes aan hun oren, of klapjes op
hun poten, wordt er "gesproken" zoals men dat in het algemeen
gelooft, maar in een taal, in woorden, geluiden. Ik heb
gezien dat een mahut met zijn olifant sprak en deze alles
keurig uitvoerde. De olifanten verslepen balken en bomen en
doen dat sneller dan menige hefkraantruck. Ik heb gezien hoe
een auto die in een ravijn was gestort in enkele minuten aan
een ketting door een olifant werd uitgetrokken.
Het gebied dat wij door moesten is een groot wildreservaat,
33

een van de rijkste aan dieren van de gehele wereld. We moesten
's avonds laat, op de terugweg, wanneer wij door het donker
reden, voorzichtig en zo stil mogelijk, rijden, geen lichten aan
en vooral geen geluiden maken, die lange eenzame weg door
het wildgebied.
-De auto die wij bereden was die naam allang niet meer waard
en kon het elk ogenblik begeven. Als het stil stond, kon het
slechts met duwen achter de auto weer op gang worden gebracht
en dat ook niet zo snel. Wij moesten er niet aan denken,
dat wij in dit gebied panne zouden krijgen, dat betekende
in deze wildernis de nacht doorbrengen. Wij baden voortdurend
dat de machtige Heer ons veilig door de rimboe leiden
zou.
In Pottuvil, in het verre zuiden, stond een kleine Methodistenkerk
zonder vaste predikant, waar Ds. Christy Daniël eenmaal
in de vier weken predikte. Hij maakte dan in zijn oud auto'tje
die gevaarlijke rit door het wildgebied. Hij heeft van alles beleefd
op die tochten. Hij reed in het donker eens, scherp vooruitkijkend
op de weg, toch bijna tegen een reusachtige olifant
op, die op de weg stond te eten van de hoge bomen aan de
kant. Hij zag hem pas op het allerlaatste ogenblik, omdat de
structuur van de donkergrijze, harige, geplooide huid van het
dier geen maneglans weerkaatste en dus wegviel in de omgeving.
Met een snelle draai aan het stuurwiel kon hij rakelings achter
het dier langs zwenken, maar raakte hem toch even aan. Met
een luide kreet van schrik en pijn, draaide het dier zich om en
liep, trompetterend, met zwaaiende oren, achter de automobilist
aan. Hij haalde deze gelukkig niet meer in, ofschoon ze
zich snel kunnen voortbewegen. Als de wagen door deze plotselinge
manoeuvre van de weg was afgeraakt en in de greppel
was gereden, was hij verpletterd door de boze reus. Daarom
rijdt hij de nachtelijke terugweg altijd zeer voorzichtig naar
huis, met opengedraaide ramen, lichten gedoofd, speurend
naar olifanten op de weg.
Eens reed hij over een dikke bobbel over de weg, het leek wel
een omgevallen boom. Omdat hij deze weg goed kent en dit
obstakel niet eerder ontmoette, stopte hij voorzichtig om te
zien wat het was en zag in het schijnsel van zijn lamp dat het
een grote slang was, die over de breed te van de weg lag en
waarvan de kop enerzijds en de staart anderzijds in het struik-
34

gewas verdween. Het enorme dier kronkelde, maar bleek niet
verwond te zijn, hij sprong in zijn wagen die het toen gelukkig
direct deed en verdween.
Wij hadden een heerlijke avond in Pottuvil. Daar was nog
nooit een blanke zendeling geweest, dit dorp achter in de wildernis
werd zorgvuldig vermeden door gastpredikers. De getuigenissen
van wonderen en tekenen in Tirukkovil waren ons
al vooruitgegaan, ooggetuigen hadden ze in geuren en kleuren
verderverteld, daardoor wachtten honderden nieuwsgierigen,
vooral ook zieken, op onze komst.
Wij zongen een lied en begonnen meteen de zieken te helpen.
Wij spraken kort over de tekst uit Jesaja 53 : 5: "Maar om
onze overtredingen werd Hij doorboord, om onze ongerechtigheden
verbrijzeld; de straf die ons den vrede aanbrengt, was
op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden."
De zieken mochten op die belofte ingaan, als zij in Christus
geloofden.
Meestal brengen wij eerst het evangelie van genade, van vergeving
van zonden, van reiniging van schuld, van vernieuwing
door Jezus Christus, van het kindsehap Gods. Ik nodig degenen
die hier in geloof op in wensen te gaan en Christus aannemen
als hun persoonlijke Heiland en Heer, tot deze beslissing over
te gaan, ze staan op en komen voor mij staan, terwijl ik met
hen allen het zondaarsgebed bid. Als Jezus Christus is aangenomen
voor de ziel, gaan wij Hem aannemen voor het lichaam;
zonde is lepra van de ziel en ziekte is lepra van het lichaam,
Jezus wil ze beide genezen. Eerst de zaken met God in orde
brengen, met de hemel, met de eeuwigheid en later de zaken
met het lichaam, het vlees, ons aards bestaan. Jezus wil alles
wat beschadigd en geschonden is aan ons gehele wezen terugbrengen,
herstellen in Zijn reële scheppingsorde. Jezus herstelt
in Zijn wonderen in en tot de grondwet dat in het heelal is
vastgesteld, Hij wenst de gevallen mens in het volkomen en
natuurlijke leven in Christus terug te brengen. Ziekte en zonde
wortelden nooit in Gods levensplan met de mens, daartoe
heeft Hij hen niet geschapen, maar ze zijn binnengeslopen in
het bestaan als gevolg van de val van Adam. De Mens van
Mattheus 1 herstelt de mens uit Genesis 1. Wonderen van Zijn
hand is het herstellen van de werkelijke natuurlijke levensorde,
35

inplaats van de onnatuurlijke. Al zijn wij eraan gewend geraakt,
zijn zij niet natuurlijk voor de mens; zonde, ziekte en dood
werden overwonnen door de volkomen verlossing van het
Bloed van Jezus aan het kruis. De duivel heeft het natuurlijke
onnatuurlijk gemaakt en het onnatuurlijke natuurlijk, maar
Christus wijst het leven de ware plaats aan, in Zijn overwinning!
"Ik leef en gij zult leven!"
Ik predik meestal eerst de vergeving van zonden en daarna de
genezing, omdat ik heb ervaren dat de nieuwe mens die in dat
ogenblik geboren is, beter toegang heeft tot het mirakel van
genezing. De genezingskansen zijn aanmerkelijk groter bij een
kind van God, dan bij ongelovigen.
Maar toch ben ik vrij om soms de genezing eerst te brengen en
daarna de vergeving. Daar waar weinig of geen begrip wordt
gevonden voor het geloof in de reiniging van de ziel, bidden
wij eerst met de zieken en bezetenen en als de mensen zien
dat hier sprake is van realiteiten, van waarlijke wonderen, van
de macht van het Bloed van Jezus, van de majesteit van God,
dan kunnen ze ook geloven dat Hij hun geweten reinigt. Het
is merkwaardig dat eenvoudige heidenen geen moeite hebben
met de bovennatuurlijke genezing van hun ziekten, zoals dat
in ons land zo heerst. Zij hebben meer te maken gehad met de
bovennatuurlijke wereld dan wij en staan daarom meer open
voor de wonderwerkende kracht van God.
Wij mochten zielen redden en zieken genezen in Pottuvil. Na
een zeer vermoeiende samenkomst werden wij uitgenodigd bij
een der oudsten een late maaltijd te gebruiken. Wij zijn dankbaar
dat we ons konden verfrissen en wat drinken en eten.
Achter deze vriendelijke uitnodiging zit ook politiek. De gastheer
houdt ons slim nog wat langer bij zich, want thuis zijn er
nog velen ziek en de buren willen ook door de evangelist worden
bediend. De gehele familie vraagt om gebed en dat komt
in de kerk niet zo uitvoerig tot zijn recht als privé thuis.
Op die eerste nachtelijke tocht terug reden wij in een helder
maanlicht, in een rustig gangetje, overal rondkijkend naar
olifanten. Vooral geen geluiden maken en geen lichten aan.
Plotseling hoorden wij in het hoge hout naast ons een geweldig
geraas en gekraak en zagen tot onze schrik dat een reusachtige
boom langzaam neerkwam en over de weg viel, met een oorverdovend
gekraak van brekende takken. Gelukkig viel hij vlak
36

voor de auto, die dank zij haar matige snelheid onmiddellijk
kon stoppen. De boom was zo dicht vóór ons neergevallen
dat onze auto stopte in een gewirwar van takken en bladeren,
het was er bijna onder verpletterd. Daar waren wij aan een
groot gevaar ontsnapt. We wisten niet waarom deze grote
boom juist op dàt ogenblik omviel, rakelings voor onze auto,
zo dichtbij en wonderlijk, dat we begrepen dat dit de hand van
God kon zijn, die ineens de slagboom neerliet om ons voor
een bepaald gevaar te behoeden. Dit was te toevallig, het
moest Gods vinger zijn. We durfden eerst de wagen niet uit,
het kon zijn dat een paar grote olifanten tegen deze boom
hadden staan duwen en omgooien, zoals zij dat meer doen om
de smakelijke wortels op te peuzelen. We hebben dat eens gezien
in het Krugerpark in Zuid-Afrika, hoe een olifant in zijn
eentje een enorme boom met wortel en tak uit de grond trok,
om de wortels die wit uit de aarde waren gekomen, te eten.
Wij hadden ons verbaasd over de enorme kracht van een olifant.
Hij trok niet met rukken uit alle macht de boom uit de aarde,
maar zo geleidelijk, in één lange, ononderbroken trek velde
hij de boom, waaromheen hij zijn slurf had geslagen.
Het kon zijn dat enkele olifanten hier in de nacht bezig waren
bomen te rooien om de wortels te eten. Wij konden uit de
auto niet zien of zich in de bosjes langs de weg olifanten bevonden.
Zo bleven wij staan en wachtten af.
Na een kwartier trad br. Arumainayagam uit de auto en ging
voorzichtig eens kijken wat achter de bosjes was, de deur geopend
houdend zodat hij er snel weer in kon als hij werd aangevallen.
Maar hij zag in velden en wegen geen olifant of enig
ander dier. Hoe kon deze boom, vroegen wij ons maar af, zodanig
vallen dat er geen mogelijkheid overbleef om verder te
komen. De boom was groot en zwaar en wij konden op die
plaats niets uitrichten. Wij baden de Heer en vroegen: "Heer,
wat is dit? Wat wilt U ons hiermee zeggen? Wij zijn Uw kinderen,
wij hebben U lief. Wij gaan naar huis. We hebben vanavond
Uw evangelie gepredikt en nu laat U zulke onbewegelijke,
zware slagbomen zakken voor onze wagen. Wat is er Heer? Is
er gevaar, verderop, waarvoor U ons wilt beschermen? Zijn
daar kudden olifanten die agressief zijn, die op de weg lopen,
zodat wij gevaar lopen? Vader, zeg ons, Uw kinderen, wat is
hier aan de hand? Redt ons! Als ergens, verderop misschien,
37

het gevaar geweken is, Vader, hoe moeten wij hier over de
zware boomstam heenkomen? Hoor ons gebed en geef ons
hart Uw rust dat U hiervan afweet. Amen."
De Heer verhoorde onze gebeden. We hoorden een motor aankomen
achter ons, het bleek een bus te zijn die achter onze
auto stopte. Het bleek, dat is nu juist de voorziening Gods,
een ploeg houthakkers te zijn, op weg naar hun werkkamp in
het bos, waar ze weer een week moeten bivakkeren. Ze
klommen uit de bus, bekeken de situatie lachend, haalden
hun bijlen uit de bus en begonnen de stam in stukken te hakken.
Wat een wonderbare hulp van de Heer, dat nu uitgerekend
houthakkers met bijlen bij zich ons achterop kwamen. Vakkundig
werden de stukken stam weggebroken en aan de kant
van de weg gerold, de takken weggehaald en nadat wij hen bedankt
hadden, reden wij verder, enkele houthakkers achter de
auto aanduwend tot deze eigen snelheid had gekregen.
Tot op heden weet ik niet van welk gevaar of anderszins de
Heer ons heeft willen redden, wat Hij ons had willen besparen
door tijd te winnen. Het oerwoud is vol leven en vooral
's nachts vol agressie. Maar er was vrede in ons hart en wij
loofden den Heer!
De volgende dagen reden wij met het afgeleefde auto'tje weer
terug naar Pottuvil, waar een kleine opwekking uitbrak, de
Heer bewoog machtig Zijn hand op die vergeten plaats, wij
zagen zielen komen tot Jezus en zieken werden genezen in
Zijn striemen. En 's nachts reden wij terug door dit dierenrijk
gebied, scherp vooruit kijkende op de weg, met gedoofde lichten,
zonder geluid. We wilden zingen na deze heerlijke avonden,
zo rijden wij altijd graag naar huis terug als wij zegen mochten
ervaren in de samenkomsten waar wij spraken, maar hier
moesten wij stil zijn, opdat de dieren niet werden verstoord.
Wij prezen de Heer zachtjes in nieuwe tongen en roemden
Zijn Naam, die ons bewaarde.
De Heer heeft mij ontelbare malen wonderbaar bewaard, in
de zending heeft men nu eenmaal grote reacties, tegenkrachten,
te verwachten, agressie van de machten der duisternis, die
zich tegen deze bediening opstellen. Maar daar is de zekerheid
in ons hart, de vaste zekerheid van een zendende Meester, die
ons beloofde te bewaren in het holle van Zijn hand.
38

De vraag wordt gesteld: Is een kind van God onschendbaar?
Bestaat er een immuniteit voor gevaren voor een vrijgekochte
door het Bloed van Jezus? Mogen wij de Heer danken die het
Woord sprak: "Zie, Ik heb u macht gegeven om op slangen
en schorpioenen te treden en tegen de gehele legermacht van
den vijand ; en NIETS zal U ENIG KWAAD doen" (Luk. 10:
19)? "Wie op de Heer vertrouwt, is ONAANTASTBAAR"
(Spr. 29 : 25).
In een Amerikaanse advertentie voor plastic regenjassen las ik
dat deze jassen "vuil-afstotend" zijn. Als wij met Christus bekleed
zijn, is dit kleed evenzo vuil-afstotend, zonde-afstotend,
ziekte-afstotend, gevaar-afstotend? Als wij "den ouden mens
hebben afgelegd die ten verderve gaat ... en den nieuwen
mens aandoen, die naar de wil van God geschapen is in waarachtige
gerechtigheid en heiligheid" (Ef. 4: 22-24), zijn wij
dan buiten de gevarenzone gekomen? "Niet meer mijn ik,
maar Christus leeft in mij" (Gal. 2 : 20), garandeert dat de
persoonlijke bescherming van de inwonende Heer der schepping?
"Zo is dan wie in Christus is, een nieuwe schepping:
het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen. En dit
alles is uit God ... " (11 Cor. 5 : 17), is deze schepping gebonden
aan nieuwe normen, standaards, aan geheel nieuwe wetten,
is dit nieuwe leven dan een geheel nieuwe status in God
ingeplant, buitengesteld van aardse wetten van dood en verderf
en binnen de hemelse wetten besloten van leven en overvloed?
Wie is de nieuwe mens? Een min of meer verlichte oude mens,
die wat oude principes heeft afgeleerd en nieuwe principes
aangeleerd, of een totaal en onvergelijkbaar andere natuur,
met niets en niemand te vergelijken? Uitgetild uit de natuur
van de oude mens, uit Adam, en ingeplant in de natuur van de
laatste Adam, Christus. Niet geboren uit vergankelijk zaad,
maar geboren uit onvergankelijk zaad. Niet uit water, maar
uit water en Geest. Niet voortgekomen uit stof, aarde, gerelateerd
aan "Blut und Boden", vlees, maar voortgekomen uit
Geest, van God uit geboren, van Boven uit geboren, "anothen".
Zijn de ervaringen van de nieuwe mens Koninkrijks-ervaringen,
die van een geheel andere orde zijn, een hogere orde Gods?
Wie zijn wij in Christus? Als wij geloven dat wij "door God
met Christus mede levend gemaakt zijn en mede opgewekt
39

en mede een plaats hebben verkregen in de hemelse gewesten,
in Christus" (Ef. 2 : 4), zijn wij gezeten met Christus in Zijn
troon (Openb. 3: 21) en genieten ook fysieke onschendbaarheid.
"Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest
Gods in u woont? Zo iemand Gods tempel schendt, God zal
hem schenden. Want de tempel Gods en dat zijt gij, is heilig"
(I Cor. 3 : 16, 17).
"Wij weten, dat een ieder, die uit God geboren is, niet zondigt;
want Hij, die uit God geboren werd, BEWAART HEM (1), en
de boze heeft GEEN VAT OP HEM" (1) (I Joh. 5 : 18). Als
wij zonen en erfgenamen zijn, "zijn wij nu kinderen, dan zijn
wij ook erfgenamen: erfgenamen van God en mede-erfgenamen
van Christus" (Rom. 8 : 17), dan zijn wij THANS reeds
bezitters van alles; "Alles is immers het uwe; hetzij Paulus,
Apollos of Cephas, hetzij wereld, leven en dood, hetzij heden
of toekomst, het is ALLES het UWE; doch gij zijt van Christus,
en Christus is van God" (I Cor. 3 : 22, 23).
Als wij erfgenamen en eigenaren zijn van leven en dood, heden
en toekomst, van de wereld en ons daardoor stellen kunnen
boven leven en dood, heden en toekomst, de wereld, hen bedwingende
en beheersende, kunnen wij dan zeggen dat wij onaantastbaar
zijn voor alle destructieve machten? Heeft de duivel
niet ook dit gestolen uit de kerk, het inzicht effectief
gebruik te maken van onze rechten, voorrechten, erfrechten,
troonrechten, zoonschapsrechten, die behoren bij het kindschap
Gods? Hebben wij door een volkomen verlossing middels
het Bloedoffer van Jezus Christus aan het kruis, mede
overwinning behaald in Hem over zonde en dood? Indien Hij
"met Zijn eigen bloed, eens voor altijd is binnengegaan in het
heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf
(Hebr. 9 : 12), waardoor wij "eens voor altijd" geheiligd werden
door het offer van het "lichaam van Christus" (Hebr. 10:
10); en "Hij door één offerande voor altijd volmaakt die geheiligd
worden" (Hebr. 9 : 14), heeft deze verlossing, volmaking,
heiliging, ons ook niet buiten en boven de infectie
getild die daar heerst in spirituele, fysieke en chemische luchtverontreiniging,
milieu-verontreiniging, atmosfeer-verontreiniging,
het domein van de boze geesten? De bovennatuurlijke
mens, de nieuwe mens in Christus, die met Hem is opgestaan,
is niet langer onderworpen aaI) de tyrannie- van natuurlijke
40

omstandigheden. Het "metenoué", Grieks voor: zins-verandering,
wijst naar het "Maar wij hebben de zin van Christus" ...
Is het kind van God door de inwonende Christus ge-immuniseerd?
Blijkt tenslotte de duivel geen totale en definitieve vat I
op hem te kunnen hebben, maar is hij af te schudden, te
weerstaan? "Maar biedt weerstand aan den duivel, en hij zal
van u vlieden" (Jac. 4: 7), dan is hij toch te overwinnen?
Gaat hij voor ons op de loop, als wij in geloof optreden? Zegt
de Bijbel dat? "Doet de wapenrusting Gods aan, om te KUN­
NEN STANDHOUDEN tegen de verleidingen des duivels;
want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar
tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers
dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten"
(Ef. 6 : 11, 12).
Bestaat er een immuniteit voor Gods knechten, kunnen ze
rekenen op de speciale protectie van de Zender, zijn ze zeker
van het beschermende pantser van Gods genade? Als God
voor ons is, wie zal dan tegen ons zijn? De Heer der heerscharen
is onze "J ehovah-Nissi" , God is onze banier! "Maar in dit
alles zijn wij meer dan overwiIinaars door Hem, die ons heeft
liefgehad!" (Rom. 8: 37).
God schenkt overwinningen, niet aanhakend aan onze kwaliteiten,
maar aan de Zijne! Mozes triomfeerde over Pharao;
Jozua triomfeerde over Jericho; David triomfeerde over
Goliath; de drie Hebreeërs triomfeerden over het vuur in de
brandende oven; de weduwe van Zarfath triomfeerde over de
hongersnood; Petrus triomfeerde op de Pinksterdag (De Heer
voegde Zijn Geest aan de drift van Petrus en maakte er "geestdrift"
van!); Paulus triomfeerde in de gevangenis van Philippi;
Christus triomfeerde over de duivel en vermorzelde zijn kop!
Daar is een kracht in de tegenwoordigheid van God dat resulteert
in triomf en niet in nederlaag. Toen David Livingstone
verscheen aan de universiteit van Glasgow om de doctorstitel
van rechtsgeleerdheid in ontvangst te nemen, werd hij ontvangen
met groot respect. Hij was mager en vermoeid door 16 jaar
blootgesteld te zijn geweest aan alle ontberingen van Afrika.
Livingstone vroeg: "Zal ik u vertellen wat mij gedragen heeft
door al die jaren van ballingschap tussen volkeren wiens taal
ik niet verstond en wiens houding tegen mij gekeerd was .... l­
tijd onzeker en vaak vijandig? Het was dit: "Zie, Ik ben met
41

