Eten Drinken en Doorgeven

8
ETE
DRINKE
E
DOORGEVE
KAREL HOEKENDIJK

TWEEDE DRUK
•
"Toen ging het gehele volk heen, om te eten en te
drinken, en een deel ervan te zenden voor wien niets
bereid is en grote vreugde te bedrijven. "
(Nehemia 8 : 13)

ETEN
DRINKEN
EN
DOORGEVEN
door
KAREL HOEKENDIJK

DE BOOM IN HET PARADIJS
"In den beginne was HET WOORD en HET WOORD was
bij God en HET WOORD was God. Dit was in den beginne
bij God. Alle dingen zijn door HET WOORD geworden en
zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is"
(Joh. 1 : 1-3).
De geboorte van het universum is uit het WOORD. Al het
leven ontstond uit het Woord dat van God uitging. De
expressie van Zijn wezen is HET WOORD. Deze expressie i
uitstroming van scheppende kracht. In de morgen van de
schepping schiep God een fysieke wereld door Zijn spreken.
Zijn krachten gingen van Hem uit in het Woord dat vorm aan
nam, getal, dat zich verzichtbaarde tot natuurlijk leven. God
schiep geen dood monument, maar levend, groeiend,
scheppend, zich vernieuwend organisme en dit bleef voortbestaan
onder Zijn toeziende bewaring.
God sprak en deze expressie van Zijn Goddelijke natuur deed
uit het vormloze, chaotische, wetteloze, het LEVEN ontstaan,
geordend, gereinigd, gevangen binnen Gods heilige wetten;
alles kreeg een eigen vorm en lichaam en plaats in ruimte en
tijd.
In de Bijbel lezen wij: "En God zeide: Er zij licht; en er was
licht" (Gen. 1 : 3). "En God zag, dat het goed was" (vers 4).
Hij herkende Zijn eigen wezen in wat Hij schiep en bevond da
dit geschapende goed was. Er was (nog) geen demonie in de
dingen binnengedrongen, geen invloed te bespeuren van
destructieve krachten, noch de wet der zonde en des doods,
want het was alles heerlijke volkomenheid, volheid Gods. God
zag dat het goed was.
De zes dagen van Zijn schepping kenmerkten zich door voortgang
van Gods creatieve expressie dat steeds andere vormen
aannam en een eigen leven toegewezen kreeg in stof, ruimte,
tijd en getal. Een fascinerende, heerlijke, volkomen, complete
schepping schiep Hij door Zijn Woord. Geen evoluerende
kracht dat in miljoenen jaren de oercel ontwikkelen deed tot d

uiterste exponent van perfectie: de mens; maar een duidelijk
en instantelijke creatie van deze mens uit datgene wat uit G
mond uitging: HET WOORD.
De plaats in Gods Woord
Toen God de ruimte had geschapen en de tijd (want Hij
rekende reeds met: morgen, avond, de eerste, tweede, derde
dag, enz.) werd deze mens, volwassen geschapen, een heerli
middelpunt van het paradijs. Volwaardig stond hij daar,
ademend, want God had Zijn adem in hem geblazen, zijn
longen zogen dit leven Gods in en deed het hart kloppen. G
levensgeest, Gods adem, deed het nieuwe organisme in hem
beweging komen en functioneren.
Alle dieren van de vijfde scheppingsdag schiep Hij alle "naa
hun aard", de aard van hun ingeschapen natuur, hun plaats
functie in de schepping, dat was hun eigen-aard-igheid. "En
God zeide: Dat de aarde voortbrenge levende wezens NAA
HUN AARD, vee en kruipend gedierte en wild gedierte
NAAR HUN AARD; en het was alzo. En God maakte het
wild gedierte NAAR ZIJN AARD en het vee NAAR ZIJN
AARD en alles wat op de aardbodem kruipt NAAR ZIJN
AARD. En God zag, dat het goed was" (Gen. 1 : 24, 25).
Op de zesde dag, toen de wereld gereed was, begroeid en m
alle lagere wezens bevolkt, schiep God het kroonjuweel van
Zijn schepping, Zijn meesterstuk: DE MENS. God schiep
deze mens niet als een soort veredeld vee naar zijn aard, ma
naar ZIJN EIGEN AARD. "Laat ONS (Elohim - ml:ervo
mensen maken NAAR ONS BEELD, als ONZE
GELIJKENIS" (Gen. 1 : 26).
God deed op de zesde, de laatste scheppingsdag, iets specia
Hij gaf bij deze nieuwe schepping iets eigens mee van ZIJN
WEZEN dat altijd naar buiten aan de gehele schepping her
kenbaar zou blijven, als beeld, evenbeeld, "voor" -beeld van
Gods leven. Als de ene mens de andere ontmoette, zou hij
onmiddellijk de Schepper in hem herkennen, Godzelf, in Zij
volkOmenheid en kracht, superieur aan de schepping ("opda
hij zou heersen"). De mens was geen rechtop gaand zoogdie
subliemste eindontwikkeling, maar een nieuw, speciaal weze
waarin Gods wezenskenmerken duidelijk ingeschapen waren
Hij zou in Gods voortdurende presentie leven en naast Hem
6

de troon in het heelal zetelen, een mede-regeerder van alles en
allen, een allernaaste zoon van God. Hij zou het licht Gods
opvangen, zich er mee verzadigen en het uitstromen, in hem
zou geen schaduw wonen.
Gods plan met deze prachtige, heerlijke mens was dat deze
zich steeds in het Woord zou bewaren, er niet buiten treden,
opdat Gods kracht in hem zou kunnen blijven. Hij zou in God
wonen, maar buiten deze woonstede, buiten dit Woord zou
Gods leven van hem wegvloeien en Zijn beeld in hem doen
breken.
Na de zondeval zond God Zijn Zoon, Jezus, met het
evangelie, deze boodschap van herstel van geschonden relatie,
van gebroken beeld Gods. Alles wat satan vernietigd had in de
mens kwam Jezus herstellen, Hij deed door Zijn verzoening,
het beeld Gods weer terugkomen in de mens.
De bijbel spreekt over één dag bij God als duizend jaar. "Doc
dit ene mag u niet ontgaan, dat één dag bij den Here is als
duizend jaar en duizend jaar als één dag" (II Petr. 3 : 8). Wij
leven thans 6000 jaar na de scheppingsdagen toen de mens in
het beeld Gods werd geschapen, het zesde millenium, de zesde
dag van deze" week" van duizend jaren; straks bij Jezus'
wederkomst begint de zevende dag van duizend jaren, de
Sabbath-"dag", wanneer door God niet "gewerkt" wordt, maa
de Sabbath van het duizendjarige rijk gevierd.
Juist in deze tijd, deze "zesde" dag waarin wij thans leven, is
God de mens weer terug aan het scheppen in Zijn beeld, door
Zijn Geest In deze periode brengt Hij in Jezus Christus de
gevallen en opgerichte mens, door het Bloed des Lams
gereinigd en geheeld, terug op de oorspronkelijke plaats in Zijn
bestel, in Zijn volkomenheid, Zijn kracht, Zijn heerschappij.
De bedekking is weggenomen, de Godverlatenheid opgeheven,
de mens wordt in Gods tegenwoordigheid hersteld. "En wij
allen, die met een aangezicht, waarop GEEN bedekking
MEER is, de heerlijkheid des Heren weerspiegelen,
VERANDEREN NAAR HETZELFDE BEELD van heerlijkheid
tot heerlijkheid, immers door den Here, die Geest is"
(II Cor. 3 : 18).

Het meetsnoer der gehoorzaamheid
God schiep een ruimte voor de mens, een ruimte even
volmaakt als deze mens is. Hij wilde de mens een eigen leve
geven met een eigen verantwoordelijkheid. De mens moest
leren gehoorzamen, d.w.z. in Gods Woord blijven staan. Go
maakte geen perfecte robot die mechanisch volbrengt wat he
wordt opgedragen, maar een denkend, kiezend, handelend,
levend wezen. Hij dient de hem beschikbaar gestelde mogelij
heden te bewaren en ontwikkelen. Hij zal zijn liefde voor zijn
Sçhepper moeten bewijzen. Hij kan wegen gaan in het
zoonschap Gods, maar ook de tragische mogelijkheid hebben
zichzelf er buiten te stoten.
God stelde aan deze primitieve mens een eenvoudige proef,
een ja-neen probleem in allersoberste vorm. Hier kon geen
misverstand voorkomen. Hij stelde een boom in het paradijs,
waaraan Hij Zijn "neen" hechtte, tegenover alle andere bom
van Zijn ,ja". Een eenvoudige keuze, deze of gene.
Daartussen ruimte voor 's mensen gehoorzaamheid, voor Zij
liefde, want liefde is gehoorzaamheid. God koppelde aan het
allerprimitiefste, het voedsel van de mens, dit gebod. Hij zal
eten en niet eten wat God aanwees en verwierp. Dit moest
voor deze ongetrainde hersens duidelijk genoeg zijn. De men
mocht bewijzen of het hem vreugde betekende in God te wo
of dat hij in zijn denken plaats kon geven aan de mogelijkhei
buiten God uit te geraken door iets eigens te stellen in Gods
plaats. Hoe zou de mens reageren?
Tegenover duizenden rijkgeladen vruchtbomen, waarva:l hij
eten mocht, dien énen boom, de boom der kennis van goed e
van kwaad, door God duidelijk aangewezen. Het moest niet
moeilijk zijn voor de mens, eenvoudig dit: In God te blijven,
Zijn Woord, dat was alles. "Kwaad" was een onbekend beg
voor deze argeloze, zuivere mens. Wat was kwaad? Kennis v
God was voor hem geen deugd, maar eenvoudig ingeschapen
natuur Gods. Wat was voor hem nu "kwaad"? God zei, dat
hetzelfde was als uit het Woord treden, dus uit Hem treden,
buiten Hem staan. Dan zou de mens in een andere wereld
treden, de wereld BUITEN GOD, de wereld van het kwaad,
van de zonde. Daar gelden Gods wetten niet langer, daar is
Gods licht niet meer. Daar vervalt alles aan de duisternis, aa
de zonde, ziekte en dood. Leven buiten God is de dood in
8

allerlei gedaante. Daar brokkelt het leven uiteen. Daar is de
éénheid verstoort Daar is het beeld en gelijkenis Gods
verbroken en blijft men zitten met de scherven van Gods beeld
in de handen. Dan is men gesteld onder de wet der zonde en
des doods, het verderf, de vergankelijkheid, de duisternis, de
pijn, de angst.
God verzocht de mens zijn liefde te bewijzen door eenvoudig
buiten de aantrekkingskracht van die ene boom te blijven die
daar stond in het midden van de hof. Hij behoefde niets anders
te doen dan "neen" te zeggen. Gods geboden zijn niet zwaar.
Wanneer er liefde is, onbeschadigde liefde Gods, zijn Zijn
geboden niet zwaar. Het geheim ligt in het: "Blijft in Mij, gelijk
Ik in u" (Joh. 15 : 4). Dat is de veilige zone, daar kunnen wij
niet ten prooi vallen aan de vorst der duisternis.
De zondeval
De zondeval is de val uit het Woord. Gods tegenstander, de
duivel, hoorde het gesprek van God tot den mens en zag zijn
kans. Hij verzocht iets tussen God en de mens in te drijven en
vond dit in het mindere, in eigen, andere woorden. Tussen de
mens en het Woord schoof hij zijn eigen woorden. De mens
zou in dit spel van WOORD en woorden de weg bijster raken.
Tussen wat God gezegd had en wat anderen zeggen. Het
andere zou even goed, zo niet beter zijn, als Gods Woord. Het
goede is de vijand van het betere. Het mindere werd geafficheerd
als het hoogste, als een equivalent van het allerhoogste.
In andere woorden, van andere oorsprong, van beneden, van de
onderwereld, zou evenveel autoriteit opgetast zijn als in het
Woord Gods. Andere wegen werden gewezen, terwijl er slechts
sprake was van EEN weg: HET WOORD. De duivel begon
de mens uit HET WOORD uit-te-praten.
De mens werd de weg bijster en "leende het oor" aan de
woordjes van beneden, terwijl zijn oor juist geschapen was voor
HET WOORD. De duivel, de leugenaar, de mensenrnoordenaar
van den beginne, doet dit nog altijd; zijn woorden, de
andere woorden, misschien zijn het wel diepzinnige, interessante,
religieuse woorden, te stellen tegenover GODS
WOORD. Hij trekt een rookgordijn, een versluiering over
Gods Woord en stelt zijn meningen en inzichten scherp en
begeerlijk daar tegenover. Hij schiep de begeerte in het hart

van de mens naar het andere, naar datgene wat buiten God
staat. De duivel hield een toverspiegel voor de ogen van de
vrouwen schiep de zin voor het avontuur, een zintuigelijk
verlangen naar hetgeen buiten God was en daarvoor werd a
volheid Gods prijsgegeven. De mens luisterde naar het zoet
gefluit van de vogelaar en liet zich uit het paradijs van God
tegenwoordigheid vervoeren, afvoeren. "En de vrouw zag, d
de boom goed was om te eten ("zo te zien" niet giftig), en d
hij een lust was voor de ogen, ja, dat de boom begeerlijk wa
om daardoor verstandig te worden, en zij nam van zijn vruc
en at, en zij gaf ook haar man, die bij haar was, en hij at"
(Gen. 3 : 6). De veilige, reële weg van het geloof werd verl
voor de speculatieve weg der zintuigen-openbaring.
Uiterlijk scheen de werkelijkheid niet zo verkeerd en de woo
den van de oude slang niet zo absurd, alles leek acceptabel.
"God zal Zijn Woord niet zo streng bewaken, er blijkt mee
speling te zijn dan het er in eerste instantie uitziet. Waarom
streng, waarom niet meer fantasie, avontuur?"
Maar de duivel bracht de leugen, want halve waarheid is he
leugen. Elke vertekening is belediging aan Gods autoriteit, i
Hem niet nemen zoals Hij is, heilig en onaantastbaar.
W at wordt er in 's mensen leven geschoven tussen God en
mens in, via de vijfvoudige invalspoort der zintuigen. Wat
worden deze geraffineerd gebruikt door de vijand van God
tegen Hem. Het natuurlijke leven is het bekende terrein van
oude slang, de duivel. In de nieuwe schepping kan hij niet
penétreren, maar heel het gebied van het natuurlijke leven
wordt voortdurend door hem bespeeld, in het verstand en
vooral in het gevoel.
Maar de Heer spreekt: "Van alle bomen in den hof moogt g
vrij eten, maar van den boom der kennis van goed en kwaad
daarvan zult gij niet eten, want ten dage, dat gij daarvan eet
zult gij voorzeker s"terven" (Gen. 2 : 17). Gods bevel staat
buiten elke discussie, buiten elke eigenzinnige interpretatie.
is nimmer voor tweeërlei uitleg vatbaar. Zijn: ja is ja! Zijn:
neen, neen!
Eten en doorgeven
Nu is door het werk van de rebel, de duivel, " der Verneiner
dat in de geest van de mens de begeerte geboren werd naar
10

1
avontuur buiten God; hij strekt zijn hand uit naar de verboden
vrucht en neemt het tot zich. God zet geen engel bij de-boom
die de hand van de verleide mens terugduwt. God ziet toe hoe
de mens reageert op Zijn Woord en in zijn gehoorzaamheid
zijn liefde bewijst. - -
0, het zal de Vader gesmart hebben dit kind te zien toelopen
naar de verboden boom en plukken en eten. De vrouw betrekt
haar partner in haar zondige greep en beiden vallen zij. De
vrouw is een hemelpoort of een helledeur. Beide mensen zetten
hun gave, sterke tanden in de vrucht van de verbodèn boom en
op ditzelfde ogenblik breekt het beeld Gods in hen stuk. Op
ditzelfde ogenblik komen zij onder de wet der zonde en des
doods, onder het regiem van de vergankelijkheid, het bederf, de
duisternis, de dood. Het is -de meest tragische dag in de
geschiedenis der mensen.
Maar God ziet de mens aan. Hij ziet de mens aan in dien
anderen Mens, die Hij zond, Jezus. Hij zond de Zoon om
zonen te redden, de Broeder om het lot te veranderen van de
broeders. Er is in God een plan geboren om deze vloek op te
heffen, de werken des satans te verbreken. Hij zond een Lam
die de zonden in Zijn vlees op zich nam, opdat andere
verdwaalde schapen thuis kunnen komen. Jezus is bereid om
de vloek die door de zonde op de mensheid viel; op Zich te
nemen. Halleluja!
Zoals door het eten van deze verboden vrucht de mens geplaatst
werd buiten God, buiten het leven uit God, is er in
Jezus ander voedsel tot de mens gekomen, opdat, als hij
daarvan eet, hij weer deel kan nemen aan het leven in Hem.
Jezus kwam als het Brood, dat de mens, daarvan etende,
terugbrengt in God; als het Vlees dat verlost van de vloek in
het vlees en eeuwig leven geeft. Daarom moest de Zoon deel
krijgen aan het (ons) vlees, in deze wereld ingeboren worden,
opdat Hij ons hier uit de verlorenheid kon uitredden. " Daar nu
de kinderen (de mensen) aan bloed en vlees deel hebben, heeft
ook Hij daaraan deel gekregen, opdat door Zijn dood hem, die
de macht over de dood HAD, de duivel, zou onttronen en allen
zou bevrijden, die gedurende hun ganse leven door angst voor
den dood tot slavernij gedoemd waren" (Hebr. 2 : 14, 15).

Het brood des levens
Jezus komt als het levende Brood, het Brood des levens. "I
zeg u, tenzij gij het vlees van den Zoon des mensen eet en Z
bloed drinkt, hebt gij geen leven in uzelf. Wie Mijn vlees ee
Mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven en Ik zal hem opwekk
ten jongsten dage. Want Mijn vlees is ware spijs en Mijn bl
is ware drank. Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, blij
in Mij en Ik in hem. Gelijk de levende Vader Mij gezonden
heeft en Ik leef door den Vader, zo zal ook hij, die Mij eet,
leven door Mij" (Joh. 6 : 53-57).
De Heer wil alle schuld van ons afwassen en ons opnieuw i
Zijn tegenwoordigheid stellen, de weg is Jezus. Daar is geen
andere weg dan Hij. Niemand komt tot den Vader dan door
Mij! Wij kunnen: "ingaan in het heiligdom door het bloed v
Jezus, langs den nieuwen en levenden weg, dien Hij ons ing
wijd heeft ... " Laten wij toetreden: ". .. met een waaracht
hart, in volle verzekerdheid des geloofs, met een hart, dat d
besprenging GEZUIVERD is van BESEF VAN KWAAD
(Hebr. 10 : 19-22).
De miserabele zondaar, ontheemd, ver verwijderd van zijn
thuis, innerlijk verscheurd, fysiek gebroken, wordt in Jezus
weer gezocht en hij ontvangt nieuwe mogelijkheden van den
Vader, nieuwe kracht, nieuw voedsel. "Gij at fijn meel, hon
en olie, en gij werd uitermate schoon, ja, het koningschap
waardig" (Ez. 16 : 13). Prijs de Heer!
Als Jezus Zijn leven tot voedsel geeft aan de verloren werel
en de mens zich, in ootmoed daarnaar uitstrekt, zal hij word
versterkt en verzadigd. "De ootmoedigen zullen eten en
verzadigd worden" (Ps. 22 : 27). Dan verlaten hem angst en
doodsgedachten, pijn en nood en komt hij in een nieuwe
gemeenschap, in het huisgezin des Vaders, het Lichaam van
Christus. Doordat hij het Lichaam van Jezus eet in brood e
vlees en wijn, wordt hij ingeplant in het Lichaam van Christ
de, Gemeente. Er is overvloed en volheid nu, waar eerst
tekorten en beperkingen en limieten golden, want hij is met
Christus geborgen in God en heeft alles wat de Vader heeft,
"Al het Mijne is het uwe" zegt de Vader.
De Moabitische bukte zich de gehele dag op het oogstveld o
12

13
de gevallen en verloren aren achter de maaiers op te lezen. Dit
recht heeft deze weduwe naar de oogstwet van Deul 24 : 19.
In de felle zonneschijn, van de morgen tot de avond, moest zij
bukken om haar dagkost bijeen te lezen en als zij 's avonds in
het arme huis van N aomi het resultaat van haar harde werken
uitschudde en uitklopte, was het slechts één efa gerst. Maar er
is voor Ruth (de Gemeente) méér weggelegd. Halleluja! Zij
behoeft niet van de bedéling te leven, niet moeizaam haar
dagelijks efa van de grond bijeen te krabben, want daar zijn
voor haar volle graanschuren weggelegd, de ganse erfenis van
Boaz, haar losser, haar bruidegom. Overvloed, volheid. Dat is
wonderbaar. De Heer tilt deze arme kleine weduwe uit haar
moeitevol leven uit en stelt haar met Boaz in de troon. De
Gemeente is geplaatst met Christus in de troon (Ef. 2 : 6).
Alle zondaars, onder de wet der zonde en des doods, mogen
komen toelopen op Jezus; in Hem is een nieuwe, betere wet in
werking getreden, de wet van de Geest des levens. Allen die
gegeten hebben van de verboden vrucht van de zonde en daardoor
in de invloedssfeer van de dood zijn gekomen, onder de
vloek en de verdoemenis, mogen zich vandaag uitstrekken naar
het Brood des levens, Jezus. Het beeld Gods dat door de
zonde in de mens gebroken is, wordt door de Heilige Geest
weer teruggebracht. "En wij allen, die met een aangezicht,
waarop geen bedekking meer is, de heerlijkheid des Heren
weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid
tot heerlijkheid, immers door den Here, die Geest is"
(11 Cor. 3 : 18).
De engelse koningin werd in een grote papierfabriek rondgeleid
en de directeur legde haar het gehele proces van de papierfabricage
uit. Ze stond voor de machtige machines die het
prachtige blanke papier vervaardigen via een hele bewerking.
Toen wierp hij een grote deur open en liet de koningin een blik
slaan in een loods die tot de nok gevuld was met lompen,
vodden, oude lappen, textielafval, een grote, kwalijkriekende
vuilnishoop. De koningin week een stap terug bij het zien van
zoveel vodden die daar opgehoopt lagen, ze was onaangenaam
verrast na de wandeling van die morgen langs de smetteloos
glanzende machines, de witgeklede arbeiders en propere
fabriek. De directeur zei: "Majesteit, deze vodden zijn nodig

om dit blanke papier te vervaardigen, dit is onze grondstof,
zonder deze vodden kunnen wij geen papier maken. Wat d
mensen weggeworpen hebben, het afval van een samenlevin
al deze vuile lompen, worden gereinigd, gekookt en gewass
en dan begint met dit materiaal het hele fabrieksproces totd
het eindprodukt, het blanke papier, tevoorschijn komt. Gist
waren het lompen, morgen is het papier, het fraaiste en fijn
velijnpapier. "
Toen de koningin de fabriek bezichtigd had, ontving zij in d
directiekamer een geschenk. Het was een blad van het alle
zuiverste en kostbaarste papier. Dat was het eindresultaat
de bewerking van deze fabriek. De directeur vroeg of zij di
papier tegen het licht wilde houden. Tot haar verbazing zag
koningin haar portret in het papier gewerkt, als watermerk.
was er niet op gedrukt, maar het was er INGEWERKT, d
en door, het beeld beheerste dit papier. " ... Veranderen n
hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid" ... Hallel
14

15
DE DOOD IN DE POT
" Toen Elisa naar Gilgal terugkeerde, was er honger in het
land Terwijl de profeten vóór hem gezeten waren, zeide hij
tot zijn knecht· Zet den grootsten pot op en kook moes voor
de profeten. Daarop ging er een naar het veld om groenten te
plukken; en hij vond een wilde slingerplant en plukte daarvan
wilde kolokwinten, zijn kleed vol. Toen hij teruggekomen was,
sneed hij die in stukjes in den moespot; want zij kenden ze
niet. Vervolgens schepte men voor de mannen op om te eten.
Maar zodra zij van het moes hadden gegeten, schreeuwden zij
het uit: De dood is in den pot, man Gods! En zij konden het
niet eten. Doch hij zeide: Haal dan meel. En hij wierp het in
den pot en zeide: Schep op voor het volk, opdat zij eten. Toen
was er niets kwaads meer in den pot. " (Il Kon. 4: 38-41)
Bovenstaande geschiedenis toont de tragiek van een wereldwijd
gepleegd bedrog, een intense handel in ondeugdelijke waar, er
zijn kooplieden (Openb. 18 : 15), die vijanden blijken te zijn
van de mensheid: In de naam en onder het mOl11 van de waarheid
wordt een minderwaardig surrogaat aangeboden van het
allerbeste. De Bijbel is nauwkeurig met aanwijzingen voor de
samenstelling van het voedsel voor het hart van de mens, Gods
kookboek, en is ook nauwkeurig wat het gebruik daarvan
betreft. Verkeerd voedsel, naar eigen geest bereid, kan vergiftiging
veroorzaken, zoals in het bovenstaand verhaal.
Wij moeten de Bijbel, Gods onfeilbaar Woord, niet terzijde
schuiven, niet vervangen door eigen menselijke bedenkingen en
inzichten, want dan ontnemen wij Gods volk het Brood des
levens en zetten ander voedsel voor. Waar de Heer een rijkvoorziene
dis aanbiedt, laten wij niet aankomen met een menu
van voorkeurspijzen, samengesteld naar eigen smaak. Wie zich
over het evangelie des heils en de werkingen des Geestes
andere voorstellingen maakt, horizontalisme contra
verticalisme, bereid verkeerd voedsel, die moet zich niet verbazen
dat het volk Gods "buikpijn" krijgt. Wanneer het

Lichaam niet langer wordt onderscheiden, openbaart zich
zwakte en ziekte en nood, "daarom zijn er onder u velen z
en ziekelijk en er ontslapen niet weinigen" (I Cor. 11 : 30)
Gods Woord is fundamenteel en kan niet worden vervange
door menselijke interpretaties die daarvan afwijken. Hoe is
fundament gebouwd? "Is er iemand, die op dit fundament
bouwt met goud, zilver, kostbaar gesteente, hout, hooi, of s
ieders werk zal aan het licht komen. Want de dag zal het d
blijken ... " (I Cor. 3 : 12). Wanneer men aan Daniël en z
mannen, Hebreeërs, aan de koninklijke tafel onrein, heiden
voedsel wil serveren, weigeren zij dat, zij houden zich aan
joodse voedselwetten. Geen verboden, minderwaardig voed
ook al zijn ze door de koninklijke koks vervaardigd, maar
"kosjer" voedsel, naar Gods wet Zij hadden nog de zedeli
kracht om "neen" te zeggen tegen het voedsel dat de werel
biedt Daniël stelt een proefperiode voor van 10 dagen, me
een dieet van groenten en water en zij zagen er welvarende
gezonder uit dan de anderen.
De bedieningen mogen niet worden genegeerd
Jezus stelde de vijf bedieningen van het Woord in de geme
in, onder leiding van de Heilige Geest. "En Hij heeft zowe
apostelen als profeten gegeven, zowel evangelisten als herd
en leraars, om de heiligen toe te rusten tot dienstbetoon, to
opbouw van het Lichaam van Christus, totdat wij allen de
éénheid des geloofs en der volle kennis van den Zoon God
bereikt hebben, de mannelijke rijpheid, de maat van den
wasdom der volheid van Christus" (Ef. 4 : 11-13). Hebt u
deze tekst het woord "totdat" gelezen? Deze bedieningen
dienen te blijven functioneren, zegt Gods Woord, "totdat"
deze verworvenheden in de Gemeente openbaar worden. E
zover zijn wij nog niet. Er is geen sprake van: éénheid des
geloofs en kennis van den Zoon Gods, de mannelijke rijphe
de maat van den wasdom der volheid van Christus.
De apostel is de grondlegger, hij breekt het nieuwe land op
hij is de vooruitgeschoven "commando", hij behoort tot de
"groene baretten", de stoottroepen, hij legt de fundamenten
rukt de zielen uit de klauwen van satan, hij is de vechter, d
pionier, de zendeling. De Bijbel zegt dat de Heer hem
16

enoemt, roept, aanstelt De profeet is de geroepen bemiddelaar
tussen de troon van God en Zijn volk, Gods vocaal, God
speciale kanaal, fijn bezintuigd met een ingebouwd geestelijk
radar-apparaat, met het gevoelige oor en het geestelijke oog, d
ziener, de visioennair, een bijzondere bediening van de Heer.
Velen denken dat profeteren prediking bedoeld, maar dat is ee
misvatting. Prediking is verklaring van de Bijbel, uitleg van
Gods Woord. Maar de profeet is de specialist in de Gemeente
die aan de benedenkant staat van de "hot-line" tussen de troo
Gods en ons. Hij is buitengewoon belangrijk. De Bijbel zegt
"Voorzeker, de Here Here doet geen ding of Hij openbaart
Zijn raad aan Zijn knechten, de profeten" (Amos 3 : 7). Alle
handelen Gods houdt Hij niet geheim, maar deelt Hij mee aan
Zijn knecht, Zijn gekozen en uitverkoren specialist, Zijn
spreekbuis, Zijn orgaan, die Hij daartoe gaven, middelen,
mogelijkheden heeft gegeven welke Hij anderen niet gaf. Men
meent dat de bediening van profeet voorbij is, niet meer voor
deze tijd, maar wij hebben zijn bediening heden meer nodig da
ooit tevoren. Bidt de Heer dat Hij profeten doet opstaan in on
midden.
Er is de bediening van de evangelist. Dat wordt nog algemeen
aanvaard. Hij brengt de boodschap van verlossing, predikt het
Bloed van Christus, het is zijn taak en specialisatie het
Evangelie te prediken, het volle heil voor de totale mens, hij
brengt de redding en de genezing. De bediening van herder is
evenzeer belangrijk. Hij heeft de zorg voor de schapen die hij
met pastorale bewogenheid begeleidt. Hij is de man met het
geduld, hij kan luisteren, hij voedt de schapen op en bescherm
ze. Men kan altijd direct horen welke bediening men heeft,
herkennen de aard van zijn roeping; de felle apostel, de
bewogen diepte van de profeet, de nodiging van de evangelist,
de vriendelijke stem van de herder en de onderwijzende stem
van de leraar. De bediening van leraar is het verklaren van
Gods Woord. Hij opent de Bijbel en geeft onderricht in Gods
heilfeiten.
Wij kunnen deze vijf bedieningen van het Woord, die God in
Zijn voorziening heeft gegeven tot opbouw van de Gemeente,
niet ignoreren en terzijde schuiven, of het is tot schade van
Gods volk.