u al de dagen, tot aan de voleinding der wereld!"
In de kratons van Djokja en Solo worden de heilige gouden
krissen van de sultans als "pusaka" bewaard. De krijgers die
ze in de oudheid, in hun oorlogen, hanteerden, heten onkwetsbaar
te zijn, onoverwinnelijk. Deze gouden krissen werden
vooruit gestoken door de sultan die voor zijn soldaten
uit de vijand tegemoet danste in zijn prachtige krijgs-sarong,
goudbestikt, heilig, belezen door de priesters. Magische attributen
zijn deze kris en sarong, absoluut afwerend van gevaar.
De hoofdman die het droeg werd niet geraakt, heette het, hij
was onverwondbaar, onschendbaar. Ik heb deze prachtige
gouden krissen gezien en in Solo kocht ik in 1949 namens de
president van Indonesië van de sultan in zijn kraton een van
die kostbare, goudgeweven sarongs die zijn voorvaderen droegen
onder het naakte bovenlijf, als zij ten strijde trokken met
de bezwerende kris zwaaiend voor zich uit. Ik vroeg lachend
de oude sultan of ik nu evenzo onschendbaar was als ik mij
kleedde met deze oude sarong, maar hij knikte van: neen,
eerst moest die worden belezen door priesters, dan zou het
"de drager weer beschermen."
In de magie van vele oude volkeren komt deze onkwetsbaarmaking,
immunisatie voor, in wapens, kleding, amuletten,
heilige oliën, door bezweringen, zingen van bepaalde oude
liederen~ in het citeren van heilige strofen uit sacrale boeken,
het slaan van trommels, het dansen van bepaalde dansfiguren,
door offers, door bloed-gieting ... Ik wil deze magie der heidenen
natuurlijk niet vergelijken met de immuniteit van de
kinderen Gods in de strijd tegen de oprukkende legerscharen
van satan. Er is in Gods Woord een ander offensief gaande,
met dodelijke werking voor de tegenstander. De duivel heeft
ons in het defensief gedrukt. Maar het Koninkrijk is agressief,
offensief, militant. De uitrusting is duidelijk vastgesteld, de
gelovige zal de wapenrusting Gods omgespen, "om te kunnen
standhouden tegen de verleidingen van de duivel" (Ef. 6 : 11).
God gaf een mogelijkheid, opende een weg ter overwinning.
De christen behoeft niet te worden overmeesterd, geschonden,
beschadigd, hij behoeft niet gebroken voort te strompelen.
God gaf hem een afdoende rusting, krachtiger en volmaakter
dan welk wapen van de vijand! Halleluja!
Wij kunnen niet volstaan door de wapenen te dragen tegen
42

de vijand, maar we moeten die wapenen leren hantéren. Wij
kunnen onze wapenrusting automatisch ronddragen zonder
dat het wat voor ons doet. Wij dienen op te treden met geloof.
Geloof is echter een schakel, niet meer. Niet het geloof
redt, alleen Jezus waarop het geloof zich gericht heeft. Geloof
ontleent zijn waarde aan het voorwerp waarin het gelooft.
Wij zijn wat wij geloven. Niet wat wij weten of voelen,
maar wat wij geloven. Wij bezitten ook wat wij geloven. Daar
is geen plaats voor twijfel. Wie gelooft in zijn geloof en twijfelt
in zijn twijfel, vindt open deuren in het Koninkrijk Gods.
Maar wie twijfelt in zijn geloof en gelooft in zijn twijfel, heeft
geen overwinning en is ongelukkig en uiterst kwetsbaar.
Vele zoekende mensen beklagen zich bij God dat hun geloof
zo klein is. Het is geen zaak van gewicht, van zwaarte, van
hoeveel eenheden geloof u kunt opbrengen, hoeveel procent.
Belangrijk is waarop dit geloof zich gericht heeft, de Persoon
waarop het geloof zich projecteert. Geloof "an sich" is niets,
als het zich niet gericht heeft op iemand of iets. Dat bepaalt
de waarde en de kracht van dat geloof. Evenals liefde niets is
als het zich niet richt tot iemand of iets. Aan al het geloof van
de wereld, al de liefde van uw hart, hebt u niets op een onbewoond
eiland, waar geen subject te vinden is waarop deze
liefde zich kan richten. Het is daar zelfs gevaarlijk, want dan
richt het zich tot de "gelovige" -zelf.
Geloof is vooral de bekwaamheid tot némen, toe-eigenen.
Het strekt zijn handen uit om het uit God te nemen wat beloofd
en voorhanden is. Wonderbare klederen zijn bereid, het
geloof kleedt zich daarmee. De wapenrusting Gods is daar,
het geloof omgordt zich daarmee. Het water des levens
stroomt aan zijn voeten, het geloof neemt het tot zich, zoals
de driehonderd mannen van Gideon. De beloften Gods zijn
daar ,ja" en "amen" voor hem, hij grijpt en activeert ze, hij
transformeert ze tot wetten, wetmatigheden. De krachten des
hemels worden niet aangeroepen maar het geloof néémt en
gebruikt deze machten. De opstandingskracht van Christus is
disponibel voor allen die ze gebruiken willen, het geloof handelt
er mee en geneest de zieken. Geloof heeft direct met God
te maken. Het beschouwt niet Zijn gaven, zoals een voorbijganger
de juwelen in de etalage beschouwt, met glas ertussen,
maar hij weet dat alle schatten van het Koninkrijk Gods reeds
,
43

zijn eigendom zijn en hij neemt ze als hij wil, zoveel hij wil,
wanneer hij wil. Het geloof hoort hoe de stem des Vaders
spreekt: "Kind, gij zijt altijd bij Mij, en al het Mijne is het
uwe!" (Luk. 15: 31).
Ik ben menigmaal beschoten geweest, er werd mij op allerlei
wijze naar het leven gestaan. Ik heb moeten vluchten in de
nacht voor mijn moordenaars, verkleed als een moslemvrouw.
Ik werd door christenen verborgen op geheime plaatsen voor
gevaar voor het leven. Ik zat in een vliegtuig met een brandende
motor. Ik werd door rovers overvallen in een eenzaam
gebied tussen de bergen van Midden-Java. In Batakland stelde
de Heer engelen om mij heen, voor iedereen zichtbaar, zodat
de moordenaars niet durfden schieten. De boze machten achter
het lianen gordijn van Suriname en de Caraiben hebben
alles gedaan om mij te vernietigen, zij zonden worggeesten om
mij te doden, ziektemachten. In Afrika aten wij vergiftigd
voedsel, maar de opstandingskracht van Christus neutraliseerde
het gif. Wij werden uit landen gezet. Over ons leven werden
vervloekingen en bezweringen uitgesproken door doekoens
en obeyamannen. Wij zijn onaangetast gebleven in choleraepidemieën,
terwijl wij met de zieken baden. Wij hebben vele
malen melaatsen de handen opgelegd in Jezus' machtige Naam.
De vijand heeft waarlijk àlles gedaan om onze bediening te
beëindigen. Maar we staan nog overeind, door de genade des
Heren. Halleluja! Geprezen zij Zijn Naam!
In die dagen was er een groot feest van de Hindu's in hun tempel
in Tirukkovil (Tiruk = heilig; kovil = tempel). Zes dagen
was er feest. Wij besloten er eens heen te gaan. De dominee,
Elisabeth en ik trokken eerst de schoenen uit, zoals geboden
is, tempelgrond is heilige grond! Wij mochten binnen in de
tempel komen. Wij zagen het bidden voor de god Ganesa, we
hebben hem op zovele plaatsen in India en Ceylon zien aanbidden.
Wij hoorden het gejuich, de vele lofprijzingen, het
frenetiek geroffel van gonzende trommen, het hoge cymbalengerinkel,
het klagelijke geluid van schalmeien. Wij zagen het
strooien van bloemen, het overal versieren met guirlandes van
bloemen. Wij zagen mensen zich languit in het stof werpen
voor het beeld van Ganesa. Vrouwen liepen enkele keren de
44

tempel om met een cocosnoot, naderden na drie keer ommegang
een heilige, opgerichte steen naast de tempel, waarop zij
de cocosnoot met kracht stukwierpen, de brokken vlogen in
het rond, het cocoswater spatte naar alle kanten. Dit ritueel
is het symbool van verbreking des harten voor hun god. Wij
hebben dat in verschillende Hindu-tempels telkens weer zien
doen, ook op straat bij de Perahera!
Deze verbrijzeling van het hart uit reverentie voor hun god is
typisch Hindu's. Welk een offerbereidheid, welk een overgave!
Zij houden lange vastentijden, kennen gebedsconcentratie,
religieuse vreugde en meditatie voor hun kleine, stenen
goden. Dan te bedenken hoe de Christenen hun Heer en Koning
nauwelijks weten te eren, de levende, opgestane Heiland
weten groot te maken, nauwelijks Zijn Naam weten te roemen
en te prijzen! Hoe weinig kennen zij aanbidding, in vergelijk
met deze arme heidenen, hoe zelden kunnen zij ware
offers brengen, weten zij het geheimenis van vasten, van zich
te ontzeggen. Als ik ziende op deze Hindu's onze Christelijke
kerk vergelijk met de hunne, zo stroef, zo statisch, zo zwijgzaam
als wij zijn, schaam ik mij vaak voor onze povere wijze
van God groot maken, onze manier van aanbidding en lofprijzing.
Toen wij daar rustig in de tempel stonden toe te kijken, werden
wij door de Hindu-priesters herkend, die ons als geestelijken
kwamen begroeten. Zij hadden ook van onze samenkomsten
in de Methodistenkerk en de pastorie gehoord en
waren geëerd door ons bezoek. De hoofdpriester bracht de
bronzen schaal met heilige as en wilde evenals bij hen allen,
ons ook drie witte horizontale "tiruneeru"-strepen over het
voorhoofd vegen, als priesterwaardigheid. Wij wilden alle
égards tonen voor hun godshuis, maar weigerden beleefd gestigmatiseerd
te worden met de waardigheid van de kaste der
priesters.
Terwijl wij rondliepen op dit feestelijke, versierde tempelcomplex,
kwam een der priesters naar mij toe en vroeg in
voortreffelijk Engels of ik voor hem wilde bidden. Ik wees
hem er op dat het voor de hand lag dat hij aan zijn eigen aangebeden
god hulp zou vragen, indien hij die nodig had, het
was toch zijn tempel. Ik zei dit om hem te onderzoeken, te
peilen wat zijn beweegredenen waren. Maar hij zei: "Bidt voor
45

mij!" Ik antwoordde: "U moet weten dat ik zal gaan bidden
voor u in de Naam van Jezus, want Jezus is de Naam van mijn
God!" Hij vervolgde: "Bidt voor mij in de Naam van uw God!"
Ik zei: "Breng mij naar een stille kamer van uw tempel, daar
zullen wij ongestoord samen zijn en ik zal voor u bidden in
Jezus' Naam!" Hij antwoordde: "Dat hoeft niet, prediker,
doet u dat gebed maar hier!" Wij waren omringd nu door alle
priesters van de grote tempel en tientallen aanbiddende Hindu's.
Dit was mijn kans hier openlijk te bidden tot de Vader
in Jezus' Naam!
Ik keek hem aan, hij had aan de middelvinger aan de rechterhand
een gevouwen grasspriet, beeld van broosheid van geest,
bewijs dat hij een week lang vastte. Hij vouwde de handen
zoals wij dat gewoon zijn te doen, sloot de ogen en boog het
hoofd. Ik zag rond en zag dat nu allen eerbiedig de ogen hadden
gesloten en de handen gevouwen voor de borst. Toen begon
ik te bidden: ,,0, Jezus, Zoon van de allerhoogste God. U
ziet deze man, U kent zijn hart, ik weet dat hij U zoekt en
nodig heeft. Heiland, open zijn hart volkomen voor U, open
zijn ogen voor U. Werk met de Heilige Geest aan zijn hart en
wek hem op, deze dienaar van deze god. 0 Jezus, ik geloof
dat hij oprecht is, wellicht zult U hem liefhebben als de rijke
jongeling. 0 Verlosser, 0 Zaligmaker van mensenkinderen,
laat hem niet los, laat hem U vinden, laat het hier en nu vindenstijd
zijn. Genees zijn arme, eenzame hart, laat hem tot U
komen, laat hem bij U rust vinden! Strek Uw hand naar hem
uit, 0 Heiland van zondaren en trek hem tot U! Ik breng deze
priester tot U, wil door Uw Geest hem de weg, de waarheid
en het leven wijzen. Amen!" De priester zei eveneens: "Amen!"
En allen zeiden eveneens: "Amen!" De priester zei dankbaar:
"Prediker, ik dank u wel!" En verdween in de tempel.
De laatste morgen voor ons vertrek uit Tirukkovil zocht heel
vroeg in de ochtend dominee Daniël mij op in mijn kamer en
vroeg mij hem te willen dopen. Zijn vrouw was in haar jeugd
al gedoopt, maar hij niet. Nu hij vervuld was met Gods Geest,
wilde hij de hele weg met Jezus gaan. Ik had hem er zoveel
over gesproken en liet de beslissing tenslotte aan hem over,
hij moest dit met zijn God maar bespreken. Nu was hij er
klaar mee.
Wij gingen achter de tempel langs naar de zee en daar mocht
46

ik de dominee van de Methodistenkerk dopen in een onstuimige
zee, de Golf van Bengalen. Halleluja!
De laatste berichten die wij van hem ontvingen, vermeldden
dat deze predikant, die herder was van vijf gemeenten in dat
eenzame, wilde deel van Oost-Ceylon, de Methodistenkerk
had verlaten en vrije evangelist was geworden, levend uit
Gods hand. Na een ernstige berisping van zijn principalen in
een speciale vergadering van theologen van die kerk in Colombo,
over zijn "pinksterafwijking" , verliet hij die kerk en begon
voor zijn volk overal het evangelie in vrijheid te prediken.
Hij werd in enkele jaren een der grootste en voornaamste
evangelisten van Ceylon, een veel gevraagde spreker, leider van
enorme massa-campagnes, een profetische figuur van importantie.
Zodra de Heilige Geest heerschappij over een leven krijgt,
veranderen zoveel dingen, vernieuwen zoveel zaken. Wij begroeten
deze fijne medewerker nu als tweede man in ons zendingswerk
in Ceylon, naast broeder Paul Arumainayagam,
waarmee we steeds heerlijk optrekken achter het vaandel van
Jezus' Bloed. Deze mannen zijn zwagers van elkander.
Van Tirukkovil vlogen wij met een klein vliegtuig naar Colombo
terug. Daar begonnen wij eerst een campagne in Maharagawa,
een dorp ongeveer een uur van de hoofdstad verwijderd.
We hadden van een zuster die daar woonde, zr. Elsie de Silva,
leidster van het "Christian Mission House", een uitnodiging
ontvangen. Het huis, waarin wij zouden spreken kon maar een
honderd gasten bevatten; het leger had aansluitend aan de
voorgalerij een grote aluminiumtent gebouwd, zodat veel
meer plaats was. Daar hebben wij vijf avonden gepredikt. Zielen
kwamen tot Jezus, elke avond bleven ze achter om met ons
te bidden, vele zieken genazen. De leidster van dit zendingshuis,
zelf jaren ziek, genas op wonderlijke wijze, het veranderde
haar hele bediening. Wij woonden in die tijd in een officierswoning
in Pannipitiua.
Op een van de avonden in Maharagawa zag ik, terwijl ik predikte,
in de grote cocostuin waarin het huis stond, een auto
naderen en stoppen, het verschool zich tussen de bomen, doofde
de lichten en stond verder de gehele avond in het duister.
Het intrigeerde mij de gehele avond wie daar in de verte tussen
de bomen heimelijk meeluisterde zonder zich te tonen. Later
47

leek dat de inzittende eigenaar van de fraaie wagen de President
van de Senaat was, van boven af de vierde man in belangrijkheid
in de regering van Ceylon, na de President, de
Minister-President en de Staatssecretaris. Hij hoorde op een
of andere manier van onze samenkomsten en liet zich in zijn
auto naar Maharagawa rijden, waar hij tussen de bomen
luisterde naar mijn boodschap, die met luidsprekers over de
tuin schalde.
Na de samenkomst liet hij door zijn geüniformeerde chauffeur
ons een boodschap brengen, waarin hij ons uitnodigde
hem in zijn privé-woning te bezoeken. Wij spraken af dat wij
de volgende dag zouden komen. Wij werden weer door zijn
fraaie auto afgehaald en begaven ons naar de riante woning in
een van de deftige buitenwijken van Colombo, waar de ambassades
en consulaten waren gevestigd.
Wij spraken met deze politicus, die tevens een Buddhistische
priester is, een vol uur over Jezus. Ik was vastbesloten over
niets anders te spreken dan over Hem. Hij stelde zeer veel
belang in Hem, zei hij en had het Nieuwe Testament vele malen
gelezen. De Persoon van Jezus Christus fascineerde de man
bijzonder. Later nodigde hij mij persoonlijk uit hem naar zijn
privé-kamers te vergezellen, waar hij in zijn slaapkamer vroeg
hem de handen op te leggen en te bidden voor zijn genezing.
Ik doe dit nooit zó maar en nam de tijd om eerst uitvoerig te
spreken over de betekenis van het Bloed van Christus, waarin
hij zei tenslotte te willen geloven als de kracht Gods tot behoud.
Ik bad dat Gods Geest hem zou leiden in de volle waarheid.
Later hernieuwde deze politicus onze kennismaking en werden
Elisabeth en ik door hem uitgenodigd voor een lunch in
de Senaatskamer in het Gouvernementspaleis. Met grote eerbied
werden wij daar ontvangen en bediend door geüniformeerde
bedienden die ons een keur van spijzen serveerden.
Hier worden sommige bezoekers aan Ceylon aan een officiële
lunch genodigd, wij vonden het een hele eer. Ook daar spraken
wij over de Persoon van Jezus. De man luisterde zeer aandachtig
en stelde intelligente vragen over Hem. Hij beloofde
hoffelijk mij alle bijstand en hulp zolang ik op het eiland
evangeliseerde. Ofschoon hij een Buddhist is, moedigde hij
mij aan de boodschap van Jezus overal in Ceylon bekend te
48

Op pag. 1 ziet u de heilige olifant " Radjah ", de relikwie-drager van de
Perahera. Pag. 2-5 de heerlijke samenkomsten in Sri Lanka. Op pag. 6
bovenaan Ds. Christy Daniël na zijn vervulling met de H. Geest, daaronder
de werkgroep uit Jaffna. Pag. 7 massa-samenkomst in Kalmunai
en de evangelisten uit Sri Lanka waaraan ik de slotavond overgaf. uiterst
rechts br. Paul Arumainayagam. Op de laatste pag. de eerste dopelingen.