De voorkeur voor het mindere
Ongeveer honderd mannen waren het die door vergiftig eten
grote pijnen leden en in doodsangst om hulp riepen. De
profetenzoon wilde natuurlijk niets verkeerds doen, het was
goed gemeend". Hij wilde geen verleider zijn, hij werd er to
een. Waardoor? Hij bracht het andere, dat hij goed genoeg o
beter achtte. Hij verzamelde zijn kleed vol kolokwinten, · sne
die in stukjes, om ze zonder toestemming van Elisa in de po
koken tot een kolokwintensoep. Dat zette hij de hongerigen
voor. Hij maakte een compromis.
De duivel komt met compromissen, hij presenteert Gods
kinderen surrogaten. Hij devalueert de zaken van het Konin
rijk. "Waarom kiezen voor Sion, is Sinaï niet goed genoeg?
Waarom dat streven naar het Koninkrijk Gods, is een aards
koninkrijk niet veel interessanter? Waarom Jerusalem van
boven, een nieuw Jerusalem, zolang we het kunnen doen me
een Palestijns Jerusalem? Waarom de Nieuwe Adam, Chris
wij redden het wel met de eerste Adam. Waarom de keuze
Abel, is Kaïn niet groter? Waarom Jakob, de hinkende, wan
neer daar Ezau is? Waarom Izak, kies voor Ismaël? Waarom
vrijheid in Christus, is organisatie niet verstandiger? Waarom
erfgenaam Gods en mede-erfgenaam van Christus, als vand
de gehele aarde te grijpen is? Waarom Christus, de Persoon
het centrum van ons geloof, als er religie is, een synthetisch
wereldbeschouwing? Waarom de Heilige Geest, wanneer
zoveel educatie is? Waarom Geest, neem toch vlees? Waaro
de geestelijke mens, verkies de natuurlijke mens? Waar0m
Gods kracht, wij hebben onze eigen formidabele kracht? Wa
om Goddelijke genezing, wij hebben de grootste specialisten
de modernst geoutilleerde ziekenhuizen? Waarom dat spreke
in nieuwe tongen, wij hebben onze eigen taal, ons eigen
idioom? Waarom inspiratie Gods, wij hebben zoveel boeken
Waarom de verticaal gerichte communicatie met de Vader,
zolang wij ons horizontalisme hebben?"
Wat mensen voortbrengen is vlees, maar Gods Geest schep
geest. Natuurlijke mensen verstaan niets van het werken en
wandelen in de Geest. "W andelt door den Geest en voldoet
niet aan het begeren van het vlees. Want het begeren van he
vlees gaat in tegen den Geest en dat van den Geest tegen he
18

vlees - want deze staan tegenover elkander - zodat gij niet
doet wat gij maar wenst. Indien gij u echter door den Geest
laat leiden, dan zijt gij niet onder de wet" (Gal. 5 : 16-18).
In het harde gevecht tussen Jezus en de duivel op Golgotha,
heeft Jezus zijn kop vermorzeld. Aan Jezus kan de vernietiger
geen winst meer behalen, daarom richt hij zich met zijn geconcentreerde
legermacht der duisternis tegen Zijn Lichaam.
Naarmate de tijd dringt en Jezus' wederkomst nadert ziet u de
boze sterker opdringen, verwoestender infiltreren, zich geraffineerder
openbaren. De duivel weet drie dingen: (a) zijn strijd i
een verloren strijd; (b) Jezus is Overwinnaar; (c) zijn tijd is ·
kort! Christenen moeten de duivel duidelijk maken dat zij met
deze drie dingen op de hoogte zijn.
Hij treedt destructief op in alle domeinen van de mens, in ziel,
geest en lichaam, in bewust-zijn, in onbewust-zijn, in onderbewust-zijn.
Maar ook in de dierenwereld, de plantenwereld, d
aarde, de lucht, het water. In al het geschapene, al het
wordende uit Gods scheppingsorde. In alle leven, in de
atmosfeer, overal vergiftigt hij, alles vervuilt hij. Daar is geen
gebied waar hij niet binnendringt.
Maar overal waar hij de invloed van het Bloed van Jezus ontmoet,
de autoriteit van Gods Woord, laat hij zijn prooi los. Ik
heb ervaren dat het optreden van een Geestvervuld kind van
God, met macht en gezag in Jezus Christus, hem overwint. De
waarlijk wedergeboren christen, die weet wie hij is in Christus,
de nieuwe mens, de nieuwe schepping, die uit God geboren is,
die schoongewassen is, vervuld met het vuur van de Heilige
Geest, een "schoon" kind van God, heeft een extra bovennatuurlijk
afweermechanisme ingebouwd gekregen tegen kwaad
en vuil en ziekte. Hij is geïmmuniceerd door de aanwezigheid
van Jezus in hem. De pantsering met de wapenrusting Gods
werkt vuil-afstotend, zonde-afstotend, ziekte-afstotend. Jezus in
hem bewerkt dit.
Hij neemt geen genoegen met het aanbod van het geraffineerd
samengestelde surrogaat, van kolokwintensoep van duivelsvruchten,
uit parasieten gekookt. Hij wijst het mindere af, het
verdichtsel, de ersatz. Hij doet dit compromisloos, resoluut en
schaart zich aan de tafèl des Heren.

Het geneesmiddel
Wanneer in ons leven zonden zijn, dan is dat: de dood in de
pot (Ef. 2 : 1-3). Wanneer wij niet wedergeboren zijn, nieuw
scheppingen, dan is dat: de dood in de pot (Joh. 3 : 3-6). W
neer wij liefdeloos en onverzoenlijk zijn, dan is dat: de dood
de pot (I Joh. 3 : 15). Zonder het leven in Jezus, in de Heil
Geest, is: de dood in de pot. Zoekt u eer van mensen en ma
u compromissen, dan is dat: de dood in de pot (Joh. 12 : 42
43). Egoïsten brengen ook offeranden, maar dat is: de dood
de pot (Hand. 5 : 4, 5). Een heilloze vermenging van
christendom en wereld-geesten brengt de dood in de pot.
Neem geen genoegen met het mindere, het compromis. Laat
Heilige Geest u wijzen op de gevaren die daar zijn op afwijk
gen van Zijn heilsboodschap. Hervindt de zuiverheid in God
herontdek de oude waarheid, die ondubbelzinnig is. Breng h
Bloed aan overal waar de dood binnengedrongen is of binne
dringen wil. Hoeveel vergiftigde en ten dode gedoemde leven
kwamen weer tot leven, toen Gods geneesmiddel werd aange
wend? De profeet Elisa bracht een eenvoudige remedie, hij
wierp meel in de pot en de giftigheid werd geneutraliseerd. H
meel, het bestanddeel waaruit brood wordt gebakken, het
Brood des levens, is zuiverend en genezend.
20

DE DAG VAN BLIJDE BOODSCHAP
" Toen deze melaatsen aan den buitenrand van de legerplaats
gekomen waren, gingen zij een tent binnen, aten en dronken,
namen zilver, goud en klederen er uit weg, en gingen heen en
verborgen het. Daarna gingen zij weer een andere tent binnen
namen er allerlei uit weg, gingen heen en verborgen het. Toen
zeiden zij tot elkander: Wij doen niet goed; deze dag is een
dag van blijde boodschap, en wij houden ons stil. Indien wij
wachten tot het morgenlicht, dan zal ons straf treffen. Welaa
dan, laten wij heengaan . .. " (11 Kon. 7: 8, 9)
Dit is de dag! Het uur Gods! Niet morgen! Vandáág! Want
vandaag is onze dag! Gods dag! Gods kans! De wereld van
vandaag is in doodsnood. 0, er is honger en dorst naar de
gerechtigheid van Jezus. De zonden vermeerderen zich, de
schuld stapelt zich op. Vandaag moeten wij de stem verstaan
die ons roept naar het oogstveld. "Als gij Zijn stem dan heden
hoort ... !"
Vandaag, deze dag is het de dag van Blijde Boodschap voor d
wereld. Vandaag wacht iemand op het getuigenis van onze
mond, misschien is het vandaag zijn laatste dag. U hebt veel,
alles, ontvangen van uw Heiland, waarom deelt u niet mee? E
sterven vandaag van honger, terwijl u oververzadigd bent. Is
dat redelijk? Is het nog langer verantwoord om te rusten, berusten
in het heil, om te eten en te drinken, terwijl er zovelen
rondom u wachtende zijn, opdat u, ja u, zult komen en spreken
en meedelen, uitdelen, het Brood des Levens, het Water des
Levens, de rijkdommem van Gods tafel?
Vandaag zijn er die wachten dat u hen bij de hand nemen zult
en binnenleiden in het wondere Koninkrijk van Jezus Christus
U zult er levens mee redden als u niet langer zwijgt maar
vrijmoedig getuigt van wat u ontvangen hebt in Hem. Dit is de
dag van de Blijde Boodschap van genade, door het kruis van
Golgotha, door het verzoenend Bloed van het Lam!
Benhadad, de geduchte koning van Aram, had zijn soldaten

gezonden om Samaria te belegeren. De mannen hadden de s
volkomen ingesloten, geen hulp was te verwachten, geen ontvluchtingspoging
te wagen, geen bres open te vechten door
deze ijzeren ring, geen andere kans bleef er dan capitulatie o
dood.
Vanwege deze wurgende greep van de vijand, deze hongerblokkade,
ontstonden vreselijke toestanden in de stad. Een
ezelskop werd verkocht voor 80 zilverstukken en een kwart
maat duivenmest bracht 5 zilverstukken op (11 Kon. 6 : 25),
een afschuwelijke handel in mensonwaardig voedsel, ja men
was zelfs tot kannibalisme overgegaan (vrs. 28, 29).
Is dat niet het beeld van de wereld, waar zovele hongeren en
dorsten naar de gerechtigheid? Jesaja 55 : 2 zegt: "Waarom
weegt gij geld af voor wat geen brood is en uw vermogen voo
wat niet verzadigen kan?"
De door de god dezer eeuw belegerde stad van de wereld bie
geen volwaardig voedsel voor de honger der zielen, voor duu
geld wordt een minderwaardig en onwaardig surrogaat op de
markt gebracht, schijn-vreugde, ersatz-geluk; een wankele do
vrees-bevangen diplomaten tot stand gebrachte veiligheidsraad,
labiele zekerheden van de leidende politici, non-agressi
pacten, nato-hulpgaranties, onvrede, zwakheid en onmacht.
In deze stad is een bloeiende handel in tabak, narcotica, er z
drugs verkrijgbaar, verdovingsmiddelen; er is in elke kiosk de
meest perverse en schunnige lectuur verkrijgbaar, pornografie
ligt onder het bereik van elke schooljongen, er is ontucht en
prostitutie op elke straathoek van de binnenstad, er is een
verbijsterende vervlakking en demoralisering te zien in het vo
er is incompetentie in kunst en cultuur, er is ontkerstening, e
zijn ziel-verpestende theorieën en filosofieën, ja een markt vo
onwaardig voedsel. Een wereld van vrees en haat, ingeklemd
de greep van de satan. Een wereld zonder Jezus is als een
belegerde stad zonder kansen, verloren, verdoemd.
De melaatsen
Het middelpunt van deze geschiedenis zijn de melaatsen: vie
ellendige miserabelen. Zij leven niet binnen de muren van de
stad, zij zijn onrein, uitgestoten uit de gemeenschap, vervloek
Over hun leven ligt het: neen! van Mozes, de priesters, de
samenleving. Zij zijn levend dood, weggezonden, afgeschreve
22

uitgeteld. De huizen, de harten, de handen zijn voor hen
gesloten, zij zijn ontheemd, vaderlandloos. Buiten de beschermende
muren gedreven van de saamhorigheid, de lotsverbondenheid,
wonen zij in een niemandsland, zij behoren nergens
meer bij, bij Israël noch Aram, bij vriend noch vijand, in een
geestelijk luchtledig, door allen veracht en verlaten. Zij hebben
niets te verliezen, want zij hebben alles verloren, zij hebben
niets te winnen, zij zijn de onverschilligen voor het verloop va
de strijd, of de stad valt of niet Het volk achter de muren had
zich van hen vervreemd, het volk vóór hen was ook vijandig,
ook op hen konden zij niet rekenen. Dit miserabel kwartet
poogde een schijnbestaan te rekken in de schaduw van de hoge
muren der stad, weggedoken als schuwe, aangeschoten vogels,
wachtend slechts op de barmhartige dood.
Wanneer ergens de nood het scherpst zich tekende, was dat bi
deze vier melaatsen. Vroeger leefden zij van wat men over de
muur hen toewierp, maar nu de stad zelf van honger omkwam
was er niets meer te hopen. Hun toestand was allerellendigst,
zij stonden letterlijk en figuurlijk met de rug tegen de muur.
De bijbel vertelt van het geheimzinnige gesprek van deze
melaatsen in de avondschemering. Zo kunnen slechts uitzichtlozen
spreken, woorden van wanhoop. "Waarom blijven wij
hier, totdat wij sterven? Indien wij zeggen: Wij zullen de stad
binnengaan - in de stad is hongersnood, zodat wij daar sterven
en indien wij hier blijven, dan zullen wij ook sterven. Welaan
dan, laten wij overlopen naar de legerplaats der Arameeërs.
Indien zij ons in leven laten, zullen wij leven; en indien zij ons
doden, zullen wij sterven" (II Kon. 7 : 3, 4). Deze melaatsen
riskeren de dood door de vijanden van hun volk, maar bij de
muur zullen zij ook sterven.
En dan gaan zij het grote, gevaarlijke avontuur aan. Zij verlaten
hun schamel bivak aan de muur en sluipen als schimmen
door de snel vallende avondschemering. Het lijkt een hachelijk
zaak zonder kansen, van achter de dodende pijlen voor dit
overlopen naar de vijand en van vóór eveneens. Als "de
burgers van Calais" , van Rodin, met het galgetouw om de hals
wankelen deze ellendigen de woestijn in, een spookachtige
bedevaart der wanhoop. Zij kunnen slechts vinden wijl zij niet
bezitten, met het risico dat het de dood is die zij vinden. Het

leven had afgedaan, toekomst was er niet, geen enkele ster aa
hun einder, zij liepen onder de dubieuze beschutting van de
muur uit, het open veld in, hopend op waarop niet te hopen
viel, verwachtende datgene wat wel uitgesloten scheen. Daar
struikelen zij voort, zwak, gehavend als zij waren, zich vastklemmend
aan elkander, vallend, opkrabbelend, tastend op
goed geluk ...
Het verlaten kamp
"Maar toen zij bij den buitenrand van de legerplaats der Arameeërs
kwamen, zie, daar was niemand. Want de Here had h
leger der Arameeërs een geluid doen horen van wagens en
paarden, het geluid van een grote legermacht" (vrs. 5, 6).
In het vorige hoofdstuk liet de Heer aan de knecht van Elisa
Zijn legermacht ZIEN: "En ZIE, de berg was vol vurige
paarden en wagens rondom Elisa" (11 Kon. 6 : 17); thans dee
God een geluid HOREN. Hij handelt steeds op verscheidene
wijze, Hij is machtig om alle middelen te hanteren om Zijn
doel te bereiken.
De melaatsen lopen steeds langzamer, bleven telkens staan o
scherp te zien en te luisteren. Er was geen geluid van mensen
noch gestalten te onderscheiden, slechts dierengeluiden werde
herkend. Als de eerste melaatse met bonzend hart om de hoe
van de eerste tent keek, zag hij geen mensen doch tafels rijk
gedekt met een onwaarschijnlijke overvloed aan kostelijke
spijzen en dranken. Geen mensen ook in de tweede tent of in
de derde, maar hoog opgetaste rijkdom en heerlijkheid. Een in
paniek overhaast verlaten kamp, niets was weggeborgen, niets
medegenomen: goud en zilver en rijkdom lag overal verspreid
zelfs wapens lagen weggeworpen in het zand. Het is nauwelijk
weer te geven wat er in deze dodelijk zwakke, uitgehongerde,
uitgeteerde mensen omging. Uit de afgrondelijkst diepe nood
plotseling gezet te worden in deze onwaarschijnlijke overvloed
Zij zullen hun ogen niet geloofd hebben, gedacht hebben aan
een koorts visioen, een satanisch leugenachtig fata morgana di
de dood op hun ogen penseelde alvorens hij toesloeg ...
De overvloed
Maar het was waarheid. De eerste leprose trad binnen de ten
24

stortte neer op de rijk gedekte tafel en ving, uitzinnig van
honger, aan te eten en te drinken. Hij greep naar dit, graaide
naar dat, liet het weer vallen, bracht alles naar zijn mond en
wierp het weer weg voor iets begeerlijkers, slokte en schrokte,
dronk van deze beker en van die, hij drukte de druiventrossen
tegen zijn tanden stuk, doopte zijn handen in de schalen,
morste over de tafel, stiet bokalen om en ledigde grijnzend de
glazen; als een overspannen koortslijder.
Hij liep een tent uit, een andere binnen, wierp zich ook daar op
de rijkdom, greep alles wat hij begeerde weg, stal zijn armen
vol. Zie, daar lagen gouden sieraden, zilveren gespen, prachtige
uitrustingsstukken, daar lagen zijden sluiers, klederen, wapens,
buit uit vorige krijgstochten, hij greep zijn armen vol, wat een
prachtige plotselinge buit viel hem hier toe.
Dan stond hij weer buiten, trillend van emotie, beneveld door
dit alles. Hij groef gauw een gat in het woestijnzand, borg
haastig zijn schat weg en ving weer aan te eten, te drinken en
te nemen. Toen hij dit enkele malen gedaan had, stond hij in
de duisternis plotseling voor een andere dief, die met armen vol
een tent uitwankelde. Zij stonden ineens tegenover elkander in
het avondduister, schrikachtig, gejaagd, betrapt. Als zij
elkander herkenden, deze melaatsen, zagen zij ineens scherp
wie zij waren en wat zij deden, zij lieten alles uit hun omlaagzakkende
armen neerglijden naar de grond en dachten tegelijk
hetzelfde: de stad daarginds waar op dit ogenblik: mensen
stierven op de straten, kleine kinderen van honger huilden, de
dood klopte aan alle deuren. Zij hadden een rijke buit aan
spijzen en drank en daarginds zouden allen hiermede in leven
behouden kunnen worden. Ineens sprak de stem van hun hart
sterker dan de begeerte, zij vergaten wat de stadsbewoners hen
hadden aangedaan. Zij waren met zichzelf bezig geweest tot
dusver, zij hadden zich helemaal verloren aan dit onverwachte
wonder van overvloed. Nu keken zij tegelijk naar de muren van
de stad in de verte.
" Wij doen niet goed; deze dag is een dag van blijde boodschap,
en wij houden ons stil. Indien wij wachten tot het morgenlicht,
dan zal ons straf treffen. Welaan dan, laten wij heengaan en
het melden" (vrs. 9). Zij gaan naar de stad terug en roepen
hun nieuws aan de wachters op de muren. Zij vinden ongeloof
en wantrouwen bij de koning en het volk. Dit is onmogelijk! Zo
royaal pleegt God Zijn kinderen niet te verrassen! Dit was
25

"niet van de Heer!" Dit nieuws is te wonderlijk,
Maar tenslotte: "ging het volk naar buiten én plunderde de
legerplaats der Arameeërs" (vrs. 16). Dit bericht van de
melaatsen dreef hen in zo'n onstuimige en massale uittocht
poorten der stad uit, dat de commandant van de poort, de
ongelovige hoofdman die Gods Woord niet aanvaardde, on
de voet gelopen werd, vertreden door het volk en stierf
(vrs. 17).
De man Gods had geprofeteerd, maar hij geloofde het nièt
daardoor was Elisa genoodza~kt hem het oordeel aan te
zeggen: "Zie, gij zult het met eigen ogen aanschouwen, doc
daarvan niet eten" (vrs. 2). Met alle zegeningen voor ogen,
rijkdom en overvloed in zicht, sterft hij arm en ongelukkig
onder de voeten van het volk, dat geloof in God had.
De Blijde Boodschap
God had een daad gesteld van verlossing en heil, door een
paniek te zenden onder de vijanden. Aan deze verlossing
hadden J oram, de koning van Samaria, noch de inwoners,
medegewerkt. God blies, als het ware, in-deze legermacht e
verloste Zijn volk.
God heeft een daad gesteld van verlossing en heil, door Jez
Christus. Het is een volkomen overwinning over de boze
geworden, op Golgotha. Hij heeft een einde gemaakt aan de
heerschappij van satan, door Zijn volkomen zoenoffer.
Maar de wereld heeft deze boodschap gewantrouwd en niet
geloofd. Er waren kerken die het in twijfel getrokken hebben
dat alle vijanden overwonnen zijn en met allerlei redenering
deze zege hebben verzwakt en de glorie van Golgotha's kru
verbleekt.
Het wantrouwen rees of er toch, van onze kant, niet iets
gedaan zou moeten worden, een deel van deze overwinning
door onze goede werken of heiliging bevochten zou moeten
worden. Maar de bijbel zegt dat God het heil in Jezus alléé
volkomen had bewerkt. Halleluja!
Dit is de dag
O. dit is de dag van Blijde Boodschap!
God redde ons toen wij nog zondaars waren. Hij bevrijdde,
26

27
verloste, verbrak de banden die ons bonden. Dit is de Blijde
Boodschap van het evangelie van Jezus Christus, het heil is
ons nabij gebracht: vergeving, vernieuwing, eeuwig leven! Wij
behoeven niet meer om te komen nu, want Jezus kwam ons
leven brengen en overvloed.
Hij nam niet alleen onze zonden, doch ook onze krankheden
op Zich (Jes. 53 : 4). Hij nam onze smarten op Zich
(Jes. 53 : 4). Hij nam onze zwakheden op Zich (Matth. 8 : 17).
Jezus droeg het alles voor u en mij op het kruis van Golgotha. Hij is
de Herder van Zijn schapen die Hij leidt en voedt en laaft. Hij is de
Doper met de Heilige Geest en de Gever van de gaven des
GeeStes. Welk een heil bereidde Hij voor ons, wat een dag van
Blijde Boodschap!
Wij hebben geen historische Jezus uit een vervlogen, antieke
wereld, waarnaar wij omzien, waarover wij religieus meditéren.
Hij is niet een verre figuur uit de mist der tijden, als Confucius
en Buddha. Hij is niet een "papieren" Jezus, waarover wij in
de Bijbel lezen, een literaire figuur. Neen, Hij is opgestaan en
levend, nu! Hij is Dezelfde; gisteren, heden en tot in eeuwigheid!
Hij is een werkelijkheid, vandaag, voor u en mij! Wij
spreken niet over een Afwezige, maar Hij is bij ons en woont
in ons. Hij is wonderbaar en Zijn liefde zegent ons. Zijn kracht
verlost en geneest ons. Hij omsluit ons met Zijn liefde. Hij is
geïnteresseerd in onze noden. Hij luistert naar ons bidden en
verhoort ons. Wij spreken niet van een Blijde Boodschap in het
verleden, maar DIT is de dag van Blijde Boodschap, vandaag
en nu en hier. Halleluja!
Er is heil voor elke arme verloren zondaar, vergeving en
genade. Er is heil vandaag, voor ieder die komen wil. Er liggen
rijkdommem gereed voor elke levende ziel. Wij hebben slechts
te komen, te nemen. "En wie dorst heeft, KOME en wie wil,
NEME!" (Openb. 22 : 17).
Het getuigenis
De melaatsen komen plotseling tot de ontdekking dat het
schuld worden kan als zij zwijgen. Er komt een tijd dat het
alléén genieten van Gods gaven zonde is. Het drinken aan de
bron en het eten aan Gods dis is gerechtvaardigd, noodzakelijk,
ja gebiedend, maar op een bepaald ogenblik wordt het zondig
egoïsme. Men moet uitgaan om te getuigen aan anderen van

datgene wat zelf gevonden, genoten, ervaren werd. "Zorg to
dat ieder het weet!" De melaatsen zeiden als in Hand. 4 : 2
"Wij kunnen niet nalaten te spreken van wat wij gezien en
gehoord hebben!" De bewoners van Samaria zeiden, toen zi
op het getuigenis van de vrouw zèlf naar Jezus waren gegaa
"Wij geloven niet meer om wat gij zegt, want wij zèlf hebbe
Hem gehoord en weten, dat deze waarlijk de Heiland der
wereld is" (Joh. 4 : 42).
Wanneer wij niet gaan, sterft de wereld! Wanneer wij gaan
getuigen, zal zij leven! Als wij niet gaan worden wij als de
Dode Zee; het water des heils (de Jordaan) vloeit er in, ma
er niet meer uit, het heil verstikt en brengt dood en onvrucht
baarheid. Doch wij moeten zijn als de zee van Galilea, waa
het water des heils invloeit en ook weer uitvloeit. Mogen wij
zwijgen? Volstrekt niet!
"Mensenkind, u heb Ik tot wachter over het huis Israëls aan
gesteld. Wanneer gij een woord uit Mijn mond hoort, zult gi
hen uit Mijn naam waarschuwen. Als Ik tot den goddeloze z
Gij zult zeker sterven - en gij waarschuwt hem niet en spree
niet om den goddeloze voor zijn goddelozen weg te waarsch
wen ten einde hem in het leven te behouden, dan zal die
goddeloze in zijn eigen ongerechtigheid sterven, maar van zi
bloed zal Ik u rekenschap vragen. Maar als gij den goddeloz
waarschuwt en hij bekeert zich niet van zijn goddeloosheid e
van zijn goddelozen weg, dan zal hij in zijn eigen ongerechti
heid sterven; maar gij hebt uw leven gered" (Ez. 3 : 17-19).
De Heer des oogstes dringt aan op haast, de avondschemeri
is snel voorbij, de nacht valt. De Heer des oogstes wijst op
nood in de wereld en nodigt aan Zijn dis, want alle dingen z
gereed. "Ga de wegen en de paden op en DWING hen binn
te komen, want mijn huis moet vol worden" (Luc. 14 : 23).
is weinig tijd te verliezen, Jezus komt! De wereld moet wete
dat Jezus leeft en Zijn heil heeft bereid. Gods tafels bieden
beter voedsel dan het onwaardige voedsel dat de wereld
pI:esenteert.
De poort uit!
De mensen moeten deze door satan belegerde stad verlaten
op het heil des Heren toelopen. Eten en drinken van Zijn
28

29
gerechtigheid. De zegeningen liggen gereed. Laat uw oude
leven los, verlaat uw zonden, loopt de stad van uw oude leven
uit, de stad dat minderwaardige kost biedt, duivenmest verkoopt.
Eet het fijne meel, het zuivere brood van het evangelie.
Alles wat ge nodig hebt, is bij Jezus te krijgen.
Het ongeloof hoort van het heil, maar wordt vertreden in de
poort, het ongeloof gaat de dood tegemoet, met alle kansen,
alle zegenirrgen in zicht. Maar het geloof verlaat deze stad des
doods, het oordeel, de vloek, het gericht en strekt zich uit naar
wat God in Jezus Christus voor u heeft bereid; wonderbaar
voedsel. Halleluja!
Verlaat de oude paden die u ging, doorbreek het verstarringsfront
van uw verstandelijk denken, werp uw minderwaardige
lectuur in het vuur, verbreek de banden die u binden, koop een
Bijbel en lees hem opnieuw. Daarin nodigt de Heer u aan Zijn
tafel, die rijk gedekt voor u gereedstaat. Schuif aan, schik bij,
er is op u gerekend, een plaats is voor u gereserveerd. Hier is
krachtig voedsel voor uw ziel, hier is verkwikking, vrede,
blijdschap!
Zie niet op de boodschappers van het laatste uur! Het zijn
ellendigen, nauwelijks een aanbeveling voor de Boodschap.
Maar luistert toch naar hen, zij hebben zelf gegeten en gedronken
en weten waàrover zij spreken! Zij roepen u toe dat er
overvloed gereed ligt voor elkeen die komen wil. Zij vestigen
ook niet de aandacht op zichzelf, maar op de Heer. Zie op
Hem, geloof Zijn Woord, eet en drink aan Zijn bron!
Maak haast met de Blijde Boodschap, DIT IS DE DAG!

LEKKERNIJEN, ZOETE DRANKEN
"Deze dag is den Here, uw God, heilig; bedrüft geen rouw
weent niet. Want het gehele volk weende, toen het de woor
der wet hoorde. Voorts zeide hÜ tot hen: Gaat heen, eet
lekkernüen en drinkt zoete dranken en zendt aan ieder vo
wien niets bereid is, een deel, want deze dag is onzen Here
heilig: weest dus niet verdrietig, want de vreugde in den H
die is uw toevlucht. Ook de levieten brachten het gehele vo
tot kalmte door te zeggen: Weest stil, want deze dag is hei
weest dus niet verdrietig. Toen ging het gehele volk heen, o
te eten en te drinken, en een deel er van te zenden en grote
vreugde te bedrijven, want zÜ hadden begrepen wat men h
had bekend gemaakt." (Nehemia 8 : JO-13)
Om de situatie van deze woorden goed te begrijpen, dient u
hele hoofdstuk te lezen, vanaf vers 1. U ziet dat het een
belangrijke dag is, want na de 70-jarige ballingschap wordt
voor de eerste keer Gods Woord weer geopend. Dit geschi
in een enorme openluchtsamenkomst op het plein voor de
Waterpoort, de Bijbel zegt dat het gehele volk als één man
daar bijeen was gekomen. De schriftgeleerde Ezra werd
opgedragen "Het boek der wet van Mozes, die de Heer aan
Israël gegeven had, te halen" (vers 2). Daaruit las hij voor
de verzamelde mannen en vrouwen, van de vroege morgen
de namiddag. Er wordt onderwezen "aan ieder, die het kon
begrijpen" (vers 3), "aan hen, die het konden begrijpen" (v
4), er werd verwacht dat de mensen die daar stonden het
begrepen. Ezra en zijn mede-leraren legden het zo duidelijk
herhaaldelijk uit, dat zij het begrepen. "Zij lazen namelijk u
het boek, uit de wet Gods, duidelük voor en gaven uitleggi
ZODAT men het begreep" (vers 9). Na zoveel jaren vervreemding
van Gods wet, Gods Woord, moesten de mense
daarin weer worden binnengeleid en men nam daar tijd en
moeite voor.
Op dit plein stond een generatie die het Woord Gods nog
30

31
nimmer had gehoord, ofschoon zij geweten had dat het woord
bestond, het was de opdracht van Ezra dit woord tot het volk
te brengen. Zij waren eensgezind gekomen, "als één man", op
de eerste dag van de zevende maand, in verlangen naar de
woorden van God, die Hij Mozes gaf neer te leggen in zijn
geschriften, woorden bedoeld voor dit volk, voor hen. Zij
wilden weten wat God hen te zeggen had. Zij wisten van Hem
dat Hij heiEg was en verschrikkelijk als verterend vuur, maar
zij wisten ook van Zijn wonderlijke voorliefde voor dit volk, dat
Hij uitleidde uit Egypteland naar huis en later uit Babylon naar
huis.
Babylon en Jeruzalem
In de hele Bijbel, van Genesis tot Openbaring, komen deze
beide namen voor, deze namen van steden, deze uiterste
namen die uiterste begrippen betekenen, uiterste principes.
Jeruzalem is meer dan de naam van de heilige stad, het is de
plaats waar God woont, het is het symbool van het leven MET
God. En Babel is het symbool waar het leven BUITEN God
zich openbaart, waar het domein van de duivel is.
In het begin van de Bijbel, in Genesis 10, lezen wij dat Noach
na zijn ontwaken uit zijn roes zijn kleinzoon Kanaän, de zoon
van zijn zoon Cham, vervloekte en zijn andere zonen, Sem en
J afeth, zegende. De een werd de ander tot knecht.
Na de vloed werd er scheiding gemaakt tussen de volkeren, op
de één rustte de vloek des Heren en op de andere Zijn zegen.
De aarde werd in die dagen verdeeld. Aa,n Heber werd een
zoon geboren: Péleg en deze naam drukte deze verdeling op
aarde uit. In de afstammelingen van Noach (deze naam betekent:
Troost) zien wij twee werelden uiteensplitsen, degenen
die met God verder gingen en degenen die zich van Hem
afkeerden. De volkeren spraken tot die tijd één taal (Genesis
11 : 1), maar nadien begonnen zij allerlei andere talen te
spreken.
De mensen trokken oostwaarts en maakten het plan om zich in
de vlakte van Sibear te vestigen. Zij bouwden een stad, metselden
deze met tichelen, handgevormde en gebakken rivierklei,
met cement uit stro vermengd met asfalt uit de vele daar
aanwezige asfaltputten (Gen. 11 : 3).

Er werden reeds enkele steden gebouwd in de oudheid. Kaï
bouwde een stad, die hij noemde naar zijn zoon, dus naar z
zelf, naar zijn eigen vlees, een primitief lager achter palissa
waar hij zijn angstig kloppend hart verborg voor de vijanden
de velden en voor de demonen in de lucht. Hij noemde dit
lager: Henoch. Tegenover de tenten die later werden gebou
op stokken gespannen lappen weefsel (J abal, de zoon van
Lamech was de eerste bedoeïen in tenten), stond deze palis
sade-vesting, door omwalling als stad bekend. De tweede s
werd opgericht door een machtig jager: Nimrod. Hij wordt
genoemd: "De eerste machthebber op de aarde; hij was een
geweldig jager voor het aangezicht des Heren (Gen. 10: 8,
Deze Nimrod bouwde in Assur de stad Ninevé (Gen. 10:
Daarna werd Babel gebouwd in de vlakte van Sibear. Het w
het eerste centrum van de politieke, horizontale macht. Ma
het werd ook het geestelijke centrum, de toren" waarvan de
den hemel reikt" (Gen. 11 : 4), wijst op de greep, verticaal
naar boven, naar Gods Troon, de vermetele uitdaging van e
boze wereld naar de hoogste autoriteit, in verblinde machts
honger. Deze stad groeide enorm in breedte en hoogte, een
gebalde vuist naar de hemel, een duivels bastion van godslé
ring.
Toen -daalde God neder "Om de stad en de toren, die de
mensen bouwden, te bezien" en Hij doorzag de toeleg van
bouwers en verwarde de taal, deed de bouw staken en
verstrooide hen over de gehele aarde (vers 8). Babel is de
naam van de stad van de harde vermetelheid der mensen, h
dienen van de grote rebel, de oude slang, de duivel.
In de tijd van Nebukadnezar zien wij ook weer zo duidelijk
karakter van Babylon. Wij lezen in Daniël 3, dat op de vla
Dura door de koning een groot beeld werd opgericht, vertic
van zestig el hoog en zes el breed. Wanneer de muziekinstr
menten speelden, was dit het signaal dat alle bijeengeroepe
volkeren zich ter aarde moesten werpen en het beeld aanbid
d~n; iedereen die dit weigerde zou in een vurige oven worde
geworpen.
Nebukadnezar is de voorloper en het type van de antichrist
zijn politiek herkennen wij die van het beest in de Openbari
Evenals in Genesis, bij de bouw van de stad Babel, wordt o
hier een poging gedaan om een wereldheerschappij te vestig
32

3
een eenheidsgodsdienst. Iedereen werd in Nebukadnezars tijd
gedwongen om zijn godsdienst te verloochenen en zich te
buigen voor het gouden beeld van de aardse macht, de laatste
autoriteit en dit zal de antichrist tot deel zijn. Deze antichrist
zal niet alleen de wereldlijke macht grijpen, maar ook de
geestelijke macht. Openb. 13 : 2-4: "En de draak (de duivel)
gaf hem (het beest-de antichrist) ZIJN MACHT en ZIJN
TROON en GROTE MACHT. En ik zag een van zijn koppen
als ten dode gewond en zijn dodelijke wond genas (er is genezing
bij de duivel, let op wie u geneest!) en de GEHELE
AARDE ging het beest met verbazing ACHTERNA, en zij
AANBADEN het beest, zeggende: Wie is aan het beest gelijk?
en: Wie kan er oorlog tegen voeren?"
Dit is het beeld van Babylon uit Nebukadnezars dagen, een
duidelijk beeld van de eindtijd. Door de gedurige zonde van
afgodendienst, een zonde die God zwaar weegt en waarvan
Israël zich niet wenste te reinigen, werd God gedwongen Zijn
volk in ballingschap te zenden en over te geven aan de onderdrukkers.
Tienduizenden werden in enkele enorme deportaties
naar Babylon gedreven, maar de Heer bleef het volk door Zijn
profeten vermanen. Hij strafte Zijn volk voor het dienen van
vreemde goden, met een hard lot.
Na 70 jaien ballingschap werd het overblijfsel van het volk
teruggevoerd naar Israël. Dit getal 70 wijst op volheid, volkomenheid.
Toen de volheid bereikt was in deze correctie
Gods, toen Gods tijd vervuld was, bracht Hij het volk terug
naar Jeruzalem, terug naar de verwoeste altaren, die na 18 jaar
herbouwd werden. Hij stootte Zijn volk van voor Zijn aangezicht
weg vanwege zijn hardnekkige afgodendienst en zond hen
naar Babylon, Hij strafte Zijn eigendomsvolk met de zware
straf van afsnijding van de tempel en de tempelstad. Maar toen
de tijd VOL was, vervuld was (70 jaar), voerde Hij het terug
naar het heilige land, in de directe gemeenschap met Hem en
Zijn dienst terug.
Doorheen de hele Bijbel lezen wij deze naam die méér dan een
naam van een stad is, maar een levenshouding, het dienen van
de boze. In het laatste, het 66e boek van de Bijbel, lezen wij
het einde van Babel: "Gevallen, gevallen is de grote stad
Babylon en zij is geworden een woonplaats van duivelen, een
schuilplaats van alle onreine geesten, ... zij zal met vuur

verbrand worden" (Openb. 18 : 2 en 8).
Jeruzalem is de naam van de heilige stad, het symbool van
dienen van God. Als men aan Jeruzalem, aan Sion, dacht,
ook steeds het beeld van de tempel voor ogen, het prachtige
witte gebouwencomplex met voorhof en zuilengangen, heel
onvergelijkelijk heerlijke aanspraakplaats van de Allerheilig
waar de priesters dienden, de koren zongen, de altaren rook
voor Zijn aangezicht. Niemand kon Jeruzalem hebben bezo
die niet onder de bekoring kwam van deze tempel des Here
deze heilige plaats waar God woonde. Als de ballingen aan
rivier de Kebar met groot heimwee terneder zaten en terugdachten
aan de heerlijke tempel in de stad Gods, dan werd
de heilige liederen in hun keel verstikt, zodat zij niet zingen
konden, de machthebbers die om deze liederen vroegen, ko
den niet worden gehoorzaamd (Psalm 137).
In de gehele Bijbel lezen wij deze naam en overal wordt he
aangeduid als het dienen van God. Jeruzalem (Salem) en S
namen die vaak samen worden genoemd (Ps. 76 : 3), zijn v
Genesis tot Openbaring te vinden.
Melchizedek was koning van Salem, hij was een priester va
God, de Allerhoogste (Gen. 14 : 18). Hij was priester-koni
ten tijde van Abram, "Die hem van alles de tienden gaf' (v
20). Van Jezus wordt gezegd dat Hij Hogepriester was naa
ordening van Melchizedek en één van Zijn namen is: Jehov
Shalom, de Heer is vrede (Richt. 6 : 24). Jezus is dus Kon
van Salem, Jeruzalem, te noemen, de Koning die de troon
Davids zal bestijgen. "Hosanna!" riepen de mensen to~n
"Jezus naar Jeruzalem kwam, zij namen palmtakken, ginge
uit Hem tegemoet, en riepen: Hosanna, gezegend Hij, Die
komt in de Naam des Heren! en: De Koning van Israël!" (J
12 : 12, 13). Gelijk geschreven is: " Wees niet bevreesd,
dochter Sions (Jeruzalem), zie, UW KONING komt, geze
op het veulen van een ezel" (vers 14, 15).
Dit principe van het dienen van God, te leven met de Heer
vinden wij in de naam: Jeruzalem, door de gehele Bijbel. In
laatste boek van de Bijbel, in Openbaring, is deze naam het
hoogtepunt van glorie, de plaats waar Jezus de Koning, troo
Daar zal een nieuw Jeruzalem zijn, neerdalende uit de hem
In Openb. 21 : 2 staat "De heilige stad, een nieuw Jeruzale
nederdalende uit den hemel, van God". Dit zal het nieuwe
34

35
heilige centrum zijn van de nieuwe aarde.
De eerste preekstoel
Op het plein voor de Waterpoort waar het volk op hoogtijdagen
samenstroomt (zie Neh. 12 : 37), richt de wetgeleerde
Ezra een houten verhoging op, wanneer hij, zoals ons Schriftgedeelte
vertelt, de wet ging onderwijzen. Ezra is de uitvinder
van de preekstoel. Het is een breed podium en aan zijn rechterhand
staan zes leraars en aan zijn linkerhand zeven leraars,
samen staan zij met veertien man op deze verhoging temidden
van het volk.
Vóórdat zij Bijbelstudie begonnen te geven, was er een ontroerende
openingsceremonie. 0, het is aangrijpend om te zien wat
daar gebeurde, ik wenste dat zich dit in onze dagen herhalen
kon.
Ezra, de wetgeleerde, opende eerbiedig het boek, ten aanschouwe
van het hele volk, (" Want hij stond hoger dan het gehele
volk", 8 : 6). En zodra hij het boek opende, stond het gehele
volk op (vers 6). Voor de aanwezigheid van het Woord Gods
was zo'n heilige eerbied gekomen, dat het volk spontaan daarvoor
opstond. Ezra zal het boek hoog boven zijn hoofd hebben
opgeheven en op dat gezicht stond iedereen op, een eindeloze
zee van mensen. "Ezra loofde den Heer, den groten God, en
het gehele volk antwoordde, terwijl het de handen omhoog hief:
Amen, Amen! En zij knielden en bogen zich voor den Heer
neder met het gelaat ter aarde" (vers 7).
Respect voor Gods Woord
Ontroerend is dit Schriftgedeelte. Een gans volk prees de Heer
met omhoog geheven handen en riep: Amen, Amen! Halleluja,
het Woord is daar! Weer onder ons terug! Het Brood des
Levens! Het Koninkrijk is nabij gekomen! En na deze massale
lofprijzing knielden zij allen en bogen zich voor de Heer neer,
met het gelaat ter aarde. Dieper kunnen zij niet buigen,
vollediger kunnen zij hun respect niet tonen. En boven deze
onafzienbare, knielende mensenzee staat Ezra met het omhoog
geheven boek, het levende Woord van God.
Dit Woord was verloren gegaan, maar teruggevonden, teruggekeerd
in zijn volle heiligheid en heerlijkheid. Daar waar het

weer Zijn rechtmatige plaats kreeg in de harten van de men
als autoriteit Gods, daar werd het eerbiedig geprezen, daarv
boog men zich ter aarde.
0 , leefde thans nog eenzelfde heilige eerbied voor het Woor
Gods, werd het evenals in die dagen van Ezra zo volkomen
aanvaard en geloofd. Men is tegenwoordig meer geneigd voo
de interessante woorden van mensen te buigen, hun uitsprak
te prijzen, dan voor de Bijbel. Men is geneigd eerder de Bijb
se weg los te laten, de wil van God te verzaken, dan het vo
van eeuwen lang ingehamerde kerkelijke tradities en overlev
ringen, die geenszins op de Bijbelse waarheid berusten. Men
heeft menselijke inzichten heilig verklaard en in de plaats
gesteld van Gods Woord. Men heeft zo de Bijbelse doop we
getheoretiseerd uit de kerken en sprenkelt de kinderen terwi
geen enkele tekst in de Bijbel hierover spreekt. Men heeft
veelal het reinigende dierbare Bloed van Jezus, dat zonden
wegneemt, vervangen door een theorie van verbetering, hum
nisering van onze slechte natuur en slechte principes, maar
evangelie is geen evolutie, kwaliteitsverbetering, maar nieuw
schepping, revolutie.
Men heeft zovele andere, menselijke dingen gesteld in de pl
van de vervulling met de Heilige Geest, de door God beloof
en uitgestorte volheid. Over de negen gaven des Geestes, zo
ze in I Cor. 12 staan opgetekend en die in de gemeente dien
te functioneren, wordt in het geheel geen aandacht geschonk
dat wordt weggeschoven als specialiteit van de secten. De
ambten en bedieningen, niet naar kerkelijke tradities, maar
zoals de Bijbel dat wijst, worden evenmin gebracht. Waar z
de bedieningen van het Woord zoals Ef. 4 : 11 dat toont, va
apostelen, profeten, evangelisten, herders en leraars? Waar
de officiële dienst der genezing in de kerk gebleven, de
demonen-uitdrijving? Waar is de visie van de wederkomst d
Heren? Enzovoort. Ach, vele ingewortelde tradities hebben
deze Bijbelse waarheden verdrongen. Het is niet wonderlijk
er zoveel dorheid gevonden wordt in het godsdienstige leven
Wij moeten naar HET WOORD TERUG! De Bijbel weer
hoogste plaats geven, de hoogste eer, door het kritiekloos te
aanvaarden als Gods heilig Woord en daarnaar te handelen.
Laten wij het Woord Gods weer centraal stellen in ons leve
36

3
daarop acht geven en het gehoorzamen. Elke gehoorzaamheid
aan Gods Woord honoreert de Heer met zegen.
De eerste reactie is droefbeid
De reactie was overweldigend. Voordat er één woord door
Ezra gelezen werd, begon men' het Boek Gods te prijzen en de
plaats te geven die het verdiende, men knielde daarvoor neer
en boog het hoofd tot op de aarde. Maar toen de woorden
Gods weerklonken en zij begrepen - want men onderwees het
en gaf uitlegging, zodat men het voorgelezene begreep (vers 9),
kwam er over hen een grote droefheid. De eerste ontmoeting
met Gods wet deed de mensen beven en wenen, zij maten hun
leven aan Gods eisen af en werden zich van hun ernstige
tekorten bewust.
Wanneer men Jezus Christus voor het eerst ontmoet, is de
eerste reactie die van verlorenheid, als Hij u aankijkt beseft u
op dat moment dat u een zondaar bent. Wij worden aan de
zonde ontdekt, aan onszelf ontdekt, omdat wij aan God zijn
ontdekt. Bij deze ontmoeting ontstaat het sterke besef: Hij die
tegenover mij staat, veroordeelt mij en wij kunnen niet nalaten
te roepen: 0 Heer, wij zijn bankroet, wij houden het bij u niet
uit, wees ons genadig!
De humanisten zeggen: De mens is au-fond goed!; maar het
evangelie zegt "Niemand is rechtvaardig, ook niet één ... ,
niemand die doet wat goed is, zelfs niet één!" (Rom. 3 : 10,
12). "Want ALLEN hebben gezondigd en derven (mislopen)
de heerlijkheid Gods" (Rom. 3 : 23). Het is niet waar dat de
mens goed is, wanneer hij God tegenkomt beseft hij tot in de
vezels van zijn bestaan, dat hij zondig is, leproos, verloren. Hij
roept dan: "Ik, ellendig mens, wie zal mij verlossen?"
Wij kennen deze droefheid tot God die wat anders is dan een
vreugdeloos dienen van God, droefheid tot God komt in ons
hart op het moment dat wij geconfronteerd worden met de
heiligheid Gods. Maar wij moeten niet bij deze droefheid
blijven staan, maar ons door de Heilige Geest verder laten
leiden, naar het Bloed van het Lam Gods dat de zonde wegneemt
en ons laten reinigen. Hij wil ons witwassen als de
sneeuw. Wij dienen niet te blijven staan bij de droefheid want
droefheid om de zonde is gevaarlijk, immers het bindt ons aan

de zonde vast. Droefheid heeft iets fascinerends, het heeft e
bepaalde charme waar vele christenen zich geheel door late
binden, een chronische melancholie om onze verlorenheid is
heel wat anders dan droefheid tot God, dat uitmonden mag
een totale en glorieuze verlossing.
Er zijn mensen die hun doden zo vasthouden en zich zo late
verzadigen aan herinneringen, dat zij deze doden als heiligen
gaan vereren, men ziet bij oudere mensen deze met familieportretten
en dierbare souvenirs overladen kamers als huisaltaren
vol dodenverering. Dagelijks brengen zij offers van
weemoed aan het verleden op dat altaar en roken wierook d
adoratie, evenals de Chinezen dat doen voor hun voorvadere
Het verdriet heeft een sterke zuiging en wij moeten oppasse
dat wij ons er niet aan bedwelmen. Wij zien het heden en de
levensopgaven van het heden niet meer als wij ons laten
bedwelmen aan de zuiging van het verleden.
Als Ezra en zijn mannen het heilig Boek van God openden,
kwamen tranen in de ogen van de mensen, zij schreiden alle
Toen voor Maarten Luther de dode Bijbelwoorden tot een
machtige stem werd van de levende God, was dit voor zijn
verschrikkelijk en heilzaam, en hij boog er zich onder, zijn
hervorming bracht toen de Hervorming teweeg.
De mannen Gods begonnen het volk toen te troosten en
zeiden: "Deze dag is den Here, uw God, heilig (dat is: afgezonderd)
bedrijft geen rouwen weent niet. Want het gehele
volk weende, toen het de woorden der wet hoorde" (vers 10
Gods woorden werken aan uw hart, zoals het spreken, an G
altijd doet. Zij brengen de innerlijke roerselen in beweging, z
tonen uw ontoereikendheid en schuld, zij stellen u onder het
oordeel, maar laten ze er u doorhéén voeren, naar de uitweg
van de verlossing?
De Blijde Boodschap
" Voorts zeide hij tot hen: Gaat heen, eet lekkernijen en drin
zoete' dranken en zendt aan ieder voor wien niets bereid is,
deel, want deze dag is onzen Heer heilig: weest dus niet ver
drietig, want de vreugde is den Here, die is uw toevlucht" (v
11 ).
De leraars tilden het volk uit hun zondenbewustzijn uit en
38

3
wezen naar de blijdschap van de verlossing van het evangelie.
Niet blijven stilstaan bij het " Ik ellendig mens! Wie zal mij
verlossen?", maar de vinger wijzen naar de volgende zin:
"Gode zij dank, door Jezus Christus, onzen Here!" (Rom. 7 :
24, 25). "Zie, Ik verkondig u grote blijdschap, die heel het
volk zal ten deel vallen" (Luc. 2 : 10). "Want de vreugde in
den Here, die is uw toevlucht! " Vlucht uit de droefheid uit en
vlucht naar de vreugde in den Heer toe! Blijf niet stilstaan, een
leven lang, bij het ontdekt zijn aan uw zonden, maar breng
deze zonden onder het Bloed. Blijf niet een leven lang verzuchten:
Ik ben maar een arme zondaar!, maar snel naar de Redder
van uw ziel, Jezus, die u ontvangen en aannemen wil en u uw
zonden vergeven. Hij zal u uit uw oude leven uittillen en u
planten in het nieuwe leven! Halleluja!
De vreugde des Heren is niet een voorbijgaande gemoedsstemming,
maar een diep, onvervreemdbaar deel van Gods
kinderen; vreugde en vrede zijn elementen van het wandelen
met God. De Bijbel zegt "Verblijdt u in den Here!"
(Phill. 3 : 1) en verder: "Verblijdt u in den Here TEN
ALLEN TIJDE, wederom zeg ik u, verblijdt u!" (Phill. 4 : 4).
Het is een gebod des Heren evenals het elkander volkomen
liefhebben een gebod des Heren is. Het is voor het gevoel van
vele christenen bijna ongepast om blij te zijn, zij lopen met
lange, vreugdeloze gezichten door het leven en weigeren zich te
werpen in het heerlijke heil dat hen in Jezus bereid is geworden
door de Vader, zij hebben meer de weemoed om hun
zonden lief dan het verlost zijn uit hun zonden. Zij stappen nie
uit hun verlorenheid uit in het verlost zijn, in Christus.
Sta op, droog uw tranen, gaat henen, eet lekkernijen en drinkt
zoete dranken en zendt aan hen die niets ontvangen hebben,
die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid!
Opstaan! Zoals de verloren zoon opstond uit zijn verlorenheid
en op weg ging naar de verzoening met de Vader en het Vaderhuis!
Tranen drogen, want wij zijn een heil binnengeleid door
de doorboorde handen van onze Heiland, een blijdschap dat
sterker is dan wat ook op deze wereld. Halleluja!
Tafelgemeenschap
De Bijbel biedt een gedekte tafel. De uitnodiging is tot ons
gekomen om aan te zitten en te genieten van al het bijzondere

dat Jezus in Zijn volkomen verlossing op Golgotha voor on
bereid heeft. Wij zullen nu moeten reageren; de toestand va
hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, verlaten, onze
tranen om onze verlorenheid drogen en, gelijk ons Schriftwo
zegt heengaan, lekkernijen eten en zoete dranken drinken!
Opstaan, heengaan, ons activeren en op het heil toelopen, o
aan tafel zetten en eten.
Jezus nodigt ons daartoe uit: "Zie, Ik sta aan de deur en Ik
klop. Indien iemand (wie is: iemand?, dat is: iedereen, u en
naar Mijn stem hoort en de deur opent (dat is een daad van
mijn wil), Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem
houden en hij met Mij" (Openb. 3 : 20). Ik zal eten met He
en hij met Mij. Tafelgemeenschap met Hem! Ik nodig Hem
Hij nodigt mij, wij zoeken elkaar aan tafel naar gemeenscha
Bij de conventionele Jood was tafelgemeenschap de meest
intieme gemeenschap, men onderhoudt deze met zijn groots
vrienden. Zijn meest geachte gasten. Het diepste verraad pl
de vriend, die tafelgemeenschap met hem genoten heeft.
David klaagt "Zelfs mijn vriend, op wien ik vertrouwde, D
MIJN BROOD AT, heeft zijn hiel tegen mij opgeheven"
(Ps. 41 : 10). Tafelgemeenschap met de Heer is de vreugde
van samen zitten aan dezelfde tafel en delen in dezelfde
spijzen. Hij deelt met mij en ik deel met Hem. Wat in Hem
is in mij en wat in mij is, is in Hem. Dezelfde bitterheid,
dezelfde zoete lekkernijen. "Immers, indien wij delen in Zijn
lijden, is dat om ook te delen in Zijn verheerlijking"
(Rom. 8 : 17).
Wij kunnen niet tafelgemeenschap met Jezus hebben e l I
tegelijkertijd tafelgemeenschap met de duivel. "Gij kunt niet
den beker des Heren drinken èn den beker der boze geesten
kunt niet AAN DE TAFEL des Heren deel hebben èn aan
tafel der boze geesten" (I Cor. 10 : 21). Wij zullen moeten
kiezen wie onze Gastheer zal zijn, wie ons zal voeden.
Lekkernijen
" Gaàt heen, eet lekkernijen." Geniet aan de tafel des Heren
van de kostbare spijzen van Zijn Woord, voed en laaf uw zi
met het waardevolste dat God geven wil. Brood is heerlijk,
maar er zijn ook speciale lekkernijen, uitgezochte beloften e
garanties, wij mogen ons uitstrekken naar de hoogste genieti
40

4
de diepste openbaring.
Als wij u enkele lekkernijen opdissen uit het Nieuwe Testament,
dan besefTen wij dat dit een kleine en persoonlijke
selectie is, de tafel des Heren is vol van deze bijzonderheden.
Als een kleine bonbondoos presenteren wij u enkele "zoete
lekkernijen". Proef ze, neem ze in uw mond, laat de smaak uw
hart verkwikken, ze zijn u geschonken door de V ader.
"Hij heeft onze zwakheden op Zich genomen en onze ziekten
heeft Hij gedragen" (Matth. 8 : 17).
"Maar indien Ik door den Geest Gods de boze geesten uitdrijf,
dan is het Koninkrijk Gods over u gekomen" (Matth. 12 : 28).
"Voorwaar, Ik zeg u, al wat gij op aarde bindt, zal gebonden
zijn in de hemel en al wat gij op aarde ontbindt, zal ontbonden
zijn in den hemel" (Matth. 18 : 18).
"Hebt geloof in God. Voorwaar, Ik zeg u, wie tot dezen berg
zou zeggen, hef u op en werp u in de zee, en in zijn hart niet
zou twijfelen, maar geloven, dat hetgeen Hij zegt geschiedt, het
zal hem geschieden. Daarom zeg Ik u, al wat gij bidt en
begeert, gelooft dat gij het hebt ontvangen, en het zal u
geschieden" (Marc. 11 : 23 en 24).
"Zie, Ik heb u macht gegeven om op slangen en schorpioenen
te treden en tegen de gehele legermacht van den vijand; en
niets zal u enig kwaad doen" (Luc. 10 : 19).
"Ik zeg u, wie in Mij gelooft, de werken, die Ik doe, zal hij ook
doen, en grotere nog dan deze, want Ik ga tot den Vader; en
wat gij ook vraagt in Mijn naam, Ik zal het doen, opdat de
Vader in den Zoon verheerlijkt worde" (Joh. 14: 12 en 13).
"Gij zult kracht ontvangen, wanneer de Heilige Geest over u
komt" (Hand. 1 : 8).
"En het zal zijn in de laatste dagen, zegt God, dat Ik zal uitstorten
van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters
zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien,
en uw ouden zullen dromen dromen: ja, zelfs op mijn dienstknechten
en mijn dienstmaagden zal Ik in die dagen van mijn
Geest uitstorten en zij zullen profeteren" (Hand. 2 : 17 en 18).
"De wet van den Geest des levens heeft u in Christus Jezus
vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods" (Rom. 8 : 2).
"En indien de Geest van Hem, die Jezus uit de dood heeft
opgewekt, in u woont, dan zal Hij, die Christus Jezus uit de
doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend

maken, door Zijn Geest, die in u woont" (Rom. 8 : 11).
"Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem
die ons heeft liefgehad" (Rom. 8 : 37).
"De God nu des vredes zal weldra de satan onder uw voete
vertreden" (Rom. 16 : 20).
"Maar wij hebben den zin van Christus" (I Cor. 2 : 16).
" Want het Koninkrijk Gods bestaat niet in woorden, maar i
kracht" (I Cor. 4 : 20).
"En gelijk wij het beeld van den stoffelijke (Adam) gedrag!!n
hebben, zo zullen wij het beeld van den hemelse (Christus)
dragen" (I Cor. 15 : 49).
"Want hoevele beloften Gods er ook zijn, in Hem is het: Ja;
daarom is ook door Hem het: Amen, tot eer van God door
ons" (11 Cor. 1 : 20).
"Maar God zij gedankt, die ons te allen tijde in Christus do
zegevieren en den reuk van Zijn kennis allerwegen door ons
verspreidt, want wij zijn voor God een geur van Christus on
hen, die gered worden, en onder hen, die verloren gaan; voo
dezen een doodslucht ten dode, voor genen een levensgeur te
leven" (11 Cor. 2 : 14-16).
"En wij allen, die met een aangezicht, waarop geen bedekkin
meer is, de heerlijkheid des Heren weerspiegelen, veranderen
naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, immers
door den Here, die Geest is" (11 Cor. 3 : 18).
"Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping, het oud
is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen" (11 Cor. 5 : 17
"Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, dat is, niet
meer mijn ik, maar Christus leeft in Mij" (Gal. 2 : 20).
"God echter, die rijk is aan erbarming, heeft, om Zijn grote
liefde, waarmee Hij ons heeft lief gehad, ons, hoewel wij doo
waren door de overtredingen, mede levend gemaakt met
Christus, en heeft ons mede opgewekt en ons mede een plaa
gegeven in de hemelse gewesten" (Ef. 2 : 4-6).
"Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan, samen met
alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en
lel)gte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van
Christus, die de kennis te boven gaat opdat gij vervuld word
tot alle volheid Gods" (Ef. 3 : 18 en 19).
"Ik vermag alle dingen in Hem, die mij kracht geeft" (Phill.
13).
"Hij heeft ons verlost uit de macht der duisternis en overge-
42

4
bracht in het Koninkrijk van den Zoon Zijner liefde, in wie wij
de verlossing hebben, de vergeving der zonden" (Col. 1 : 13 en
14).
" Want in Hem woont al de volheid der godheid lichamelijk; en
gij hebt de volheid verkregen in Hem, die het hoofd is van alle
overheid en macht" (Col. 2 : 9 en 10).
"Hij heeft de overheden en machten ontwapend en openlijk ten
toon gesteld en zo over hen gezegevierd" (Col. 2 : 15).
"Want door één offerande heeft Hij voor altijd hen volmaakt,
die geheiligd worden" (Hebr. 10 : 14).
"J ezus Christus is gisteren en heden dezelfde en tot in eeuwigheid"
(Hebr. 13 : 8).
"Gij zijt uit God, kinderkens, en gij hebt hen overwonnen;
want Hij, die in u is, is meerder dan die in de wereld is"
(I Joh. 4 : 4).
"Wie dorst heeft, kome, en wie wil, neme het water des levens
om niet" (Openb. 22 : 17).
Eten, drinken en zenden
"Gaat heen, eet lekkernijen en drinkt zoete dranken en zendt
aan ieder voor wien niets bereid is, een deel." Eerst zelf eten,
zelf drinken, zodat wij weten hoe kostbaar het is wat ons in
Christus geboden wordt. Eerst zèlf een getuigenis hebben
alvorens aan anderen te getuigen. Petrus verdedigde de doop
des Geestes in het huis van Cornelius en zei dat hij dit op
dezelfde wijze ontvangen had: "Indien nu God hun op volkomen
gelijke wijze als ons de gave heeft gegeven op het geloof
in den Here Jezus, hoe zou ik dan bij machte geweest zijn God
tegen te houden?" (Hand. 11 : 17).
Hij weet waarover hij spreekt, hij heeft het niet ergens gelezen
of er over horen spreken, hij getuigt: Ik ontving het ook, precies
zo! Halleluja! Ik spreek uit een wonderbare ervaring met de
Heer! Hij vervulde mij met Zijn Geest! Eerst zelf gedronken
aan de bron met levend water en toen hij verzadigd was, volgedronken,
vol des Geestes, toen deelde hij het uit aan
anderen.
Eerst zèlf bekeerd, gereinigd door het Bloed van het Lam, eerst
zèlf juichen om de vergiffenis, eerst zèlf weten een wedergeboren
schepsel te zijn, een nieuwe natuur: Christus in mij!
Eerst zèlf genezen door de Heer, eerst zèlf bevrijd van demo-

nische machten, eerst zèlf vervuld met de Heilige Geest: eer
zèlf eten en drinken en daarna ... uitdelen aan anderen!
Evangelie is niet hetzelfde als religie, religie is synthetisch e
heeft nog nimmer iemand verlost en zal de hemel niet voor
hem ontsluiten. Evangelie is: Nieuw zijn gemaakt door Jezu
is: Nieuw leven in ons, is: Christus leeft Zijn leven in mij!
Niets minder! Hij is in mij tot volle heerschappij gekomen, o
de troon. Niet een begrip, een uiterste naam, een leerstelling
maar dit: De persoon van Jezus, die dood en duivel overwon
nen heeft, vult, beheerst, regeert mijn leven. Niet meer gelei
overheerst door de duivel, maar vrijgemaakt van de macht to
zondigen, door het Bloed van het Lam. Zonden werden
vergeven, maar de macht der zonde werd overwonnen door
Hem, Jezus in mij! Met minder behoeven, mogen wij niet
tevreden zijn. Er is een heerlijk overwinningsleven mogelijk
met Jezus, een boeiend avontuur in het wandelen aan Zijn
zijde.
De wereld is vol met arm, geestelijk proletariaat, met slaven
der zonde, in duisternis levenden, gevangenen, geboeiden do
angst en pijn, verdoolden, bezetenen, geschondenen, verkram
ten, gebrokenen. Jezus weet dit, Zijn hart ging op aarde
bijzonder tot dezen uit, de paupers aan de zelfkant van het
leven, de zondaren. Het is alsof Zijn grote bewogenheid slec
tot hèn gericht was, alsof Zijn liefde hèn alleen aanging. Jez
is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren wa
Hij zoekt niet de rechtvaardigen, maar de verlorenen, want d
gezonden hebben de medicijnmeester niet nodig maar de
zieken. .
Daarom gaf Hij het bevel aan Zijn discipelen om deze taak
voort te zetten, aan de tafel te nodigen, Zijn leven te eten en
daardoor leven te ontvangen. Als de officiële genodigden nie
wensen te komen, moeten Zijn dienaren de gasten halen in d
heggen en steggen, opdat de bruiloftszaal vol worde.
Wanneer Jezus tot Zijn jongeren spreekt, zegt Hij: " Gij zult
kr~cht ontvangen, wanneer de Heilige Geest over u komt, en
gij zult Mijne getuigen zijn te Jeruzalem en in geheel Judea
Samaria en tot het uiterste der aarde" (Hand. 1 : 8 en 9).
Getuigen zijn mensen die in de rechtszaal moeten optreden
spreken, omdat zij "er bij zijn geweest", zij waren oor- of oo
getuigen en kunnen goede inlichtingen geven, met kennis van
44