maken; Buddhisten zijn zeer tolerant tegenover andersdenkenden.
Wij ontvingen ook een uitnodiging om een samenkomst te komen
houden in het gerieflijke huis van de voormalige Minister
van Gezondheid. Zij was een fanatieke Buddhiste geweest en
verkeerde voortdurend in de leidende Buddhistische kringen
in Kandy. Toen de vorige Minister-President van Ceylon, Exc.
Bandaranayake door Buddhistische monniken werd vermoord
en zij in nauwe connectie met hen bleek te staan, werd zij i
verdacht medeplichtig te zijn en in de gevangenis geworpen,
waar zij twee jaar verbleef. De andere monniken werden
terechtgesteld voor moord en zij werd in de gevangenis vastgehouden
zonder een proces te hebben ondergaan. In die
duistere jaren in de gevangenis kreeg zij een Bijbel van een bezoeker,
las het en vond Jezus. Zij zwoer het Buddhisme af en
liet zich dopen. Zij begon de Bijbel terdege te bestuderen. Zij
liet zich totaal vernieuwen door Jezus. Zij vond nieuw leven
en hoop bij Hem.
Deze vrouw, Mrs. Vimala Wijewardena werd tenslotte ontslagen
en bewoont nu haar prachtige villa in Colombo, met haar
dochter. Zij was een weduwe van een zeer rijke ondernemer
die uitgestrekte thee-plantages had.
Zij hoorde iets over de vervulling met de Heilige Geest, maar
wist de weg niet hoe deze te ontvangen. In die tijd ontmoette
zij ons. Ook weer bleek het Gods tijd te zijn. Wij hielden
samenkomsten waar zij over de Charismatische gaven hoorde.
Zij nodigde ons uit voor een house-party in haar huis waar zij
de élite van de Ceylonese ingezetenen, rijke plantagehouders,
bankiers, regeringspersonen en anderen had uitgenodigd. We
spraken daar een avond lang over de Gaven des Geestes. Na
deze party nodigde zij mij uit haar naar haar slaapkamer te
volgen en daar vroeg zij mij haar de handen op te leggen voor
de vervulling met de Heilige Geest. Zij ontving onmiddellijk
en glorieus en begon de Heer in nieuwe tongen te prijzen. Zij
was zo gelukkig! Ze zei: "Al was het alleen voor mij, ik dank
God dat u naar Ceylon bent gekomen!"
Ik voelde dat de Geest Gods beslag had gelegd op de bezoekers
van deze party, aan de kwaliteit van de gestelde vragen kon ik
opmerken dat er werking was aan de harten. Ik had de Bijbel
laten spreken, steeds weer citerende Gods uitspraken en be-
49

lof ten die wij konden inlossen bij de Heer. Toen ik terug was
in de grote zaal in het huis en de bezoekers werden getracteerd
op verversingen, had ik nog enkele heerlijke gesprekken
met zoekenden. Ik mocht anderen na afloop tot de Heer leiden
en enkelen de handen opleggen voor genezing.
Wij werden later weer bij Mrs. Wijewardena uitgenodigd, nu
voor een lunch, waaraan ook haar dochters aanzaten, de
dochter die in haar huis woonde en een getrouwde dochter,
die echtgenote is van een hoge regeringsambtenaar, een,
fanatieke Buddhist, die er niet aan dacht het Christendom aan
te nemen. We namen weer de Bijbel als basis voor onze gesprekken,
wij weten geen beter en betrouwbaarder fundament
en spraken uitvoerig over de functies van de negen Gaven des
Geestes in de hedendaagse Kerk. Urenlang luisterden zij en
het scheen alsof zij een heftige dorst laafden, alsof zij gretig
dronken aan de Bron des Levens. Het was zo heerlijk deze
gereedgemaakte harten als klankbodem voor het Evangelie te
zien functioneren. Zr. Vimala vroeg ons haar de handen op te
leggen voor de negen Gaven des Geestes, zij ontving ze in
geloof en principe, al deze door God gegeven bekwaamheden
om Hem zegevierend te dienen. De beide dochters, ze hadden
Jezus Christus reeds aangenomen, ontvingen die middag ook
de doop des Geestes en spraken in nieuwe tongen.
Er waren verschillende voorgangers uit Pinksterkringen op
onze samenkomsten. Men had een delegatie uit deze kringen
naar mij toegezonden om mij te spreken. Ik ontving deze broeders
en zusters en zij vroegen mij of ik de leiding zou willen
nemen van het Pinksterwerk in Ceylon. De Pinkstergemeente
was uiteengevallen door het falen van hun voorganger en had
zich in twee groepen verdeeld, maar er was in geen van deze
groepen een acceptabele figuur die leider kon zijn over deze
verstrooide schapen. Ik kon als niet-Ceylonees onmogelijk dit
werk leiden, maar hield hun vraag in beraad. Soms wil de Heer
onverwachte wegen met ons gaan. Ook in Zuid-Afrika kwamen
broeders van een Pinksterkerk met 200 afdelingen over
het gehele land verspreid, mij de leiding aanbieden van deze
arbeid. Zij hadden lang gebeden om leiding des Geestes dat
een broeder zou komen die hun leidsman zou kunnen zijn.
Zij boden mij een grote pastorie en een goed inkomen aan, als
50

ik bereid was deze kerk te leiden. Later maakte de Heer mij
duidelijk dat ik dit niet mocht accepteren.
De broeders in Ceylon zowel als in Zuid-Afrika hadden mij
horen prediken, maar vooral mijn frequent gebruik van de
Gaven des Geestes viel hen op, het gezag over demonen en
ziektemachten, het vrije gebruik van profetie en het functioneren
van de openbaringsgaven. Dat was bij hen niet bekend
en in gebruik. Maar wij hebben uit de Bijbel geleerd deze
Gaven te gebruiken tot meerdere eer van de Heer der Kerk en
vruchtbare opbouw van het Lichaam van Christus; met minder
kunnen wij in deze demonische en materialistische tijd
niet toe.
Ds. Llewellyn Jansz (hij is een zgn. "Burger") nodigde mij uit
om een campagne te houden in de Green Path Hall, in Colputty,
in het centrum van Colombo. Wij baden de Heer om
leiding en namen het voorstel aan. Br. Arumainayagam die
een poosje naar zijn gemeente in Jaffna was teruggegaan,
kwam weer bij ons terug en vertaalde mij. Een week lang
hielden wij een campagne, er waren tientallen predikanten
en voorgangers van allerlei kerken en groepen, ze kwamen alle
avonden terug en werkten heerlijk met ons mee. De broeders
van de beide Pinkstergroepen waren er en elke avond kwamen
zij mij na afloop uitvoerig bedanken voor de zegen en herhaalden
hun verzoek om hun leider te worden. Mrs. Vimala Wijewardena
was er ook geregeld.
Elke avond predikten wij de Blijde Boodschap, elke avond nodigden
wij zondaars uit hun leven aan Jezus uit te leveren en
zij kwamen, tientallen tegelijk, wij baden met hen. Vele zieken
en bezetenen kwamen naar voren en in de dienst der genezing
en bevrijding zagen wij de krachtige hand Gods die zich ontfermde
over zieken en zwakken. De voorgangers zagen hoe
vrijmoedig wij de zaken vl!n duivel en duisternis aanpakten,
wij namen vreesloos stelling tegenover de boze. Wij stelden
geen vragen aan de Heer of Hij wilde handelen, maar begonnen
in Zijn Naam in de overwinning te staan, wij spraken commando's
des geloofs en braken de tegenstand, door de kracht
van de autoriteit die wij in Jezus hebben. Waarom zullen wij
vrezen, waar de Bijbel zegt: "Biedt weerstand aan den duivel,
en hij zal van u vlieden!" (I Petr. 4 : 7)? Wij hebben in Christus
de overwinning over de overwonnene! Halleluja!
51

De duivel is de vijand van God, de aartsvijand, de tegenstander,
"der Verneiner". Hij is niet in staat iets positiefs te denken
of te doen. Jezus is de Vriend van vriend en vijand, zoals
de Satan de vijand is van vriend en vijand. Zoals God de verpersoonlijkte
liefde is, zo is de Satan de verpersoonlijkte boosheid.
Zoals de Vader de Vader der waarheid en trouw is, zo
is de Satan de vader der leugen en ontrouw. Hij verwringt het
leven, verduistert de vreugde, verkoelt de liefde, hij verstopt
de bronnen der genegenheid, hij verkrampt, verschuift, ontluistert,
verziekt het leven. Maar Jezus geneest en heelt het
leven in ons en geeft een oneindige waarde aan dit bestaan.
De Satan is de grote verstoorder van de werken Gods, van de
wetten van Gods schepping. Wij mogen als Zijn gezond.enen,
Zijn zendelingen, de heilsboodschap uitbazuinen, proclAmeren,
de overwinning prediken van de Overwinnaar van Golgotha,
het Vrouwenzaad dat het Slangenzaad de kop vermorzelde.
Wij mogen uitgaan van een volkomen volbracht werk aan het
kruis en dit de duivel voortdurend vóórhouden. Wij mogen
daaruit handelen in geloof. Geloof is rekening houden met
een levende God.
Op een avond werden wij uitgenodigd om een campagne te
komen houden in een stad ten zuiden van Colombo, in Moratuwa.
Een zuster die het Woord predikt, zr. Beryl Wickramaratne
uit Angulana, wilde een grote zaal huren in Moratuwa
en een campagne voor ons voorbereiden. Wij hadden haar in
de samenkomsten van Maharagawa leren kennen, waar zij op
een avond inviel als tolk, toen de onze niet kwam opdagen.
Zij had ook vele mensen, bij bussen vol, naar de samenkomsten
in Green Path gebracht. Zij zag met vreugde hoe onze boodschap
aansloeg en tot zegen was. Toen wij besloten naar Moratu
wa te gaan, nodigden wij iedereen die wij bereiken konden
uit naar onze nieuwe campagne in Moratuwa te komen, dat
was niet ver van Colombo gelegen. Dit werd beloofd.
Wij woonden in Moratuwa in het prachtige kasteel " De Melville"
van mr. Hubert de Mol, een "Burger", een rijke ondernemer
van theeplantages. We hadden daar een gastvrij tehuis
en bereidden de samenkomsten voor. Spandoeken werden geschilderd
in de twee gangbare talen, het "Tamil" en het
" Singhalees" en opgehangen in de stad; de plaatselijke bladen
52

namen advertenties over de campagne op, duizenden handbill's,
pamfletten, werden uitgedeeld aan de bevolking. Wij
konden geloven dat iedereen van deze campagne afwist. Wij
hoopten dat men zal komen luisteren naar de bevrijdende
boodschap van Christus. We hadden een mooie, ruime zaal,
die geheel in gereedheid was gebracht, het podium met bloemen
en palmen versierd, een spandoek hing over de gehele
breedte van het podium, zangbladen lagen op de stoelen.
Wij verlangden ook hier weer de heerlijkheid Gods te zien in
reddingen, wonderen en tekenen.
Maar toen de openingsavond aanbrak en wij op het podium
wachtten, kwam er niemand opdagen. We wachtten nog een
half uur, misschien was iedereen verlaat, maar slech ts een
enkele zat verloren in de grote zaal. We begrepen dit niet, we
waren dit niet gewend. Wat was hier aan de hand, wat was de
oorzaak van deze vreemde terugval van opkomst, na al die
overvolle, enthousiaste zalen die wij overal in Ceylon hadden
gezien? Dit verschijnsel was te opvallend. Die nacht riepen
wij in ernstig gebed tot de Heer, vroegen Hem ons te openbaren
wat hier gaande was. Wij lagen lang op de knieën en
tastten met onze Gaven des Geestes de wil Gods af.
Elisabeth kreeg een visioen in haar gebed en de Heer openbaarde
haar wat er gaande was in de hemelse gewesten boven
de plaats Moratuwa. Zij zag in een visioen oprukkende machten
der duisternis, op paarden door het luchtruim voortjagende
woeste ruiters die er als koningen uitzagen, maar verwilderd
met lange, fladderende haren, pijlsnel zich voortbewegend van
links naar rechts over de stad. Het waren regionale machten
die dit gebied beheersen, omdat zij geen opdracht hadden gekregen
buiten deze regio te opereren. Ze waren wild in hun
bliksemsnelle, flitsende raids op vurige paarden, voortjagend
regiment van wereldbeheersers dezer duisternis. Toen ik ze
ook ging zien, in de geest, geopenbaard door de Heer, rusteloos
door de duisternis, zei de Geest tot ons dat deze machten
opgeschrikt waren en bevreesd voor onze komst, ze gaven
angstig tegenpartij en trachtten het luchtruim van onze invloed
vrij te houden. Zij waren het die de bezoekers hadden
weerhouden te komen naar de samenkomsten, zij waren het
die de toegang tot de zaal hadden geblokkeerd. Zij waren het
die het verlangen naar deze diensten verlamde. Hun macht
53

moest worden gebroken, hun overheersing te niet gedaan. Wij
zagen dat zij ook een steunpunt hadden op aarde, ergens in
het midden van de stad, niet ver van de zaal, ook hierover
moest de overwinning worden genomen.
Toen wij wisten dat het een harde strijd van machten was, begonnen
wij beiden deze te bestrijden met onze wapens, in de
machtige Naam van Jezus! Wij bestraften deze vorsten en
machthebbers, namen en overheden (Ef. 6 : 12) en braken
hun macht, hun demonische invloed op de mensengeesten.
Wij hielden hen het Bloed van het Lam Gods voor, wij toonden
hen dat wij niet onkundig waren omtrent de verlossing
op Golgotha's kruis, wij traden moedig in onze wapenrusting
Gods het strijdperk in, wetende dat: "Hij, die in u is, meerder
dan die in de wereld is" (I Joh. 4: 4). Halleluja!
Wij hebben in onze bediening geleerd op zovele fronten deze
reële strijd tegen de machten aan te binden, wij hebben geleerd
hoe ze machteloos te maken. Dit geschiedt alleen in geloof,
in de Naam van Jezus, met het gezag dat Hij ons verleent!
Wij hadden, toen wij dit alles begrepen hadden en de
strijd hadden uitgestreden, vrede in onze harten en gingen
toen slapen.
De volgende dag gingen wij eerst zoeken naar het steunpunt
der machten en ontdekten ongeveer honderd meter voor de
zaal, precies in het front, een enorm, verguld beeld van Buddha,
naast een tempeltje waar een nijvere priester bezig was.
Dit beeld zag uit over het park waar onze zaal lag. Dit was
het punt van de aardse machtsconcentratie, geleid door de
geesten der duisternis.
Ik heb die dag een tegenbeeld gemaakt, zocht een timmerman
op die een zware grote balk nam en er een kruis van
maakte, die wij rood schilderden. Dit was ons antwoord. We
plaatsten dit kruis tegen de achterwand van het podium, wij
gingen daar vóór staan prediken. Wij vielen onder de machtsinvloed
van het kruis van Christus. Wij bestraften voor de
laatste maal de invloed van alle machten, zichtbare en onzichtbare
en geloofden voor een heerlijke doorbraak van
Gods Geest.
Dezelfde avond stroomde de zaal snel en gemakkelijk vol, er
bleef geen stoel onbezet en toen de bussen vol met mensen
uit Colombo aankwamen, was het moeilijk om al die mensen
54

een plaats te geven, ze zaten tenslotte op de grond en om ons
heen op het podium. Het was weer zo feestelijk als in de andere
plaatsen. Wat een opvallend verschil met de dag daarvóór.
Ik begon niet direct met de prediking maar sloeg nog één
harde slag naar de vijand, ik vertelde wat er gebeurd was en
ontmaskerde openlijk deze geestelijke machthebbers in de
hemelse gewesten, ging onvervaard voort hen te ontluisteren
en af te breken, totdat de gehele atmosfeer gereinigd was en
een spontane lofprijzing opsteeg uit de bezoekers. Ik leerde
de mensen nimmer genoegen te nemen met deze acties van
de boze, maar ze te breken, te overwinnen, opdat Gods Koninkrijk
kan voortgaan in zijn triomftocht door de wereld.
Deze hele campagne was bijzonder gezegend en wij loofden
de Heer voor zoveel genade en goedheid. Wat te verwachten
was gebeurde, opvallend veel bezetenen werden bevrijd en er
was niets dat de overwinning weerhield van Christus. Halleluja!
.
Wij bedienden ons elke avond van twee tolken; zr. Beryl
Wickramaratne in de "Tamil"-taal voor de Hindu's en br. Dios
Abeyesinghe in de "Singhalese" taal. Deze samenkomsten
hielden wij 's avonds, overdag bezochten ons mensen, die gebed
en hulp vroegen voor genezing en bevrijding, velen zochten
ook de vervulling met de Heilige Geest. Wij houden er niet van
om te haastig de handen op te leggen, wij spreken graag vooruit
uitvoerig over de dingen des Heren, opdat het begrepen wordt
wat er gebeurt. Het waren zeer drukke dagen.
Wij hadden ook ongewone dingen in onze bediening. Toen
wij zr. Vimala Wijewardena bezochten, vertelde zij ons bij
het vertrek dat zij zorgen had over haar theeplantages, waar
een ziekte was uitgebroken, oorzaak werd dat de kwaliteit
van haar thee was achteruitgegaan en het produkt slecht in de
markt lag. Ze wist die ziekte niet te localiseren en te overwinnen.
Ze vroeg of ik bereid was voor haar theeplantages te bidden.
Ik ondervroeg haar wat ze er zelf van geloofde, wat ze
verwachtte dat mijn gebed zou uitwerken. Ze had een heerlijk,
jong geloof, zonder twijfel. Ik legde mijn handen op twee
grote koperen schalen vol thee en bad de Heer om hulp. Ik bestrafte
de ziektemachten die haar produkten bedreigden, bestreed
deze natuurlijke tegenstand en riep de Naam des Heren
55

daarover uit. Ik legde mijn handen op de thee en deelde in
geloof de genezende kracht van Jezus mee. Overal waar de
schepping, die de schepping des Heren is, gevaar loopt onder
de invloed van de vernietiger te komen, mogen wij de bevrijdende
kracht van het Bloed van Jezus aanroepen en Zijn overwinning
proclameren. Hij is de Heelmeester! Op alle gebied!
"Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de
werken des duivels verbreken zou" (I Joh. 3: 8). Later
schreef zij mij dat haar theeplantages weer gezond waren geworden
en een goed produkt afleverden.
Het is merkwaardig dat ik ditzelfde tweemaal in Ceylon
mocht doen. Toen wij in Colombo de Green Path Hallsamenkomsten
hielden, woonden wij bij een rijke theeplanter
in. Ook hij was een kind van God en geloofde in de genezing
van zijn verziekte produkten. In die tijd waren vele plantages
aangetast door een schimmelziekte. Hij liet mij een platte
mand zien met zijn thee. Ik legde daarop mijn handen en
keek op naar de Heer, ik riep Zijn machtige Naam uit over
deze thee en zegende het, in Jezus' Naam!
Wij kregen spoedig daarna uitnodigingen uit Singapore voor
een Bijbe1cursus voor Chinese studenten en besloten Ceylon
te verlaten en later terug te komen, wanneer br. Arumainayagam
zijn voorbereidingen getroffen had voor een reeks campagnes
in het noorden en oosten van het eiland.
Enige tijd nadien waren wij weer terug op het eiland Ceylon
voor de geplande campagnes. Wij hadden het geluk een eerste
klas tolk te krijgen in br. Arulnathan, een leraar Engels uit
Balangoda, een zwager van br. Paul Arumainayagam, die met
zijn zuster was getrouwd. Hij beloofde gedurende de reeks
campagnes ons te vergezellen, hij had daar verlof voor genomen.
Wij hebben vele tolken gehad, goede en slechte, het
succes van de prediking staat en valt met de tolk. We waren
gelukkig met deze intelligente tolk, die onze Engelse prediking
feilloos en vurig in het" Tamil" vertaalde.
Wij beleefden toen wonderbaar gezegende tijden en zagen
Gods machtige hand over dit eiland. De Jaffna-campagne die
van 2 tot 10 december 1968 werd gehouden was direct al
een groot succes. De eerste drie dagen hielden wij de campagne
in het Y.M.C.A.-gebouw en de andere dagen in de
56

grote Town Hall (Stadsschouwburg).
Vanaf de eerste dag stroomden de zalen vol en de laatste dagen
was de Town Hall zo vol, dat honderden door de openstaande
ramen en deuren van buiten naar binnen keken, voor
hen was op geen enkele wijze plaats te maken. Het publiek
kwam van alle kanten, sommigen van ver, toelopen op het
Volle Evangelie, op de wonderen die er plaatsvonden. Het bijzondere
was dat bijna alle plaatselijke predikanten, evangelisten,
werkers in Gods Koninkrijk, op deze campagnesamenkomsten
aanwezig waren en deelnamen aan de zegen, zonder
enige kritiek.
Dit was de eerste Volle Evangelie crusade van enige omvang in
de geschiedenis van Jaffna en de Heer deed machtige, onvergetelijk
heerlijke dingen, die Zijn Naam op aller lippen bracht.
Wij telden 1150 zielen die tot Jezus kwamen in de campagne,
uit alle lagen van het volk, van alle religie. De hand des Heren
werd door iedereen herkend in de genezingen die daar openlijk
plaatsvonden. De Geest Gods woei over deze campagne.
Er werden velen vervuld met de Heilige Geest in deze samenkomsten,
zij gingen spreken in nieuwe tongen en profeteerden.
Openbaringen waren veelvuldig en nauwkeurig. Velen werden
van duivelse machten bevrijd.
Een vrouw had meer dan 10 jaar een ernstige buikziekte, zij
werd onmiddellijk en volkomen genezen en haar echtgenoot
bevrijd van verslaving aan verdovende middelen (ganja); br. en
zr. Pospalasingam uit J affna zijn nu gelukkig in de Heer.
Een andere vrouw, een Hindu-bekeerlinge, werd genezen van
borstkanker, nadat voor haar gebeden werd. Ze heette Malika
voor haar bekering, nu laat zij zich Christiën noemen.
Br. Pospalasingam's zuster, een weduwe, was door de duivel
bezeten, meer dan 12 jaar lang, ze is nu helemaal vrij van demonen,
zij leeft vandaag gelukkig en vol vrede in Kondavil.
Daar was een man die een ernstig auto-ongeluk had gehad,
waardoor hij zich niet meer bewegen kon, maar hij werd door
verwanten naar de campagne gebracht. De Heer gaf mij een
visioen over deze man terwijl ik predikte en vertelde hem vanaf
het podium wat hij beleefd had. Deze man werd naar voren
gebracht en na gebed kon hij weer normaal lopen. Dit was
een heerlijk wonder van de Heer!
Een andere man was doof aan een oor en ik riep hem naar
57

voren, hij werd ogenblikkelijk genezen en zijn oor kon mijn
zacht gefluisterde woorden verstaan, hij sprak ze feilloos na.
Een vrouw die aan maaglijden en een speciale vrouwenziekte
gebonden was, werd onmiddellijk van haar lijden verlost, door
de gave van openbaring en het gebed van geloof. ,
Honderden asthma-patiënten en lijders aan tuberculose heb ik
in de campagnes over geheel Ceylon voor mijn ogen zien genezen.
Menigeen had ziektes in de borstholte en er waren vele
hartkwalen, maar de Heer genas de meesten instantelijk toen
ze in geloof Hem aanriepen voor genezing.
Een oude man, die totaal blind was aan een oog, reeds vele
jaren lang, werd genezen op een van de avondsamenkomsten,
dit was in Moratuwa. Hij was daarna in staat om mijn neus
aan te raken, toen hij zijn goede oog volkomen had afgedekt.
Ik ging langzaam van hem vandaan, maar hij volgde mijn neus
en raakte die precies aan.
In Green Path, Colputty, werd een bejaarde man door anderen
geholpen naar voren te komen voor gebed, hij kon niet lopen
zonder hulp van anderen. Na het gebed liep hij alleen de hele
zaal door, ja hij huppelde en danste, iedereen die het zag
prees de Heer!
Er was een oude vrouw die al jaren leed aan asthmatische
bronchitis en een zwak hart. Zij genas volkomen en gaf haar
getuigenis voor de microfoon.
Een man met bloedkanker werd wonderbaar door de Heer
aangeraakt en genezen. Nu getuigt hij overal en aan iedereen
wat Jezus voor hem gedaan heeft, vernieuwd als hij is, lichamelijk
en geestelijk.
Een vrouw was stervende aan kanker en leed ondragelijke pijnen.
Na gebed was zij genezen en prees luid en langdurig de
Naam van Jezus. Zij hief haar armen omhoog en liet niet na
de Heer te loven en groot te maken. Dat was in Jaffna, Town
Hall, nadat er voor haar gebeden was.
Menige blinde zag, doofstommen gingen gezond naar huis,
door de kracht Gods. Ik was getuige van Zijn heerlijkheid, die
Hij openbaarde waar Zijn Naam werd grootgemaakt, door
wonderen en tekenen.
Zr. Lallita Grace Arumainayagam kon nooit reizen in trein
of bus, na gebed was zij in staat om ons door geheel Ceylon te
volgen, overal de campagnes achterna. Zij was veel ziek maar
58

nu gezond en sterk. Zij is veranderd; zij die zo schuw was,
leidt nu de samenkomsten in Jaffna, als haar man niet thuis
is.
Het was duidelijk de duivel niet aangenaam dat wij deze samenkomsten
in Jaffna hielden. Er waren stakingen in die dagen,
het elektrische licht ging steeds weer uit in de stad, door
defecten in de centrale, men vermoedde door sabotage, maar
in onze samenkomsten brandde steeds het licht, dat was een
wonder. Op een nacht werd ik overvallen door duistere machten
die mij wurgen wilden. Het was erg warm, daarom sliep ik
bij een open raam in het Subhas Pension. Ineens werd mijn
keel dichtgeknepen. Ik dacht dat iemand van buitenaf door
het open raam mij dit aandeed, maar daar was geen mens te
zien. Toch werd krachtig mijn keel dichtgeknepen en kon ik
geen adem krijgen. Ik sprong op, wierp de klamboe open en
perste de Naam: "Jezus!" er uit, daarna ontspande de wurgende
greep en kon ik weer ademen, eerst moeilijk, maar
lieverlede beter. Dit waren worggeesten, demonen, duistere
machten, zoals ik ze meer heb ontmoet in mijn bediening,
vooral in de West, in Suriname, de Caraibische eilanden.
Waarschijnlijk had een tovenaar of medicijnman mij zo'n
geest toegezonden, maar zijn toeleg mislukte, ik heb een levende
Heer!
Wij waren uitgenodigd om op 14 december als gastspreker op
te treden bij het jaarlijkse Kerstdiner in de Y.M.C.A.-Hall, op
de Union Place, in' Colombo. De "Full Gospel Business Men"­
groep, chapter Ceylon, waar ruim 250 zakenmensen lid van
waren, hadden mij uitgenodigd voor hen te spreken. De
voorzitter mr. Frank Williams, had mij voor die speciale samenkomst
uitgenodigd, waardoor ik mijn campagnes in het
noorden moest onderbreken en naar Colombo reizen. Later
nodigde hij mij uit om in diezelfde zaal, van 23 tot 26 januari,
ook weer onder auspiciën van de F.G.B.M. een campagne te
houden voor zakenmensen en regeringsambtenaren.
Na deze samenkomst in de hoofdstad reisden wij eerst terug
naar het noorden. Na Jaffna, dat zo'n heerlijke doorbraak te
zien gaf van de Heilige Geest, trokken wij naar het oosten
van Ceylon, naar de zeekust, Batticaloa. Daar hielden wij
eveneens een grote campagne in de Town Hall.
59

Nog nimmer hadden de mensen hier een Volle Evangelie campagne
meegemaakt, nog nimmer een dienst der genezing en
bevrijding. Een gelovige Christin kende geen andere waarlijk
gelovige mede-christen in heel Batticaloa en omgeving en
voelde zich zo eenzaam. Zij las geregeld het blad van de Amerikaanse
opwekkingsprediker Oral Roberts, dat haar bijzonder
aansprak. Zij schreef hem een brief en vroeg hem naar Ceylon
te komen, speciaal naar Batticaloa, voor het houden van opwekkings-samenkomsten,
opdat God Zich daar een nieuw volk
zou reinigen voor Zijn eer. Br. Oral Roberts antwoordde haar,
dat hij niet kon komen, geen leiding daartoe voelde, maar
haar aanraadde ernstig te bidden dat de Heer een andere
dienstknecht naar Batticaloa zou zenden, die opwekkings- en
genezingsdiensten zou komen houden. Zij deed dit en na 3
maanden kwamen wij daar en prees deze zuster de Heer voor
een zo spoedige verhoring van haar gebeden. Deze vrouw die
elke avond stralend van geluk op de voorste plaats zat in elke
samenkomst ervoer een persoonlijke, machtige zegen toen zij
zag dat zovelen werden bekeerd in haar woonplaats, daarmee
kon zij later verder.
Onze verbindingsman in deze stad was broeder Bertram Casinader.
Hij regelde de samenkomsten, zorgde voor de benodigde
toestemmingen. Wij logeerden in het Meisjeshuis van de
Methodistenkerk, ofschoon de dominee van deze kerk zeer
tegen ons was gekant. Spandoeken werden over de straten gespannen
en op de markt, uitnodigingen rondgezonden, raambiljetten
opgeplakt, een gebedsgroep bad voortdurend om de
zegen van de Heer en zo begonnen wij de Batticaloa-campagne
op 16 december in de grote Town Hall.
De zaal was direct de eerste dag al vol en steeds meer mensen
trokken er heen. De brede deuren waren opengezet en de vele
ramen, waardoor het volk dat buiten stond deel kon nemen
aan de samenkomsten en de sprekers konden zien en horen.
Vooral tijdens de dienst der genezing dromden honderden zich
voor de ramen om maar niets te missen. Ook hier in Batticaloa
weerklonk de Blijde Boodschap van genade en verlossing, wij
zagen velen hun leven aan Jezus geven, wij zagen hoe zieken
in Zijn striemen werden genezen. In Batticaloa kwamen in de
7 dagen die deze campagne duurde (16-23 december) ongeveer
2150 zielen openbaar tot Jezus, zij werden elke avond
60

geteld. Wij weten natuurlijk niet wat de Heer in de verborgenheid
deed, maar geloven dat ook in de huizen het Woord nawerkte
en vruchten afwierp.
Wij deelden honderden Bijbels in de " Tamil"-taal van deze
Hindu's gratis uit. Er was grote vraag naar gratis Bijbels, men
is nieuwsgierig deze Boodschap te bestuderen.
Er was juist in die dagen een belangrijk Mohammedaans feest,
vele Mohammedanen waren 's avonds echter niet in hun moskeeën,
maar in de Evangelisatie-campagne in de Town Hall te
vinden. Een beschaafde Mohammedaan zei mij in de dienst
der genezing: "Prediker, vanavond heb ik mijn hart en leven
in de handen van Jezus gelegd, ik mag nu uit Zijn handen ook
de genezing van mijn lichaam ontvangen!"
Opvallend veel door demonen geplaagden werden in de Batticaloa-campagne
bevrijd. Zij verloren, direct nadat wij de kracht
des Heren hadden medegedeeld, hun bewustzijn en wij legden
hen op de grond. Dit zagen wij zovele malen gebeuren op onze
reizen, vooral onder de Oosterse volkeren. Wanneer wij hen de
handen hadden opgelegd in de Naam van Jezus en deze machten
gelastten uit te varen, verlieten deze boze geesten de mensen,
waardoor zij flauw werden en bewusteloos raakten. Het
waren slechts enkele minuten dat wij hen op de grond lieten
liggen, daarna wekten wij hen en brachten hen direct naar de
microfoon, daar getuigden zij van wat met hen gebeurd was.
Heerlijke bevrijdingen maakten wij mee, waarvan wij enkele
getuigenissen achter in dit boek vastlegden.
Wij hebben daar in Batticaloa ook een doopdienst gehouden
vlakbij de zee, in een zoutmeertje. Verschillende gelovigen
volgden Jezus in het watergraf.
Vele predikanten en evangelisten bezochten deze bijeenkomsten,
wij zien dat graag. Er waren delegaties uit andere plaatsen
gekomen, die enkele avonden bijwoonden en ons uitnodigden
om ook in hun woonplaats te komen prediken. Zo
was er een Methodisten-dominee, Rev. S. W. Arasaretnam,
een collega van Ds. Christy Daniël, die met zijn oudsten uit
zijn woonplaats Kalmunai gekomen waren. Dit ligt 25 mijl
van Batticaloa verwijderd, ook een plaats aan de zee. Elke
avond kwamen er zovelen uit Kalmunai naar Batticaloa, er
bleek dat daar een grote belangstelling voor deze samenkom-
61

sten bestond. We baden de Heer om Zijn leiding en voelden
dat wij deze uitnodiging moesten aanvaarden. Wij zegden
onze komst toe, nu konden de mensen uit Kalmunai alle voorbereidingen
treffen.
Zo waren wij van 26 tot 30 december in Kalmunai. Deze campagne
hebben wij ingepast in ons reisschema, wij hadden andere
afspraken, die nu werden opgeschoven. Wij zijn altijd
bewogen wanneer de mensen ons zo hartelijk en dringend uitnodigen,
er is zoveel verlangen naar het bevrijdende Evangelie,
wij hebben dan niet de vrijheid om dat af te slaan.
Kalmunai is een zeer fanatieke Moslemstad, met grote moskeeën.
Daar waren in die dagen verschillende politieke rellen,
gevechten op straat, veel onrust. Zulke grote samenscholingen
van mensen als onze campagnes zijn, zijn sterke trefpunten
voor opstandige jeugd, die daar kansen zien onrust te veroorzaken.
Maar wij bonden de geesten en geloofden dat de Heer
der Kerk met ons en voor ons zal strijden. Het ging niet om
onze zaak, maar om Zijn grote, heerlijke, koninkrijke Zaak.
Wij hielden onze eerste samenkomsten in de grootste zaal van
de stad, de "Fatima Hall", de aula van een Katholieke school,
maar op de eerste dag bleek de zaal veel te klein te zijn voor
de van alle kanten toestromende massa's. De zaal kon 800
mensen bevatten, maar was geheel gevuld, terwijl buiten op
de open galerijen nog honderden bezoekers stonden, die er
met de beste wil niet meer in konden.
Op die eerste avond in de "Fatima Hall" werd ik gedurende
mijn prediking steeds door Gods Geest" weggetrokken", Hij
wilde mij iets bekend maken. Het verontrustte mij en leidde
mij af, daarom zweeg ik even en fluisterde de Heer: "Wat is
het, Heer?" De Heer wees er mij op dat er iemand in de menigte
stond, een "Bhikku", een Buddhistische monnik, die zeer
werd aangesproken door de Persoon van Jezus Christus, die
het Nieuwe Testament herhaaldelijk had gelezen, die in zijn
oprechte hart een christen was, hij was in deze zaal en had zich
onder de mensen verborgen. Hij zocht ook genezing, zijn hart
was in een slechte conditie, dit was aan niemand bekend dan
alleen hemzelf. Hij was gekomen met een gebed in zijn hart
om Jezus in Zijn heerlijkheid te zien. Hij had niet willen opvallen
en zijn oranjekleurig Bhikku-kleed uitgedaan, hij zat daar
onopgemerkt tussen de schare. Maar Gods Geest had hem gezien.
62

Toen de Geest deze dingen aan mij openbaarde, had ik deze
man nog niet ontdekt in de zaal. Ik sprak: "Er is hier in ons
midden een ernstige zoekende ziel, een geestelijke, hij zoekt
Jezus, voor zijn ziel en zijn lichaam. Ik nodig deze broeder
uit op te staan van zijn plaats en naar voren te komen, ik zal
hem de handen opleggen en hij zal ogenblikkelijk gezond
zijn!" Het was even stil in de zaal, een man stond achterin op
en riep: "Dat ben ik!" Hij liep naar voren en getuigde dat alles
precies was als gezegd werd. Ik legde hem de handen op en
hij genas op dat ogenblik. Later sprak ik deze man en hij getuigde
dat hij genezen was en zeer gezegend.
Wanneer God een openbaring geeft, dan is dat altijd het bewijs
dat Hij genezen en bevrijden wil. Dit is de liefde Gods,
om deze man het gevoel te geven dat Hij hem kent en met
hem rekent, hem uithelpen wil op deze bovennatuurlijke
wijze. Prijs de Heer!
Het was duidelijk dat wij teveel mensen hadden om langer in
deze zaal te prediken, we besloten in de openlucht verder te
gaan. Evenals wij dat in Indonesië hebben gedaan, lieten wij
timmerlieden komen die een breed podium bouwden op een
door ons aangewezen plaats, wij zetten er microfoons neer,
hingen achter het podium een lang spandoek met de woorden
er op geschilderd van Hebr. 13 : 8 : "Jesus Christ, the same
yesterday, and to day, and for ever". Met een touw sloten wij
voor het podium een flinke ruimte af, opdat wij wat meer
plaats hebben. Wanneer de mensen uitgenodigd worden om
hun leven aan Jezus te komen geven, lieten wij eerst de touwen
wegnemen, zodat zij vlak voor ons kunnen komen staan
en wij met hen bidden kunnen.
Er was in Kalmunai een complete opwekking, honderden zielen
gaven zich aan Jezus en een eindeloze rij zieken kwam voor
bediening. Heerlijke getuigenissen van wonderen en tekenen
werden gehoord. Naarmate deze samenkomsten meer bekend
werden, kwamen zelfs van de andere kust van Ceylon mensen
met hun zieken. Er waren er zoveel dat wij 4 "healing-lines"
formeerden waarlangs de zieken geleid werden naar de geestelijke
werker die met hen bad. Zo was er een rij gevormd die
naar mij leidde, er waren avonden dat ik alleen voor ruim duizend
zieken bad, hen allen één voor één de handen opleggende.
Een tolk vertolkte mijn woorden wanneer ik tot sommige
63

zieken sprak om hun geloof op te bouwen tot dat niveau
waar zij het wonder konden grijpen. Zr. Elisabeth had ook haar
eigen "healing-line", zij bediende een eindeloze rij zieken,
meestal vrouwen, die liever wilden dat een vrouw voor hun
zieke lichamen bad. De "Tamil" -vrouw is bijzonder preuts en
heeft niet graag dat een man hun lichaam aanraakt. Elisabeth
werd omringd door enkele zusters die haar hielpen en haar
woorden vertolkten voor de patiënten. Daar was een "healingline"
voor br. Paul Arumainayagam uit Jaffna, onze trouwe
helper. Hij liet de zieken in een rij hem passeren en bad met
elk van hen, hen de handen opleggende. En voor de eerste
keer liet ik door behulpzame broeders een "healing-line" samenstellen
voor Ds. Christy Daniël, de Geestvervulde dominee
uit Tirukkovil, die ons in deze campagnes bijstond. Hij had
nog nimmer na zijn vervulling met Gods Geest de gelegenheid
gehad om op een grote openlucht-campagne, in het openbaar,
de handen op te leggen aan een stroom zieken, hen genezende
in de Naam van Jezus! Met zijn vrouwen enkele helpers nodigden
wij hem uit om dit werk te doen, omdat er teveel zieken
waren voor één man. De mensen in Kalmunai kenden hem,
daarom gingen kerkelijke leden meestal naar hun "eigen"
dominee toe voor gebed. Het was opmerkelijk met hoeveel
geloof en volmacht hij, die pas kort vervuld werd, met de zieken
bad. Ik zag hoe hij met autoriteit optrad, de ziektemachten
bestraffende, hij had dat ons zien doen, hij deed dit na.
En het effect bleef niet uit, de een na de ander getuigde van
genezing. Zo baden wij met vier "healing-lines" samen wel een
uur met zieken. Velen prezen luid de Heer voor onmiddellijke
verlichting of genezing. Het was een grootse tijd! Alles kon
ineens! Alles wàs er! De Heer werkte een werk en niemand
kon het keren! Het leek op de grote opwekkingen in St. Vincent
en Paramaribo! Prijs Zijn Naam! Hier kwamen 2750
zielen tot Jezus. Alles in slechts 6 dagen.
Het was volop regentijd en de tropische regens moesten er al
lang zijn. Maar gedurende de hele maand december en januari,
totdat de laatste avond van de laatste campagne voorbij was,
heeft het niet geregend. Iedereen was het opgevallen. De theecultures,
waar de beroemde Ceylon-thee groeide, "smeekten"
om water, alles verdroogde, maar wij baden de Heer om nog
wat droog weer, opdat vele mensen naar deze samenkomsten
64