4
zaken spreken. Getuigen zijn zij, die "gegeten en gedronken"
hebben bij Jezus en daarna uitgingen om "een deel te zenden
voor wien niets bereid is." Evangelisatie is: gered om te
redden. Geredde drenkelingen kunnen het beste andere drenkelingen
redden. Geredde dronkaards hebben speciale bewogenheid
om andere dronkaards die nog aan deze demon gebonden
zijn, de verlossing in Christus te prediken. "W ant zij hadden
begrepen wat men hun had bekend gemaakt" (Neh. 8 : 13). Zij
hadden gegeten en gedronken en deelden nu aan anderen uit.
"Want deze dag is onzen Heer heilig"
De reden om uit te delen, te evangeliseren vandaag, is omdat
deze dag, deze dag waarin wij leven, de dag der genade is,
heilig in den Heer. Heilig betekent in de Bijbel: afgezonderd;
een aangewezen, uitverkoren dag. Niet zó maar een doodgewone,
doordeweekse dag, maar verbijzonderd, heilig
verklaard door den Heer.
Terwijl de machten der duisternis uit de afgrond komen en zich
mobiliseren voor de grote eindstrijd tegen de Gemeente van
Christus; terwijl de geest van de antichrist alles in deze wereld
bezig is te doordringen, de grote leugenaar, de cynische
ontkenner van het Koningschap van Jezus; is dit de gelegenheid
om uit te gaan en het heil rond te delen, vrede voor het
hart door Christus. Niet morgen, want heden, zo gij Zijne
stemme hoort, is het de grote dag, verhardt uw hart niet en
kom tot de bruiloft.
Uitstel wordt afstel, deze zaak is urgent en duldt geen uitstel.
Vandaag kan nog gedaan worden wat morgen onmogelijk is.
Morgen is het communisme, het terrorisme, het nationalisme,
het défaitisme zover opgedrongen dat de deuren voor het
evangelie geblokkeerd zijn. Wij ervaren in onze zendingsactiviteiten
hoe wij hier en daar te laat zijn gekomen, de Blijde
Boodschap van Jezus Christus had eerder gebracht moeten
worden. Maar vandaag zijn er nog kansen genoeg en er staan
nog deuren op een kier open, laten wij er dóór glippen en de
landen aanzeggen dat Jezus Dezelfde is, gisteren, heden en tot
in eeuwigheid. Morgen is het wellicht te laat.
Laten wij goed onthouden wat honderden heidenen die wij in
Afrika en Zuid-Amerika tot de Heer mochten leiden, ons
hebben gezegd: dat zij altijd op deze boodschap van verlossing

hadden gewacht en zo gelukkig werden toen wij in hun land
kwamen. "Deze dag is den Here, uw God, heilig!"
46

4
DE VIER FEESTMALEN
IN HET BOEK ESTHER
Het boek Esther is een merkwaardig boek, een typisch joods
geschrift. Men verwacht dit boek niet in de canon, doch onder
de apocryfen. Het is het enige boek in de Bijbel waarin het
woord "God" niet éénmaal voorkomt.
Ik wil u wijzen op vier feestmalen waarover in dit boek wordt
gesproken. Ze zijn alle vier verschillend van karakter en
betekenis en hebben ons vandaag veel te zeggen. Rom. 15 : 4
zegt "Al wat namelijk te voren (ook in dit boek Esther)
geschreven is, werd tot ons onderricht geschreven, opdat wij in
den weg der volharding en van vertroosting der Schriften de
hoop zouden vasthouden." "Deze gebeurtenissen zijn ons ten
voorbeeld geschied" (I Cor. 10 : 11).
Het eerste feestmaal
In Esther 1 : 3 zien wij dat de machtige koning Ahasveros, die
over honderdzevenentwintig gewesten, van Indië tot Ethiopië,
regeerde, in de burcht Susan een feestmaal aanrichtte voor al
zijn vorsten en dienaren, het leger van Perzië en Medië, de
edelen en vorsten der gewesten. Dit feestmaal duurde zeven
dagen, in de voorhof van den tuin van het koninklijk paleis
(vers 5).
Er wordt in de Bijbel gesproken van een ander voorhof waarin
grote macht wordt ten toon gespreid; wij lezen in Openb. 11 : 2
dat de antichrist in de voorhof buiten de tempel, de plaats die
aan de heidenen is gegeven, zijn troon zal hebben; hij zal daar
42 maanden, dus 1260 dagen, drie en een half jaar (de helft
van zeven) zijn heilloze regering voeren.
In de burcht Susan, het koninklijke paleis, waar een feestmaal
is aangericht, zeven dagen lang en waar de koning het middelpunt
was van al de pracht en praal, rijkdom en overwinningsglorie,
komt het verlangen bij hem op om in zijn snoevend
pochen ook zijn gemalin te betrekken, in zijn ijdelheid haar
schoonheid te tonen aan al zijn vorsten. In bezitterstrots zocht
hij applaus voor zich door zijn gade te laten zien, een schone

vrouw, getooid in koninklijke waardigheid, met de kroon op
hoofd.
Aan de koning van Perzië was volstrekte macht toegekend d
buiten elke discussie stond, zijn woord gold als een wet (van
Meden en Perzen), dat moest worden gehoorzaamd. De kon
had de wens te kennen gegeven dat koningin Vasthi in
's konings tegenwoordigheid zou verschijnen en hovelingen
haastten zich naar de vrouwenvertrekken om dit bevel aan h
over te brengen. Vasthi echter weigerde en de hovelingen
brachten dit ongewone antwoord aan de koning over. De
koning, beledigd dat zijn bevel, dat hij in tegenwoordigheid
al zijn vazallen had uitgesproken, niet onmiddellijk was uitg
voerd, "ontstak in hevige gramschap en zijn toorn ontbrandd
in hem" (vers 12). Hij ging direct tot maatregelen over en r
zijn wijzen, astrologen, magiërs, occultisten, "kenners der
tijden" en aan de juristen, "kenners van wet en recht", om
in deze ernstige zaak van advies te dienen. Dit advies is ver
tigend voor koningin Vasthi. "Zij zal niet meer voor het aan
zicht van koning Ahasveros verschijnen", haar plaats in de
troon zal haar ontnomen worden en een ander zal in haar
plaats koningin zijn. Deze weigering van Vasthi ontnam haa
de koninklijke waardigheid, haar gezag en haar plaats in de
troon.
Het tweede feestmaal
Men ging zoeken naar een nieuwe koningin, beter, volgzame
dan Vasthi die rebelleerde tegen het koninklijk gezag. Men
zocht in het gehele rijk naar een geschikte opvolgster. N atuu
lijk zocht men eerst onder de adel, de eerste families des lan
Toen de Shah in Sjah van ditzelfde Perzië, Resar Pavlevi, o
andere redenen de toenmalige keizerin Soraya wegzond, we
door zijn familie en regering een nieuwe koningin gezocht om
met hem de pauwentroon te delen, men vond in Parijs een
jonge studente, Farah Diba, waarmee hij huwde. In het
toenmalige Perzië vond men tenslotte, toen dit in aanzienlijk
kringen mislukte, de nieuwe kandidate onder het gewone vol
Daar werd men opmerkzaam gemaakt op een jong, mooi, jo
meisje, Hadassa, een wees die als enige familie een pleegva
had, Mordechaï, uit de stam van de Benjaminnieten. Het is
Gods alwijzê voorziening, Zijn naam is ook: Jehovah Jireh
48

4
de Heer zal voorzien, dat deze twee joodse mensen in het verre
Perzië werden gevonden, 100 jaar nadat koning Cyrus de joden
in Babel vrijheid gaf naar Jeruzalem terug te keren, na 70-
jarige ballingschap. In deze stad, in dit land, tweemaal zo ver
verwijderd van Jeruzalem, ofschoon vanuit Babel en Perzië
terugtochten plaats hadden, werden deze beide joodse mensen
teruggevonden, ze waren zeer ver van hun vaderland afgedwaald.
Maar God had een plan. "God is getrouw, Zijn
plannen falen niet Hij kiest de Zijnen uit, Hij roept die allen.
Die 't heden kent, de TOEKOMST OVERZIET, laat van
Zijn woorden geen ter aarde vallen. En 't werk der eeuwen, da
Zijn Geest omspant, volvoert Zijn hand ... De Heer regeert!
Zijn heerschappij omvat de loop der tijden ... "
De man Mordechaï is zo onopvallend, zo weinig op de
voorgrond tredend, dat een hele beschrijving nodig blijkt om
hem bekend te maken, "De Zoon van Jaïr, de zoon van Simeï,
de zoon van Kis, een Benjaminiet, die weggevoerd was uit
Jeruzalem," enz. (Esther 2 : 5, 6). Een heel eenvoudige man,
geheel verborgen onder het volk. En het meisje, Hadassa is
haar joodse naam; stond indirect met hem in relatie, zij was de
dochter van zijn oom, een weeskind; haar sociale status was
niet edel of belangrijk, een heel eenvoudig volkskind. Maar zij
was bekoorlijk van gestalte en schoon van uiterlijk. Ze wordt
opgemerkt. Men doet geen verdere navraag over haar afkomst,
maar bracht haar naar het vrouwenhuis in het paleis, de burcht
Susan en stelt haar onder persoonlijk toezicht van Hegaï, de
bewaker der vrouwen, de eunuch Hegaï. Zij ontving daar de
schoonheidsmiddelen der vrouwen, onderging een speciale
behandeling, een zalving, zes maanden lang met bittere
myrrhe-olie en zes maanden met zoete balsem. Zeven van de
voortreffelijkste dienaressen uit het huis des konings werden
haar ter beschikking gesteld.
"De koning kreeg Esther (de joodse naam Hadassa werd
veranderd in de perzische naam Esther) lief boven alle
vrouwen en zij ontving van hem meer genegenheid en liefde
dan alle andere maagden, zodat hij de koninklijke kroon op
haar hoofd zette en haar tot koningin verhief in de plaats van
Vasthi. Toen richtte de koning een groot feestmaal aan voor al
zijn vorsten en dienaren, HET FEESTMAAL VAN
ESTHER, terwijl hij aan de gewesten vrijstelling van belasting

gaf en geschenken uitdeelde, zoals men dat van den koning
verwachten mocht" (Esther 2 : 17, 18).
Dit feestmaal was een vreugdefeest ter ere van de kroning v
Esther in Vasthi's plaats. Het eerste feestmaal had een
tragische afloop voor een koningin, zij werd van de troon
gestoten, het tweede feestmaal was een heerlijk feest voor e
nieuwe koningin, zij werd op de troon gesteld.
De wet van de tweede
Niet de eerste koningin, maar de tweede werd uitverkoren. D
is de wet van DE TWEEDE door de gehele Bijbel heen.
Niet de eerste, de natuurlijke mens zal God zien, doch de
tweede, de geestelijke mens.
Niet de eerste, uit een natuurlijke vader, Adam, geboren zo
maar de tweede, uit de geestelijke vader, de laatste Adam,
Jezus Christus.
Niet de eerste, de natuurlijke geboorte uit vergankelijk zaad
maar de tweede geboorte, de wedergeboorte, uit onverganke
zaad, doet ons de eeuwige heerlijkheid beërven. Niet de eer
de geboorte uit water, maar de tweede, de geboorte uit wate
en Geest. Niet het leven in het vlees opent de weg tot het
Vaderhuis, maar de tweede weg, het leven in de Geest.
Niet de eerste zoon van Adam, de oudste, de landbouwer,
Kaïn, werd door God gerechtvaardigd en wordt genoemd in
eregalerij van de geloofshelden in Hebr. 11, maar de tweede
de jongste, de schaapherder, Abel.
Noach liet een vogel uit het raam vliegen toen de ark Pp va
bodem stootte, het was de eerste, een raaf en het kwam niet
terug; de raaf is het beeld van het leven in het vlees en het
vlees zocht het vlees en ging met het vlees ten onder; maar
tweede vogel, de duif, het leven in de Geest, kwam terug m
een boodschap van vrede.
Niet de eerste zoon, de bastaard, uit eigen kracht voort-­
gebracht, Ismaël, werd de zoon der belofte, maar de tweede
jongste, uit de vrije vrouw, uit de kracht Gods, Izak.
Als de oude, blinde J ac ob op zijn sterfbed zijn kleinkinderen
de zonen van Jozef, zegent, Efraïm en Manasse, kruisen zij
armen zich, door Gods Geest geleid en ontvangt niet de eer
de oudste, naar traditie, de grote volle zegen, maar de tweed
de jongste, die daar geen recht op had, Efraïm.
50

5
Niet de eerste, de oudste, de krachtige woudloper Ezau, wordt
door God uitverkoren om tot de vaders van Israël te behoren,
maar de tweede, de jongste, de hinkende, de bedriegende,
Jacob.
Niet het eerste Verbond, dat van de wet, de letter die doodt,
zal ons vrijmaken, maar het tweede Verbond, het betere, dat
van de Geest, die levend maakt. Niet de eerste, Sinaï, maar de
tweede, Sion, is ons rustpunt.
Niet de eerste zoon, de oudste, de braafste, krijgt een plaats
aan vaders zijde, aan het feestmaal, met het feestkleed en de
ring aan de vinger, maar de tweede, de jongste, de verloren
zoon.
Niet het historische Jeruzalem, de eerste stad, want die zal
voorbijgaan, maar er komt een tweede, een nieuw Jeruzalem.
Niet de eerste hemel en aarde, want die zullen voorbijgaan in
Gods tijdsbestel, maar daar zal zijn een nieuwe hemel en een
nieuwe aarde.
Niet een aards koninkrijk, uit de mensensamenleving opgebouwd,
als eerste, zal bestaan, maar er zal het tweede
Koninkrijk worden gevestigd op de aarde, waarvan Jezus
Koning zal zijn.
Niet het traditie-gebonden christendom der overlevering, der
vaderen kerk, maar de erfgename van Christus, zal de latere
zijn, de uit vrijheid des Geestes geborene, door de Heilige
Geest gevormde, de Gemeente van Christus waarvan Hij het
Hoofd is.
Zo ook niet de eerste koningin van Perzië, Vasthi, de officiële
gezagdraagster, zal uiteindelijk de troon beërven, maar de
tweede, de gevondene, de geroepene, de uitverkorene, de
lieflijke, Esther.
Het feestmaal dat genoemd wordt: Het feestmaal van Esther
(Esther 2 : 18), is het feestmaal behorend bij het kroningsfeest
van Esther tot koningin. Als begeleidende omstandigheden
wordt genoemd dat de koning aan de gewesten vrijstelling van
belasting gaf en geschenken uitdeelde " zoals men dat van den
koning verwachten mocht" .
Het derde feestmaal
In Esther 5 : 4-8 lezen wij van het derde feestmaal. Koningin
Esther richtte deze maaltijd aan om twee speciale gasten te

ontvangen en iets belangrijks te bespreken. Haar gasten war
haar gemaal, de koning en Haman, een hoogwaardigheidsbekleder
aan het hof. Zij komt met een delicaat verzoek en
kleedt dit voorzichtig en intelligent in. "Bij het drinken van
wijn zeide de koning tot Esther: Wat is uw verzoek? Het za
toegestaan worden. En wat is uw wens? Al was het de helft
van het koninkrijk, hij zal ingewilligd worden".
"Toen gaf Esther ten antwoord: Mijn verzoek en wens is ..
enz. Zij richt haar smeking intelligent in. Zij maakt gebruik
haar koninklijke waardigheid, haar rechten, zij is niet meer
onbekende en onbetekenende meisje van de straat, maar
omhoog geklommen, op de hoogste plaats gesteld, richt zij z
tot de koning, neemt zij de taak op zich haar volk te redden
Zij heeft alle joden die zich in Susan bevinden, geboden om
drie dagen en nachten niet te eten noch te drinken. Dit was
streng vasten. Vasten uit rouw deed men alleen overdag, ma
3 dagen en 3 nachten vasten heeft een diepere zin. Het gaat
om uiterst belangrijke zaken, niets minder dan het voortbest
van het joodse volk in Perzië. Ook zij, de koningin, neemt a
dit vasten deel, met haar dienaressen, heel haar hof.
Daarna richt Esther een maaltijd aan, een feestmaal, ter ere
van haar hoge gasten. Als de koning naar haar verzoek
informeert, stelt zij dit een dag uit, prikkelt zij zijn nieuwsgierigheid
en als zij zijn teruggekomen, op het feestmaal op
tweede dag, spreekt zij tot de koning. Zij vraagt de vrijheid
voor haar volk, om te leven en niet te worden uitgeroeid. D
Heer, Jehovah Jireh, de wijze Voorziener, gebruikt dit instru
ment in Zijn hand, om het verbondsvolk te redden.
Op verzoek van Esther beval de koning een schrijven op te
stellen en rond te zenden door alle 127 gewesten onder zijn
heerschappij, elk gewest in zijn eigen schrift en aan elk volk
zijn eigen taal, ook aan de Joden in hun eigen taal. "Men
schreef dan in naam van koning Ahasveros en verzegelde he
met den zegelring des konings en verzond de brieven door
middel van bereden ijlboden, gezeten op vorstelijke paarden
de stoeterijen geteeld, dat de koning aan de Joden in alle
steden toestond zich te verzamelen en hun leven te verdedig
en alle gewapende macht van volk en gewest, die hen zou
benauwen, te verdelgen, te doden en uit te roeien met vrouw
en kinderen, en hun bezittingen buit te maken, op één dag in
52

5
de gewesten van koning Ahasveros, namelijk op de dertienden
dag der twaalfde maand, dat is de maand Adar. Een afschrift
van deze brief, die in alle gewesten als wet moest worden
uitgevaardigd, moest ter kennis van alle volken gebracht
worden en de Joden moesten zich tegen dien dag gereed
houden om zich op hun vij anden te wreken. De ijlboden,
gezeten op vorstelijke paarden, vertrokken met den grootsten
spoed, op bevel des konings, en de wet werd in den burcht
Susan uitgevaardigd" (Esther 8 : 10-14).
Het vierde feestmaal
Esther 9: 17 zegt: "Op de veertiende dag rustten zij en zij
maakten dien tot een dag van feestmaal en vreugde." Dit
feestmaal is het feest van herdenking, de instelling van het
Purim (of Poerim-)feest. De Joden vierden dit feest ter
dankbare herdenking van hun wonderbare bevrijding. De
vernietigingsmachten hebben door Gods wonderbaar
ingrijpen geen slachtoffers onder Gods volk geslagen,
terwijl de vijand zelf ten gronde ging.
Deze dag van rust en dankbaar gedenken, deze feestelijke
dag van lofprijzing, omdat God de Joden zo heerlijk verlos
had uit de handen van hun belagers, was voorafgegaan
door dagen van strijd. Op de dertiende van de twaalfde
maand, de maand Adar, maakten alle Joden zich gereed
om hun haters af te slaan. Zij kregen officieel het recht zich
gewapenderhand te verdedigen en zij overwonnen hun
vijanden. "En niemand kon voor hen stand houden, want
de schrik voor hen was op alle volken gevallen (Esther
9 : 2). "En alle vorsten der gewesten en de stadhouders en
de landvoogden en de ambtenaren des konings
ondersteunden de Joden, want de schrik voor Mordechaï
(de nieuwe, in de plaats van Haman, aangestelde hoogste
autoriteit des lands, naast de koning) was op hen gevallen"
(Esther 9: 3). " En de Joden richtten onder al hun vijanden
met het zwaard een slachting aan en brachten dood en
verderf teweeg; zij deden met hun haters naar hun believen"
(Esther 9: 5).
De J oden doodden 500 man in de burcht Susan en de tien
zonen van Haman en de dag daarop, de veertiende dag,

doodden zij in Susan 300 man. "En de overige Joden in
gewesten des konings, verzamelden zich en verdedigden h
leven en kregen rust van hun vijanden; zij doodden onde
hun haters vijf en zeventig duizend ... " (Esther 9: 16).
"Zij rustten op den vijftiende dag (nadat zij zich op de
vorige dagen verzameld hadden) en maakten dezen tot ee
dag van feestmaal en vreugde. Daarom vieren de J oden o
het land, zij die de niet bemuurde steden bewonen, den
veertienden dag der maand Adar als een dag van vreugde
en feestmaal en als een dag waarop men elkander
geschenken zendt" (Esther 9: 18, 19).
"En Mordechaï schreef deze gebeurtenissen op en zond
brieven aan al de J oden, na bij en ver, in al de gewesten v
koning Ahasveros, om hen te verplichten jaarlijks zowel
den veertienden als den vijf tienden der maand Adar te
vieren, omdat dit de dagen waren, waarop de Joden rust
kregen van hun vijanden, en dit de maand was, die voor
hen van droefheid veranderde in vreugde en van rouw in
een feestdag, en om deze dagen te maken tot dagen van
feestmaal en vreugde, waarop men elkander geschenken z
zenden en giften zou geven aan de armen. En de Joden
hebben als inzetting aanvaard wat zij begonnen waren te
doen, en wat Mordechaï hun geschreven had"
(Esther 9: 20-23).
Zo werden er twee nationale feestdagen ingesteld, die men
Purim noemde "naar het woord Pur" (vers 26). Pur
betekent: lot (vers 24). "Zo bepaalden de Joden en namen
als inzetting aan voor zichzelf en hun nakomelingen en
voor allen die zich bij hen zouden aansluiten, dat zij,
zonder ooit over te slaan, deze beide dagen jaarlijks
zouden vieren ... zodat deze Purimdagen uit het midden
der Joden niet zouden verdwijnen, noch hun gedachtenis
zou ophouden bij hun nakomelingen" (Esther 9: 27, 28).
"En het bevel van Esther stelde deze Purimvoorschriften
vast en het werd in een boek opgeschreven" (Esther 9 : 32
Betekenis van het eerste feestmaal
Als wij deze vier feestmalen bestudeerd hebben, zien wij
dezelfde feesten in het leven van een kind Gods. De
54

5
feestelijke gebeurtenissen van het boek Esther zijn
afschaduwingen van heerlijke feiten in het leven van een
christen.
Het eerste feest typeert de onttroning van satan uit onze
harten. Vasthi, de officiële koningin werd onttroond; de
satan, de koning dezer wereld, werd door Jezus van de
troon gestoten. Halleluja!
Het tweede feest wijst naar de kroning van een andere
Gezagsdrager, Jezus Christus, in onze harten. Hij neemt
thans de ledige plaats in.
Het derde feest is het beeld van het bidden om behoud, om
volkomen vrij te worden van alle vijanden die ons naar het
leven staan; het verlost zijn van de aanvallen van de
machten der duisternis.
Het vierde feest is het feest der herdenking. "Vergeet niet
één van Zijn weldaden: die al uw ongerechtigheid vergeeft,
die al uw krankheden geneest, die uw leven verlost van de
groeve" (Ps. 103: 2-4).
Toen Jezus stierf aan het kruis, behaalde H ij de
overwinning en onttroonde de satan. Uiterlij k, natuurlijk
gezien, van beneden af beschouwd, met vleselijke ogen, leek
Zijn lijden en sterven een ontzettend fiasco. Maar Jezus
kwam, gezonden van de Vader, om het zonde- en ziekteprobleem
voor de wereld op te lossen. Hij liet het oordeel,
de dood, als bezoldiging van de zonde, op Zich neerkomen.
Hij trok het spontaan naar Zich toe, Hij ving de vloek op
in Zijn eigen lichaam. "Hem die geen zonde gekend heeft,
heeft Hij God voor ons TOT ZONDE gemaakt, opdat wij
zouden worden GERECHTIGHEID GODS in Hem"
(Il Cor. 5 : 21).
Jezus bracht overwinning door Zijn sterven en opstanding
over de macht van de duivel, in zonde en ziekte en verderf
in onze harten. Jezus heeft het regiem van de
mensenrnoordenaar van den beginne beëindigd, zijn
heerschappij opgezegd. Als een bij stak Hij Zijn angel in
Zijn prooi zodat deze stierf. Ook de Bij stierf, maar werd
opgewekt. De troon die de vorst der duisternis bezet had,
werd hem ontnomen. De kop van het slangenzaad werd
vermorzeld onder de voet van Jezus, het vrouwenzaad.

"Opdat Hij door Zijn dood hem, die de macht over den
dood HAD, de duivel, zou ONTTRONEN"
(Hebr. 2: 14,15). "Hij heeft de overheden en machten
ontwapend en openlijk ten toon gesteld en zo over hen
GEZEGEVIERD" (Col. 2: 15).
Jezus heeft de overheden ontwapend en van hun macht
beroofd, de kroon afgerukt, uitgeworpen, van de troon
gestoten, weggezonden, als Vasthi. Aan hun heerschappij
kwam een einde en een andere Persoonlijkheid kwam in
deze opengevallen plaats, een koninklijke Gezagdrager.
Jezus heeft op Golgotha elke ziel bevrijd die zich in de
macht van de satan bevond. Satan werd een onrechtmati
machthebber, met zijn onrechtmatig, aangematigd, gestol
recht op ons hart. Maar het is een schijnmanoeuvre, een
leugenpolitiek, de werkelijkheid is dat wij gekocht en
betaald zijn door Jezus Christus, wij zijn Zijn onvervreem
baar eigendom en alleen Hij kan rechten op ons doen
gelden, niemand anders.
De ziel is in de vrijheid gesteld, de schuld is betaald, de w
is vervuld, de prijs is voldaan, de gevangenisdeuren zijn
opengezet, Gods toorn is op een Ander gevallen, onze
hemelse Plaatsvervanger. Dit is het hart van het evangelie
Indien wij echter niet in geloof deze verzoening grijpen, e
met ons hart: "Amen" op zeggen, het in geloof niet
aanvaarden en er niet in gaan staan, zal het heil ons
voorbijgaan. We ontvangen het in geloof, dankend, Hem
prijzend voor Zijn zoenoffer. Wij worden Gods kinderen
door geloof in een volbracht verzoeningsoffer en wij
plaatsen er ons buiten door het niet te accepteren, er niet
voor te buigen, het niet in geloof aannemen.
Halleluja, Jezus HEEFT ons VERLOST! "Hij HEEFT o
VERLOST uit de MACHT der duisternis en overgebrach
in (een ander leven, een andere status), in het koninkrijk
van de Zoon Zijner liefde, in wien wij de VERLOSSING
HEBBEN, de vergeving der zonden" (Col. 1: 13). Een
belangrijke vertaler heeft deze tekst aldus vertaald: "Hij
heeft de macht en het geweld van de satan VAN ONS
AFGESNEDEN".
Als hier gesproken wordt over het koninkrijk van de Zoo
dan is duidelijk dat de Zoon Koning is. Hem is gegeven
56

5
ALLE MACHT, in hemel als op aarde, over de eeuwigheid
en de tijd, over de geest en de stof, ALLE MACHT op
ELK GEBIED. Jezus zegt: "Houdt goeden moed, Ik heb
de wereld OVERWONNEN" (Joh. 16: 33). "Hiertoe is de
Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de werken des
duivels verbreken zou" (I Joh. 3: 8). Vele teksten in de
bijbel spreken onmiskenbaar duidelijk over deze totale en
definitieve overwinning van Jezus over de duivel.
Koningin Vasthi is niet op vage gronden, op gevoelsoverwegingen
of bij onderlinge afspraak afgezet, maar dit
besluit stond definitief en onwrikbaar vast omdat het een
wet van Meden en Perzen was, onherroepelijk, er viel niet
verder over te discussieren. Zo is de duivel niet op vage
gronden, theoretisch, overwonnen en verslagen, maar
concreet en reëel, door het Bloed van het Lam.
De waarde van een natie wordt bepaald door haar
manifestatie van kracht. Zonder kracht wordt een
koninkrijk onder de voet gelopen. Koninkrijken. op papier
verdwijnen. Koninkrijken in theorie en in woorden zijn
niets waard. De waarde van een koninkrijk is de
openbaring van macht, van gezag, van kracht.
Jezus heeft Zijn koninkrijk verworven op aarde door de
prijs van Zijn kostbaar Bloed (I Petr. 1: 19). Hij heeft ons
daardoor VRIJGEKOCHT van de slavendrijver, de boze.
Hij maakte door Zijn volkomen offer van Zijn leven een
einde aan het koninkrijk van de satan, van zonde, ziekte en
dood. Hij nam alles op Zich, in Zich op, Hij werd
belichaamde zonde en ziekte en zwakte. H ij werd tot zonde
en ziekte GEMAAKT en bracht dit alles met en in Zijn
stof, in Zijn lichaam, in het graf, waar Hij het alles achter
liet en verheerlijkt opstond uit de dood en tot de Vader
terugkeerde. Zijn graf werd het graf van mijn zonden,
ziekten en angsten. Halleluja! En wij werden vrij van deze
wet der zonde en des doods door die andere wet, die hogere
wet, de wet van de Geest des levens, in Christus. "Wij zijn
nu EENS VOOR ALTIJD geheiligd door het OFFER van
het lichaam van Jezus Christus" (Hebr. 10: 10). "Na één
offer voor de zonden te hebben gebracht, zijn WIJ voor
altijd gezeten aan de rechterhand van God' (Hebr. 10: 12).

"Want door EEN OFFERANDE heeft Hij VOOR
ALTIJD hen VOLMAAKT, die geheiligd worden"
(Hebr. 10: 14). Nu "Is er GEEN ZONDOFFER MEER
NODIG" (Hebr. 10: 18). Halleluja!
Betekenis van het tweede feestmaal
Wij hebben in Jezus een betere Koning. Deze Koning hee
plaatsgenomen op de troon. De oude dingen hebben wij
achter ons gelaten en wij hebben ons uitgestrekt naar
nieuwe dingen, naar een nieuw bewind. "Zo is dan wie IN
Christus is een nieuwe schepping: het oude is
voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen" (11 Cor. 5 : 17)
Er zijn betere voorwaarden geschapen. In de Hebreeënbri
wordt meerdere malen over dit "Betere" gesproken. Than
wordt een BETERE hoop gewekt (7: 19); Jezus is borg
geworden van een BETER verbond (7: 22); Hij is
Middelaar van een BETER verbond, waarvan de
rechtskracht op BETERE beloften berust (8: 6); BETERE
offeranden (9: 23); wij bezitten een BETER en blijvend
bezit (10: 34); Zij verlangen naar een BETER, dat is een
hemels vaderland (11 : 16); Deel hebben aan een BETERE
opstanding (11 : 35); Daar God iets BETERS met ons voo
heeft (11 : 40).
Esther is beter dan Vasthi, Jezus is een betere Koning op
de troon van ons hart dan de duivel. "Laten wij ons richt
op het volkomene" (Hebr. 6: I). " Gade zij dank, die ons
overwinning geeft door onzen Here Jezus Christus" (I Co
15 : 57). "H ij hèeft ons uit zulk een groot doodsgevaar
verlost en zal ons verlossen: op Hem hebben wij onze hoo
gevestigd" (11 Cor. I: 10).
Eerst zat satan op zijn troon, "Ik weet waar gij woont,
daar waar de troon des satans is" (Openb. 2: 13). Er is
sprake van een synagoge des satans (Openb. 2 : 9). Satan
" de overste van de macht der lucht" (Ef. 2 : 2) . Hij gaf aan
de antichrist: " Zijn kracht en zijn troon en grote macht"
(Openb. 13: 2). Maar God heeft Christus gezonden en hee
Hem tot Koning gezalfd, "door Hem uit de doden op te
wekken en Hem te zetten aan Zijn rechterhand in de
hemelse gewesten, BOVEN alle overheid en macht en
58

5
kracht en heerschappij en allen naam, die genoemd wordt
niet alleen in deze, maar ook in de toekomende eeuw. En
Hij heeft ALLES onder Zijn voeten gesteld en Hem als
Hoofd boven al, wat is, gegeven aan de gemeente"
(Ef. I : 20-22).
Jezus is overwinnaar. In Lukas 8 zien wij Zijn koningschap,
Zijn macht over geheimen (vers 17); over natuurlijke
verhoudingen (vers 21); over de wind (vers 24); over water
(vers 25); over demonen (vers 29); over ziekten (vers 44);
over de dood (vers 54). Op elk terrein van het leven, ja zelfs
over de dood is Hij de Heerser. "Ik ben de Eerste en de
Laatste, en de Levende, en Ik ben dood geweest, en zie, Ik
ben levend tot in alle eeuwigheid, en Ik heb DE
SLEUTELS van den DOOD en het DODENRIJK"
(Openb. I: 18).
Hij schenkt ons Zijn volle rijkdom, "ALLE DINGEN".
"Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn ALLE
DINGEN: Hem zij de heerlijkheid tot in eeuwigheid"
(Rom. 11: 36).
"Door Hem hebben wij VREDE met God (Rom. 5: I);
ROEMEN wij in God (Rom. 5: 11); hebben wij
VERZOENING ontvangen (Rom. 5: IJ); EEUWIG
LEVEN (Rom. 6: 23); OVER WINNING over de DOOD (I
Cor. 15: 57); HEERLIJKHEID in alle eeuwigheid" (Rom.
16: 27).
God gaf Zijn ganse volheid aan Zijn Zoon (Col. I : 19); de
volheid der godheid lichamelijk (Col. 2: 9); ALLE
DINGEN (Rom. 8: 32). God gaf aan Zijn Zoon alles wat
Hij had en wat Hij was, Hij gaf als het ware de hemel leeg
toen Hij Hem overgaf aan de wereld, het vlees, om te
genezen en het aan de groeve te ontrukken (Ps. 107: 20).
Niets bezittend
Evenals het arme weesmeisje Hadassa een nederige plaats
in het volk innam, onbekend, nietsbezittend, is ook Jezus
de nederigste aller dienstknechten geweest. Jesaja
profeteerde over Zijn verschijning en zegt dat Hij als "Een
wortel uit dorre aarde op zou schieten, gestalte noch luister

zou hebben dat wij hem zouden hebben aangezien, van
mensen verlaten, een man van smarten en vertrouwd me
(mijn) gedaante, dat wij hem zouden hebben begeerd. Hi
was veracht, en ziekte, ja, als iemand, voor wien men he
gelaat verbergt; hij was veracht en wij hebben hem niet
geacht" (Jes. 53: 2, 3). De verachting wordt zover
doorgevoerd dat in dit Schriftgedeelte over Hem niet me
hoofdletters wordt geschreven.
De mensen uit Zijn familie, Zijn vaderstad Nazareth,
zeiden: "Is dit niet de timmerman, de Zoon van Maria, e
de broeder van Jacobus, Jozef, Judas en Simon? En
behoren Zijn zusters hier niet bij ons?" (Mark. 6: 3).
Niets kon Jezus het Zijne noemen in dit aardse leven. "D
vossen hebben holen en de vogelen des hemels nesten, m
de Zoon des mensen heeft geen plaats om het hoofd nee
leggen" (Matth. 8: 20). Zijn wieg was niet de Zijne, Zijn
kruis was niet de Zijne, noch het graf waarin zij Hem
gelegd hebben.
Hij werd gescholden: "Zie, een vraatzuchtig mens en een
wijndrinker, een vriend van tollenaars en zondaars" (Mat
11 : 19).
Hij werd door anderen onderhouden: "Velen dienden He
met hetgeen zij bezaten" (Luk. 8: 3).
Hij had geen onderwijs genoten: "Hoe is deze zo geleerd
zonder onderricht te hebben ontvangen" (Joh. 7: 15).
Hij was zo eenvoudig: "Maar Ik ben in uw midden als
dienaar" (Luk. 22: 27). "Want ook de Zoon des mensen
niet gekomen om Zich te laten dienen, maar om te diene
en Zijn leven tè geven als losprijs voor velen" (Mark.
10: 45).
Hij telde Zichzelven niet: "Hij heeft Zich vernederd en is
gehoorzaam geworden tot den dood" (Phil. 2: 8).
Bescheiden was Jezus: "Ik zeg u, de Zoon kan niets doen
van Zichzelf, of Hij moet het den Vader zien doen" (J oh.
5: 19).
Niet eigenzinnig, eigen belangen vóór laten gaan: "Ik zoe
niet Mijn wil, doch den wil van Hem, die Mij gezonden
heeft" (J oh. 5: 30). "Wanneer gij den Zoon des mensen
verhoogd hebt, zult gij inzien, dat Ik het ben en niets uit
Mijzelf doe, doch dat Ik dit spreek, gelijk de Vader Mij
60

61
geleerd heeft" (Joh. 8: 28).
Hij was onderdanig: "En Hij ging met hen terug en kwam
te Nazareth en was hun onderdanig" (Luk. 2: 51).
Hij was niet fanatiek: "Jezus zeide: Belet het hem niet,
want er is niemand die een kracht doen zal in Mijn Naam
en kort daarna smadelijk van Mij zal kunnen spreken.
Want wie niet tegen ons is, is voor ons" (Mark. 9: 39, 40).
Niet haatdragend: "Vader, vergeef het hun, want zij weten
niet wat zij doen" (Luk. 23: 34). "Maar Jezus zeide tot
Judas: Vriend, waartoe zijt gij hier?" (Matth. 26: 50).
Maar het volkskind Hadassa werd op de toon geplaatst, uit
haar nederige staat verhoogd. Micha profeteerde van Jezus:
"Bethlehem Efrata ... uit u zal Mij voortkomen die een
HEERSCHER zal zijn over Israël en wiens oorsprong is
van ouds, van de dagen der eeuwigheid." "Dan zal Hij
staan en hen weiden in de kracht des Heren, in de
MAJESTEIT van den NAAM DES HEREN, Zijns Gods;
en zij zullen rustig wonen, want nu zal Hij groot zijn tot
aan de einden der aarde en Hij zal vrede zijn" (Micha 5 : 1
en 3).
Gabriël, de Verkondiger, zegt tot Maria: "Deze zal groot
zijn en de Zoon des Allerhoogsten genoemd worden en de
Here God zal Hem den troon van Zijn vader David geven
en Hij zal als KONING over het huis van Jakob heersen
tot in eeuwigheid, en ZIJN KONINGSCHAP zal geen
einde nemen" (Luk. 1 : 32, 33).
Alles bezittend
Jezus is de Zoon Gods: "Waarlijk, deze mens was een Zoon
Gods" (Mark. 15: 39) en "machtig om te verlossen" (Jes.
63: 1).
Hij was onschuldig aan een misdrijf: "Ik vind niets strafbaars
in deze mens" (Luk. 23: 4). "Deze heeft niets onbehoorlijks
gedaan" (Luk. 23: 41). Jezus was: "Als een onberispelijk en
vlekkeloos Lam" (1 Petr. 1: 19).
Hij vergaf zonden: "Door dezen wordt u vergeving van
zonden verkondigd" (Hand. 13: 38). "In Hem hebben wij
de verlossing door Zijn Bloed, de vergeving van de

overtredingen" (Ef. 1: 7). "Deze is na één offer voor de
zonden te hebben gebracht, voor altijd gezeten aan de
rechterhand Gods, voorts afwachtende totdat Zijn vijand
gemaakt worden tot een voetbank voor Zijn voeten" (He
10: 12,13).
Hij is een eeuwige Hogepriester: "Doch Hij heeft, juist
doordat Hij in eeuwigheid blijft, een priesterschap, dat o
geen ander kan overgaan. Daarom kan Hij ook volkome
behouden, wie door Hem tot God gaan, daar Hij altijd l
om voor hen te pleiten" (Hebr. 7: 24, 25). Jezus zegt: "M
is gegeven alle macht in hemel en op aarde" (Matth.
28: 18). Zelfs de demon roept: "Wat hebt Gij met mij te
maken, Zoon van de allerhoogste God?" (Mark. 5: 7).
De duivel, de overste der wereld, kon Jezus niet verslaan
"Want de overste der wereld komt en heeft aan Mij niets
(Joh. 14: 30).
Jezus is het Antwoord: "Indien gij in Mij blijft en Mijn
woorden in u blijven, vraagt wat gij maar wilt en het zal
geworden" (J oh. 15: 8).
God heeft Hem verheerlijkt en in Zijn troon gezet: "Doo
Hem uit de doden op te wekken en Hem te zetten aan Z
rechterzijde in de hemelse gewesten, boven alle overheid
macht en kracht en heerlijkheid en niet alleen in deze, m
ook in de toekomende eeuw. En Hij heeft ALLES onder
Zijn voeten gesteld en Hem als hoofd boven al wat is
gegeven aan de gemeente, die Zijn lichaam is, vervuld me
Hem, die alles in allen volmaakt" (Ef. 1: 20-23).
Alle dingen
De Vader zond Zijn Zoon om de volheid Gods te brenge
naar u en mij, ALLE DINGEN. Wij verwachten eigenlijk
niet die ALLE DINGEN te mogen bezitten en daarom
bezitten wij ze ook niet. Wij verwachten dat ALLE
DINGEN ons deel zullen zijn later als wij met Christus in
Zijn heerlijkheid zullen zijn, maar NU nog niet, HIER no
niet, voor ons nog niet. Maar de Bijbel zegt dat als wij
Jezus aanvaarden, in Hem ALLE DINGEN des Vaders
ontvangen. Jezus is de deur naar ALLE DINGEN; zonde
Hem zien wij de Vader niet en staan wij buiten ALLE
62

63
DINGEN.
Dit is een groot woord: ALLE DINGEN zijn van ons. De
duivel heeft door een stelselmatige hersenspoeling van 20
eeuwen ons verwijderd van de grote woorden en grote
dingen van het Koninkrijk. Het is er hem alles aan gelegen
om ons te vervreemden van de majesteitelijke volheid in
Christus. Heel zijn leugen politiek is er op gericht om de
dingen des heils te verwringen, toe te knijpen, te
verschralen, vernauwen, te ridiculiseren, hij voegt wiggen
van verstand en rede en logica tussen ons en die heerlijke:
ALLE DINGEN van God.
"Daarom, niemand beroeme zich op mensen; ALLES is
immers het UWE. (In de engelse vertaling staat: For all
things are yours - ALLE DINGEN.) Merkwaardig woord
is dit: immers. Het woord impliceert: Dit wist u toch! Dit is
toch een vaststaand feit! Dit is immers zo! Dit is een wet
van het Koninkrijk en zoals geacht wordt dat alle wetten
gekend worden, zo wordt u ook geacht deze wet van het
Koninkrijk te kennen. Alles, ALLE DINGEN, zijn
IMMERS van u? Wij zingen: Van U zijn alle dingen, van
U 0 God alleen!" De Bijbel zegt dat ALLE DINGEN ook
van ons zijn en niet "van God alleen." Wat van God is, is
van ons. God bezitter van ALLE DINGEN, wij eveneens
bezitter van ALLE DINGEN. "Zal Hij ons met Hem niet
ALLE DINGEN schenken? ALLE DINGEN zijn
DAAROM van ons." AL HET MIJNE is HET UWE, zegt
de Vader in Lukas 15.
Wat zijn ALLE DINGEN?
Om duidelijk vast te stellen wat dit alles inhoudt, wordt dit
verder gepreciseerd: "Hetzij Paulus, Apollos of Cephas
(Petrus), het is ALLES HET UWE." De eigenaar staat boven
zijn eigendom, hij kan daar steeds vrijelijk over
beschikken. Als u eigenaar bent van een geldstuk, kunt u er
alles voor kopen wat u wenst, het geldstuk heeft daarin
niets te beslissen, het is passief, de eigenaar staat hoger dan
dit dode betaalmiddel en beschikt daarover.
Indien wij de "bezitters" zijn van Paulus, Apollos en
Petrus, de grootste figuren uit de aposteltijd, mannen van

egaafdheid, welsprekendheid, maar nog meer van krach
autoriteit over demonen, gezag over duivelse machten, v
van de Heilige Geest, dan betekent dit dat de Heer déze
dingen en méér aan u wenst te geven.
Alles van Paulus, heel zijn bediening van kracht, heel zij
betekenis voor de gemeente en voor de heidenen, dit alle
wil de Heer u geven en méér dan dat, u bent eigenaar.
Alles van Apollos, van wien gezegd wordt dat hij
doorkneed was in de Schriften, vurig van geest.
Alles van Petrus, die woordvoerder was van de eerste
gemeente, prediker van de eerste kerk, een man vol van
Heilige Geest, die bij zijn eerste prediking 3000 zielen to
bekering zag komen; de kerk was nog maar een uur oud
Een man die zieken genas, wiens schaduw zelfs mensen
deed opstaan van hun ziekbed, die de dode Dorcas deed
oprijzen en teruggaf aan haar vrienden, een groot man v
de gemeente en de heidenen.
Alle drie, als voorbeelden genoemd, waren wonderbare
mannen Gods, ze waren vol van genade Gods, gedreven
geleid door visioenen en openbaringen. De Bijbel zegt da
dit alles HET UWE is, dezelfde roeping, dezelfde kracht
staan. u ten dienste, dezelfde Geest van God die in hen
werkte. De Bijbel zegt zelfs dat wij bóven hen staan, nie
alleen hen gelijk zullen zijn maar hen overtreffen, de
eigenaar staat boven zijn eigendom.
Wereld, leven en dood
Alles is immers het uwe, "Hetzij wereld, leven en dood."
"Ailes;; lS alles lngesloten. "Neem de wereld, geef mij
Jezus!" Maar de wereld is ONS, wij behoeven de wereld
niet te laten nemen, maar kunnen het bewust weggeven.
Maar dit betekent méér!
De wereld rondom ons, zoals zij reilt en zeilt, is mede
ONDER ONZE VOETEN gesteld. Als wij Christus in o
hebben, immers: "Niet meer mijn ik, maar Christus leeft
mij!" (Gal. 2: 20), dan hebben wij dezelfde plaats
ingenomen als Christus, die door de Vader gesteld is "A
Zijn rechterhand in de hemelse gewesten, BOVEN alle
overheid en macht en kracht en heerschappij en allen na
64

die genoemd wordt niet alleen in deze, maar ook in de
toekomende eeuw. En Hij HEEFT alles (ALLE DINGEN)
onder Zijn voeten gesteld en Hem als Hoofd boven al, wat
is, gegeven aan de GEMEENTE, die zijn LICHAAM is,
VERVULD met HEM, die ALLES (ALLE DINGEN) in
ALLEN VOLMAAKT" (Ef. 1 : 20-23).
Als Jezus zegt: Ik HEB de WERELD overwonnen, dan
mogen wij mede in deze overwinning staan, met alle
consequenties. Dan mogen wij van deze overwinning
gebruik maken om met Christus het Koninkrijk op te
bouwen.
De duivel wordt genoemd: De overste dezer wereld. Jezus
heeft de wereld en de overste der wereld overwonnen, op
Golgotha .. Wij kunnen in deze zelfde overwinning staan en
er naar handelen, onbevreesd, overtuigd van onze (gegeven)
macht. Halleluja!
Jezus zegt: Ik ben het LEVEN. Wie Mij zoekt, heeft eeuwig
leven. Wie Mij eet, zal niet sterven. "Indien iemand van
DIT brood eet, hij zal in eeuwigheid leven; en het brood
dat Ik geven zal, is mijn vlees, voor het leven der wereld"
(Joh. 6:51).
"Ik leef en gij zult leven!" Jezus overwon de dood door het
leven. Bij Jezus werd het leven niet verzwolgen door de
dood, maar de dood door het leven. "Ik ben gekomen,
opdat zij LEVEN hebben en overvloed" (J oh. 10: 10).
Leven en ALLE DINGEN.
Wij mogen ons dit triomf over het leven eigen maken en
het Koninkrijk er mee dienen. Immers het LEVEN is ons
eigendom. Ons ter beschikking. Overwinnaars daarover.
Glorie voor Jezus! "Het is alles het uwe!" (I Cor. 3: 21).
ALLE DINGEN. Het wordt herhaald in deze regel, het
mocht zijn dat u het niet goed begrepen hebt, het is
" Immers . ", zo.
Jezus zegt dat Hij de DOOD heeft overwonnen. Wij mogen
in deze overwinning staan en juichend in de Troonzaal met
Christus ook deze laatste vijand onder ONZE VOETEN
leggen. Wij zijn niet een zeker en onontkoombaar prooi
van de dood, neen, hij is een prooi van ONS, in Christus
en daar zullen wij gebruik van maken. Staat dit niet in de

opdracht van Jezus, ons gegeven als boodschap voor de
wereld: "Gaat heen, predikt, geneest en wekt doden op"
(Matth. 10: 8). Wat betekent dat? Dit: Waar Hij ons roep
de kracht van het Koninkrijk hiervoor aan te wenden, da
zullen wij in het verkregen gezag als ALLER-DINGEN­
EIGENAAR ook deze vijand, deze doodsvijand, tegenga
In Jezus' Naam! Dit deed Paulus ook, hij wekte een dode
jongen die uit het raam was gevallen, op. Dit deed ook
Petrus, die Dorcas opwekte uit de doden. Paulus en Petr
(Cephas) zijn "immers" uw "eigendom"!
Wij zijn van Christus
"Doch gij zijt van Christus" Halleluja! Niet alleen kocht
Hij ons vrij van de zonden, maar ook Hem ten eigendom
Wij zijn: "Het volk dat Hij Zich "verworven" heeft, tot l
Zijner heerlijkheid" (Ef. 1 : 14). Daarom zijn wij niet mee
van onszelf, maar behoren wij God toe. "Of weet gij niet
dat uw lichaam een tempel is van de Heiligen Geest, die i
u woont, die gij van God ontvangen hebt, en dat gij NIE
van UZELF zijt? Want gij zijt GEKOCHT en BETAALD
(I Cor. 6: 19, 20).
God verwierf Zich ons ten eigendom in Christus. Hij zett
ons IN CHRISTUS. En in Christus hebben wij de
beschikking over alles wat Christus ter beschikking is
gesteld. Toen wij tot geloof in Christus kwamen en ons
leven volkomen aan Hem overgaven, weggaven, kwiitgav
zette God ons IN CHRISTUS. En alle krachten van het
Koninkrijk, alle wonderbare faculteiten in het universum
staan ons dan ter beschikking. IN CHRISTUS.
Er is een nieuwe staat van leven gekomen, wij zijn IN
CHRISTUS ingeplant, samengegroeid tot een éénheid
(Rom. 6: 5), verloren daarbij onze oude natuur en
ontvingen de natuur van Christus. "Zo is dan wie IN
CHRISTUS is, een NIEUWE SCHEPPING; het oude is
voorbijgegaan, zie het NIEUWE is gekomen." (In de
engelse vertaling staat: "All things are become new," ALL
DINGEN werden nieuw.) "En dit alles is uit God" (II Co
5:17,18).
66

6
In Christus mede erfgenaam van ALLE DINGEN
Als wij in CHRISTUS zijn, dan zal God ons van ALLE
DINGEN voorzien. "En God is bij machte ALLE genade
in u OVERVLOEDIG te SCHENKEN, opdat gij, in alle
opzichten te ALLEN TIJDE van ALLES (engelse vertaling
zegt: "Having all sufficiency in all things"; in ALLE
DINGEN) genoegzaam VOORZIEN, in ALLE goed werk
OVERVLOEDIG moogt zijn" (H Cor. 9: 8). "Zijn
Goddelijke kracht immers HEEFT ONS met ALLES
(ALLE DINGEN), wat tot leven en godsvrucht strekt,
BEGIFTIGD, door de kennis van Hem, die ONS geroepen
HEEFT door Zijn heerlijkheid en macht ... " (H Petr. I: 3).
"Want wij zijn burgers van een rijk in de hemelen, waaruit
wij ook den Here Jezus Christus als Verlosser verwachten,
die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het aan
ZIJN VERHEERLIJKT LICHAAM GELIJKVORMIG
wordt, naar de KRACHT, waarmede Hij ook ALLE
DIN G EN zich kan onderwerpen" (de engelse vertaling zegt:
To subdue all things) (Phil. 3: 20).
Wie IN CHRISTUS is, heeft toegang tot ALLE DINGEN,
in geloof. "ALLE DINGEN zijn MOGELIJK voor wie
GELOOFT" (Mark. 9: 23). "Ik bedoel dit: zolang de
erfgenaam onmondig is, verschilt hij in niets van een slaaf,
al is hij ook EIGENAAR van ALLES (ALLE DINGEN);
maar hij staat onder voogdij en toezicht tot op het tijdstip,
dat door zijn vader tevoren bepaald was. Zo bleven ook wij
zolang wij onmondig waren, onderworpen aan de
wereldgeesten. Maar toen de volheid des tijds gekomen
was, heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een
vrouw, geboren onder de wet, om hen, die onder de wet
waren, vrij te kopen, opdat wij het recht van ZONEN
zouden verkrijgen. En dat gij zonen zijt - God heeft den
Geest Zijn Zoons uitgezonden in onze harten, die roept:
Abba, Vader, Gij zijt niet meer slaaf, doch ZOON; indien
gij ZOON zijt, dan zijt gij ook ERFGENAAM door God"
(Gal. 4: 1-7).
Jezus zegt: "ALLE DINGEN zijn Mij overgegeven door
Mijn Vader" (Matth. 11: 27). "God heeft nu in het laatst

der dagen gesproken in den Zoon, die Hij gesteld heeft to
erfgenaam van ALLE DINGEN, door wien Hij ook de
wereld geschapen heeft" (Hebr. 1 : 2). "Zijn wij kinderen
(Gods), dan zijn wij ook ERGENAMEN van Christus"
(Rom. 8: 17).
De Bijbel zegt dat Christus de Schepper is van ALLE
DINGEN (Joh. 1: 3). "Hem, OM wien en DOOR wien
ALLE DINGEN bestaan" (Hebr. 2: 10). "Want in Hem
zijn ALLE DINGEN geschapen, die in de hemelen en die
op de aarde zijn, de zichtbare en de onzichtbare, hetzij
heerschappijen, hetzij overheden, hetzij machten; ALLE
DINGEN zijn DOOR Hem en TOT Hem geschapen; en
Hij is vóór alles en ALLE DINGEN hebben hun bestaan
IN HEM; en Hij is het Hoofd van het LICHAAM, de
GEMEENTE" (Col. 1: 16-18).
Indien wij IN CHRISTUS zijn geworteld, in CHRISTUS
INGELIJFD, één met Hem, dan zullen ALLE DINGEN
die in Christus zijn, ook de onze zijn. Halleluja!
"Want het heeft uw Vader behaagd u het Koninkrijk te
GEVEN" (Luc. 12: 32).
"Dankt te allen tijde in den Naam van onzen Here Jezus
Christus God, den Vader, voor ALLE DINGEN" (Ef.
5: 20).
Betekenis van het derde feestmaal
Doordat wij met Christus gezeten zijn in de troon -- want
God heeft ons mede levend gemaakt met Christus en ons
mede opgewekt en ons mede een plaats gegeven in de
hemelse gewesten (Ef. 2: 5, 6), - hebben wij ook een vrije
toegang tot Hem. Wij zijn niet meer de vroegere,
eenvoudige Hadassa die geen toegang kon krijgen tot de
troon, maar wij zijn Esther geworden en gezeten met de
koning op de troon. Op ons bidden wordt acht gegeven,
ons verzoek vindt gehoor, onze smeekbede wordt serieus
behandeld, wij zijn een gesprekspartner Gods geworden.
Voordat koningin Esther haar vragen stelt, wordt zij reed
royaal tegemoet gekomen met een belofte van te worden
verhoord. "Wat is uw verzoek? H et zal u toegestaan
worden. En wat is uw wens? Al was het de helft van het
68

6
koninkrijk, hij zal ingewilligd worden" (Esther 5: 6). Jezus,
de Koning, zegt in Lukas 11: 9-12: "En Ik zeg u: Bidt en u
zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal
opengedaan worden. Is er soms een vader onder u, die als
zijn zoon hem een vis vraagt, hem voor een vis een slang
zal geven? Of als hij om een ei vraagt, hem een schorpioen
zal geven?" De vader zegt tot de zoon: "Al het mijne is het
uwe" (Luk. 15: 31).
De Bijbel schrijft dat "Esther zich in een koninklijk gewaad
hulde en ging staan in de binnenste voorhof van het paleis
des konings tegenover de koningszaal, terwijl de koning
gezeten was op zijn koninklijken troon in de koningszaal
tegenover de ingang der zaal. Toen de koning Esther in de
voorhof zag staan, won zij zijn genegenheid en de koning
reikte Esther de gouden schepter toe, die hij in zijn hand
had (de schepter is het symbool van zijn macht); Esther
kwam daarop nader en raakte de spits van de schepter aan
(zij maakte contact met zijn macht).
Daarop zeide de koning tot haar: Wat hebt gij, koningin
Esther, en wat is uw wens" (Esther 5 : 1-3).
Dit is de houding van een kind van God. Wij liggen niet
meer als bedelaars, als paria's voor de drempel van de
paleisdeur, buiten, vervreemd, losgeraakt, maar wij zijn
opgenomen in het heilsverbond van het Bloed, wij zijn
huisgenoten Gods, wij zijn mondige kinderen van het
huisgezin Gods, wij zijn met Christus gezeten in de troon.
Hadassa was kansloos, zij kon de troon nimmer bereiken
vanuit haar schamel bestaan, maar Esther, gezalfd,
gekroond, uitverkoren, in de zekerheid dat haar koninklijke
gemaal haar lief had boven alle vrouwen (Esther 2: 17), had
toegang tot het hart van Ahasveros.
V roeger waren wij onmondigen, wij verschilden in niets van
een slaaf, al waren wij ook eigenaar van alles (Gal. 4: I).
Wij stonden onder voogdij en toezicht van onzen "oom
Mordechaï", "Wij bleven, zolang wij onmondig waren,
onderworpen aan de wereldgeesten. Maar toen de volheid
des tijds gekomen was, ... kregen wij het recht van zonen"
(Gal. 4: 3-5). "En, dat gij zonen zijt - God heeft de Geest

Zijns Zoons uitgezonden in onze harten, die roept: Abba,
Vader. Gij zijt dus niet meer slaaf, doch zoon; indien gij
zoon zijt, dan zijt gij ook erfgenaam door God" (Gal. 4: 6
7). "Zo zijt gij dan geen vreemdelingen en bijwoners meer
(Hadassa, als joodse ballinge in het verre, vreemde Perzië
maar medeburgers der heiligen en huisgenoten Gods" (Ef.
2: 19).
"Gij zijt echter een UITVERKOREN GESLACHT, een
KONINKLIJK priesterschap, een heilige N ATlE, een vol
Gode ten eigendom, om de grote daden te verkondigen va
Hem, die u uit de duisternis (van de anonimiteit, van de
zonde) geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht; u, eens
niet Zijn volk, NU echter GODS VOLK" (I Petr. 2: 9, 10
Esther kleedde zich niet in een treurgewaad, doch, ofscho
zij drie dagen en nachten niet at en dronk, hulde zij zich
een koninklijk gewaad en verscheen zó voor haar koning.
Zij stond daar niet als een naamloze bedelares, maar als
een koningin. Een kind van God is niet een wenende
smekeling, maar het mag de Vader naderen in de rust van
"Staande op de beloften van mijn Heer en God; weet ik i
Zijn hand geborgen gans mijn lot. Glorie en aanbidding z
mijn dierb're Heer, Zijn beloften falen nimmermeer."
Ootmoedig van hart (vastend) maar in koninklijk gewaad
van het kindschap Gods, als huisgenoot des Vaders.
De binnenste voorhof
Esther moest niet zoeken naar de koning, naar hem vrage
op hem wachten, maar zij ging staan in de binnenste
voorhof van het paleis des konings, TER WIJL de koning
gezeten was op zijn koninklijken TROON in de koningsza
(Esther 5: I). Zij stond waar zij staan moest, in de
binnenste hof, in de binnenkamer, voor de troon, voor de
koning, in de koningszaal.
De bijbel zegt: "Wanneer gij bidt, ga in uw binnenkamer,
sluit de deur en bid tot uw Vader in het verborgene"
(Matth. 6: 6). Bidt niet naar buiten, als de huichelaars, na
opgelegde gewoonte, volgens de regels der Farizeeërs, maa
naar binnen, in het isolement van de tegenwoordigheid de
70

Vaders. Het "dak" is teveel een plaats dat voor de wereld
open ligt, daar is het gebed gauw .show voor de ogen der
voorbijgangers. De huiskamer staat open voor allen die
kunnen binnengaan en afleiden. Maar in de binnenste
binnenkamer, het intiemste hart van het huis, het centrum
waar uw voorraden worden geborgen, uw bezittingen, uw
verworvenheden, waar uw schat is, want daar is uw llart.
De bidder moet zich terugtrekken dáár, waar alles wat
waarde heeft in zijn leven is samengetrokken.
De binnenkamer is niet zozeer een geografische plaats dan
wel een geestelijke houding. In een druk gezelschap, in een
overvolle straat, in een luidruchtige familie, kunnen wij on
innerlijk terugtrekken in gebed en gemeenschap hebben me
de Heer, er is isolement in den Geest mogelijk temidden
van rumoer en afleiding; men heeft zich dan "in zijn
binnenkamer teruggetrokken". De grote businessman in ee
commissarissenvergadering, waar druk gediscussieerd word
over geldzaken, kan een moment zijn ogen sluiten en
verbinding zoeken met de Heer en met Hem spreken; hij
sloot "de deur" voor zijn materialistische omgeving en trok
zich geestelijk terug bij zijn Heer, in een stil gebed. De
huismoeder in een te kleine bovenwoning, temidden van
een druk gezin van kleine kinderen die haar helemaal
opeisen, gaat in de namiddag als het allernoodzakelijkste
werk is gedaan een ogenblik zitten, ze trekt haar witte
schort over haar hoofd en blijft zo enkele minuten zitten,
geïsoleerd met haar Heer. En als het kleine ventje van drie
jaar aan haar rokken trekt en haar aandacht wekt, zegt he
grotere meisje: Stil Jantje, moeder praat met de hemelse
Vader, over nieuwe schoenen en eten en alles. Moeder is in
haar binnenkamer.
De deur wordt gesloten naar buiten, men gaat op de
knieën; knielen doet men eigenlijk met zijn hart. De
verbinding met de wereld is afgesneden, de stemmen van
buiten zwijgen nu, de luiken van de zintuigen zijn
toegedaan. Zo is men dan stil voor de Heer. De binnenste
kern van de tropische orkaan is een plaats van absolute
stilte; zo is ook de binnenste kern van een nerveus, jachtig
leven de stilte van de binnenkamer, bij het hart van God.