konden komen om God te ontmoeten. Dan drinken ze in
Engeland maar een kopje thee minder, de zaken van Gods
Koninkrijk gaan vóór! Halleluja!
De zieken kwamen van ver gereisd, soms gedragen, soms per
ezel, ze bivakkeerden enkele dagen rondom het campagneterrein.
Wij hielden ons zoveel mogelijk schuil om te kunnen
uitrusten en ons dagelijks werk te kunnen doen, maar vaak
klopten de zieken op onze slaapkamerdeur 's morgens bij het
krieken van de dageraad. Ze wachtten dan met hun familieleden
op de gaanderijen van de bijgebouwen van de Methodistenkerk,
tot het uur van aanvang van de avondsamenkomsten.
Wij hebben overdag zeer veel zieken bediend die in nood
verkeerden of stervende waren, we wachtten dan niet tot de
rumoerige, grote en onoverzichtelijke avondsamenkomsten.
Wij huldigen de mening dat de zieken niet "zomaar" de handen
moeten worden opgelegd. Het genezen van zieken moet
uit die hele sfeer van magie worden uitgetild waarin deze
mensen leven. Wij stellen het op prijs dat zij eerst de Boodschap
aanhoren, eerst de kans krijgen over Jezus te horen
spreken, alvorens wij ons buigen over hun fysieke nood. De
genezing is effectvoller als men iets begrijpt wat hier aan de
hand is, waarom God in Christus de lichamelijke nood ook
wil aanspreken vanuit Zijn heil. Zij zijn dan beter bestand
tegen latere twijfel of strijd uit hun omgeving. Daarom bidden
wij niet "even haastig" met de zieken, wij willen niet de
suggestie wekken dat wij een soort tovenaars zijn, witte
magie manipulerend, maar knechten Gods die staan op het
volbrachte werk van Golgotha. Wij hanteren het oude apostolische
gebaar uit de vroegste gemeente, de handoplegging,
de zegening, de mededeling van de genade Gods, de kracht
van Zijn opstanding. Wij weten dat een genezing niet afhangt
van deze handoplegging, dat God vele middelen heeft om
Zijn kracht mede te delen, maar Jezus spreekt voortdurend
over dit sacramentele gebaar en wij willen Hem volgen.
Het evangeliseren is niet maar het verkopen van "een verhaaltje",
maar niets minder dan de door God beschikbaar
gestelde opstandingskracht meedelen aan de totale mens in
heel zijn beschadigde existentie, in ziel, geest en lichaam; het
totale heil is er voor de totale mens. Daarom is het genezen
van zieken een deel van onze apostolaire opdracht. God wil
65

vergeven in Jezus Christus, dat is de hoofdzaak, de zaak van
het hart, het genezen van de kern van de mens, zijn diepste
wezen, zijn geweten, zijn relatie met God, maar daarnaast is
er genezing van de "schil", de huid, het omhulsel, het huis
waarin hij woont, zijn vlees. Genezing is verzoening meegedeeld
aan het vlees. God wil de gehele mens aanspreken met
het heil in Christus, de genade is gegeven voor geheel zijn bestaan.
Hij mag dan weer aan de wereldregering met God
deelnemen.
Een ondernemende café-exploitant zocht naar een origineel
idee om zijn bedrijf grotere bekendheid te geven. Hij kocht
een oud Dakota-vliegtuig dat al 12 miljoen mijlen had gevlogen,
voor de somma van 1200 pond, hees het gevaarte op zijn
dak en noemde zijn zaak: Dakota-restaurant. Het trok inderdaad
veel belangstelling, ofschoon het geen fraai gezicht was,
zo'n vliegtuig op het dak van een café.
Een Amerikaan zag dat en vond het een Dakota-vliegtuig onwaardig
daar te hangen als een ordinaire trekpleister voor toeristen,
hij stapte naar de restaurateur en kocht het ding terug.
Hij zond het naar de Dakota-fabriek in Amerika en deze
knapte de machine in zijn werkplaatsen geheel op. Thans
vliegt het weer en doet weer dienst om passagiers te vervoeren.
De mens werd door de satan tot een caricatuur gemaakt, tot
spot en hoon voor de wereld. Hij maakte mensen tot dronkaards,
spelers, immorelen, zondaars en stelde hen tot een afschuwelijk
teken voor de schepping. Ze werden gedegenereerd,
gedegradeerd, gedemoraliseerd. Maar Jezus kwam, Hij kocht
de mens met Zijn Bloed vrij van de satan, vernieuwde hem,
maakte hem tot nuttig en volkomen schepsel, en stelde hem
weer in Zijn dienst. Halleluja!
De getuigenissen die wij elke avond voor de microfoon lieten
uitspreken van genezingen en wonderen, door mensen uit
deze streek, deed veel geloof groeien in de wonderwerkende
kracht van de Heer. Het beroerde de harten van de nieuwsgierigen
en het werd de algemene gespreksstof in wijde omtrek.
Steeds werden de genezingen breed uitgesponnen en
verder verteld, reizigers brachten het naar andere delen van
Ceylon.
Ofschoon de politie niet gerust was op de oppositie van de
onrustige jeugd, bleef alles zeer rustig, er viel geen enkele
66

moeilijkheid op te merken. Er was ook oppositie verwacht
van de fanatieke Moslems in deze stad, maar ze stonden stil
in de menigte en luisterden rustig toe. De politie had niets
te doen en de afvoer van het grote publiek na afloop van de
samenkomsten verliep zonder één incident. Ook dat was een
deel van de zegen Gods.
Toen ik begon te prediken op een avond werd ik gehinderd
door een voortdurend jammerend kind, het hield niet op.
Een broeder ging het kind, dat nogal vooraan zat en onophoudelijk
huilde, zoeken. Ik ging naar hem toe en zag dat er
bloed uit zijn oortje liep, hij had ongetwijfeld veel pijn. Ik
stak mijn vinger in dat oortje en bestrafte de pijn en gebood
dat het oor zich herstelde en genas. Het jongetje hield op met
huilen, het bloeden hield op en hij lachte weer, de verdere
avond was hij stil. Ik beklom weer het podium en predikte
verder. Dit hele incident heeft enkele minuten geduurd, maar
het viel allen op dat het huilen was opgehouden. Het kind
genas zómaar onder de prediking.
De laatste avond beloofde bijzonder te worden, we hoorden
dat vele mensen op reis waren naar deze laatste kans om
God te ontmoeten, voor geest, ziel en lichaam. Iedereen die
de samenkomsten hadden bezocht wilden deze slotavond niet
missen. Gelovigen uit andere plaatsen, Batticaloa en Tirukkovil
wilden in elk geval die laatste dienst bijwonen. Men wist
dat het mijn gewoonte is om op de laatste avond nog eenmaal
met alle zieken te bidden.
Al zeer vroeg groepeerden zich honderden mensen onder de
schaduwdjke waringin's op het grasveld van de campagne,
wachtende op de avond. Wij rekenden er op dat ongeveer vijfduizend
mensen zouden komen. Ik riep onze medewerkers
bijeen: br. Arumainayagam, br. Arulnathan (mijn tolk),
br. Christy Daniël, zr. Grace Arumainayagam (de zuster van
br. Paul, de tolk van Elisapeth) en anderen en zei dat dit succes
niet afhing van de tegenwoordigheid van mijn persoon,
alsof ik bijzondere kwaliteiten zou hebben, maar geheel het
werk is van de Heer. Daarom maakte ik hen mijn plan bekend
om ongemerkt deze campagne te verlaten en deze laatste
grote slotavond in de handen van deze medewerkers over te
geven. Ik zou in de loop van de middag een taxi nemen en
Kalmunai zo onopvallend mogelijk verlaten en de mensen zul-
67

len het niet eerder weten dan op de samenkomst zelf.
Deze vrienden moesten leren geloven dat dezelfde glorie daar
zal zijn op het veld, dezelfde wonderen zich openbaren; de
manifestaties van het Koninkrijk waren niet afhankelijk van
mijn persoon. Ik wil zo graag alle mystiek rondom een bepaalde
persoon doorbreken en tonen dat de Heer evenzo een
andere kan inzetten in Zijn dienst. Het is altijd mijn ideaal
geweest om de opwekkingen te laten leiden door de eigen
mensen uit het volk, de mensen in Ceylon door Ceylonese
predikers, daar moet het naar toe. Ik wil als apostel de wegbereider
zijn, de openbreker, de frontsoldaat, de pionier,
maar de geestelijke werkers van Ceylon zullen het werk moeten
overnemen.
Ik wist dat deze mensen zeer hoog tegen deze blanke prediker
met zijn grijze haren opzagen, maar ik wens niet de eer te
roven die de Heer toekomt. Hij is het die het doet, die zegent
die zijn geloof op Hem stelt, niet op mensen.
Het was een hele opgaaf. Deze predikers hadden nog nimmer
voor zoveel mensen gestaan als verantwoordelijke voorgangers
die de leiding in eigen handen hadden. Ze hadden deze massa's
van duizenden nimmer toegesproken en waren wat bevreesd
voor die grote stroom zieken en bezetenen vanavond die op
hun zou afkomen. Ik stelde hen op een zware proef. Indien
ze niet de moed konden opbrengen, had ik natuurlijk deze
laatste slotsamenkomst zelf geleid, dat is zeker, maar ik wilde
hun geloof en moed peilen, de Heer honoreert altijd geloofsmoed.
Br. Paul Arumainayagam, die mij het langste kent en de meeste
samenkomsten met mij heeft meegemaakt, was de eerste
die naar voren trad en deze uitdaging aannam. Hij beleed dat
hij beefde van kleingeloof, maar hij nam dit aanbod aan, God
zou helpen. Ds. Daniël geloofde ook voor hulp van Boven en
nam het ook aan, hij zou spreken die avond. We legden deze
vrienden de handen op, zegenden hen en pakten onze bagage
bijeen, heimelijk verdwenen wij door een achteruitgang, niemand
had ons gezien.
Later hoorden wij dat de mensen wel even teleurgesteld waren
dat die rijzige blanke prediker er niet was, maar ze schikten er
zich in en zagen tot hun blijdschap dat dezelfde wonderen en
tekenen werden gezien. De predikers hadden hun vuurdoop
68

gehad, ze zullen nu verder alleen deze weg gaan, gesterkt door
deze ervaring het ook te mogen doen, in de kracht van de
Heilige Geest. Als de Heer met iemand is, kan hij dezelfde
resultaten verwachten. Nicodemus zei in het beroemde nachtgesprek:
"Niemand kan die tekenen doen, tenzij God met
hem is" (Joh. 3 : 2).
Wij reisden naar een klein berghotel, in Badulla, vierden daar
samen het Oudejaar en het Nieuwjaar. We waren vermoeid en
rustten uit in deze bergen tussen de thee-plantages. Badulla
ligt in het centrum van uitgestrekte thee-plantages en van theefabrieken.
Thee wordt in Ceylon genoemd, de "oogleden van
Bodhidharma" (Buddha).
Thee is het voornaamste exportprodukt van Ceylon. In het
koele, vochtige, bergachtige binnenland groeit thee van superieure
kwaliteit, de thee van Dimbula, Dickoya, Nuwara Eliya
en Uva op 1500 meter boven de zeespiegel, ze behoren tot de
beste soorten van de wereld. Het plukken is een voorzichtig
werk dat traditioneel door Tamil-vrouwen wordt gedaan. Zij
breken vaardig en behoedzaam met de vingers de twee bovenste
blaadjes en de nog niet uitgerolde knop van de kruinen der
theestruiken af en bergen dat in een mand die met een band
om het hoofd wordt gedragen. Elke struik wordt éénmaal in de
10 dagen geplukt; een geoefende plukster plukt tot 60 pond
theeblaadjes per dag.
De thee-plantages op Ceylon zijn nog geen 100 jaar oud; de
Engelsen verbouwden, toen zij naar Ceylon kwamen, eerst koffie.
Grote koffie-plantages ontstonden en een uitg~breide handel
ontstond. Maar in de tachtiger jaren vernietigde de schadelijke
roestzwam (Hemileia Vastatrix) het gehele moeizaam opgezette
werk. Men vond geen remedie ter bestrijding van deze
vreselijke plaag. Vele geruïneerde planters keerden naar Engeland
terug.
Toen begon een jonge Schotse planter de koffieplant door de
uit Indië geïmporteerde theestruik te vervangen. Het lukte!
Thans vinden wij uitgestrekte thee-plantages met hoog gekwalificeerde
thee, dat Ceylon als thee-producent de tweede in
grootte in de wereld maakt. In thee ligt de rijkdom van Ceylon
besloten, met 60% aan export in thee het belangrijkste
plantage-produkt.
69

Helaas sluipen weer geheimzinnige ziekten, zwammen en zuren,
de thee-plantages binnen, met man en macht wordt de
strijd aangebonden tegen deze vernietigende kwalen. Ze zijn
nog onduidelijk in hun werking, maar de produktie loopt
terug en de theeblaadjes blijven te klein. Met angst en vrees
herinnert men zich in de vorige eeuw de verwoestende roestzwam
die een einde maakte aan de koffie-cultuur. Wij hebben
hier en daar bij thee-planters deze angst bemerkt. Wij zijn
ook enkele keren gevraagd om te bidden voor de "genezing"
van bepaalde plantages die het eigendom waren van br. Peiris,
van br. Hubert de Mol en van zr. Wijewardena. Ze waren door
hun opzichters op de achteruitgang aan kwaliteit en produktie
gewezen en zagen een vermindering in opbrengst bij de grote
theemarkt in Londen, waar alleen eerste klas thee wordt geaccepteerd.
Ik heb hun gedevalueerde thee gezien. Zij brachten
mij deze thee en toonden de gebreken, hun handen wezen op
mint ;ule bewijzen van ziekte. Ik sloot mijn ogen en legde de
handen op deze gefermenteerde theeblaadjes, terwijl ik de
Schepper van hemel en aarde bad, om hulp, om Zijn interventie,
Zijn genezende kracht.
Men heeft mij er wel eens op aangevallen, door Christenen, die
vonden dat ik het gebed "heilig" moest houden, "gewijd" en
niet mocht misbruiken voor dit soort materiële belangen. Maar
het heil in Christus ons geschonken is gericht aan de gehele
schepping, waar Adam's vloek over ligt. "Want de schepping
is aan de vruchteloosheid (de vrucht van Adam's zondeval is
de vruchteloosheid) onderworpen, niet vrijwillig, maar om den
wil van Hem, die haar daaraan onderworpen heeft, in hope
echter, omdat ook de schepping zelf van de dienstbaarheid
aan de vergankelijkheid zal bevrijd worden tot de vrijheid van
de heerlijkheid der kinderen Gods" (Rom. 8 : 20).
De bedorven en geschonden schepping wacht (passief) op de
(actieve) opstanding, het optreden van de gelovigen. "Want
met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het (eindelijke)
openbaar worden der zonen Gods" (Rom. 8 : 19). Als
wij "openbaar worden" zullen wij als Gods medewerkers
mogen aantreden en optreden en in Jezus' Naam het heil in
Christus als remedie aanwenden voor de zondige, zwakke,
zieke schepping. Halleluja!
70

Wij zagen dankbaar terug op de resultaten van de drie campagnes,
in J affna, Batticaloa en Kalmunai, waar tesamen ongeveer
5750 zielen openlijk in de samenkomsten tot Jezus
waren gekomen, wie zal zeggen wat de Heer deed buiten de
campagnezalen en -terreinen, in de huizen der mensen? De
Heilige Geest is de Bruidswerver, de Goddelijke Eliëzer, die
uit de heidenen de Bruid reinigt voor de hemelse Izak, Jezus
Christus. De wervende kracht van Gods Geest drijft de zielen
tot Jezus. De Heilige Geest reinigt niet van zonden, maar
brengt de zondaar naar het Bloed en dat Bloed reinigt van
zonden. De motorische kracht Gods drijft de zondaren in de
armen van de Verlosser, die het heil meedeelt aan de totale
mens: ziel, geest en lichaam.
Zr. Grace Arumainayagam, de zuster van br. Paul Arumainayagam
nodigde ons uit om ook een campagne te houden in
Balangoda, waar zij woont. Wij verhuisden vanuit Badulla naar
een hotel in de buurt van Balangoda, het dorp waar wij gingen
wonen heette Belihaloya, vandaar reden wij elke dag naar
Balangoda, waar wij van de 6e tot de 12e januari 1969 zijn
geweest. In een Buddhistische school werden de avondsamenkomsten
gehouden en de Heer zegende opnieuw. Ook hier
werkte br. Paul en zr. Grace met ons mee, terwijl br. Arulnathan
ons weer vertaalde. Ds. Christy Daniël kwam een deel
meemaken. Opmerkelijk dat deze groep medewerkers die ons
door geheel Ceylon volgden en overal intens en gezegend meewerkten
familie van elkaar was, Christy en Arulnathan zijn getrouwd
met zusters van Paul en Grace.
Balangoda ligt in het centrum van het Ceylonese bovenland,
temidden van de thee-plantages. Een andere zwager was administrateur
op een der plantages in de buurt, ook hij kwam elke
avond met een werkbus vol mensen vanuit de bergen naar de
campagne, hij werkte heerlijk met ons mee. Zr. Grace woont
hier en zag met vreugde hoe vele zielen tot Jezus kwamen en
verschillende zieken werden genezen. Zij begon weer een
nieuwe gemeente, waar zij voorgangster van is, met een nieuw
volk dat hier werd gewonnen. In Balangoda was voorheen een
kleine Pinkstergemeente, maar die was geheel verlopen, er
kwamen geen mensen meer en de kerk werd gesloten. De voorganger
besloot stil te leven. Hij kwam elke avond naar de campagne
en zag tot zijn verbazing dat honderden mensen kwamen
71

toegestroomd naar de samenkomsten en tot nieuw levenkwamen.
Ik had een gesprek met hem. Hij was een ontmoedigd
man met weinig kennis, hij was ook tegen de manifestaties van
de Gaven des Geestes in zijn gemeente en zo droogde zijn werk
op. Hij zag hoe in discipline en orde deze Gaven kunnen worden
gebruikt en besloot het werk weer op te nemen. Maar
zr. Grace was begonnen en had meteen een zaal vol mensen.
Zij leidde de mensen in in de bedieningen en Gaven des Geestes
en dat beviel hen.
Na de campagne in Balangoda reden wij naar Colombo, de
hoofdstad, terug, waar we als sprekers waren uitgenodigd in
de campagne in de Y.W.C.A.-Hall, onder auspiciën van de
F.G.B.M. afdeling Colombo, onder voorzitterschap van br.
Frank Williams uit Nugegoda. We hielden deze reeks samenkomsten
voor een zeer geïnteresseerd publiek, dat voornamelijk
bestond uit zakenlieden en intellectuelen. De President
van de Senaat met zijn vrienden en zr. Vimala Wijewardena,
de voormalige Minister van Gezondheid, waren er bijna elke
avond, ze brachten steeds anderen mee. De "bovenste" laag
van de bevolking is niet zozeer geïnteresseerd in het Christendom,
ze zijn nagenoeg allen Buddhisten. Maar velen van hen
werden gered door het Bloed van het Lam en ontvingen genezing.
Overdag gaven wij Bijbelstudie aan vooral jongere gelovigen,
ook bezochten wij velen thuis, die om een bezoek hadden
gevraagd.
Met het Bestuur van de F.G.B.M. hebben wij veel gesproken
over de wenselijkheid om een grote campagne in de hoofdstad
te houden, we dachten aan het enorme voetbalstadion dat
50.000 mensen kan bevatten. Ik zal daarover bidden om leiding.
Maar we zagen op tegen de enorme voorbereidingen en
hoge kosten. We dachten dat het voor Evangelist T. L. Osborn
waarschijnlijk geschikter was om deze grote onderneming te
entameren. Dit zou juist iets voor hem zijn. Ik schreef hem
uitvoerig over de prachtige kansen voor het Christendom juist
thans voor dit eiland, dat altijd vergeten werd door wereldevangelisten,
en het Evangelie van het Koninkrijk zo nodig
had. Ik vertelde van onze zegen overal. Alle gegevens gaf ik
aan br. T. L. Osborn, de namen van betrouwbare medewerkers
alhier, mijn perfecte tolk zou hem goed van pas komen, ik
repte over br. Paul Arumainayagam en Ds. Christy Daniël. Uit
72