0, dit is de genezing van het jagende menselijke hart, dit
ontspannen zoeken van de stilte in Gods tegenwoordighei
dit onbevreesde, eerlijke openleggen van alle roerselen van
het hart voor Hem, met Hem de dingen bespreken en de
genade en Zijn verzoenende en helende hand te voelen.
Het is niet zo eenvoudig als u denkt om waarlijk te bidde
de dingen van uw hart af te schuiven op Zijn hart,
geconcentreerd te zijn en ontspannen tegelijk. Het is niet
gemakkelijk om die zoemende vliegenplaag van verstrooid
gedachten om u heen te sublimeren tot een rustig gesprek
met de Vader. Daarom zegt Jezus: Sluit de deur, sluit het
voor gevoelens en verstand en kom kinderlijk, eenvoudig,
oprecht, overgegeven, in geloof, tot de Vader. Eerst de de
sluiten van de wereld, daarna de deur openen voor de He
Dichtbij de Vader komen. Wij zijn huisgenoten Gods. De
tussenmuur die scheiding maakte, de vijandschap, is
weggenomen (Ef. 2: 14), wij die veraf waren zijn nu dichtb
gekomen.
De gouden schepter
Als wij in de binnenkamer, de binnenste voorhof van het
paleis des konings tegenover de koningszaal, staan, terwij
de koning gezeten is op zijn koninklijken troon in de
koningszaal, dan zijn wij ook ons bewust van zijn almach
Hij stoot ons niet buiten zijn tegenwoordigheid, terwijl hij
daar toch de macht toe heeft, maar hij reikt ons zijn
gouden schepter toe. Hij steekt zijn almacht ons toe om e
ons naar te doen uitstrekken. Wij zijn al bijvoorbaat
verbonden met de Heer. Daar zijn geen grenzen aan Jezu
macht. Wij behoeven in onze gebeden niet onmogelijke
dingen uit de handen van een onwillige God te wringen,
maar Hij steekt ons al bijvoorbaat Zijn gouden schepter
toe, die wij mogen beroeren. Wij zijn geen vreemden, wij
dragen hetzelfde koninklijke kleed als de Heer, wij hebben
ons met Christus bekleed, wij hebben ons gehuld in de
gerechtigheid van Christus, voor de Vader staan wij met
hetzelfde kleed als de Zoon, Hij herkent ons en in ons de
Zoon en Hij zal stellig naar ons luisteren. Hij zal ons
antwoorden alsof Hij Zijn Zoon antwoordt. Paulus zegt:
72

73
"Niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij."
Evenals Esther, alvorens zij haar bede uitspreekt, reeds de
zekerheid van de belofte heeft, de toezegging van verhoring,
zo hebben ook wij deze zelfde zekerheid. Zoals Ahasveros,
de machtige koning, haar verhoring garandeert, zo
garandeert de Heer deze aan Zijn kinderen. Esther heeft de
belofte van de helft van het koninkrijk, maar voor een kind
van God is het meer, het TOT ALE Koninkrijk. Halleluja!
"Indien gij Mij iets vraagt in Mijn naam, Ik zal het doen"
(Joh. 14: 14); "Indien gij in Mij blijft en Mijn woorden in
uw blijven, vraagt wat gij maar wilt, en het zal u geworden"
(Joh. 15: 7); ... "Opdat de Vader u ALLES geve, wat gij
Hem bidt in Mijn Naam" (Joh. 15: 16).
De koning reikte Esther de gouden schepter toe en luistert
naar haar verzoek. Hij liet zich uitnodigen op haar
feestmaal waar hem bekend wordt gemaakt wat in haar
hart leeft. In een feestelijke entourage wordt dit
uitgesproken, aan een banket in het paleis. De koning
schenkt haar genade en verhoort haar bede. "Hij ... die bij
machte is oneindig veel meer te doen dan wij bidden of
beseffen" (Ef. 3: 20), schenkt haar bijstand en hulp en
opent een weg om bevrijd te worden van de vijanden van
Gods volk. Met de hulp van de koning, in Zijn Naam, in
Zijn speciale opdracht, die door koeriers, de knechten
Gods, over de gehele wereld wordt bekendgemaakt, zullen
Gods kinderen overwinning behalen over alle belagers, alle
vijandelijke machten in de lucht. Halleluja!
Betekenis van het vierde feestmaal
Het laatste feestmaal is ter dankbare herdenking van de
bevrijding van de vijanden van Gods volk. De macht van
Haman is gebroken, Hij zelf is vernietigd, de aanstichter
van het kwaad geliquideerd. "Hij heeft ons verlost uit de
macht der duisternis" (Col. I : 13). De kop van de oude
slang is vermorzeld. Gods volk is gered. De prijs van de
zonde is door Jezus aan het hout betaald. De aanklager is
overwonnen door het Bloed van het Lam. De wet is
vervuld. De straf was op Hem. De Beker is geledigd, het
Brood gebroken. Het is volbracht voor ons. Het

voorhangsel is gescheurd. De wet der zonde en des doo
door een andere, betere wet van het Koninkrijk, de wet
de Geest des levens, vervangen. Wij liggen niet meer on
de zonde en de dood, maar onder het woord van Jezus:
leef en gij zult (daarom) leven!
Esthers laatste banket was een feest ter dankbare
herdenking aan de overwinning over de vijanden van ha
volk. Wij gedenken in het heilig Avondmaal ditzelfde, b
brood en beker. En zoals dit feest een steeds terugkeren
jaarlijks feest zou worden voor het volk van God, het
Purimfeest, zo ook zegt Jezus dat het avondmaal door
Gods kinderen gehouden moest worden, geregeld, tot a
Zijn wederkomst. "Want zelf heb ik bij overlevering va
Heer ontvangen, wat ik u weder overgegeven heb, dat d
Here Jezus in den nacht, waarin Hij werd overgeleverd,
brood nam, de dankzegging uitsprak, het brak en zeide:
is mijn lichaam voor u, doet dit TOT MIJN
GEDACHTENIS. Evenzo ook den beker, nadat de
maaltijd afgelopen was, en Hij zeide: Deze beker is het
NIEUWE VERBOND in mijn bloed, DOET DIT, zo
dikwijls gij dit brood eet en den beker drinkt, verkondig
Gij den dood des Heren, TOTDAT HIJ KOMT" (I Co
11 : 23-26).
Het oude verbond
Het oude verbond was een wonderbaar verbond tussen
en Israël "tot in duizend geslachten" (Deut. 7: 9). Het
ontstaan van het volk is eigenlijk het gevolg van het
verbond tussen God en Abraham. Geen volk had zulke
wonderbare uitreddingen en leidingen beleefd als Israël,
God had het voor Zijn liefde uitverkoren boven alle and
volkeren, vanwege dit verbond, "God, de enige God, de
trouwe God, die het verbond en de goedertierenheid
houdt" ... (Deut. 7 : 9).
Het verbond was een bloedverbond. "Toen nam Mozes
bloed en sprengde het op het volk en hij zeide: "Zie, he
bloed van het verbond, dat de Here met u sluit" .. . (Ex
24: 8). Zolang het verbondsvolk dit verbond met God
nauwgezet hield, waren er geen zieken, geen onvruchtba
74

vrouwen, geen misgeboorten, geen kindersterfte. Geen
vijand kon het volk overwinnen, in de oorlog vielen er geen
soldaten zolang zij het verbond niet schonden. Er was geen
lichamelijk gebrek, er was bescherming tegen vijanden en
wilde dieren.
God voerde het miljoenenvolk uit het huis der knechtschap,
Egypteland, uit, deelde voor hun voeten de zee in tweeën,
verlichtte door een vuurkolom de nacht en beschutte hen
voor de stekende woestijnzon door een wolkkolom. Hij
verzorgde het volk met water, vlees, brood en kleding. In
Kanaän zorgde God voor goede oogsten, vermeerdering der
kudden en verrijkte Hij hen door een rijke buit van
verslagen vijanden. Alles ontvingen zij omdat zij het door
bloed bezegeld verbondsvolk waren en zich aan dit verdrag
hielden.
God zegende Israël als het luisterde naar Hem, "Zie, Ik
houd u heden zegen en vloek voor; zegen, wanneer gij
luistert naar de geboden van de Here, uw God, . .. maar
vloek indien gij naar de geboden van den Here, uw God,
niet luistert en afwijkt van den weg dien Ik u heden gebied"
(Deut. 11 : 26-28). Indien het volk zich van het verbonds
Gods afkeerde, zou de vloek Gods haar treffen.
Dit verbond, dat een verbond der liefde was, zoals elk
verbond dat God met de mens sluit, werd eeri met
vervloeking bekrachtigd verdrag bij ongehoorzaamheid.
"Om toe te treden tot het verbond van den Here, uw God,
tot dit met een vervloeking bekrachtigd verdrag, dat de
Here, uw God, tot dit met een vervloeking bekrachtigd
verdrag bij ongehoorzaamheid. "Om toe te treden tot het
verbond van den Here, uw God, tot dit met een vervloeking
bekrachtigd verdrag, dat de Here, uw God, heden met u
sluit, opdat Hij heden als Zijn volk bevestigde en u tot een
God zij , zoals Hij u toegezegd heeft, en uw vaderen,
Abraham, Isaäk en Jakob, gezworen heeft" (Deut. 29: 12,
13). En het volgende vers, vers 14, spreekt weer over dit:
" met een vervloeking bekrachtigd verbond."
Bekeerde Israël zich weer van haar afdwalingen uit het
Woord Gods, en luisterde het weer "overeenkomstig alles
wat Ik u heden gebied, gij en uw kinderen, met geheel uw
hart en met geheel uw ziel - dan zal de Here, uw God, in
75

uw lot een keer brengen en Zich over u erbarmen" (Deu
30: 2, 3). "Gij zult den Here, uw God, dienen; dan zal H
uw brood en uw water zegenen en Ik zal ziekte uit uw
midden verwijderen. Geen vrouw in uw land zal een
misgeboorte hebben of onvruchtbaar zijn. Het getal uwe
dagen zal Ik vol maken" (Ex. 23 : 25, 26).
Het nieuwe verbond
Al deze zegeningen die God Zijn verbondsvolk schonk,
indien het Hem trouw bleef, zijn ook het deel voor alle
gelovigen die in het tweede verbond staan, "Het nieuwe
verbond in Mijn bloed" zegt Jezus; want het tweede
verbond, het nieuwe verbond is het vervolg en de
verbetering van het eerste verbond, omdat het op de
beloften van het eerste verbond rust. Voor wie op het
nieuwe verbond met God ingaan zijn zelfs grotere
zegeningen weggelegd dan bij het oude volk Israël.
Jezus nam in de paaszaal het brood, "sprak den zegen u
brak het en gaf het aan Zijn discipelen en zeide: Neemt,
dit is Mijn lichaam. En Hij nam een beker, sprak de
dankzegging uit en gaf hun dien en zeide: Drinkt allen
daaruit. Want dit is het bloed van MIJN VERBOND, d
voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden"
(Matth. 26: 26-28).
Jezus bracht Zijn jongeren uit het oude verbond in het
nieuwe verbond dat Hij met Zijn bloed had gesloten.
Johannes had geroepen: "Zie, het Lam Gods, dat de zon
der wereld wegneemt" (J oh. 1 : 29) en hij wees op het La
van het nieuwe verbond, dat een beter verbond is, verze
met beter bloed dan het verouderde verbond van een lam
uit een willekeurige kudde. Het lam dat geslacht werd o
het oude paasfeest had alleen het vermogen om voor Go
heilige ogen de zonden van het volk te bedekken, meer k
het niet doen. Maar hier was een beter Lam, want het n
de zonde der wereld WEG. Het lam van het joodse
paasfeest is symbool, type van het lam Gods, het lam va
een nieuw verbond, een nieuw bloedverbond. Het eerste
verbond werd opgeheven wanneer het nieuwe gesloten
werd. "Hij (Jezus, het offerlam) heeft gezegd: Zie, hier b
76

Ik om uw wil te doen. Hij heft het eerste op, om het tweede
te laten gelden" (Hebr. 10 : 9).
Toen Jezus het ouder verbond ophief voor het betere,
nieuwe verbond van Zijn bloed, was er een einde gekomen
aan de wetten, verordeningen, geboden en inzettingen, van
priesterdienst en offercultus. Het oude verbond werd door
de besnijdenis des vlezes bezegeld, het nieuwe verbond door
de wedergeboorte des Geestes. Het oude had een levitisch
priesterdom, het nieuwe had Jezus als de hogepriester en
wij, Zijn verbondsvolk, zijn een koninklijk priesterdom (I
Petr. 2 : 1-10). Het eerste verbond had een tempel, met een
heilige der heiligen waarin God woonde, het nieuwe zijn
onze lichamen, die als tempels Gods zijn ingewijd,
woonsteden van de Heiligen Geest. Geheel de schepping uit
het Woord staat achter het Woord, Jezus, en aldus ook
achter het nieuwe verbond van Zijn bloed. Toen Jezus Zijn
bloed stortte op Golgotha's kruis, verwierf Hij daarmee de
overwinning over de zonden en ziekten die de vorst der
duisternis over de wereld uitstortte, Hij betaalde de prijs en
kocht zondaren vrij . De overwinning over de duivel is een
feit, deze "Haman" werd de kop vermorzeld en over zijn
trawanten werd gezegevierd. Halleluja! De dienaars zijn
uitgegaan om aan de volkeren te vertellen, in Naam van de
Koning der Koningen, dat zij zich verdedigen mogen tegen
de vijand en de overwinning genomen kan worden. De
evangelieboden verkondigen het recht van verdediging tegen
de machten der duisternis, het zwaard des Geestes te
hanteren en de strijd in Jezus Naam te' voleindigen en te
overwmnen.
Dit is het wat gevierd wordt bij het avondmaal, het
"feestmaal der gedachtenis en der dankbaarheid". Geloofd
zij Jezus voor Zijn offer voor ons, dat ons de vrijheid
bracht.
77

AAN DE PUT VAN SICHAR
"Indien gij wist van de gave Gods en wie het is, die tot
zegt: Geef Mij te drinken, gij zoudt het Hem gevraagd
hebben en Hij zou u levend water hebben gegeven.
Zij zeide tot Hem: Here, Gij hebt geen emmer en de put
diep; hoe komt Gij dan aan het levende water? Zijt Gij
soms meer dan onze vader Jacob, die ons den put gegev
en zelf er uit gedronken heeft met zijn zonen en zijn
kudden?
Jezus antwoordde en zeide tot haar: Een ieder die van d
water drinkt, zal weder dorst krijgen; maar wie gedronk
heeft van het water, dat Ik hem zal geven, zal geen dors
krijgen in eeuwigheid, maar het water, dat Ik hem zal
geven, zal in hem worden tot een fontein van water, dat
springt ten eeuwigen leven.
De vrouw zeide tot Hem: Here, geef mij dit water, opda
geen dorst heb en niet hierheen behoef te gaan om te
putten." (Joh. 4: /0
Daar zat een eenzame man bij een bron en vroeg aan ee
onbekende vrouw om water. Het is Eliëzer, de bruid wer
die voor Abraham op reis is gegaan, zoekende een vrouw
voor Izak. Rebekka kwam, gaf hem en zijn kamelen te
drinken en door deze daad veranderde haar hele leven
(Gen. 24).
Een andere, eenzame man, Mozes, zat ook bij een bron.
Hij vond daar een onbekende vrouw, Zippora, de
priesterdochter van Midian, hij spreekt haar aan en haa
hele leven veranderde vanaf dat uur (Ex. 2).
Elia, eenzaam, vroeg aan een vrouw, de weduwe van
Zarfath, water te drinken en vanaf dat ogenblik brak er
wonderbaar nieuw leven voor haar aan (I Kon. 17).
Jezus zat bij de oude bron van Jacob, even buiten de sta
Sichar en Hij vroeg aan een onbekende vrouw Hem wat
te geven. Ook haar leven is vanaf dat ogenblik gans en a
78

79
veranderd (Joh. 4).
De vraag naar de ander om te drinken, is zo oud als de
wereld, men zoekt zijn tekorten bij de naaste aan te vullen,
de een zoekt bij de ander te vinden wat hem ontbreekt.
In het paradijsleven van overvloed, in de heerlijke
tegenwoordigheid van God, de Vriend der mensen, was
water voor een ieder in overvloed. Men dronk uit een
overvloed van God en de mensen bedelden nog niet bij
elkaar om een teug water. Alles was toen goed en
eenvoudig en de mens leefde van wat God bereid had.
Maar na de zondeval begon dit vragen aan elkaar en kreeg
de beker die wij elkaar reiken, een bittere bijsmaak. De
verarming van de wereld werd openbaar.
De Samaritaanse
Daarom was het een daad van vrijheid en hoge zedelijke
moed, dat Jezus de Samaritaanse aansprak, bij de bron. De
zaak lag helemaal niet eenvoudig meer. Er was een
controverse tussen Joden en Samaritanen. De laatsten
waren afstammelingen van de J oden, maar vermengden
zich tijdens de 70-jarige ballingschap met de heidense
inwoners van Babylon. Zij waren geen zuivere Joden meer,
maar werden beschouwd als bastaarden die geen deel
hadden aan de voorrechten en zegeningen van Gods volk.
Zij mochten daarom niet meebouwen aan de tempel van
Jeruzalem. "Want zij hebben uit hun dochters vrouwen
genomen voor zich en hun zonen, waardoor het heilige
zaad zich vermengd heeft met de volken der landen; ja, de
oversten en de leiders zijn in deze trouwbreuk voorgegaan"
(Ezra 9 : 2). " Toen de tegenstanders van juda en Benjamin
hoorden, dat zij die in ballingschap waren geweest, een
tempel voor den Here, den God van Israël, bouwden,
kwamen zij tot Zerubbabel en de familiehoofden en zeiden
tot hen: Laat ons met u bouwen, want wij zoeken uw God
evengoed als gij; Hem toch brengen ook wij offers sinds de
dagen van Esarhaddon, den koning van Assur, die ons
hierheen heeft doen optrekken. Maar Zerubbabel, Jesua en
de overige familiehoofden van Israël zeiden tot hen: Het

gaat niet aan, dat gij met ons een huis voor onzen God
bouwt, want wij alleen willen voor den Here, den God v
Israël, bouwen" (Ezra 4: 1-3).
Ten tijde van de profeten Hagaï, Nehemia, Ezra, Zachar
(Ezra 6: 14) bouwden de Samaritanen niet mede, zij
bouwden zich toen een eigen tempel op de berg Gerizim
De Joden verwoestten deze tempel, het werd niet weer
opgebouwd, er is nog slechts sprake van "de berg" Geriz
Tussen de Joden en Sameritanen bestond een grote, sch
onoverbrugbare kloof.
Het Woord dat ons aanspreekt
Jezus, de Jood, bouwde de brug naar de Samaritaanse,
Zijn woord. Hij, de man, opent het gesprek met een vro
die eenzaam, schuw, op dit vreemde uur van de dag, bij
bron komt. Jezus doorbreekt oude, heilige verboden doo
Zijn woord. Jezus, de Redder van zondaren, neemt het
initiatief en zoekt de mens uit zijn zondige staat op te
richten, door Zijn woord van genade.
In het paradijs, na de tragische val van de mens, nam G
het initiatief en riep hem, die uit het Woord gevallen wa
met Zijn Woord terug: "Adam, waar zijt gij?" En nu, w
roept Jezus met Zijn Woord de zondares terug. Jezus
spreekt de mens weer aan! Halleluja! Hij verbreekt het
afschuwelijk stilzwijgen dat tussen deze gesprek-partners
van weleer gevallen was. De vloek, het oordeel, de breuk
de ledigte, de stilte gaat Hij overbruggen, herstellen, vull
met Zijn Woord. Jezus zegt: "Ik, die met u spreek, ben
het!" (J oh. 4: 26).
Zij stonden nu weer tegenover elkander, Jezus en deze
Samaritaanse, Eertijds van één volk, van één God, zij
behoorden bij elkander. Maar de een was van de ander
weggedreven, de een was zich gaan mengen met de were
de zonde, daardoor viel de een van de ander weg. De ee
bad niet meer in Sion, maar had slechts een kale berg
overgehouden, de tempel was een ruïne, een herinnering
van wat eens was. Uit Sion weggedreven, uit de
tegenwoordigheid van God weggevallen. De val van de
mens is de val uit het Woord en de stilte kenmerkte het
80

8
verbróken verkeer tussen God en mens.
Toen kwam Jezus en begon de mens weer aan te spreken.
Halleluja! Hij paste het ene ontbrekende woord in deze
opengevallen stilte, zorgvuldig weer in. Het dialoog kan
tussen God en mens weer voortgang vinden. Nu kunnen de
rivieren weer in elkander doorstromen. Niet alleen deze
eenzame vrouw, maar allen worden bevrijd, die het Woord
horen, verstaan en aanvaarden.
Hardnekkige taboe's, scheidingen, wetten van mensen, doet
Jezus te niet. Hij doorbreekt elke distantie, schakelt
iedereen gelijk. Hij ziet nimmer néér, drukt de een niet van
de ander weg. Neen, Hij heft op, zegent, rehabiliteert. "In
Hem is geen sprake van Jood of Griek" (of Samaritaan) -
Jezus heft nationale grenzen op: "van slaaf of vrije" - Jezus
heft sociale grenzen op -; "van mannelijk en vrouwelijk" -
Jezus heft sexuele grenzen op - ; "gij allen zijt immers één
in Christus" (Gal. 3: 28). Zijn liefde wist alle scheidingen,
die wij zo graag accentueren, weg, omdat deze liefde de
éénheid van het Lichaam zoekt. Daar zijn geen grenzen aan
Jezus . . . liefde!"
Het verzet om dit Woord
Wanneer Jezus het Woord van genade wil neerleggen in het
hart van de vrouw, komt zij in opstand. Als Jezus, in Zijn
grote zondaarsliefde, over alles wat gepasseerd is tussen
God en de mens wil heenzien en de vrouw weer aanspreekt,
vlucht zij in een houding van tegenstand en zegt, notabene,
dat dit geen pas geeft, dat Hij iets ongehoords doet. Zij viel
dit ongehoorde Woord aan omdat zij het niet eerder had
gehoord. In plaats dat zij om deze plotselinge genade van
na zovele jaren weer te worden aangesproken, zich
schreiend van dankbaarheid aan Jezus voeten werpt, stelt
zij de situatie van haar uit op scherp en vlucht in een
houding van gekrenkt fatsoen, overigens een slecht
gespeelde en doorzichtige rol.
Waar Jezus de band van liefde met ons zoekt te slaan,
wanneer Hij de breuk helen wil tussen God en mens, gaan
wij Hem vaak, in een vreemd verweer; op het absurde
daarvan wijzen. "Hoe kunt Gij, als Jood, van mij , een

Samaritaanse vrouw, te drinken vragen?" (Joh. 4: 9). "H
kunt Gij, als Zoon van God, van mij, arme zondaar,
belangstelling vragen voor mijn schuld? Hoe kunt Gij op
aarde komen, om met Uw bloed mijn zonden weg te
wassen? Hoe kunt Gij, Heiland verwachten dat ik mijn
hand naar U uitstrek en Uw genadeboodschap accepteer
Mag ik er U op wijzen dat wij, U en ik, elkaar verloren
hebben, dat alle verbindingen destijds verbroken werden?
Weet U wel, dat ik als zondaar het voorrecht verloren he
om door U te worden aangesproken in de onbevangen ta
van het paradijs? Er ligt een onmogelijkheid tussen U en
mij, hoe komt U er toe om dit op te willen heffen en we
naar mij om te zien? U bent dáár, in heilige
toegankelijkheid, en ik hier, omlaag, veracht,
buitengeworpen, verloren. Ik wens U te wijzen op het
ongehoorde en onverdiende van deze daad, Heiland. Ste
U voor, een Jood en ik een Samaritaanse, U een Heiland
en ik een zondares!"
Geef mij te drinken!
En dan die vraag: geef mij te drinken. Terwijl Hijzelf de
Bron is, wil Hij van mij, in dit land van de dorst, dat ik
Hèm te drinken zal geven? Wat heb ik te bieden aan Hèm
"Heer, indien iemand te vragen heeft, ben ik het en indie
iemand iets, alles, te geven heeft, bent U het. Zullen wij
rollen niet omdraaien?"
Jezus zegt: Geef gij hen te eten! Wat is er in mij, dat ik a
voedsel kan geven aan mijn naaste? Jezus zegt: Ik ben he
brood des levens! Moet ik U dan aan de wereld geven,
moet ik U breken en uitdelen aan de hongerigen? Moet i
Jezus, als Water des levens, als Wijn, uitschenken, aan h
die dorsten naar de gerechtigheid? Moet ik U anderen te
drinken voorzetten? Verlangt U, de Bron, van mij, dorsti
om drinken?
Indien gij wist Wie het is, Die tot u spreekt
Als Jezus komt tot de zondaar, Hij de gave Gods, blijft
afweer. Cynisch is de vrouw, sceptisch, vol bezwaren. Zij
82

8
als de meesten van ons, vol praktisch materialisme. "Gij
hebt geen emmer en de put is diep" (Joh. 4: 11). Zij
verschuilt zich achter tradities en overleveringen,
vastgeklonken als zij is aan het verleden. Zij duwt de
genade terug, die haar zoekt te vinden en haar leven vol
ongeloof, armoede, wil vernieuwen. Wij komen niet los van
ons formalisme, zo zijn wij allen, inclusief ons hele
christendom. Wanneer Jezus met wonderen komt, komen
wij met bezwaren en dragen onze tradities aan. Men moet
niet aan onze kerk komen, men moet niet iets brengen wat
de dierbare kerk onzer vaderen aantast. Niet iets
bovennatuurlijks alstublieft, wij houden ons als ordentelijke
christenen maar liever aan de beproefde weg der middelen.
Zonder emmer geen water! De put is diep. Buiten ons
emmertje, buiten onze sluitend gemaakte theologie, geen
opwekking! Als de Heer wat wil doen, dan moet het via de
oude, gevestigde manier. Van dat bovennatuurlijke,
wonderbare, zijn wij nuchtere, door en door praktische en
realistische christenen, allerminst gediend.
Al deze wonderbare genezingen van de laatste tijd, die wij
met ons verstand niet kunnen omgrijpen, de mirakuleuze
kracht Gods, die ongewoon en oncontroleerbaar de dingen
tot stand brengt, daarmee zijn wij op zijn zachtst
uitgedrukt, héél, héél voorzichtig! God moet Zijn extra's
maar geven aan de sekten, wij putten niet buiten onze eigen
middelen, onze specialisten, onze organisatie, om. Reeds
duizenden jaren, sedert "onze vader Jacob", putten wij uit
deze bron. De dorst van zeer velen werd zo gelest. Wij
blijven de oude veilige weg maar kiezen en keren ons,
sekuur als wij zijn, van het bijzondere, het mirakel Gods,
af.
Zijt Gij soms meer dan onze vader Jacob?
"Jezus, pretendeert u meer te zijn dan onze vader Jacob"!
Wij houden het bij Jacob, die wij kennen, waaruit wij
middels onze traditionele emmertjes drinken. Ik ben diep
onder de indruk van U w almacht, Heer, maar in
werkelijkheid, in ons leven van allen dag, het leven zoals
het reilt en zeilt, doodgewoon, nuchter, materialistisch, is

Uw woord onuitvoerbaar. Wij rekenen met menselijke
maatstaven en houden niet van dit wonderbare ingrijpen
van U. Deze put van Jacob is diep, en oud, maar wij zij
tenminste - zonder risico, - zeker van het water dat wij
uit opdiepen. Maar Uw ideeën, deze nieuwlichterij, deze
wonderen en tekenen, dit gedoopt zijn met de Heilige
Geest, dit spreken in tongen, deze genezingen buiten onz
specialisten en hospitalen om, Heer, dat kunnen wij zon
meer niet aanvaarden. Dit leven zonder emmer, dit leven
uit naakt geloof, neen, Heer, wij kunnen u zo niet volgen
U zegt mij, Uw Woord restloos te vertrouwen en U zegt
dat ik U aan Uw beloften, die: ja en amen, zijn, houden
mag! U zegt mij Uw uitspraken te geloven met heel mijn
hart! Maar, Heer, wij moeten ons verstand toch ook
gebruiken en nuchter de weg der middelen bewandelen.
U zegt dat ik mijn totale redding en vernieuwing van U
mag verwachten, maar Heer, het gaat zo gemakkelijk nie
U verzekert in Uw Woord dat ik vervuld mag zijn met U
Geest, maar dat is heus niet zo eenvoudig als U het zegt!
zegt in Uw Woord: "Ik, de Heer, ben uw Heelmeester" (
15: 26), maar dat was toch voor die bijzondere situatie v
Uw volk destijds, dat weerloos door de woestijn trok!
Thans hebben wij een zo uitstekend medisch apparaat en
medicijnen en - eventueel - magnetiseurs! Bij die primiti
toestanden in de woestijn heeft de God van Israël zich
garant gesteld voor hun fysiek welzijn. Maar thans hebb
wij het allernieuwste en allerbeste op medisch gebied zelf
geheel in handen genomen. 0, wij wensen wel Uw hulp,
Heer, maar U moogt àchter de dokter staan en hem
bijstaan in zijn behandeling en dit zegenen! Neen, Heer,
wijzen dit volkomen compromisloos vertrouwen op Uw
Woord van de hand, wij blijven in onze emmertjes gelov
Waar is Uw emmer, Heer?
David werd de beste, soliedste wapenrusting van geheel
Israël - notabene van koning Saul - aangedaan, maar ko
eerst strijden toen hij vrij daarvan, als Gods strijder,
aangedaan was met het geloof in zijn God, geloof in Zijn
84

8
machtige bescherming. Ogenschijnlijk liep hij naakt, zonder
de middelen die wij hem zouden hebben geadviseerd, op
deze reus van staal en geweld toe, maar dat was niet waar,
hij was wel degelijk toegerust, gepantserd, met Gods
wapenrusting, hij geloofde zijn God.
,,0, Heer, de nood is te groot, wij kunnen dit
geloofsavontuur niet riskeren. U zegt het wel en wij geloven
U wel op Uw Woord, maar sorry, Heer, wij blijven tàch
maar liever putten uit "onze vader Jacob"!
Wij kijken naar deze put en begrijpen Jezus niet. Wil Hij
nieuwe bronnen slaan náást de onze, wil Hij daar betere
resultaten mee bereiken?
Maar Jezus geeft het levende water niet uit deze put. Hij
zegt: Kijk niet naar beneden, kijk niet achterom, zie op
Mij, want Ik schenk u het water des levens van boven. Ik
ben de Gever, Ik sta achter dit geven. "Indien gij weet Wie
het is, die tot u spreekt!"
Wat biedt Uw bron, 0 Heer?
Wij drinken uit allerlei putten, uit Jacob, Calvijn, Kuyper,
Luther, Wesley, Darbi, Booth, onze kerk. Jezus zegt: U
drinkt daar uw dorst niet aan af, de dorst blijft! Zekerheid,
verlossing, vrede, geven deze bronnen niet. "Een ieder, die
van dit water drinkt, zal weder dorst krijgen; maar wie
gedronken heeft van het water, dat Ik hem geven zal, zal
geen dorst krijgen in eeuwigheid" (Joh. 4: 13,14).
Zie af van uw bron! Wordt geen gewoontedrinker, uit
traditie! Wandel de platgetreden paden der vaderen niet af,
maar kom van deze binding los en buig u over Jezus! Aan
Hem drinkt u uw dorst definitief af. Drink niet uit de
geesten der mensen, drink de Heilige Geest, dit levende
water dat slechts Jezus biedt en bieden kan. Drink niet uit
oud-testamentische bronnen, uit het oude Verbond van de
wet, van het vlees, maar drink uit Jezus, de Bron van Geest
en van Leven. " Tenzij iemand geboren wordt uit water en
Geest, kan hij het Koninkrijk Gods niet binnengaan" (Joh.
3 : 5). Als hij niet weet van dit: "anothen", dit van boven

geboren worden, zal hij er geen deel aan hebben. Als hij
deze Bron afwijst, zal zij dorst naar vrede en blijdschap,
blijven.
0, wij hebben wel gezien, als wij eerlijk zijn, dat dit
drinken aan onze Jacobsbron de dorst niet stilt, het kom
terug, het komt altijd weer terug, het móet terugkomen,
kan niet nalaten terug te komen. Wij zijn naar waarheid
moe en intens teleurgesteld in onze wereld, in onze
godsdienstige wereld. Wij schrijven over "doorbraak" in
onze kerkbladen, maar van een werkelijke doorbraak ko
niets, omdat wij deze doorbraak forceren willen, terwijl
een doorbraak van de Heilige Geest is. Wij lijden, althan
de besten onder ons, onder deze afschuwelijke
ontoereikendheid, deze geringe daad-kracht, deze strijd v
geesten in plaats van de triomf van de Geest van God, in
kerk en huis en hart. Zien wij aan iets wezenlijks voorbij
Gods heil? Missen wij iets elementairs in ons godsdiensti
leven? Kan het anders, beter, heerlijker, 0 Heer?
Jezus lest onze dorst
"En op den laatsten dag, den groten dag van het feest,
stond Jezus en riep, zeggende: Indien iemand dorst heeft
hij kome tot Mij en drinke! Wie in Mij gelooft, gelijk de
Schrift zegt, stromen van levens water zullen uit zijn
binnenste vloeien. Dit zeide Hij van de Geest, welke zij,
tot geloof in Hem kwamen, ontvangen zouden" (Joh. 7:
39).
Jezus belooft het water van Zijn Geest slechts aan
dorstigen. Als wij deze uitnodiging horen, om eenvoudig
komen en te drinken, als wij slechts gehoorzamen aan w
de Schrift zegt, - niet wat onze inzettingen, overlevering
en inzichten er van hebben gemaakt - , kunnen wij er van
op aan dat Jezus inderdaad Zijn Geest geven zal. Wij
denken, dat deze wonderbare vervulling met de Geest he
eindstation is van een lange weg van heiligmaking, een p
voor een God gewijd leven. Wij hebben deze Geestesdoo
zo op een mystiek en onbereikbaar hoog vlak gesteld, da
slechts weinigen in de wereld het kunnen vinden. Dat
86

8
moesten wij wel doen om een alibi te hebben voor onze
eigen machteloosheid. Maar Jezus staat daar en roept! Hij
belooft dat Hij geeft wat Hij belooft! Zijn beloften zijn
allen: ja en amen. Hij is de Waarheid. In Hem is geen
zweem van ommekeer. Hij is Dezelfde, nu. Hij zegt: Kom
tot Mij, drink bij Mij! Dat is waarheid en wij zullen ook
zeker drinken, daar is geen twijfel mogelijk. Zijn ja is ja!
Halleluja!
Als Hij zegt: Kom tot Mij!, dan wijst Hij alle andere
bronnen, hoe dierbaar ook, af. Hij belooft stromen,
fonteinen van levend water. Jezus zegt: doe weg dat kleine
emmertje van u, hier is een overvloed, zo heerlijk en vol,
voor u. Ik diep dit niet uit uw put, van beneden, maar u
ontvangt het van boven, van Mij uit. Ik schenk het nieJ van
buiten, als elke zaak van de wereld van buiten uit
ingeschonken wordt naar binnen, maar Ik breng deze bron
in uw binnenste tot uitstroming naar buiten. "Stromen van
levend water zullen UIT UW BINNENSTE vloeien" (Joh.
7 : 38). Gods Geest zal u wonderbaar vullen en waar het
hart vol van is, stroomt de mond van over. Er zullen
woorden stromen van uw lippen, die onbekend en
ongeleerd zijn, een nieuwe "tong" zal het bijzondere teken
zIJn.
Ik kom met overvloed, Ik kan niet anders dan komen met
overvloed. Bij Mijn oceaan is de beperktheid van een
emmertje alleen belachelijk, Mijn overstroming overspoelt
al uw beperkingen. Mijn mateloosheid veegt uw matigheid
weg. De vervulling met Mijn Geest maakt een eind aan alle
kleine en bekrompen dingen van het hart.
Wij zeggen, godsdienstiger als wij zijn dan Jezus: Het gaat
zó maar niet, deze pinksterervaring is slechts voor enkele
uitverkorenen, waar blijven wij als wij er gemeengoed van
maken? Men moet eerst dit en dat beleefd hebben, eerst zus
en zo met de Heer gegaan! Maar Jezus zegt Indien uw
dorst gewekt is, dan zal het drinken slechts afhangen van
uw komen. Indien u bijbels gelooft, bijbels komt, met
ledige handen, dorstige harten. Jezus moet men nemen op
Zijn Woord: Kom en drink! Hak resoluut het

ondoordringbaar struikgewas, dat uw eigen opvattingen
rond deze bron heeft doen groeien, om, buig u over de
bron heen en drink!
In een van de laatste teksten uit de bijbel staat: "En de
Geest en de bruid zeggen: kom! En wie het hoort, zegge:
kom! En wie dorst heeft, kome, en wie wil, neme het wat
des levens om niet!" (Openb. 22: 17).
Komen en drinken
De grote dingen uit de bijbel zijn slechts te aanvaarden i
geloof. Geloof op Gods Woord. Redding, verzoening, is
slechts te verkrijgen door te komen tot Jezus, de Heiland
en uw hand te leggen op Zijn belofte, dat allen die gelov
dat Jezus Zijn bloed gaf voor de verzoening van zonden
kinderen Gods zijn. Als wij slechts komen met een
berouwvol hart, vinden wij vergeving en rust. Komt allen
tot Mij en Ik zal u rust geven! Het gaat om dit komen, d
werkelijk gelovig afkomen op dit heil in Jezus, dit met uw
hart aanvaarden wat Hij bereid heeft voor u.
Vervulling met de Heilige Geest kunnen wij, eveneens va
Jezus, de Doper met de Heilige Geest, ontvangen, indien
wij de Schrift geloven en komen op Zijn roep naar de br
van levend water. Evenals bij de verzoening wordt dit nie
gegeven op iets van ons, maar op alles van Hem. Lees uw
Bijbel en zeg: Heiland, met minder dan deze volheid kan
in deze demonische wereld, in deze uiterst bewogen
eindtijd, in deze "laatste dag", niet staande blijven en gee
zielen winnen voor Uw Koninkrijk! Geef mij dit maximu
ik leefde tot dusver uit een geestelijk minimum! Geef mij
van dit water te drinken uit Uw fonteinen, uit Uw bronne
opdat anderen eveneens levenstromen zullen drinken uit
mij!
De genezing van ons lichaam nemen wij in geloof ook va
de Heer. Dit wonder is Schriftuurlijk. Het haakt niet aan
aan onze vroomheid of braafheid, doch op het eenvoudig
nemen van Gods belofte, het geloven van Zijn woord, da
zegt: "Ik de Here, ben uw Heelmeester" (Ex. 15: 26). Nie
redeneren verder, niet theoretiseren of theologiseren, neen
némen, némen in geloof; ja! zeggen. Slechts zeggen: dank
88

8
Jezus! Dank u, Jezus, voor dit heilsfeit, dat U "ONZE
(mijn) krankheden op U genomen hebt" (Jes. 53: 4). "Door
Uw striemen is ONS (is mij) genezing geworden" (Jes.
53: 5). "Door Zijn striemen zijt GIJ genezen" (1 Petr.
2: 24). Genezing is: ja! zeggen tot dit Woord, tot dit voor
ons verworven heil. Het is dankbaar aanvaarden wat het
Bloed van Jezus voor ons bereid heeft, met "al wat in mij
is" stáán op deze genade. En dit aanvaarden zal de
krankheden verjagen, afstoten uit ons vlees. Het Bloed der
verzoening heeft ook het terrein van ons vlees overstroomd.
Halleluja. Het Woord is afgedaald in ons zondige, zieke
vlees en heeft dit genezen. "Zie, Ik maak alle dingen
nieuw!"
Alle beloften, alle zegeningen des Heren kunnen wij slechts
deelachtig worden door af te zien van onze activiteiten, ons
enthousiasme, onze religiositeit, onze emmertjes, maar
slechts door op te zien tot Jezus alleen. Die een volkomen
verzoening heeft bereid voor de wereld, op het kruis van
Golgotha. Het geheim ligt in het geloven en nemen van het
volkomen heil dat Zijn liefde voor ons bereid heeft.
Here, geef mij dit water!
De Samaritaanse ziet ineens haar armoede, haar
gebondenheid. Zij is ontdekt aan haar beperktheid. Zij
roept het uit: "Here, geef mij DIT water, ("Here, geef ons
altijd DIT brood", Joh. 6: 34), opdat ik geen dorst heb en
niet hierheen (en daarheen, bij Jacob, bij deze of gene)
behoef te gaan om te putten" (Joh. 4: 15)! Heer, ik heb het
verschil plotseling ontdekt, voortaan wens ik te drinken uit
deze Bron des levens, uit U!
Kunt u dit ook zeggen, lezer: Here, geef mij DIT water?
Geef mij de Heilige Geest? Ik dank en prijs u daarvoor. Nu
ik van dit "meerdere" hoor dat de dorst niet slechts lest
doch wègneemt, keer ik mij van mijn Jacobs put af en ga
deze nieuwe weg! Ik wil niet van de bedéling leven, maar in
en uitgaan in vaders Huis, als Gods kind, putten uit Zijn
overvloed. Nu mijn ogen gezalfd zijn met de wonderbare

ogen zalf van Openb. 3 zie ik deze dingen ineens scherp.
nu ik ze gezien heb door de werking en het licht van de
Heilige Geest, ben ik dezelfde niet meer, kan ik niet mee
terug en wens dat ook niet, nu ga ik in dit spoor ook
verder. Begrijpen doe ik niet; geloven doe ik alles.
Halleluja! Dank u, Heer!
Roep uw man!
Jezus wil het water des levens aan de Samaritaanse geve
en ook aan haar huis. Er is genoeg voor meerderen,
ALLEN. Hij zegt: Ga heen roep uw man! Leg uw leven
Mij neer, met alles er in, er aan. Volledig. Ik kom met
volheid, volkomen heil, komt gij ook volledig. Roep uw
man! Haal uw vrouw! Kaïn, waar is uw broeder? De
verloren zoon mag komen! Ook die andere verloren zoo
de oudste! Allen! Roep ze, zegt Jezus! Roep ze uit de
heggen en steggen. Adam, waar zijt gij? Kom uit uw
struikgewas, zondaar, kom!
De Samaritaanse antwoordt: Ik heb geen man. Ik heb
niet. Dit is het juist, hier ligt mijn nood. Dit is de wond
van mijn leven. Dit is mijn probleem. Ik heb niet wat
anderen hebben. Al lijkt het meer, het is minder. Zij
hebben, ik niet. Daarom ook kom ik op dit ongebruikeli
uur naar de put, ik kan de andere vrouwen niet ontmoet
ik ben getekend en nagewezen om dat meer dat minder
betekent, niets. Zij veroordelen mij, vreemdeling! Ik heb
niet. Ik ben arm hierin, eenzaam!
Jezus antwoordt haar: "Terecht zegt gij: ik heb geen man
want gij hebt vijf mannen gehad en dien gij nu hebt, is u
man niet" (Joh. 4: 18). Jezus wist het reeds (zie ook Joh.
5: 6). Hij kende deze nood. Hij zag het door de gave van
het woord van kennis, een der openbaringsgaven van de
Heilige Geest, precies wat dubieus was aan deze vrouw.
Dit is de nood der wereld
Dit is de nood der wereld; vijf mannen gehad en wat zij
heeft, is het niet. Alles gehad en toch armer dan ooit. To
de gemeente van Laodicea wordt door Johannes op
90

9
Patrnos, een geïnspireerde brief geschreven. Er komt deze
zin in voor: "Gij zegt: Ik ben rijk en ik heb mij verrijkt en
heb aan niets gebrek, en gij weet niet, dat gij zijt de
ellendige en jammerlijke en arme en blinde en naakte ... "
(Openb. 3: 17).
Europa, gij hebt geen besef hoe arm gij zijt, vandaag! Rijk
en verrijkt, alles is hier geconcentreerd, op cultureel,
economisch, technisch, financieel, politiek, godsdienstig
gebied, een continent vol opgetaste rijkdommen en
mogelijkheden. Maar de roep van de Macedonische man,
komt ook nu tot ons over: Kom over en help ons! Sticht
geen nieuwe kerken, want wij hebben reeds de mooiste en
grootste en modernste; maar kom over en help ons waarlijk
ons hart genezen. Wij zoeken hulp dat slechts in Jezus te
vinden is. Kom over, maar niet met geld, materialen, Natohulp,
filosofieën, boekenwijsheid, humanisme, dit alles
hebben wij meer dan genoeg. Vijf mannen hebben wij
gehad. Alles is beleefd, de traditie van het avondland is
groot. Wij roepen hulp voor onze ziel, die in de
betonmolen van het moderne leven aan gruis is gekraakt.
Wij roepen om mannen vol des Heiligen Geestes en van
kracht! Wij roepen vanuit ons naam-christendom naar Jezus
Wij roepen vanuit ons kerkisme, naar Jezus! Wij roepen
vanuit ons religieus heidendom, naar Jezus, de Zoon van
God! Vanuit onze onrust, roepen wij om rust in Jezus;
vanuit onze onvrede om vrede bij Hem; vanuit onze
stomme afgoden naar Jezus, het Woord.
Wij met onze vijf mannen lijken rijk en verrijkt, maar zijn
dit in waarheid niet, wij zijn ontluisterd, veracht,
nagewezen, arm, gebroken, vluchtende voor onze eigen
schaduw, blind en naakt; de man die wij nu hebben is de
onze niet. Onrein zijn wij, van hoofdschedel tot voetzool
leproos, voortgejaagd, overspannen.
Wij zouden met 2000 jaar christendom achter ons, de ganse
wereld aan Jezus' voeten hebben kunnen leggen, maar wij
hebben onze tijd misbruikt door te strijden tegen elkaar,
broeder tegen broeder, voorganger tegen voorganger, wij
hebben het lichaam van Christus gebroken en verkaveld tot
een heilloos aantal kerken, kerkjes en kringetjes. Wij

hebben altijd en overal gelijk en de ander, a priori,
ongelijk. Het gaat voort, deze strijd, alle dagen, in
conferenties, discussie-weekends, debatings-clubs en
praatavondjes, in polemieken over en weer, de partijpolitiek
scheurt ons uiteen. Wij zijn zo volhandig en dru
met het zoeken van fouten aan elkander en het luid
rontrompetteren van ons gelijk, dat het wel duidelijk is d
de man die wij nu menen te hebben, toch weer niet de on
blijkt te zijn. Wij hebben niets. Het kerkbezoek gaat
achteruit. Wij zijn ontrouw geworden aan de Heer en Zi
Woord en stellen ons tevreden met de figuur van een
namaak-bruidsgemeente. Maar wij leven in overspel en
zondigen tegen het verbod: andere goden voor Gods
aangezicht te hebben. Wat een vergelijking, liberalisme,
vrijzinnigheid en oppervlakkigheid! Op vele kansels word
het Bloed van Jezus als sectarisch en uit-de-tijd gekritisee
de doop des Geestes als niet meer noodzakelijk; de gaven
des Geestes door het moderne denken onnodig geworden
de gebedsgenezing niet meer voor deze tijd; demonenuitdrijving
een middeleeuws bedrijf dat wij thans hebben
vervangen door een wijze, moderne psychiatrie; de
wederkomst van Jezus een toekomstdroom van een
handvol maranatha-mensen. De man die wij nu hebben,
onze man niet.
Wat zijn wij weggedreven van de gemeente die Jezus Zic
voor ogen heeft gesteld, van de gemeente zoals zij
aanvankelijk ook was. Welk een pinksterkracht, welk een
machtig dynamisch christendom werd daar aan de wereld
gemanifesteerd. Wat is daar weinig van over. Inplaats va
de volkomen leiding van de Heilige Geest, is zoveel
menselijke wijsheid en organiseren gekomen. Helaas. Wij
kunnen het nu zelf wel. En wij blussen de Geest uit.
Evangelisatie
Jezus wees haar op de situatie van haar leven, hij stoot m
Zijn woord door tot in de kern van haar nood en deed h
aan zichzelf ontdekken. En na allerlei schermutselingen,
afleidings-manoeuvres van haar verstand, gelooft zij de
92

9
vreemdeling. Na het dogmatisch rookgordijn der
camouflage, aanvaardt zij Jezus. Na de afwerende vragen
gesteld te hebben, die een mens altijd stelt als hij tegenover
God komt te staan, spreekt zij het antwoord. Zij liet haar
kruik staan en ging naar de stad. Zij die voor zichzelf en
haar man te drinken zocht, kwam aan putten niet toe, nu
haar zoo'n heerlijk, royaal aanbod werd gedaan, zij had
uitzicht op ander water.
In de woestijnen van het verre Oosten bestaat onder de
bedoeïnenstammen een misdaad, die zwaarder wordt
gerekend en gestraft dan moord of roof. Dat is deze
misdaad: een bron te weten en dit niet aan anderen te
vertellen! In het land van de dorst, waar enkele druppels
water leven kunnen betekenen, wordt het geheimhouden,
het voor zichzelf houden van een gevonden bron, met de
dood gestraft.
De Samaritaanse heeft deze misdaad niet gepleegd, zij
haastte zich naar de stad en vertelde overal van deze nieuwgevonden
bron: Jezus. Deze tijding bracht de stad in
beweging, haar blij getuigenis bracht een opwekking teweeg
in Sichar. Zij werd onverwacht een evangeliste. Stil was zij
weggeslopen uit het hete, dommelende middagdorp, maar
juichend kwam zij terug, getuigend! Dit is de kettingreactie
van evangelisatie. Gered om te redden! Zorg dat ieder het
weet! Ga uit en predikt het evangelie!
De stad vergat plotseling wie de vrouw was: een zere plek
in hun gemeenschap. De mensen keken niet meer naar de
onwaardige boodschapster, nu deze Boodschap tot hen
kwam. Zij vergaten, vergaven de vrouwen kwamen op haar
woord af. De kandelaar werd om het Licht dat het droeg,
niet meer gezien. Zij wees op een nieuwe Bron met levend
water, zij wees op Jezus, die een uitweg wees uit haar nood.
Op dit getuigenis kwam de stad in beweging. De mensen
gingen zèlf zien, zèlf horen. Zij zochten Jezus op bij de
bron en zij namen Hem mee naar hun stad, waar Hij twee
dagen tussen hen vertoefde. "En nog veel meer werden er
gelovig om Zijn Woord" (J oh. 4: 41). Haar woorden wezen
naar Zijn woorden en deze geloofden zij. "Wij geloven niet
meer om wat gij zegt, want wij zèlf hebben Hem gehoord

en weten dat deze waarlijk de Heiland DER WERELD
(Joh. 4 : 42). De kwestie van Jood contra Samaritaan, Si
of de berg Gerizim, wordt niet meer aan de orde gesteld;
men herkende Jezus als de Heiland der GEHELE
WERELD! Als men Jezus vindt in Zijn volle heerlijkhei
smelten al deze urgente theologische problemen
automatisch weg, dan blijft alleen dit: Mijn Heer en mijn
God! "Zo is dan het geloof uit het horen, en het horen
door het Woord van Christus" (Rom. 10: 17).
Jezus nodigt ons uit te drinken uit Hem en Hem alleen.
Wie Jezus zoekt en iets anders naast Hem, vindt Hem ni
Wie Jezus alléén zoekt, vindt alle dingen in Hem! Hij is
Bron van levend water, de Doper met Geest en vuur!
94

95
HET BROOD DES LEVENS
"Ik ben het brood des levens. Uw vaderen hebben in de
woestijn het manna gegeten en zij zijn gestorven; dit is het
brood, dat uit den hemel nederdaalt, opdat wie er van eet,
niet sterve.
Ik ben het levende brood, dat uit den hemel neergedaald is.
Indien iemand van dit brood eet, hij zal in eeuwigheid
leven; en het brood, dat Ik geven zal, is mijn vlees, voor
het leven der wereld." (Joh. 6:48-51)
Jezus is het brood dat leven in zich heeft en dat leven
uitgeeft aan anderen. Hij spreekt over het dagelijkse brood,
"Geef ons heden ons dagelijks brood", dat het lichaam
tijdelijk voedt; maar hier spreekt Hij over ander brood,
eeuwig brood, dat wij in Hem vinden kunnen en eten,
brood dat geen honger stilt maar honger wegneemt.
In Joh. 4 spreekt Jezus tot de Samaritaanse over het water
dat voor immer de dorst stilt. "Een ieder, die van dit water
(Jacobsbron) drinkt, zal weder dorst krijgen; maar wie
gedronken heeft van het water, dat Ik hem zal geven, zal
geen dorst krijgen in eeuwigheid, maar het water, dat Ik
hem zal geven, zal in hem worden tot een fontein van
water, dat springt ten eeuwigen leven" (Joh. 4: 13 + 14).
Hier, in Joh. 6, zegt Jezus hetzelfde over brood: "Indien
iemand van dit brood eet, hij zal in eeuwigheid leven" (vers
51 ).
Jezus geeft niet zoals mensen geven, Jezus helpt niet zoals
mensen helpen, even, incidenteel, alleen de buitenkant
rakend van de nood, maar Jezus helpt in de diepte, Zijn
hulp geeft iets van Zijn Persoon, van Zijn volkomenheid.
Zijn hand brengt in Zijn helpen alle gebieden in beweging,
ook de gebieden waarin deze nood niet direct ligt. Hij doet
meer dan een bepaalde nood oplossen, andere problemen
worden mede opgelost, andere dingen raken bij Zijn komst
ook los en vinden mede een antwoord. De Heer overziet

heel het vlak van het verdriet der mensen en helpt brede
vooral dieper. Als Hij belooft onze honger te stillen, dan
doet Hij meer, Hij raakt de wortel van de honger aan. H
bevredigt de honger niet alleen, maar neemt de honger w
Zijn hulp strekt wijder
Jezus vergeeft niet alleen de zonden, maar wil ons bevrij
van de macht der zonde, de demonische dwang om te
moèten zondigen. Hij doet dit door Zijn Bloed te stellen
tussen mij en de zonde macht, Hij maakt mij zó van de
zonde los. De politiek van de duivel is geheel gericht om
mij aan de zonde vast te ketenen, hij wil mij doen gelove
dat ik een slaaf blijf, altijd. Maar Jezus kwam om mij lo
te maken, vrij van de macht der duisternis en mij uit de
gevangenis van de duivel te bevrijden. De Bijbel zegt: "H
HEEFT mij VERLOST van de MACHT DER
DUISTERNIS en OVERGEBRACHT in het Koninkrijk
van den Zoon Zijner liefde, in wien wij de VERLOSSIN
HEBBEN" (Col. I : 13) Halleluja!
Jezus helpt op ons gebed niet alleen van een aanval
vrees,_ maar Hij bevrijdt mij geheel van deze macht van
vrees en angst, Hij breekt deze macht.
Jezus helpt ons niet alleen als wij een moeilijkheid hebbe
met onze huwelijkspartner, maar, als wij Hem geheel
vrijheid van handelen geven, maakt Hij volkomen ons
huwelijk nieuw, gezond en sterk. Hij ziet niet alleen een
persoonlijk, incidenteel geval, maar Hij komt alles er om
heen genezen. Prijs de Heer!
Jezus komt niet slechts bevrijden van een pijnlijke aanva
van ziekte, maar Hij spreekt met Zijn machtwoord het
gehele organisme van het lichaam aan, hij bouwt het op,
verkwikt het, versterkt het en geeft het betere kansen, ja.
Hij immuniceert het tegen verdere aanvallen van
ziekte machten, dat hebben vele kinderen Gods ervaren.
Jezus doet geen half werk, Hij brengt een
onvergankelijkheidselement in Zijn hulp, Hij tilt ons uit
toestand van verderfelijkheid uit, uit de heerschappij van
stof uit, dus uit het machtsgebied van de koning dezer
96

97
wereld, de duivel, uit, onder de ban der zonde, dus de
dood, uit, en ontsluit voor ons een deur voor een hoger
leven, een openbaring van Zijn Koninkrijk dat niet van
deze wereld is. 0 dit is een geheimenis! De Schepper
benadert niet slechts één afzonderlijk aspect van ons fysieke
of psychische leven, maar raakt ons geheel aan met Zijn
scheppende hand. Halleluja! "Zie, Ik maak ALLE dingen
NIEUW!"
Alle dingen nieuw!
Vele mensen zien in Jezus niet meer dan een Restaurateur
die kleine correcties aanbrengt, niet de Levensvernieuwer,
die komt met scheppende kracht. Zij zien Jezus als de
Helper die dagelijks zonden moet komen vergeven, nood
leningen, pijn wegnemen, tranen drogen, troost bieden. Hij
moet maar weer komen en even helpen! Maar zo is het
niet! De moeder staat dagelijks gereed om het kind te
helpen als het er om vraagt, maar de moeder doet meer, zij
voedt het kind op tot zelfstandigheid, tot leven uit het
bewustzijn van eigen mogelijkheden. Aanvankelijk zal zij
altijd gereed staan om de baby te verschonen, natuurlijk,
maar als het wat groter ~ordt zal zij het leren zindelijk te
worden, zichzelf niet te bevuilen, maar zichzelf rein te
bewaren. Zij leert het kind de vreugde te kennen van
schoon en zindelijk te zijn. Het ouder wordende kind houdt
zijn lichaam schoon, niet meer omdat moeder dit wil, maar
omdat zij dit zelf wil en er vreugde in vindt.
De Heer wil ons graag altijd helpen wanneer wij als baby's
in Christus Zijn hulp nodig hebben, natuurlijk. Maar Hij
doet meer, Hij voedt ons op om de zonde na te laten. Niet
in de eerste plaats omdat het verboden is en er straf dreigt,
maar uit liefde voor Hem wil het kind van God deze zonde
niet meer doen. "Komt tot de rechte nuchterheid en
zondigt NIET LANGER, want sommigen hebben geen
besef van God" (1 COL 15: 34).
De Vader leert ons te leven met Hem, te wandelen in den
Geest, besef te hebben dat wij nieuwe scheppingen zijn en
"alle oude dingen" zijn voorbijgegaan, bewustzijn te krijgen
dat wij deel hebben gekregen aan de goddelijke natuur (11

Petr. I: 4), van: "Niet meer mijn ik, maar Christus woo
in mij" (Gal. 2: 20). De Vader wil dat wij niet meer
zondigen, er mee ophouden! "Een ieder, die in Hem blij
ZONDIGT NIET: een ieder, die zondigt, heeft Hem nie
gezien en heeft Hem niet gekend" (I Joh. 3: 6).
Niet meer zondigen
Een van de geraffineerdste leugens van de duivel, waarm
hij alle christenen heeft weten te vergiftigen, is dit: "Dat
toch maar arme zondaars blijven!' Men hoort dit overal
het kerkelijke erf. De duivel heeft deze leugen zo freque
en vroom in ons denken gegrift, dat de meeste christene
niet beter meer weten en verontwaardigd doen opspring
als het tegendeel wordt beweerd. Trouw blijft zondags in
vele kerken de wet van Mozes voorgelezen worden, terw
Jezus gekomen is om de wet (déze ook) te vervullen. "A
Hij spreekt van een nieuw verbond, heeft Hij daarmede
eerste voor verouderd verklaard. En wat veroudert en
verjaart, is niet ver van verdwijning" (Hebr. 8 : 13).
Trouw blijft men prediken over onze zondige staat, terw
het Lam Gods kwam om de zonde WEG te nemen, doo
te dragen, in Zijn lichaam weg te dragen aan het kruis,
door ze te vergeven. "God heeft Jezus VOOR ONS tot
ZONDE GEMAAKT, opdat ... wij voort zullen gaan o
zondaar te blijven? 0 neen, opdat wij zouden worden
GERECHTIGHEID GODS in Hem" (11 Cor. 5: 21).
Jezus heeft door Zijn zoendood aan het kruis voor de
wereld het zondeprobleem opgelost. Hij betaalde met Zi
Bloed de losprijs. Halleluja! "Een zondaar, een verloste,
Heer, en nu GEEN ZONDAAR MEER!" ,,0, halleluja,
ben NU VRIJ, want Jezus gaf Zijn Bloed voor mij." Pri
de Heer!
Wanneer zal Gods volk zich laten genezen van deze
demonische hersenspoeling: "Dat wij toch maar zondaa
blijven?" Het is een aperte leugen! Het is NIET WAAR!
Voor de gelovige in Jezus is het niet waar! Door het te
geloven, sta ik in het volbrachte verlossingswerk, stel ik
in deze Goddelijke vergeving, neem ik er deel aan. Doo
het niet te geloven, stel ik mij bewust buiten de verzoen
98

99
door het Bloed van het Lam. Jezus heeft voor allen die
daarin geloven, de weg geopend tot de Vader; een verse,
levende weg.
Jezus vergaf mijn zonden en nam ze daardoor weg voor het
oog van de Vader. Zeg mij, ben ik dan nog onder de zonde,
een zondaar? Als Iemand mijn schuld betaald heeft, heb ik
dan nog schuld? Als Iemand de rekening die God mij
presenteert, volkomen betaald heeft, moet ik dan niet
juichen dat de schuld voldaan IS? Moet ik dan niet
neerknielen en Degene die mijn schuld op Zich nam, van
mij over nam, danken en prijzen? Door het niet te geloven
wijzen wij deze betaalde prijs af en terug, het kan niets
voor ons doen. Door het te ontkennen, maakt u de
zoendood van Jezus op Calvarie tot een vergeefse daad,
voor u. Ongeloof wijst af, ongeloof blijft mij in de
zondeschuld vasthouden, maar geloof doet mij aan de
vergeving deelnemen.
Door te blijven zeggen, dat u maar een arme zondaar blijft,
slaat u de liefde van de Vader, door Zijn Zoon voor u te
zenden als uw Plaatsvervanger in de verdachtenbank, in het
Hooggerechtshof van hemel en aarde, af. Evangelie zonder
bloed, verzoening, verlossing, is niets meer dan een religie.
Wat is verlossing? Een illusie? Een idee waarover wij vroom
praten, maar dat wij niet geheel au-serieux moeten nemen?
Is de losprijs maar symbolisch betaald? Behoort de slaaf
dan eigenlijk nog steeds aan de slavendrijver of is hij de
poort uitgewandeld, de vrijheid tegemoet? Is de slavernij
concreet.afgeschaft, het feest van de emancipatie gevierd, of
ligt de zweep van de drijver nog over mijn hart? Hoe is de
toestand vandaag precies? Worden wij bedrogen door onze
leiders en komen wij daarom maar niet tot een concreet
overwinningsleven in Christus? Houden zij ons in het '
diensthuis vast, ons Egypte, als Farao, of leiden zij ons het
diensthuis UIT, de vrijheid tegemoet, naar het beloofde
land, als Mozes? Spreken zij alleen over de melk en de
honing van dat verre land, of hebben zij met de staf die
wonderen doet de poorten voor ons opengeworpen,
waardoor wij wezenlijk op weg zijn gegaan en het land
Gods, het land van de vrijheid des Geestes, bereiken? Aan
wat voor mensen laten wij de zorg voor onze ziel over, wie

kiezen wij als onze herders? Wie zijn de gidsen voor onz
kinderen? Zijn het wezenlijke herders, of zelf zoekenden
nog, onzekeren, die aan de hand van kaarten de weg
zoeken te lezen inplaats van zich te laten leiden door de
vuurkolom, de Shechina van de Heilige Geest?
Wat ben ik? Een zondaar? Of mag ik door mijn geloof
daarin, delen in de verzoening van het Bloed van Jezus?
Mag ik dan zeggen, dat ik vanuit deze volledig aanvaard
verzoening, geen zondaar meer ben? Ziet God in Christu
mij niet meer als zondaar, niet later vóór de Troon, maa
ook thans reeds? Ben ik slechts theoretisch, theologisch,
geen zondaar meer, of ook werkelijk, praktisch, in het
dagelijkse leven? Moet ik, persé, zondigen of kan ik doo
geheel te voldoen aan: "Blijf in Mij, gelijk Ik in u," kom
tot vrij zijn van de zondernacht? Toen ik "in Adam" wa
vroeger, had ik wat Adam had, zijn natuur, gebonden a
zonde en dood; mag ik nu, nu ik door genade, in geloof
Christus" ben, zeker zijn dat Zijn natuur nu in mij is, vr
van de macht der zonde? "En gelijk wij het beeld van de
stoffelijke (Adam) gedragen hebben, zo zullen wij het be
van den hemelse (Jezus) dragen" (I Cor. 15: 49).
God had ons, toen wij nog zondaars waren, geschat op
waarde gelijk aan Zichzelf, n.l. het Bloed van Jezus!
"Christus is niet met het bloed van bokken en kalveren,
maar met Zijn eigen bloed, eens voor altijd (definitief,
afdoend) binnengegaan in het heiligdom, waardoor Hij
(voor de gelovige) een EEUWIGE VERLOSSING verw
(Hebr. 9: 12). "Want door één offerande heeft Hij VOO
ALTIJD hen VOLMAAKT (de toestand van schuld
weggenomen), die geheiligd worden" (Hebr. 10: 14).
Halleluja!
Het brood der engelen
Er is brood dat de wereld den hongerige biedt; dit voeds
stilt de honger maar neemt die niet weg. Ps. 127: 2 spree
van dit vergeefs voeden met het "brood der smarten". E
wordt overal zoveel als voedsel, als brood, aangeboden,
men wijst op specialiteiten als brood van de volle korrel
volkorenbrood, maar al dit" wetenschappelijk", "onder
100