Congo, waar br. T. L. Osborn juist een grote campagne hield,
ontving ik een hartelijke brief waarin Osborn mij meedeelde
op dat ogenblik geen leiding te voelen om naar Ceylon te
komen. Het speet ons en wij hebben nog een jaar er over gedacht
hoe wijzelf deze campagne in Colombo konden houden.
Het Bestuur van de F.G.B.M. stelde zich er volledig achter.
Toch liet ons voorstel br. Osborn niet met rust en twee jaar
later, in 1971, stuurde hij zijn vrouw zr. Daisy Osborn, vergezeld
van haar schoonzoon O'dell en een andere broeder naar
Ceylon om deze mogelijkheden nog eens te onderzoeken. Zij
sprak met br. Frank Williams, met anderen, reisde naar het
noorden, bezocht br. Paul Arumainayagam enkele dagen,
logeerde in zijn huis, sprak met hem en zijn helpers, predikte
's zondags in zijn kerk en reisde met haar gegevens terug naar
Amerika, om haar echtgenoot haar rapport te overhandigen.
Zij was te laat, zr. Daisy, zij kwam toen er juist een socialistische
regering de oude, Buddhistische naar huis had gezonden
en allerlei onlusten en stakingen het land teisterden, massabijeenkomsten
waren verboden, een strenge avondklok was
ingesteld. Een jaar eerder was alles beter gegaan, maar thans
was zij te laat. Toen br. T. L. Osborn vanuit Amerika het
Comité in Colombo en br. Arumainayagam berichtte, dat hij
definitief afzag van zijn komst, waren velen in Ceylon teleurgesteld.
Er waren zovele duizenden die iets hadden vernomen van het
Volle Evangelie; zij zouden stellig in grote getale zich opmaken
naar een centraal gelegen massa-meeting. Duizenden in dit
land van zoekenden zouden worden gered en de Naam van
Jezus op hun lippen dragen.
Wij ontvingen in die tijd telegram na telegram in Nederland,
van Ceylonese broeders met het verzoek om direct naar Ceylon
te komen om de plaats van Osborn in te nemen. Voorbarig
waren na het bezoek van Daisy duizenden affiches gedrukt,
advertenties geplaatst, zalen besproken, voorbereidingen getroffen.
Men verwachtte spoedig br. Osborn op het eiland,
maar hij liet verstek gaan. Toen ik niet reageerde, kwamen
steeds meer berichten met dringende verzoeken om terug te
komen voor tenminste een enorme slotcampagne. Maar ik had
geen leiding van de Heer om dit te overwegen en telegrafeerde
af. Ik heb geleerd op niets anders dan op de leiding van de
Heer te letten.
73

Ik geloof voor een opwekking op het eiland Ceylon. De Heer
zal ons helpen om dit land open te breken voor Jezus. Het is
een hard en fanatiek land, maar Gods Geest is machtiger.
Vooral nu er een socialistische regering is aangesteld en de
tegenstellingen scherper worden getrokken tegenover het
Christendom, nu er minder faciliteiten voor Christelijke massamanifestaties
worden gegeven, heeft Ceylon de Persoon van
Christus nodig, alleen Hij vermag in alle verwarring de rust te
brengen om harmonisch te leven.
Het Communisme staat voor de deur van Ceylon. Aan de oostkust
ligt de havenstad Trincomalee, men weet dat deze plaats
een belangrijke luisterpost is van China. Het is een broeinest
van spionage, dat is iedereen bekend. In deze natuurlijk gevormde
haven liggen Chinese schepen. Zo dikwijls hebben wij
plannen gemaakt om daar een grote campagne te houden,
maar die plannen mislukten steeds, geen vergunningen werden
verstrekt. We bidden dat de Heer op een later tijdstip open
deuren gaat geven. Het zal voor Christus worden ingenomen,
ook Trincomalee. Halleluja!
Het Communisme heeft 40% van de wereld onder controle en
woekert juist in het Verre Oosten als een kanker heftig voort.
Ook het Buddhisme en het Hinduïsme zijn religies, filosofieën,
die afleiden van Christus. Het zijn lieflijke wegen met bloemen
omboord, maar ze leiden nergens heen. De heiden kent geen
werkelijke vrijheid, geen erbarmen, geen liefde, geen afdoende
remedie voor een schuldig geweten, hij woont in duisternis,
leegte, onzekerheid, onrust, eeuwige wanhoop, zijn schreeuw
naar verlossing blijft onbeantwoord. De Oosterse godsdiensten
zijn inhoudloos, uitgehold, façade, schijn-vroomheid, schijnvrede.
De duisternis wordt er niet mee doorbroken. Ik vind er
geen grote figuren, die als Jezus voedsel kwamen brengen voor
de hongerigen en verkleumden. Hij bracht hoop tot de wereld,
Goddelijke hoop.
Ik las in een krantenbericht in Ceylon: COLOMBO (UP!)
"Twee jongens wier lichamen drijvend werden gevonden dichtbij
een Buddhistische tempel, bleken te zijn geofferd aan de
goden, volgens het politie-rapport van woensdag. Een onderzoek
is gaande omtrent de gang van zaken die tot de dood
leidden van deze 16-jarige jongens uit Panadura, een zeestad
16 mijlen van Colombo. Zij werden gevonden in de rivier." .
74

Alleen Jezus kan zeggen: "Ik ben het Licht der wereld, de
anderen leven in schemeringen van de dood. Maar het Evangelie
zegt: "Opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren
ga, maar eeuwig leven hebbe." Evangelie geeft het geweten
rust, het hart de vrede die het nodig heeft, verlossing
die eeuwig heil brengt, het antwoord voor de eisen der wet,
een diepe, concrete vrijheid en waardigheid die alle verstand
te boven gaat. In Jezus Christus, de Weg, de Waarheid, het
Leven, de Middelaar, door wien wij God vinden.
Daar is niets met het Evangelie te vergelijken, geen enkele
religieuse vorm of wereldbeschouwing! Zij kunnen voor het
mensenhart niet dát doen wat het Evangelie van Jezus Christus
doet. Jezus Christus is mijn on-gerechtigheid, ik ben Zijn
vergeving, Zijn schuldeloosheid. Jezus Christus is mijn smart,
ik ben Zijn blijdschap. Jezus Christus is mijn ziekte, ik ben
Zijn genezing. Jezus Christus is mijn dood, ik ben Zijn leven
tot in eeuwigheid. Halleluja!
Ik ben in Ceylon meermalen geweest, meestal bleef ik enkele
dagen over in Colombo om daar br. Paul Arumainayagam te
ontmoeten, waarmee wij nieuwe plannen bespraken en samen
baden. Steeds vroeg hij mij om mij te vestigen op dit eiland
en een geheel nieuw werk opzetten. De vestigings-mogelijkheden
zijn echter moeilijker dan ooit. Maar als er een land is
dat dit Evangelie van het Koninkrijk nodig heeft, dan is het
Ceylon; als er een land open is voor de Persoon van Jezus
Christus en het Woord Gods, dan is het ook dit land.
Ik heb in 1970 nog een campagne gehouden in Matugama, in
het zuiden van Ceylon. Een Methodisten-predikant, Rev.
Arasaretnam, die wij vroeger in Kalmunai hadden aangetroffen
en die daar in de campagnes zo bijzonder gezegend werd,
had ons uitgenodigd daarheen te komen. Hij was zeer bewogen
over wat hij in de campagnes in Kalmunai en Colombo
had gezien en gehoord en kon dit niet vergeten. Toen hij zijn
emeritaat had, ging hij nog een kleine Methodisten-gemeente
verzorgen in het zuiden, want hij wilde niet stilzitten. Daar
las hij alles over de werkingen van de Heilige Geest. Hij bad
de Heer ons terug te zenden naar zijn nieuwe gemeente. Zo
kwam br. Paul Arumainayagam mij van het vliegveld halen,
waar wij een taxi namen naar Matugama. Daar was reeds alles
75

in gereedheid gebracht voor een massa-bijeenkomst op een
groot voetbalveld in het midden van de stad. Een podium was
gebouwd en lampen opgehangen.
In deze gemengde bevolking was het weer noodzakelijk om
twee tolken te gebruiken, ze stonden elk aan mijn zij, aan de
ene kant br. Dios Abeyesinghe voor de Singhalese vertaling en
aan de andere kant onze trouwe br. Paul Arumainayagam voor
de Tamil-vertolking.
Er kwamen elke avond meer mensen, het gerucht drong snel
door tot in allerlei kringen van Colombo en Moratuwa waar
wij eerder een campagne hielden en de mensen ons kenden.
Elke avond kwamen velen tot geloof, gaven Jezus hun hart,
begonnen met Hem een nieuw leven, ook genazen velen in de
striemen van de Heer.
Wij woonden gedurende de campagnedagen boven in de bergen
waar uitgestrekte rubberplantages lagen, in het riante administrateurshuis
van de heer Alphonsus, die mij gastvrij opnam.
Hij en zijn broeder begeleidden mij vaak naar de campagne
en zij luisterden aandachtig naar de prediking. Br. Paul
Arumainayagam logeerde met mij in datzelfde huis en wij
spraken na de meetings, in de avond, nog lang na over de Persoon
van Jezus Christus. Het waren harde zakenmensen, rubbermanagers
en niet bekeerd, maar we zagen dagelijks meer honger
in hun harten naar vrede met God.
Op een avond, na het diner, namen zij ons mee naar een Hindufeest
onder de rubbertappers van hun uitgestrekte plantage.
We reden in een jeep en twee gewapende bewakers gingen met
ons mee. Er was tussen de bergen een heuvel met een Hindutempel
er bovenop, dat vreemd en onwerkelijk was verlicht
met gekleurde gloeilampjes. Een grote dansende, luidruchtige
menigte Tamils was daar ter ere van de god Ganesa, de zoon
van Siva, hij is de god met de olifantskop, die hier veel wordt
vereerd. Onze groep werd eerbiedig begroet en ons werd een
stoel aangeboden en versnaperingen in pisangblad, immers de
administrateur was de grote baas van de plantage, met zijn
gasten.
De bewakers stonden achter onze stoelen, misschien konden
moeilijkheden worden verwacht door fanatieke Hindu's. Twee
priesters wachtten op de komst van de lange optocht van vrouwen
in feestkleding, komende uit de dorpen rondom; met op
76

hun hoofden dragende een prachtig opgemaakte offerande,
als een toren opgestapeld van vruchten en kleurige koekjes,
opgesmukt met bloemen. Het waren sierlijk samengestelde
gaven aan de Hindu-god gewijd, we zagen dergelijke feesten
en hoge offerandes ook in Bali. Dan komen ze er aan, een
kleurige stoet sierlijke vrouwen, opklimmende de ruwe weg
tussen de rotsstenen op, waarna zij van hun hoofden de offers
aftillen en in de tempel voor het beeld van Ganesa neerzetten.
Bloemen werden er rondgestrooid en frenetiek werden daarbij
de langwerpige Ceylonese trommels geslagen, de schalmeien
klaagden onafgebroken hun eentonige zang, bekkens en cymbalen
klonken hoog op. Het was een drukbezocht en bont
feest daar in dat nachtelijk uur in die eenzame bergen waar
dit Ganesa-tempeltje stond.
Plotseling sidderde een der neergehurkte vrouwen, zij begon
wild met haar lichaam te schokken, de ogen gesloten wierp
zij dit wild en onbeheerst op en neer, heen en weer, kronkelend
bewogen haar armen. Ze rees op uit de rij van zwijgende
vrouwen, draaide als een blad in het rond, rende plotseling
naar de trommelaars, rukte een van hen zijn instrument uit de
handen en begon er zelf op te beuken, teugelloos. Ze rende
toen om het tempeltje heen, rond en rond, zonder enige spoor
van vermoeidheid, terwijl de andere feestgangers ruim baan
voor haar maakten. Haar haarwrong, glanzend en fraai opgemaakt
en samengebonden, viel uit, haar haren wapperden achter
haar aan, haar ogen waren extatisch.
Iedereen knikte goedkeurend, de god van deze tempel, Sri
Ganesa, had hierin een teken gegeven haar offerande te hebben
aanvaard en welgevallen te hebben aan deze vrouw. Hij
had zich een vrouw uitgekozen, waarin hij zich manifesteerde!
Tevreden knikten de Hindu-gelovigen voor de eer hen aangedaan
zich uit de vrouwen van dit afgelegen bosdorp een bruid
te kiezen! Hij had haar geest en lichaam overmeesterd, dit
werd als een grote onderscheiding voor deze eenvoudige men-_
sen ervaren. De administrateur, zijn lijfwacht, br. Paul Arumainayagam
die bij mij was en ik zaten op een aparte, verhoogde
plaats, zodat wij dit feest goed konden zien.
De nieuwe mens, die uit Christus geboren is, reageerde automatisch
in mij nu tegen deze anti-christelijke macht. En
meteen veranderde het gehele beeld, de aangeslagen geest ver-
77

liet de vrouw, zij legde vermoeid en "ontwaakt" nu ineens de
trommel neer, streek verlegen met haar handen de haren naar
achteren, schikte haar kleren glad, keek als gegêneerd om zich
heen als een te vroeg ontwaakte slaapwandelaarster en zette
zich weer zwijgend tussen de vrouwen neer. Heel de vervoering
was plotseling verbroken. De omstanders, vooral de vrouwen,
keken elkaar niet begrijpend aan, verschrikt door dit onverwachte
en ongebruikelijke eind. De priesters liepen hun
tempel uit en bezagen de vrouw. Hoe kort duurde deze overmeestering,
wat was de reden van deze versmade toewijding,
wie of wat verbrak de betovering? Een andere vrouw begon
ineens te zwaaien met haar bovenlijf, zij sidderde, huiverde
als van kou, sloot de ogen, sloeg tegen de grond, rolde om en
om, heen en weer, door de rij vrouwen heen, nu was zij het
die door de geest van Ganesa was uitverkoren. Ook zij stond
op, haar kleren vuil en grijs van het stof door het rollen over
de grond. Ook zij rende weg, rond de tempel, haar haren wapperend
achter zich aan. Zij passeerde mij rakelings, het leek
alsof de ingevaren geest mij wilde attaqueren. Ze verdween
weer achter de tempel, kwam aan de andere kant weer te
voorschijn, verwilderd, hysterisch schokkend met het lichaam.
Ook nu begon mijn geest te interrumperen, ging ik over in
tongen spreken, mij richtend tot de geest van deze vrouw.
Weer hield plotseling de trance-toestand op. Zo snel de vrouw
werd bevlogen, zo snel werd zij weer verlaten, het gedrag van
de vrouw normaliseerde, het was alsof zij tot zichzelf kwam,
terugkwam uit een narcose.
Zo ging het een paar keer, die nacht. De priesters zochten en
vonden de oorzaak, zij keken verstoord mijn kant op, begrepen
dat ik de oorzaak was, deze blanke vreemdeling was de
verstoorder, hij was het die de betoveringen telkens weer te
snel verbrak die zij hadden opgeroepen, zijn geest stond vijandig
tegen hun acties.
Er ontstond gemurmureer, er was boosheid, getemperd omdat
de grote baas aanwezig was, maar de sfeer was vol gevaar opeens,
"Vol conflictstof, het was maar beter zo gauw mogelijk
huiswaarts te keren; door de wachters omringd stapten wij in
de jeep en vertrokken.
Die avond in Sri Lanka begreep ik voor de zoveelste keer wat
een macht uitgaat van het spreken in nieuwe tongen. Het rei-
78

nigt de atmosfeer van demonie, de machten worden openbaar
en verliezen hun invloed en greep op de subjecten. Het manifesteert
de universele grootheid van God, het is de openbaring
van Christus' Koningschap in al zijn heerlijkheid.
Ik heb in mijn zendingswerk zovele malen ervaren met welk
een wonderlijke autoriteit de Geestvervulde Christen is toegerust,
als geopenbaarde zonen Gods, waarop de schepping met
reikhalzend verlangen wacht" (Rom. 8 : 19), die "de mannelijke
rijpheid, de maat van den wasdom der volheid van Christus
bereikt hebben" (Ef. 4: 13). Het bidden in de Heilige
Geest, het tongen spreken, is de expressie van de nieuwe mens,
de mens in Christus, vervuld met de Heilige Geest. "Maar gij,
geliefden, bewaart uzelf in de liefde Gods, door uzelf op te
bouwen in uw allerheiligst geloof en door te bidden in den
Heiligen Geest" (Jud. 20). Het is Gods Geest in ons die pleit
bij de Vader, "maar de Geest pleit voor ons met onuitsprekelijke
verzuchtingen" (glossolalie) (Rom. 8 : 26).
Het spreken in tongen, zoals de Geest het geeft uit te spreken,
is de enige geestelijke gave, die zeer speciaal bestemd is voor
de Gemeente van Jezus Christus. Alle andere gaven: profetie,
wonderen, enz. van de Heilige Geest waren reeds werkzaam in
de tijd van het Oude Testament. Op de Pinksterdag werd de
gave van het spreken in tongen voor het eerst openbaar in de
gemeente (Hand. 2; I Cor. 12, 13 en 14).
Het is een bijzondere vervulling van de Oud-Testamentische
profetie (Jes. 28: II - I Cor. 14: 21; Joël 2 : 28 - Hand. 2: 16).
Het spreken in tongen werd door God gesteld in de Gemeente
(I Cor. 12 : 28).
Jezus vermeldde het als een bewijs van het geloof der discipelen
(Mark. 16: 17; Joh. 7 : 38, 39).
Het is een teken voor de ongelovige (I Cor. 14: 21, 22).
Het is een bewijs van de opstanding en verheerlijking van
Jezus Christus (Joh. 16: 7; Hand. 2: 32,33).
Het zorgt voor de gemeenschap met God in het gebed (I Cor.
14: 2).
Het is het eerste bewijs van de doop met de Heilige Geest,
zoals de Bijbel ons duidelijk toont bij de vermelde gevallen
(Hand. 2 : 4; Hand. 10: 46; Hand. 19 : 6).
Het is een middel waardoor de Heilige Geest voor ons tussentreedt
(Rom. 8: 26; I Cor. 14: 14).
79

God verklaart dat het spreken in tongen sticht, opbouwt
(I Cor. 14: 4, 5; Judas 20).
Het is een middel om te zingen in de Geest (I Cor. 4-: 15;
Ef. 5: 18, 19).
Paulus zei: "Ik dank God, dat ik meer dan gij allen in tongen
spreek" (I Cor. 14: 18).
De Bijbel waarschuwt: "Belemmert het spreken in tongen niet"
(I Cor. 14: 39).
Het is een van de negen gaven, door God gekozen, als behorende
tot de volle wapenrusting van de Gemeente (I Cor. 12: 10;
Ef. 6: 10-20).
Paulus zei: "Ik wilde wel, dat gij allen in tongen sp raakt ... "
(I Cor. 14: 5).
Waar het spreken in tongen in de Gemeente in werking is,
daar zijn alle andere gaven ook aanwezig (I Cor. 1: 5 -7).
Het spreken in tongen is het teken en de expressie van de vervulling
met de Heilige Geest (Mark. 16: 17; Hand. 2 : 4; Ef. 5 :
18, 19).
Het volgt als een bevestiging van het gepredikte Woord Gods
(Mark. 16: 17, 20).
De Heer zegende de campagne in Matugama. Reeds de eerste
dag werkte Gods Geest op een machtige ,wijze. De oude predikant
werd vervuld met Gods Geest en bracht allerlei mensen
die hij kende en die hulp nodig hadden naar ons toe. Wij begonnen
ook weer hier in zijn pastorie een morgen-Bijbe1cursus
en opende Gods Woord op de bediening van de Gaven des
Geestes in de gemeente van Christus. Ook vele dorstigen naar
levend water had de Heer hier en zij werden naar de Bron gebracht
waaruit zij konden drinken.
De eerste dag genas de knecht van de predikant, die een blind
oog had, hij kreeg plotseling weer licht in dat oog, toen wij
met hem baden. Steeds meer zieken, die 's avonds niet konden
komen, omdat zij zo ver weg woonden en er in deze regentijd
zonder maan zo'n voetreis niet viel te ondernemen, kwamen
overdag voor gebed. Er werd eten voor hen bereid, zodat zij
versterkt terug konden reizen. Er was in deze campagne veel
lofprijzing rondom deze campagne, wat des te meer opviel,
omdat het hier bijna uitsluitend ging om kerkelijke mensen,
die dit niet gewoon waren.
80

Evenals voor Noord-Sumatra, voelen wij ons verantwoordelijk
voor dit eiland Ceylon. Ons hart is bijzonder verbonden met
de weinige werkers alhier. Wij zijn gelukkig dat wij niet gebonden
waren aan onze agenda en nu zolang konden voortwerken
als de Heer het toeliet. De Geest Gods leidt en stuurt ons,
daarin geloven wij, wij volgen geen eigen overwegingen en
plannen. De Heilige Geest kent de harten der mensen, Hij weet
het beste de plaats en het uur. Hij is ons Kompas waarop wij
koersen, zonder fouten te maken. Wij zagen dat wij dan altijd
het maximum aan zegen ondervonden. Wanneer wij onmiskenbaar
zeker weten dat het Gods uur is voor een bepaalde plaats,
dan vragen wij ook volledig Gods openbaring en Zijn wonderkracht,
wij zijn in Zijn dienst, Zijn handlangers.
Na deze ervaring in Ceylon hebben wij nooit meer op agenda's
gekoerst, wij laten ons in volkomen afbankelijkheid aan Zijn
inspiratie sturen, niet door onze ambities of interessen, die
doen er niet meer toe.
Ik denk steeds aan de eerste, machtige apostel Paulus, die zich
liet leiden op aanwijzingen van de Heilige Geest. Geen raad van
oudsten, geen broederraad, geen kerkeraad, geen kerkbestuur,
voerde hem naar de plaatsen die hij bezocht in Klein-Azië,
maar de Heilige Geest. "Zij (Paulus en Silas) gingen door het
Phrygisch-Galatische land, maar werden door de Heilige Geest
verhinderd het woord in Asia te spreken; en bij Mysië gekomen,
poogden zij naar Bithynië te reizen, maar de Geest van
Jezus liet het hun niet toe; en toen zij Mysië voorbij waren,
kwamen zij te Troas. En Paulus kreeg (van God) in den nacht
een gezicht; er stond een Macedonisch man, die hem toeriep:
Steek over naar Macedonië en help ons" (Hand. 16 : 6-9).
Paulus mocht zijn agenda niet volgen, hij werd verhinderd
naar een gekozen plaats te gaan en geleid naar een andere
plaats. God boog naar Zijn wil deze weg om. Nu kon hij grootser
resultaten oogsten voor het Koninkrijk Gods.
Het is nog steeds onze mening dat dit de beste weg is in
's Meesters dienst, dit ruimte laten voor Zijn Raad. Het meest
vruchtbaar zijn wij als wij in het centrum van Gods wil zijn.
Het is onrealistisch te veronderstellen dat de heidenen naar de
prediker zullen komen om hem te vragen naar het evangelie
van verzoening; zij zullen niet komen. Waarom zouden ze ko-
81

men naar het huis van God als zij God niet kennen, waarom
zouden ze lofzangen van Zion zingen, als ze de Koning van
Zion niet kennen? Waarom zouden ze zich laten onderrichten
uit Gods Woord, dat ze niet verstaan? Waarom zouden ze deel
willen hebben aan een Koninkrijk, waarvan ze niets weten?
Waarom zouden zij het pantheon van eigen goden, halfgoden,
heiligen, machten, demonen, verwerpen voor een onbekende
God, voor Jezus Christus? Waarom zouden ze hun prachtige
tempels verlaten waarin ze thuis zijn en Gods huis binnengaan,
daar neerzitten, daar bidden voor de rusteloosheid van
hun hart, als ze God nimmer als hun Vader hebben leren kennen?
Ze zullen niet komen!
Daarom moet de zendeling naar hen toegaan, bij hun neerzitten,
naar hen luisteren en hen liefderijk, voorzichtig, teder bij
de hand nemen en ze laten kennis maken met de Herder van
hun zielen, Jezus! Een zendeling verwacht geen actie van hun
kant, maar komt eerst tot actie; verlaat zijn huis, zijn volk,
zijn land, zijn geborgenheid en gaat op weg om naar de ander
te zoeken. Een zendeling maakt er zich van af wanneer hij
zich kritisch opstelt, a priori afwijzend, van boven af belérend,
zonder zich af te vragen wat die ander denkt, voelt, weet, wat
zijn hart vervult, zonder d~ ander in liefde te benaderen en geinteresseerd
naar hem te lu1isteren. Men staat direct gereed met
zijn afkeuring, verwerping, maar gaat niet na waarom die mens
zo geworden is, waarom hij zo voelt en denkt. Wanneer de zendeling
naar het land van de andersdenkende, de heiden, komt
en hem zoekt, opzoekt, dient hij zich eerst te ontdoen van al
zijn arrogantie, van het beter weten. Arrogantie heeft nog
nooit een ziel gered, superioriteit snijdt vertrouwen af, kritiek
a priori blokkeert de weg tot het hart van de naaste, benadering
van boven af sluit de geest toe. De zendeling uit de geciviliseerde,
westerse wereld met zijn eigen cultuurpatroon,
dient tijd te nemen om zich in te leven in de wereld van deze
mensen die hij bezoekt, hij moet er van uitgaan dat de godsdiensten
van de heidenen ouder, veel ouder zijn dan de zijne,
hij zal tonen moeite te hebben gedaan om die godsdiensten te
benaderen, dat hij ze heeft bestudeerd, dat zal deze heiden
bijzonder waarderen. Daarna zal hij hem bij de hand nemen
en hem winnen voor Jezus, door dezelfde liefdevolle benadering
te tonen van Jezus, dezelfde tederheid, hetzelfde respect
82

voor de waardigheid van die evennaaste, dezelfde tolerantie,
hetzelfde geduld, een inleven in en uitleveren aan de ander.
Hij is niet bezig geestelijk te koloniseren, maar hij stelt zich
op als naaste, eventueel als dienende de ander.
De "zin van Christus" (I Cor. 2: 16), de gezindheid van Christus,
zal de liefdevolle benadering zijn, als broeders, als naasten,
als vrienden, als gelijken, als deelgenoten aan het verzoenende
Bloed van Jezus; voorzichtig, tactvol, geduldig, nimmer agressief!
Wij zullen de naaste spreken over onze eigen ervaring met
Christus, wij kunnen slechts vruchtbaar met deze naaste communiceren
als wij vanuit onze eigen ervaring, onze hartservaring
met Christus, hem benaderen. Buiten een persoonlijk
getuigenis van een persoonlijke ervaring met Christus om is
missioneren vruchteloos, synthetisch. Zoals de apostelen de
wereld introkken en getuigden van alles" wat zij gezien en gehoord"
hadden, persoonlijk beleefd, ondergaan, zo zal de
moderne apostel, de zendeling, slechts getuigen wat de Man
van Nazareth in Zijn eindeloze liefde voor hèm heeft gedaan,
hoe zijn ontmoeting met Hem heeft plaatsgehad. Het is onmogelijk
hem te winnen voor Christus, vanuit een van buiten
geleerd lesje, vanuit een boek, vanuit "horen zeggen" van
anderen. Zending is geen ontwikkelingshulp. Daar waar de
Persoon van Christus niet meer centraal staat als Koning en
Heer, als Redder en Zaligmaker, ontaardt zending in ontwikkelingshulp.
Zending is de naaste bekend maken met wat het
eigen hart is doorgegaan, wat dat hart heeft bewogen en ontroerd,
wat dat hart veranderd heeft, waardoor antwoorden
kwamen op schrijnende vragen, waardoor vreugde dat hart
ging doorstromen, vrede en licht binnenviel.
Niet vanuit literatuur, papier, historie, niet vanuit sociale bewogenheid,
ook niet vanuit enthousiasme; maar vanuit het
getuigenis van wat door het eigen hart is heengegaan. De
naaste moet worden geroepen, aangeroepen, toegeroepen,
door het Woord. Alleen vanuit roeping kan men anderen roepen,
uit de slavernij uit roepen, in de vrijheid in roepen.
Men moet zelf eerst geroepen zijn vanuit Gods roepen. Zelfroeping
is geen roeping; het komt van buiten-af, van boven-af,
van God uit. Alleen een van boven af geroepene heeft het
recht, het voorrecht, anderen te roepen, in de Naam van Hem
Die van boven af geroepen heeft.
83

Sri Lanka is een bijzonder zendingsland, te weinig bekend en
te zelden bezocht door zendelingen en evangelisten. Men gaat
nog te veel naar de klassieke zendingslanden, maar verwaarloost
zoveel andere gebieden die nimmer de aandacht krijgen
die ze verdienen. Zo wordt Ceylon schromelijk vergeten, waar
het regime moeilijk is, waar honger heerst en schrijnende armoe,
ellende, waar vaak epidemieën zijn, waarlijk moeilijk toegankelijke
Buddhisten en fanatieke Hindu's. Hier moeten pioniers
naar toe die nieuwe paden openhakken in het lianen woud van
afgrondelijk heidens denken en duister traditionalisme; gedrevenen
door de Geest Gods; gemotiveerde vredeboden des
Heren. Zij zullen er niet dat comfort vinden waarbuiten zij
menen niet te kunnen leven, zij zullen gegarandeerd te maken
hebben met duistere machten die niet aflaten, ze zullen kommer,
droogte, hitte, strijd, niet ontlopen.
Maar is dat een reden om niet te gaan? Is het Evangelie van
verzoening niet juist voor de vergetenen, ongelukkigen, eenzamen,
hongerenden, armen, zieken? Kunnen wij juist hier
niet een schakel zijn tussen de nood van mensen en het overwinningsleven
van Jezus? Is de Blijde Boodschap niet juist hier
broodnodig in deze derde wereld? De roep dat God in mensen;
in déze mensen, een welbehagen heeft? Zullen wij niet
hier dit volk de naam: Jezus! op de lippen leggen, ze leren
die Naam uitspreken, hun handen naar alles wat in die Naam
besloten ligt en wat met die Naam begint? Zullen we de zekerheden
die in God besloten liggen niet inruilen voor hun onzekerheden?
We dienen hen aan te zeggen dat God met hen te maken wil
hebben in liefde en erbarmen en dat ze mogen komen tot in
Zijn armen, dat Hij met Zijn liefde op de thuiskomst van hun
liefde wacht!
Want ze mogen ook binnengaan in de Feestzaal, deel hebben
aan de Bruiloft des Lams. Ze mogen zich ook verblijden in een
wachtend Vaderhuis.
Wij zullen dankbaar zijn als deze boeken die wij schrijven, aan
een nieuwe generatie de bewogenheid mogen geven om deze
laatste jaren voor Jezus' wederkomst te besteden aan de redding
der wereld. De Heer zegene u!
"Klim op een hogen berg, vreugdebode Zion; verhef uw stem
met kracht, vreugdebode Jeruzalem; verheft ze en vrees niet;
84

zeg tot de steden van Juda: Zie, hier is uw God! Zie, de Here,
Here zal komen met kracht en Zijn arm zal heerschappij oefenen;
zie, Zijn loon is bij Hem en Zijn vergelding gaat voor
Hem uit. Hij zal als een Herder Zijn kudde weiden, in Zijn
arm de lammeren vergaderen en ze in Zijn schoot dragen, de
zogende zal Hij zachtkens leiden" (Jes. 40: 9-11). "Want de
aarde zal vol zijn van de kennis des Heren, zoals de wateren
de bodem der zee bedekken" (Jes. 11: 9b).
ENKELE GETUIGENISSEN
MRS. W. S. OLLOGASEGERAM uit KODDAMI: Door een
auto-ongeluk, jaren geleden, kreeg ik letsel aan een oor en
werd doof. Ik kwam in de samenkomsten van de Hollandse
evangelisten, waar voor mij gebeden werd en daar werd ik genezen.
De doofheid aan mijn oor is verdwenen, ik ben volkomen
gezond. Jezus Christus raakte mij aan, daar ben ik zeker
van.
MISS LOGITHARAJAH uit BATTICALOA: Ik ben medisch
studente, trijn leeftijd is 21 jaar. A13y, jaar was ik ziek, depressief.
Ik bezocht menige dokter, psychiater, de beste specialisten
van het land, ik had als studente daar gemakkelijk toegang
toe. Maar niemand kon mij helpen. Ik heb allerlei slaap- en
andere kuren ondergaan, eindeloos veel medicijnen ingenomen,
maar alles faalde. Niemand was in staat mij van de boze geesten
te bevrijden. De medici geloven geen theorie dat er boze
geesten bestaan, ze wijten mijn moeilijkheden aan frustraties,
verdrongen complexen, enzovoort. Maar ik werd voortdurend
aangesproken van buiten af. Zij spraken de gehele dag in mijn
oren, dikwijls schreeuwden ze mij toe en er was niemand die
in staat scheen om deze stemmen te doen verstommen. Ik werd
er bijna gek van, kon niet slapen, had nooit rust. De meest
obscene dingen riepen ze mij toe en vele malen drongen ze er
op aan om zelfmoord te plegen. Ik ben daar ook dikwijls toe
geneigd geweest.
Toen br. Hoekendijk alle zieken en belasten naar voren riep
voor gebed, in de campagne van Batticaloa, ben ik ook gegaan,
ofschoon de stemmen mij toeriepen het niet te doen. Maar de
85

prediker legde mij de vingers in de oren en gebood met autoriteit
dat deze machten der duisternis zouden wijken, in de
Naam van Jezus. Ik voelde mij slap worden en mijn bewustzijn
verliezen, ik wist niet wat mij overkwam. Maar na enkele
minuten kwam ik weer bij mijn positieven en bemerkte dat
ik genezen was, de stemmen waren opgehouden te spreken, ik
voelde mij als vernieuwd, het was heerlijk!
De volgende dagen ging ik steeds naar deze samenkomsten en
bemerkte dat deze stemmen niet meer teruggekomen waren.
Ik heb mij ook medisch laten onderzoeken, maar er is niets
meer te vinden. Ik ben nu een Christin geworden, want ik wil
deze God dienen en volgen, deze Christus die mij verloste en
genas. Ik ben daarna weer naar de universiteit gegaan om verder
te studeren.
MRS. JANSZ uit COLOMBO: Ik ben de moeder van Ds. Llewellyn
Jansz. Ik was allang asthma-patiënte. De laatste tijd
werd mijn ziekte ernstiger en vooral 's nachts ben ik erg benauwd.
Natuurlijk hebben wij veel gebeden voor genezing.
Mijn zoon kwam van de samenkomst die u in de Green Path
Hall hield, thuis en bracht een zakdoekje voor mij mee, waarover
door u gebeden was. Hij legde dit doekje op mijn borst
en onmiddellijk voelde ik mij beter, ik was genezen. De volgende
dag stond ik op en de asthma was totaal verd wenen.
Dit is nu enkele weken geleden gebeurd en steeds voel ik mij
gezond en geniet van mijn genezing. U kunt niet beseffen hoe
gelukkig ik ben. Dank U, Jezus!
MRS. N.N. uit COLOMBO: Door een ongeluk, 12 jaar geleden,
zijn mijn beide trommelvliezen gescheurd, ik was totaal doof.
Ik ging naar de opwekkings- en genezingssamenkomsten aan
het Green Path. Daar legde br. Hoekendijk zijn vingers in mijn
oren en bad God mijn gehoor te restaureren. Onmiddellijk
kon ik weer normaal horen. Mijn trommelvliezen zijn weer
heel. Ik weet niet hoe dit wonder plotseling in mijn oor plaatsgreep,
maar het gebeurde en vandaag hoor ik alles weer perfect.
Geloofd zij Jezus' Naam!
MRS. W. S. MENDIS uit KALMUNAI: Ik leed al jaren aan
een ernstige pijn aan de linkerzij van mijn onderbuik. Ik maak-
86

te mij ernstige zorgen, want geneesmiddelen reageerden niet.
Men kon er niet achter komen wat mijn ziekte was, maar ik
had onduldbare pijnen. Maar ik zag op Jezus. Toen er op de
crusade in Kalmunai voor mij gebeden was, genas de Heer mij
geheel en al. Ik voel mij nu gezond en gelukkig. Prijs de Heer!
MR. L. H. SOMADASA DE SILVA uit BADULLA: Ik had
6 jaar asthma, 9 maanden lag ik in het Badulla-hospitaal. De
pillen en injecties die ik kreeg gaven mij tijdelijke verlichting,
maar genazen mij niet. Er werd tijdens de samenkomst door
br. Hoekendijk voor mij gebeden en nu ben ik compleet genezen.
Vanmorgen was er geen benauwdheid meer. Ik adem
normaal en hoest niet meer. Ik ben genezen, welk een zegen!
Halleluja!
MRS. R. RATNAM uit BATTICALOA: Ik leed in verschillende
lichaamsdelen aan ziekten. Toen er voor mij gebeden werd,
raakte ik buiten bewustzijn. Ik hoorde in mij verschrikte stemmen,
maar toen ik weer bij bewustzijn kwam, hadden zij mij
verlaten en was het stil in mij. Alle demonen die mij hadden
geplaagd hadden mij losgelaten.
U kunt u niet voorstellen hoe bevrijd ik mij voel. Nu zijn plotseling
ook al mijn klachten verdwenen. Mijn echtgenoot leed
aan diabetis. Ook voor hem werd gebeden. Toen hij zich vanmorgen
in het ziekenhuis liet onderzoeken, werd hem door de
arts gezegd, dat hij geen diabetis meer had en zijn pillen niet
meer nodig had. We zijn beiden zo gelukkig met deze zegen
van God!
MR. SELLATAMBYuit BATTICALOA: Ik had een zieke
maag, het kon het voedsel niet normaal verwerken. Mijn ingewanden
waren ook niet in orde. Alles deed mij pijn in de
buik. Er werd voor mij gebeden en ik genas onmiddellijk en
volkomen. God is goed!
MR. THAMBIPILLAI uit SANTHIVELI: Reeds 25 jaar leed
ik aan asthma. Ik kon mijn leven niet anders meer voorstellen
dan benauwd te zijn, benauwd, benauwd. Ik ging naar de campagne
in de Town Hall in deze stad. Er werd voor mij gebeden.
Toen voelde ik een weldadige warmte in mijn borst komen.
87

De Heer genas mij in een enkel ogenblik. Ik begin aan een
nieuw en gezond leven. Ik kan mijn geluk niet op! Dank U,
Jezus!
MR. S. RATNAM uit KALMUNAI (68 jaar): Ik leed voortdurend
aan duizeligheid en raakte vaak mijn bewustzijn kwijt.
Ik kon mijn hoofd niet omdraaien of ik voelde mij flauw
worden en viel neer waar ik was, de huisgenoten vonden mij
later. Ik was onder doktersbehandeling en bezocht een specialisten-kliniek
nu al een jaar lang. Nadat voor mij gebeden was
geworden door br. Hoekendijk ben ik geheel genezen en heb
geen klachten meer.
MRS. MESAM SATCUNAY AGAM uit KALMUNAI: Reeds
5 jaar ben ik lijdende aan ernstige nekpijnen. Menige injectie
heb ik daarvoor gehad, pillen en elektrische massage, maar het
hielp niet. Tenslotte werden mijn pijnen ondragelijk.
Ik bezocht de genezings- en bevrijdingscampagne in Kalmunai
en had een grote zegen. Ik gaf mijn hart aan Jezus Christus en
toen in de dienst der genezing voor mij gebeden werd, genas
ik volkomen. Een wonderbare genezing was het, onmiddellijk
was alle pijn verdwenen en kon ik mijn hoofd weer vrij en
pijnloos bewegen. Geprezen zij de Naam van Jezus!
MRS. N.N.: Ik ben een oude Hindu-vrouw en ik hoorde in
mijn woonplaats ver van hier over de wonderen die gebeurden.
Ik leed aan kanker en had erg veel pijn, ik moest sterven, werd
mij gezegd. Ik reisde 170 mijl om hier te komen. Nadat voor
mij gebeden werd was alle pijn verdwenen en ik voel mij vandaag
uitstekend. Een kennis van mij die een paar dagen geleden
mij zag, zei: Wat is er met jou gebeurd? Je lijkt zo fit en loopt
zo flink, zo heb ik je lang niet gezien. Ik heb gezegd: Jezus
heeft mij wonderbaar genezen in de Kalmunai-crusade.
MRS. V ALLIAMMA uit TIRUKKOVIL: De laatste 6 jaar
leed ik aan een nierziekte. In verschillende hospitalen hebben
ze mij verpleegd, maar ik vond geen genezing. Op de 24e
oktober kwam ik in de samenkomst in de Methodistenkerk.
Toen ik daar zat tussen de mensen, kreeg br. Hoekendijk een
visioen over mijn ziekte en beschreef precies de symptomen.
88

Hij had mij nog nooit gezien maar wees naar mij. Ik stond op
en kwam naar voren. Hij legde mij de handen op, bad met mij
en ik was onmiddellijk genezen. Sinds die dag ben ik krachtig
en gezond.
Lat'er zocht ik naar de vervulling met de Heilige Geest in de
pastorie. Zr. Hoekendijk bad met mij en ik werd heerlijk vervuld.
Halleluja!
MR. NALLANATHAN uit NALLUR: Ik ben 85 jaar oud en
leed zeer lange tijd aan asthma. Het was als een eindeloze
nachtmerrie als ik aan die tijd terugdenk. Zeer veel medicijnen
heb ik gebruikt om het leven dragelijk te maken. Toen kwam
ik in aanraking met br. Arumainayagam in Jaffna, die samenkomsten
hield in Nallur. Ik kwam naar voren om met mij te
laten bidden. Hij legde mij de handen op in de Naam van Jezus
Christus en onmiddellijk genas ik van mijn ziekte. Ik kon weer
normaal ademhalen en alles is gezond. Ik prijs de Heer voor
mijn wonderbare genezing, ik voel mij gezond en fit. Ik was
voor God niet te oud om te worden genezen. Ik nam Jezus aan
als mijn Heiland, want Hij maakte alles waarlijk nieuw in mij!
Halleluja!
MRS. AROKIAMMAL uit JAFFNA: Ik ben een oude vrouw,
mijn leeftijd is 68 jaar, en kon niet lopen, omdat ik leed aan
rheumatiek. Ik was geheel verstijfd, ook mijn handen en voeten.
Mijn huisgenoten moesten mij helemaal verzorgen. Ik liet
mij brengen naar de "Streams of Power"-Deliverance Hall en
vroeg br. Arumainayagam om met mij te bidden voor genezing.
Hij zalfde mij met olie en legde mij de handen op, in
Jezus' Naam. Ik ben nu genezen en kan normaal lopen. Ik
loop rechtop en niet meer gebogen, mijn spieren zijn zacht en
soepel, mijn kramp is uit mijn handen en voeten en ik kan ze
weer gewoon bewegen.
Ik ben ook bekeerd tot het Christendom en weet dat Christus
mijn Zaligmaker is. Ik ben nu zo gelukkig in Hem, mijn Heer
en mijn Koning. Want Hij maakte alles nieuw aan mij. Dit is
mijn getuigenis.
MRS. OLEGASEGARAM uit NALLUR: Ik leed al lange tijd
aan hoge bloeddruk en hartziekte. Ik was ernstig ziek en lag
89

altijd op een rustbank. Ik moest voorzichtig leven. Ik behoor
tot de Anglicaanse kerk, daarvan ben ik al jaren lid. Ik hoorde
van de opwekkingssamenkomsten van br. Arumainayagam
die hij in zijn woonplaats hield en liet mij er heen brengen. Ik
geloofde in de wonderbare kracht van Jezus Christus en toen
er met mij gebeden was, ervoer ik een heerlijke genezing van
mijn lichamelijke nood. Ik genas volkomen. Ook mijn zonden
zijn vergeven en ik weet mij nu een kind van God. Overal vertel
ik van mijn wonderbare genezing.
MRS. RAJASENAN uit JAFFNA: Ik ben lerares van de grootste
meisjesschool in Jaffna en heb een erg druk leven. Ik leefde
onder de druk van mijn zonden. Toen ben ik ziek geworden
en had lange tijd voortdurend koorts. Eenmaal bracht iemand
mij naar het huis van br. Arumainayagam in de Deliverance
Hall en hij sprak lang met mij. Ik begreep dat ik mijn zonden
moest kwijtraken en legde die bij Jezus neer. Hij nam ze van
mij af en vergaf ze mij. Hij gaf mij ook een nieuw zuiver hart.
Wij knielden neer en ik nam Jezus als mijn persoonlijke Heiland
aan. Daarna werd er voor mijn lichamelijke nood gebeden,
na het gebed was ik gezond en fris. Ik ben zo gelukkig nu,
heb vrede in mijn ziel. Mijn lijden is voorbij, ik ben een nieuw
schepsel en heb mijn werkkring weer opgenomen met grote
voldoening. Halleluja!
MR. SHANMUGANATHAN uit KANDARMAGAM: Bij een
fietsongeluk brak ik mijn linkerarm. Ik behoor tot een zeer
religieuse Hindu-familie die altijd trouw naar de tempel gaat.
Mijn vader hoorde van de armbreuk en ging direct naar de
tempel om te bidden voor mijn genezing. Maar er gebeurde
niets.
Een vriend van mij bracht mij naar br. Arumainayagam, hij is
een Christen en een prediker van de Christelijke godsdienst,
werd mij gezegd. Hij begon dadelijk voor mij te bidden. De
pijn ging over en ik begon snel te genezen. De arm die gezet
was, bleek direct alweer te kunnen worden gebruikt.
Ik ging telkens weer naar deze prediker terug die mij het Evangelie
van Jezus Christus vertelde. Ik vond dat dit iets voor mij
was, ik nam Jezus aan als mijn God en bekeerde mij tot het
Christendom. Mijn vader was woedend, maar ik ga toch met
90

Jezus verder, ik blijf Hem trouw. Want Hij heeft mij geholpen!
MRS. E. JEY A VEERASINGAN uit COLOMBO: Voor mij
was het de grootste en merkwaardigste ervaring en voorrecht
u op 22 maart 1969 te ontmoeten. Ik dank er God elke dag
voor. Mijn leven is toen helemaal omgekeerd. Ik gaf mijn leven
aan Jezus en Hij genas door uw bediening van genezing mijn
lichaam. Zovele jaren had ik nameloos geleden, maar na een
enkel gebed van geloof was mijn ziekte en zwakte voorbij, ik
voel mij sterk en gezond. Maar vooral, mijn hart is vol van
vrede.
Mijn oudste zoon die zolang heeft geleden aan asthma, genas
die dag ook, hij is nu geheel vrij van die ziekte. Mijn jongste
zoon die ziek was, werd ook beter op diezelfde dag en mijn
echtgenoot vond Jezus als zijn Heer. Bovendien vond hij na
jarenlange werkeloosheid een prettige en goede werkkring
waar hij nu nog is. Wat een ervaringen voor ons, wat danken
wij voor uw komst in mijn huis, toen wij u riepen te komen.
Onze gebeden vergezellen u voortaan overal ... !
MRS. D. AREERVATHAM uit UDIVIL: Ik heb mij tot het
Christendom bekeerd en ontving de Heilige Geest. Ik leed
vreselijk aan galstenen. De dokter wilde ze operatief verwijderen,
maar ik wilde de Heer vertrouwen op Zijn ingreep. Ik
riep de Naam van Jezus aan en in antwoord op mijn gebed genas
de Heer mij wonderbaar. De stenen vergruisden vanzelf en
verlieten mijn lichaam, de dokter stond verbaasd. Ik ben nu
volkomen gezond. Glorie voor Jezus!
REV. CHRISTY DANIEL uit TIRUKKOVIL: ... "Glorie,
roem en eer zij de Naam van Jezus Christus onze Heer, Redder,
Doper met Zijn Heilige Geest, en Heelmeester! Wij gaan voort
met de nieuwe visie die de Heer ons gegeven heeft, in gehoorzaamheid
prediken wij het evangelie, genezen de zieken en
werpen boze geesten uit in Zijn Naam!
Menige zieke bezoekt nu mijn huis in Tirukkovil voor genezing
en God raakt ze wonderbaar aan. Menige bezetene wordt
van boze geesten verlost. Arme zondaars vinden vrede. Gisteravond
was ik in Kumari om rustig enkele uren aan gebed te
besteden, maar toen de mensen hoorden dat wij daar waren,
91

achten zij van alle kanten zieke en bezeten mensen.naar ons
toe. Wij begonnen het evangelie te prediken, legden de zieken
de handen op en wierpen de boze geesten uit. Hindu's kwamen
nu tot Jezus voor bevrijding. Is dat niet wonderbaar?
Akkaraipattu is 8 mijl van Tirukkovil verwijderd. Wij hielden
daar gezegende samenkomsten. De Heer werkte machtig in ons
midden en bezetenen kwamen vrij. Door de Heilige Geest geleid
zag ik deze duistere machten duidelijk werkzaam in de mensen,
de Heer verloste hen en maakte hen vrij. Zelfs van Batticaloa
komen nu Hindu's, Mohammedanen en Christenen naar
onze pastorie in Tirukkovil voor redding en genezing. Ja zelfs
waren mensen gekomen uit Colombo, aan de andere kant van
het eiland. Zij hadden gehoord van onze nieuwe bediening,
die wij van de Heer hebben gekregen, nadat u ons in deze weg
hebt ingeleid. De Heer redde hun zielen en genas hen glorieus
van al hun ziekten. De zieken thuis genazen ook, terwijl wij
elders voor hen baden. Zij schreven later welke grote dingen
God had gedaan aan hen allen. Prijs de Heer!
Deze dingen worden overal doorverteld, nu komen de mensen
ook uit het noorden en zuiden van Ceylon met hun geestelijke
en lichamelijke nood en de Heer heeft een antwoord voor hen.
Prijs Zijn Naam voor Zijn goedheid!
Twee dagen geleden kwam een familie uit Colombo naar ons
toe. De Heer liet mij zien wat voor demonen en duistere machten
in deze mensen werkten. Hij toonde mij in de Geest geheime
dingen die niemand dan deze mensen konden weten, ik
mocht ze hen openbaren. De Geest van openbaring liet mij
zien dat zij "hooniyams" , geheime toverij-voorwerpen, door
een tovenaar in hun tuin hadden laten begraven en ik vertelde
precies de plaats in de tuin waar ze lagen. Ze ontkenden eerst
maar bij zoveel overtuigende gegevens en bijzonderheden moesten
zij het tenslotte toegeven. Het was allemaal precies zoals
ik het gezegd had, want de Heer liet het mij zien. Deze Hindu's
vroegen de Heer om vergeving voor hun occulte praktijken.
Wij mochten deze macht krachtig verbreken. Toen zij heengingen
beloofden zij de amuletten op te graven en te verbranden.
Zij deden dat ook, schreven zij later, en meteen waren
de ziekten verdwenen. Dit is de hand des Heren. Heel deze
familie nam Christus aan als hun Heer, toen zij zagen dat Hij
leeft, werkt en vernieuwt.
92

Wij zijn nu begonnen om huis aan huis te evangeliseren in de
dorpen aan de oostkust, waar u vorig jaar ook met ons predikte.
Het evangelie wordt nu gepredikt met wonderen en
tekenen, menige Hindu mocht ik tot Jezus leiden en de genezende
kracht van Jezus mededelen. Halleluja!
Mijn vrouw Hepsibah en ik zijn de Heer en u heel dankbaar
dat door uw komst onze ogen zijn geopend op de waarden
van Gods Koninkrijk en dat wij deze gezegende weg mogen
gaan. Ik heb zoals u weet de verantwoordelijkheid voor vijf
gemeentes, waar ik geregeld moet prediken. Sinds ik vervuld
ben met Gods Geest zijn al deze kerkdiensten overvol mensen,
terwijl ze vroeger ledig waren. Ik verzoek u voor ons op
deze eenzame plaats te blijven bidden en ik hoop dat u weer
spoedig naar Ceylon terugkomt om ons te helpen bij deze
grote taak!"
MR. BERTRAM CASINADER uit BA TTICALOA: ... "De
zending van uw boeken" The armour of God" en "The nine
Gifts of the Spirit" ontvangen en wij willen u direct terugschrijven
om u te verzekeren dat wij er erg blij mee zijn. Dit
is nu de stof die wij nodig hebben, omdat wij er te weinig van
weten. Hartelijk danken wij u voor wat wij van u hebben geleerd
vorig jaar, voor de vele uren dat u met ons de Bijbel
opende en voor wat u predikte tijdens de campagne in de
Town Hall in deze stad. Wij zullen dit niet vergeten.
Ik was begonnen enkele vrienden deze waarheden te onderwijzen
vanuit mijn beperkte kennis, maar nu heb ik een heel
boek met teksten, nu lees ik hen daaruit voor en de teksten
zoeken wij samen op. De een na de ander komt in de vrijheid
te staan en u zult verbaasd zijn wanneer u hier terugkomt te
bemerken hoevelen een nieuw geloofsleven hebben. Wilt u
ons nog een aantal van deze boeken toezenden, zoveel als
mogelijk is, ik geef ze aan alle belangstellende Christenen, die
zich uitstrekken naar meer ... "
MISS KARUMARATHNA uit KALMUNAI: Ik ben opgegroeid
in een Hindu-gemeenschap, ik bad en offerde aan
Hindu-goden. Toen ik zeventien werd, vond ik een vriend,
eveneens een Hindu. Hij wilde met mij trouwen. In die tijd
kwam ik in aanraking met Christenen. Ik leerde verstaan wie
93

hun God is. Ik leerde over Jezus Christus, lezende in een gekregen
Bijbel. Dat vond mijn vriend niet goed en dreigde mij met
allerlei narigheid. Ik besloot echter mijn leven aan Jezus te
wijden en Hem te dienen, mijn leven lang wil ik Hem trouw
blijven. Wat ook de gevolgen zouden zijn.
De familie van mijn verloofde heeft mij ontzettend geslagen
en lange tijd opgesloten. Toen ik niet luisterde en achter Jezus
bleef voortgaan, zijn ze naar een tovenaar in de bergen gegaan,
ze hebben hem veel geld gegeven en hem opgedragen op
allerlei occulte manieren mijn leven zuur te maken. Vanaf die
dag kreeg ik allerlei vreemde ziektes, exceem als een laag dons
over mijn gehele lichaam en wat het ergste was: ik begon
stemmen te horen, stemmen, stemmen altijd door, dag en
nacht. Deze stemmen hoonden mijn Jezus, ze sarden mij,
dreigden mij. Ik kon niet meer slapen, niet meer eten en werd
broodmager. Niet alleen leed ik een ondragelijke jeuk, maar
ik werd onophoudelijk door demonische machten omfluisterd,
aangesproken, alles even negatief, alles afbrekend.
Telkens bezocht de familie van mijn vriend mij weer en probeerde
mij om te praten, ze zouden een mooie bruiloft betalen
en een groot feest geven. Maar ik heb hen gezegd dat ik alleen
Jezus wil dienen en daarom niet met een Hindu-jongen kon
trouwen. In een ernstige crisis bad ik God om uitredding. Die
kwam! Een Hollands echtpaar bezocht onze woonplaats, zij
logeerden naast het huis waar ik diende. De vriendelijke mevrouw
sprak mij aan en vroeg of ik Jezus kende. Ik begon te
huilen en vertelde mijn geschiedenis. Toen heeft zij met haar
man, de evangelist, mij de handen opgelegd en de demonen
die in mij waren gelast uit te varen. Ze schreeuwden in mijn
oren dat ze er niet uitwilden, maar nu moesten vertrekken,
dat waren de laatste woorden die ik in mijn oren hoorde, ze
gingen allen uit! Nu ben ik vrij, ik kan weer eten en slapen en
heb rust in mijn ziel. Ik ben geheel bevrijd. Ik dank de Heer
Jezus Christus voor Zijn hulp.
De Hindu-familie heeft gemerkt dat de betovering niet meer
werkte en heeft maar besloten hun plannen met mij op te
geven. Ik ben nu vrij om Jezus te dienen. Ik ben ook nu vervuld
met de Heilige Geest. Halleluja!
MRS. NOELLE KARUMARATNE uit BORELLA: Ik was al-
94

tijd erg nerveus en vooral in de nacht kon ik geen rust vinden.
Slaaptabletten namen mijn angst niet weg. Ik wist niet meer
waar ik het zoeken moest. Toen hoorde ik van de campagne
in Colombo en besloot die mee te maken. Daar werd met mij
gebeden. Br. Hoekendijk bestrafte de demon van vrees. Na
dat gebed was ik geheel vrij en slaap weer normaal en gezond,
's morgens sta ik fris en uitgerust op. Dank U Jezus voor Zijn
hulp!
MR. N.N. uit KALMUNAI: Ik was jarenlang een diabetispatiënt.
Deze ziekte werd steeds ernstiger. Ook leed ik aan
asthma. Ik ging het ene ziekenhuis uit en het andere in. Ik
was ongenietbaar voor iedereen om mij heen. Het laatste jaar
liet ik speciale pillen komen uit West-Duitsland, elke pil kostte
9 rupee's. Maar dit alles baatte niets. Ik was ten einde raad.
Toen hoorde ik van de samenkomsten van het Hollandse team.
Er werd met mij gebeden in Jezus' Naam en ik genas terstond.
Ik wachtte twee dagen en liet mij toen grondig door mijn dokter
onderzoeken, hij verklaarde mij volkomen genezen. Ik heb
hem toen alles verteld over uw bediening, hij begreep het niet,
maar feliciteerde mij toch.
Ik ben geestelijk ook geheel vernieuwd, mag mij nu een Christen
noemen en volg Jezus Christus. Mijn vrouw, die veel door
mij heeft geleden, was erg verbaasd over dit alles. Ze zag echter
mijn radicale verandering en besloot toen ook Jezus te
volgen. Halleluja!
MR. N.N. uit KALMUNAI: Ik was jarenlang een alcoholist.
Priesters noch doktoren konden mij er van af helpen. Ik verdronk
alles wat ik verdiende en kon nuchterheid niet verdragen.
Een vriend bracht mij naar de campagne. Ik kwam naar
voren voor bekering en aanvaardde Jezus als mijn Verlosser.
Toen daarna voor mij gebeden werd en deze machten uitgedreven,
voelde ik mij bevrijd. Van dat uur af heb ik niet meer
gedronken, ik heb zelfs een walging gekregen van alcohol.
Maar nu voel ik mij fit en gelukkig. Toch is het grootste wonder
dit, dat ik vrede heb in mijn hart. Tussen mij en God is
alles goed nu. 0 wonder van Gods goedheid!
MRS. PERINPANAYAGAM uit JAFFNA: God heeft mij
95

wonderbaar aangeraakt. Ik had verschillende hartaanvallen
gehad en hoge bloeddruk, mijn conditie was erg slecht. Ik
raakte bewusteloos en de dokters dachten dat ik sterven zou,
daar bleek niet veel meer aan te doen. Maar ik riep tot de
Almachtige en liet br. Arumainayagam naar mij toe komen,
die mij met olie zalfde naar Jacobus 5 en mij de handen oplegde
voor genezing. De Heer verhoorde het gebed en richtte mij op.
Ik ben vandaag geheel gezond en kan weer alles doen. Ik heb
het gevoel dat ik van de dood ben opgestaan.
Dit boek is gratis verkrijgbaar bij het Lektuurfonds, Postbus 484,
Zwolle (Holland). Giro Lektuurfonds: 1970200.
96

druk, VANDERWORP OFFSET BV zwolle