101
medische controle" gebakken brood, kan niet die
wonderbare levenskracht geven die de dood op de vlucht
doet slaan. Er kan een keur aan vitaminen en bijzondere
grondstoffen in het brood zijn, het leven zelf kan ik mij
daaraan niet eten.
Jezus spreekt over het "hemelbrood" van de manna in de
woestijn. "Onze vaderen hebben het manna in de woestijn
gegeten, zoals geschreven is: Brood uit den Hemel gaf Hij
hun te eten" (Joh. 6: 31). De psalmist spreekt van "brood
der engelen," "Hij deed manna tot spijze op hen regenen en
schonk hun hemelkoren; brood der engelen at ieder"
(Ps. 78 : 24 + 25).
De Heer zei tot Mozes dat Hij "brood uit den hemel zou
laten regenen" (Ex. 16: 4); als de morgendauw zou zijn
opgetrokken zou over de woestijn "iets fijns, iets
schilferachtigs, fijn als rijm" liggen (Ex. 16: 14). De
"vaderen" hebben dit manna verzameld, zij hebben het
gegeten, zij werden verzadigd, maar het had, ofschoon het
uit de hemelen kwam, geen leven in zichzelf zodat het de
dood overwon, want de vaderen zijn gestorven (Joh. 6: 49).
Het was bijzonder, Goddelijk wonderbrood, en toch, zegt
Jezus, was het minder van kwaliteit als het brood dat Hij
de wereld aanbood. God gaf aan de Israëlieten brood uit de
hemel, manna, maar God gaf aan de gehele wereld, aan de
honger van de gehele wereld het brood dat Jezus is. "Ik zeg
u, niet Mozes heeft het brood uit den hemel gegeven, maar
mijn Vader geeft u HET WARE BROOD uit den hemel;
want DAT is HET BROOD GODS, dat uit den hemel
nederdaalt en aan DE WERELD HET LEVEN GEEFT'
(Joh. 6 : 32).
Het manna, het engelenbrood uit het Oude Testament, is
het type van Jezus in het Nieuwe Testament. We zien
overeenstemming.
God deed dit brood uit de HEMEL regenen (Ex. 16: 4);
Jezus zegt: "Ik ben het brood, dat uit de hemel nederdaalt"
(Joh. 6: 51).
Wanneer 's nachts de DAUW op de legerplaats neerdaalde,
daalde ook de manna neer (Num. 11 : 9). Dauw is het beeld
van de Heilige Geest, als begeleider en vormgever van de

zegen. "De Heilige Geest zal over u komen, de kracht de
Allerhoogsten zal u overschaduwen; daarom zal ook het
heilige, dat verwekt wordt, Zoon Gods genoemd worden
(Luk. I : 35).
"Toen de dauw opgetrokken was, zo zie, over de woestij
was een KLEIN ROND ding, klein als de rijm, op de aa
(Ex. 16: 14 o.v.). "Het was als korianderzaad, WIT, en d
smaak daarvan was al HONINGKOEKEN" (Ex. 16: 31
o.v.). Allereerst: KLEIN, nederig. Jezus werd gelegd in e
kribbe, er was geen plaats in de herberg. Hij was een
eenvoudig timmermanszoon (Matth. 13 : IS). Voorts:
ROND, vast, compact. Jezus had alles in Zijn karakter i
evenwicht, in harmonie (Petr. 2: 22, 23). WIT, reinheid.
Jezus was volkomen als een onberispelijk en vlekkeloos
Lam (I Petr. I : 19). ZOET. "Zie, Ik verkondig u grote
blijdschap" (Luk. 2 : 10).
Het was als OLIE (Num. 11 : 80.v.). "Daarom heeft U, 0
God, uw God met vreugdeolie gezalfd boven uw
deelgenoten" (Hebr. I : 9).
Het lag op de GROND (Ex. 16: 14). Jezus heeft Zichzelf
ontledigd en de gestalte van een dienstknecht aangenome
(FiI2: 7).
Het kwam als een WONDER. "Zie, de jonkvrouw zal
zwanger worden en een zoon baren; en zij zal hem de na
Immanuël geven" (Jes. 7 : 14).
Het werd gemalen, GESTAMPT in vijzels en gekookt
(Num. 11: 8). "Maar om onze overtredingen werd Hij
doorboord, om ·onze ongerechtigheden verbrijzeld, ... en
door Zijn striemen is ons genezing geworden" (Jes. 53 : 5)
Er was voor iedereen GENOEG, een gomer per hoofd
(Ex. 16: 16-18). Niemand kwam tekort. "Ik ben het broo
des levens; wie tot Mij komt, zal nimmermeer hongeren"
(Joh. 6 : 35).
"Dit is het brood dat de Here u tot spijze gegeven he
(Ex. 16: IS). "Mijn vader geeft u het ware brood uit den hem
(Joh. 6: 32). "Hij nam een brood ... gaf het hun en ze
Neemt, dit is Mijn lichaam" (Mark. 14: 22).
De Israëlieten aten dit manna totdat zij kwamen aan de
gren~ van Kanaän (Ex. 16 : 35) "Eet dit brood ... totdat H
komt" (l Cor. II : 26).
102

10
Sommigen klagen: "Wij krijgen alleen dit manna te zien"
(Num. 11 : 6)."De Zijnen hebben Hem niet aangenomen"
(Joh. 1 : 11).
Wanneer het dagelijkse manna niet opgenomen en gebruikt
wordt, bedierf het en stonk (Ex. 16: 20) "Wordt van dag tot
dag vernieuwd" (IJ Cor. 4: 16).
Het brood Gods
De Samaritaanse vraagt aan Jezus, bij de bron Sichar:
"Here, geef mij DIT water, opdat ik geen dorst heb en niet
hierheen behoef te gaan om te putten" (Joh. 4 : 15). De
Israëlieten vragen aan Jezus: "Here, geef ons altijd DIT
brood" (Joh. 6: 34).
Jezus, wij hebben een groot wonder gezien van Uw
almacht; van vijf gerstebroden en twee vissen schiep U
zoveel voedsel dat vijfduizend mensen daarmee verzadigd
werden en twaalf volle korven bleven over. Toen wij
verbaasd om dit brood U volgden over het meer, sprak U
deze woorden: "Ik zeg u, gij zoekt Mij, niet omdat gij
tekenen gezien hebt (die mijn geestelijk Koninkrijk
openbaren), maar omdat gij van de broden gegeten hebt en
verzadigd zijt (uw magen werden gevuld). Werkt niet, om
de spijs, die vergaat (vergankelijk is), maar om de spijs die
BLIJFT TOT IN HET EEUWIGE LEVEN, welke de Zoon
des mensen U GEVEN ZAL" (Joh. 6: 26, 27). "Hoe kunnen
wij deel hebben aan dit wonder, aan deze scheppingskracht,
aan dit brood Gods?" Dan zegt Jezus: Geloof! Alles door
geloof! "Dit is het werk Gods, dat GIJ GELOOFT IN
HEM, dien Hij gezonden heeft" (Joh. 6: 29). Geloof in
God!
Jezus zegt verder: "Ik ben het brood des levens; wie tot Mij
komt, zal nimmermeer hongeren, en wie in Mij gelooft, zal
nimmermeer dorsten" (Joh. 6: 35). Kom tot Mij en vraag
Mij u dit brood te geven, Ik zal het u schenken en daarmee
het eeuwige leven. "Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie
gelooft, heeft eeuwig leven" (Joh. 6: 47). "Indien iemand
van DIT brood eet, hij zal in eeuwigheid leven" (Joh. 6: 51).
Dit brood ben Ik zelf, het is Mijn leven, "Het brood dat Ik
geven zal, is mijn vlees, voor het leven DER WERELD"
(Joh. 6: 51).

Jezus wijst in deze woorden naar Zijn offerdood op
Golgotha, Hij het Paaslam Gods, geslacht voor de zonde
der wereld. Nadat het bloed van het paaslam gestreken w
aan de beide deurposten en den bovendorpel, ging de
familie in Israël staande om de tafel, de lendenen omgord
de voeten geschoeid, de staf in de hand, "overhaast" het
vlees van het lam eten. Het bloed ziende, zou de engel de
verderfs, de deuren voorbijgaan en de bewoners die
gehoorzaam waren aan Gods gebod, sparen. Het vlees da
gegeten werd, deed het volk deel hebben aan de vergevin
en schonk het kracht voor de grote reis van vele jaren do
onherbergzame woestijnstreken. En het resultaat was dat
niemand ziek was, "niemand die struikelde" (Ps. 105: 37)
De engelse Bijbel vertaalt "niemand die zwak was." Dat
was het gevolg van de scheppende levenskracht van het
vlees van het lam dat gegeten was in de avond voor de re
Wanneer Jezus Zichzelf het Paaslam noemt, geeft Hij aa
dat de wereld het leven aan Hem kan eten, kracht,
overwinning; dat Zijn vlees en bloed ware spijs is en war
drank (Joh. 6: 55). "Ik zeg u, tenzij gij het vlees van den
Zoon des mensen eet en zijn bloed drinkt, hebt gij geen
leven in uzelf. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt,
heeft eeuwig leven" (Joh. 6 : 53 + 54). "Wie mijn vlees eet
mijn bloed drinkt BLIJFT IN MIJ en IK IN HEM"
(Joh. 6: 56).
Wat de wereld, die ten onder gaat, nodig heeft, meer dan
iets of iemand anders is: Jezus! Niet iets was de men
rond Hem heen .hebben opgericht, geen gebouw, geen
organisatie, geen leer, geen dogma, maar Jezus als
PERSOON. Hij, die concreet met mij te maken wil hebb
Hij die mij zoekt te vinden, omdat Hij in mij wonen,
werken, spreken, denken, handelen, leven wil. "Niet mee
mijn ik, maar Christus woont in mij." Niets minder.
Als wij Jezus zoeken en allerlei dingen náást Hem, vinde
wij Hem niet; als wij Jezus alléén zoeken, vinden wij alle
dingen IN Hem. Hij is het Antwoord. Hij heeft het
antwoord niet, maar Hij IS het Zelf! Halleluja!
U die dit leest, kom tot Jezus! Doe dit vandaag! Kom
eerlijk tot Hem, houdt geen lange verhalen tegen Hem di
immers uw hart beter kent dan uzelf, maar kom; kom
104

105
eenvoudig, zoals u bent, oprecht, met schuldbesef, met
verlangen om door Hem aangeraakt te worden, gewassen
door Zijn bloed, gereinigd van de zonden, laat Hij uw hart
binnen komen en daar woning maken, sta Hem toe door
Zijn Geest uw hele wezen te doortrekken, laat Hem u
nieuw leven geven, een nieuwe natuur, Zijn natuur, geef
Hem uw hart, geef alles, alles wat u bent en wat u hebt aan .
Hem over en houdt niets achter, behoudt er heimelijk niets
van maar zeg eenvoudig: "Heer, hier ben ik, maak mij
nieuw! Geef mij Uw brood te eten, want ik wil deel hebben
aan uw lijden en sterven en opstanding voor mij. U hebt
beloofd het mij te geven, opdat ik nimmer meer zal
hongeren. Dank U, Jezus! Dank Ul"
Het brood der kinderen
In het gebied van Tyrus vond Jezus een griekse vrouw, een
Syro-Phenicische, die een dochtertje had met een onreine
geest. Het kind was bezeten, bezet gebied door een
demonische macht die dit leven in bezit genomen had, haar
wilsleven gekluisterd, haar gedachtenwereld beheerst, haar
geest gevangen. De moderne psychiatrie gelooft niet aan
boze, onreine geesten. De Bijbel spreekt er echter veel over.
Wij hebben in ons zendingswerk meermalen tegenover deze
machten gestaan en ze uitgeworpen, in Jezus' naam. De
moeder vroeg aan Jezus de bozen geest uit haar dochter te
drijven. Zij had misschien dit arme kind overal gebracht,
met haar alle bekende namen afgelopen, alle specialisten,
alle tovenaars uit deze streek. Zij was een heidense vrouw
en zocht in het heidendom het antwoord voor deze nood.
Jezus beproeft haar geloof, Hij mat haar vertrouwen in
Hem. Hij wees haar op de begenadigde toestand van Gds
huisgenoten, die mochten delen in het heil. Zij stond buiten
Israël en blééf daar buiten staan. Hij stelt het algemene
politieke en religieuse beeld van die tijd haar voor ogen.
Wat had zij te verwachten, welke rechten op het heil Gods
kon deze vrouw doen gelden?
Jezus wijst op de tafelgemeenschap Gods met Israël, het
eigendomsvolk, de oogappel Gods. Hij spreekt over het
brood dat gegeten wordt tussen de Heer en Zijn volk, de

spijze die niet vergaat. Wat had deze griekse vrouw dee
aan dit brood, wat viel voor haar te hopen?
En dan antwoordt de vrouw, zij spreekt een prachtig
woord. Ja, Heer, dat is waar! Zeker! Het is zoals U ze
Voor mij geen tafelgemeenschap! Maar, Jezus, ik laat
niet los, U zult het antwoord kunnen hebben voor mij
nood, ik geef het niet op. Als wij , grieken, buiten de
tafelgemeenschap staan en het brood niet mogen breke
de God van Israël, dan wil ik U wijzen dat wij , honden
toch kunnen eten van wat van de tafel afvalt. Het broo
dat de Heer geeft, is het brood der kinderen, maar de
verworpenen, de onbesnedenen, de honden, de heidene
willen ook van dit brood eten en schuilend onder de ta
eten van de kruimels die de morsende kinderen laten v
o wat zien wij overal hoe de kinderen van het Huis de
Heren knoeien en morsen met het brood dat God geef
Wat een gebrek aan kennis, aan eerbied, aan geloof,
aangaande dit voedsel. De meesten weten niet eens dat
kinderen Gods zijn, dat zij tafelgemeenschap met de V
kunnen hebben, dat zij brood mogen eten dat Hij voor
brak. In dit boek hebben wij al meermalen geschreven
het gebrek aan begrip inzake deze dingen. Men zit als
schuwe vreemdeling op de punt van een stoel en durft
toe te tasten, wij gedragen ons meer als bastaards dan
kinderen van het Huis, leden van de familie van God.
De genezing wordt hier in dit Schriftgedeelte (Marc. 7
30) genoemd: Het brood der kinderen. De verlossing v
deze demonische macht, de restauratie van dit leven, d
genezing van dit meisje en van alle zieken, het is: Het
brood der kinderen. Het behoort bij de verzoening, he
een deel van het verlossingswerk door Jezus aan het kr
het is het evangelie. De genezing van het lichaam is de
verzoening, uitgedrukt in de stof. Het fysieke leven. De
ziekte is de lepra van het lichaam, zoals de zonde de le
is van de ziel.
Jezus is gekomen om de totale mens aan te spreken en
betrekken in Zijn heil, Hij maakt alle dingen nieuw, el
gebied van ons bestaan. Jezus stierf aan het kruis voor
totale verlossing. De Bijbel zegt: "Hij heeft onze zwakh
op Zich genomen en onze ziekten hij Hij gedragen"
106

(Matth. 8 : 17). "Hij legt met gezag en macht aan de onreine
geesten Zijn bevelen op en zij varen uit" (Luc 4 : 36). In
Jesaja 53 staat: "Nochtans, onze ziekten heeft HIJ op
ZICH genomen, en onze smarten gedragen ... " (vers 4).
"Maar om onze overtredingen werd HIJ doorboord, om
onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons den
vrede aanbrengt, was OP HEM, en door Zijn striemen IS
ONZE GENEZING geworden" (vers 5).
Jezus droeg àl onze nood, de psychische en de fysieke, de
geestelijke en de lichamelijke, op elk gebied, aan het kruis
van Golgotha, en later, het graf, de dood, in, waar Hij het
alles achterliet om verheerlijkt op te staan en tot de Vader
te gaan. Hij droeg het alles weg, voor ons weg, definitief,
volkomen. Aan dit verlossingswerk behoeft NIETS meer te
worden toegevoegd, Zijnerzijds! Het is volbracht! De
schuld is betaald! De straf was OP HEM! Ik ben vrij nu
van schuld en straf. Indien ik de Heer er voor gedankt heb!
En mij daardoor in dit volbrachte verlossingswerk heb
gesteld. Als ik dit niet geloof, wijs ik het af, Hem af; het
kruis en het bloed en de losprijs af, dan is de vervreemding
daar van de Heer, dan hang ik Hem weer terug aan het
kruis en is alles wat Hij leed vergeefs! Voor mij vergeefs,
een gebeuren buiten mijn ziel om, een genade dat mij niet
helpen kan, niet redden kan van de verschrikkelijke toorn
Gods. Dan zal ik daar staan voor Gods troon, voor Zijn
heiligheid, waarvoor geen zonde kan bestaan en Hij zal mij
veroordelen en verwerpen en dan is er geen redding meer
voor mij! Vreselijk lot!
Laten wij toch toe dat Jezus voor onze persoonlijke zonden
geleden heeft, laten wij Hem er toch voor danken en deze
verzoening aannemen, ook al begrijpen wij het niet, ook al
verdienen wij het niet. Ons geloof zegt: Ja! tegen Jezus en
Zijn Bloed! Amen! En Jezus wacht op ons: Ja! Als wij: Ja!
zeggen tot Jezus die het: Ja! is van de Vader tot mij, dan
zal de Vader: Ja! zeggen tot mij, als ik zal staan voor Zijn
troon.
Theoretiseer niet langer, discussier niet, kritiseer niet, houdt
daarmee op, maar kom zoals u bent en waar u bent en zeg
met uw hele hart: Ja! tot Jezus! Dan zegt u: Ja! tot Zijn
vergeving en Zijn volle heil. Geen lange uiteenzettingen
107

alstublieft, want dat zijn allemaal slechts nutteloze
grensgevechten; doe alleen die éne stap in geloof en loo
grens over, uit uw eigen oude leven uit, in Zijn leven, i
Zijn verzoening, Zijn licht! Waarom al dat geredeneer,
heeft geen zin. Waartoe die pogingen uzelf ergens toch
rechtvaardigen of te verklaren, Kom, en zeg: Ja! tot de
Heiland van uw hart!
Als wij door genade weten een kind van God te zijn,
doordat wij Jezus op de troon van ons hart hebben
toegelaten, dan is de genezing ons deel geworden. Het
een door God geschonken recht, voorrecht, het behoor
de vergeving en is daar voor u. Een kind van God, dat
aangetast is door een ziekte macht, mag dit recht om ge
te zijn doen gelden en deze ziekte macht uitdrijven of ui
laten drijven, in Jezus' Naam. Het is niet een bijzonder
soort extra, snoeperij, maar het is: Het Brood der
Kinderen! Het is het voedsel dat wij van de tafel kunne
némen, indien wij tafelgemeenschap hebben met de He
Het brood is daar voor ons, wij mogen het eten hoevee
nodig hebben, daar is overvloed. Danken wij de Heer v
dit levendmakende brood. Halleluja!
Jezus hoort de Syro-Phenische vrouw aan. Goed, zegt
aanvaard het dat ik een outcast ben, een hond. Maar,
wij honden mogen de kruimels van dit brood toch eten
worden wij gediscrimineerd, het brood blijft toch hetze
Het evangelie is toch ook voor ons en het volle heil in
Christus? Welnu, laten wij dan onder de tafel iets van d
brood eten!
Jezus hoort dit aan en ziet de vastbeslotenheid van de
moeder om Hem niet te laten gaan en een glimlach kom
om Zijn mond. Hij zegt haar: "Om dit woord, ga heen
boze geest is uit uw dochter gevareni" (Marc 7: 29). Jez
ziet haar geloof, haar wonder-geloof en handelt daarop
gaat het altijd, de Heer handelt op ONS geloof. "UW
geloof heeft u behouden", staat er op menige plaats in
Bijbel.
"En toen zij naar huis gegaan was, vond zij het kind te
liggen en den bozen geest uitgevaren" (Marc. 7 : 30). Jez
bestrafte de macht in het afwezige meisje en zij is bevri
108

10
verlost! Halleluja! Het brood is gegeten geworden, de
kruimels daarvoor hebben dezelfde levenskracht getoond.
Het brood der kinderen heeft ook de honden het heil
gebracht, want in Christus is Jood noch Griek.
Het broodhuis
Jezus werd in Bethlehem geboren, Bethlehem betekent:
brood huis, want Jezus is gekomen om het brood uit te
delen voor het leven der wereld. Zoals Josef door Farao
werd aangewezen om als "Zafnath-Paäneah", Redder des
Volks, de schuren te vullen met koren en later in tijden van
hongersnood dit brood uit te delen, zo ook is Jezus de
"Zafnath-Paäneah", Redder des Volks, voor de honger van
de wereld vandaag. Iedereen die hongert, kan kopen,
zonder geld, zonder prijs, het brood dat levend maakt!
Laten wij toelopen op dit brood, dit "genade-brood", dat
wij "om niet" mogen ontvangen, dat Jezus ons geven wil.
Laten wij onze energie niet uitputten om het brood te
verdienen, voor duur geld, wat de wereld geeft, "werkt, niet
om de spijs, die vergaat, maar om de spijs, die blijft tot in
het eeuwige leven, welke de Zoon der mensen u geven zal"
(Joh. 6: 27). Hij is de Goddelijke Uitdeler van het brood,
laten wij het ook van Hem ontvangen, want een ieder van
ons heeft het nodig.
Dit brood, dit vlees, dit bloed tot ons te nemen, doet ons
ook de innigste gemeenschap met Hem onderhouden. Hij
komt hierdoor tot ons en wij tot Hem, voor altijd. "Wie
mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in
hem!" (Joh. 6: 56). Evenals de wijnstok en de rank in de
hetzelfde druivenbloed hebben, stromend uit de wijnstok in
de rank en door de rank in de wijnstok, hetzelfde '
levenssap, zo ook leeft Mijn Leven in en door u, mijn
rank .. . Gelijk de levende Vader Mij gezonden heeft en Ik
leef door den Vader, zo zal ook hij, die Mij eet, leven door
Mij!" (Joh. 6 : 57). Mijn leven zal in u zijn, mijn scheppende
kracht, Mijn opstandingskracht. "En indien de Geest van
Hem, die Jezus uit de doden heeft opgewekt, in u woont,
dan zal Hij, die Christus Jezus uit de doden opgewekt
heeft, ook uw sterftelijke lichamen levend maken door Zijn

Geest, die in woont" (Rom. 8 : 11).
De vader geeft geen stenen voor brood.
110

111
HET ZOUT DER AARDE
"Gij zijt het zout der aarde, indien nu het zout zijn kracht
verliest, waarmede zal het gezouten worden? (Matth. 5: 13).
" Want een ieder zal met vuur gezouten worden."
(Marc. 9 :49).
Jezus spreekt in Zijn prachtige bergrede in beeldrijke taal
de luisterende schare toe, die van alle kanten naar Zijn
woord kwam horen en Zijn krachten zien. Na zijn
negenvoudige zaligspreking vergelijkt Hij Zijn volk dat naar
Hem hoort en Hem volgt, met een licht, een stad op een
berg, een lamp op een standaard, Hij noemt het ook zout,
ja zout der aarde.
Wat is zout? Zout heeft een belangrijke functie in de
bereiding van ons voedsel, weinige gerechten worden
zonder zout bereid. Zout brengt smaak aan ons voedsel,
accentueert en verlevendigt alle andere smaken, zout heeft
de eigenschap goede elementen in ons voedsel op te roepen
en te verrijken. Wij beseffen nauwelijks wat zout in ons
dagelijks menu betekent, totdat wij kennis maken met een
zoutloos dieet, men mist dan de smakelijkheid, datgene wat
het eten tot een genot maakt. Zout, met wijsheid gedoseerd,
brengt eetbaarheid en heerlijkheid aan onze gerechten.
Zout is ook bederfwerend, het conserveert. Men zout het
voedsel in, om het goed te houden. !jet bederf kan daar
dan niet bij komen, het bewaart dit tegen ontbinding. Daar
waar zout is, krijgt de verrottenis geen kans, zout brengt
een onvergankelijkheids-element in de voeddingsstof.
Jezus zegt dat gij, dus wij, het zout der aarde zijn. Gods
volk bewaart de wereld nog voor een totale ontbinding, de
aanwezigheid van Zijn kinderen, van Zijn door de Zoon
met Zijn bloed gekocht volk, houdt de vernietiging van de
boze wereld nog tegen. God bewijst nog genade aan de
gehele mensheid vanwege de minderheid die Hij Zich
daaruit gereinigd heeft.
De goddeloze steden Sodom en Gomorra zouden behouden

gebleven zijn, indien daar maar enkele korrels zout
gevonden waren, slechts tien rechtvaardigen. Maar zelfs
waren er niet en de ontbinding was volkomen. De Heer
dat wij het bederf zullen weren, dat wij stelling nemen te
de algemene ontbinding en dat wij zondaars onder de
bewarende en zegenende invloed van het evangelie des H
brengen. Jezus zegt dat dit onze taak en functie is in dez
wereld: als zout der volkeren te doordringen van de
overwinningskracht van het Koninkrijk.
"Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de
werken des duivels verbreken zou" (l Joh. 3: 8b). In Jezu
Christus kan het bederf (zonde en ziekte: eeuwig en tijde
bederf) worden overwonnen. Deze gedachte moet worde
verkondigd, naar alle kanten.
Satan ontzout het volk Gods
Satan, vorst der duisternis; Jezus noemt hem: overste de
wereld, is uitgebreid bezig zijn plan van destructie in
volkeren, gemeenschappen, gezinnen en mensenlevens te
volvoeren. Zijn politiek is er op uit om via vertekening,
vernauwing, verkramping, verscheuring, naar een totale
vernietiging te leiden. Overal rondom ons zien wij zijn
duistere hand in wereld zaken, de kranten staan dagelijks
vol daarvan, in knap geredigeerd en geraffineerd
opgemaakte berichten en foto's. Dit gaat dagelijks overa
schijnbaar zo gemakkelijk en vanzelfsprekend voort, also
nergens een tegenkracht bestaat en bestaan kan, geen
offensief tegen deze ontbindende machten. Alles schijnt d
overste der wereld, ongehinderd, te gelukken.
Maar wie zien en doorzien kan, ontdekt in dit schijnbaa
succesvolle regiem duidelijk de kenmerken van een verlo
zaak. Jezus zei: "Houdt goeden moed. IK HEB DE WE
RELD OVERWONNEN" (Joh. 16: 33). Niet de overste
wereld doch de Koning der koningen heeft het laatste en
absolute machtswoord, omdat Hij ook het eerste woord
had, ja het Woord was. Op Golgotha heeft Jezus de kop
van de slang vermorzeld, de reeds in het paradijs beloofd
Slangenvertreder is als Overwinnaar uit de strijd gekome
Dat was Zijn doel: de satan en zijn duister regiem te
vernietigen.
112

11
Jezus roept ons om in Zijn naam dezelfde werken te doen
als Hij deed (Joh. 14: 12), ook het offensief te opnenen
tegen de schadelijke invloeden van de boze. Hij roept ons
om als bewarend zout het bederf tegen te gaan, de
voortdurende dreiging van de satan neer te slaan.
Jezus bedoelt ook dat door de werkzaamheid van het zout
de gemeente bijeengehouden wordt, afgescheiden van de
verderfelijke invloeden van buiten. Het volk Gods moet
naar buiten als naar binnen zout zijn: bederfwerend. Maar
daar waar door allerlei invloeden, in de gemeente: ongeloof,
wereldgelijkvormigheid, dorheid, lauwheid, zelfgenoegzaamheid,
onverdraagzaamheid binnenkomt, waarschuwt
de Heer voor het smakeloos (Lucas 14: 34), zoutloos
(Marc. 9 : 50) worden, voor vervlakking en nedergang.
Hij stelt de vraag: waarheen met dit krachteloos geworden
zout? (Matth. 5 : 13). Het is waardeloos geworden zodat het
zelfs als mest niet meer te gebruiken is (Luc. 14: 35), alleen
kan het nog onder de voet vertreden worden (Matth. 5: 13).
Tragies is het lot van degenen die afgeweken zijn van Jezus'
opdracht om Zijn getuige te zijn, om zijn werken te doen,
die in hun getuigenis verslapt zijn, die naar buiten niet meer
het beeld van kracht tot behoud tonen, een levende
opwekking om de Heiland te volgen door alles heen, Zijn
Woord te geloven, Zijn overwinning te openbaren. Scherp
staat daar het oordeel gereed: weg, onder de voet!
Wij zien overal om ons heen deze onzalige vervlakking en
verwereldlijking in het geestelijk leven, het huidige beeld is
ten hemel schreiend. Er is geen scheiding, geen
onderscheiding. Het gaat er om, dat de gemeente de functie
van het zout heeft, in opdracht van haar Heer, d.w.z.
temidden van het bederf het bederfwerend element te zijn.
Zout brandt zich een eigen weg van behoud temidden van
de stof, het haalt de kwaliteit op, niet néér. Doet zij dit wel,
dan is er niets ter wereld waarmede het gered, gezouten kan
worden (Matth. 5 : 13). Als de gemeente ophoudt zout te
zijn, scherp, krachtig zout, dan vervalt zij zelf tot bederf.
Pinksteren, doop met Geest en vuur
Dit is de zin van Pinksteren, dat iedereen op bijbelse wijze

tot levende getuige wordt, door de doop met de Heilige
Geest. En dit laatste moet u zien zoals geschiedde in Hand
2. Niet anders, niet minder, niet verstandelijker, niet
literair of symbolisch, maar gelijk de apostelen ervoeren.
De wereld heeft niets aan slappe en slapende christenen zi
veracht deze zelfs. Daarvan zijn reeds te veel, zouteloos
geworden zout, smakeloos en verwerpelijk.
Het vuur van de Heilige Geest kan een volk "zouten",
krachtig en indringend "bederfvrij" maken. Pinksteren is
gekomen opdat Gods volk de openbaring van Zijn
reinigend, heiligend vuur ervaren kan.
Openbaringen van Gods vuur
Vele openbaringen Gods gaan gepaard met vuur. In
11 Kron. 7: 1 zien wij dit bij de tempelwijding, na het geb
van Salomo. "Zodra Salomo zijn gebed geëindigd had,
daalde VUUR UIT DEN HEMEL neer en verteerde het
brandoffer en de slachtoffers; en de heerlijkheid des Heren
vervulde het Huis." Hierin zien wij een beeld van Pinksteren.
Op de Karrnel (1 Kon. 18: 38) bad Elia tot God en
toen "schoot HET VUUR DES HEREN neer en verteerd
het brandoffer." Ook hierin wil het beeld zien van
Pinksteren.
In de steppen van Midian is een braambos BRANDEND
van Gods tegenwoordigheid, van waaruit God tot Mozes
sprak en hem riep Zijn volk uit te leiden in vrijheid. Vroe
ger riep Mozes zichzelf als leider uit, vanuit zijn VURIG­
HEID wilde hij dit doen. Het bracht hem tot doodslag en
vlucht. Nu riep God Mozes als leider uit, nu zal hij gaan
vanuit Gods VUUR neer op de hoofden van 120 mannen
en vrouwen die 10 dagen daar zich biddend toe hadden
voorbereid (Hand. 1: 14). Vanuit dit vuur konden zij eerst
hun opdracht voor wereldevangelisatie volvoeren.
Met Jezus' komst op aarde is de oude bedeling voorbij, ee
nieuwe werd ingewijd. De stenen tempel werd vervangen
door de tempel van levende stenen. De tongen van vuur
zijn het teken Gods, dat Hij Zijn volk Zelf als tempel wil
114

11
INWIJDEN; de tongen die gesproken werden zijn het teken
Gods, dat Hij Zijn volk Zelf als tempel wil INLUIDEN.
De vuurkolom is niet meer boven de tempel te zien.
Pinksteren bracht de vuurkolom op de kinderen Gods, als
teken dat Hij hen individueel als tempelen Gods ingewijd
heeft, als godshuizen waar Hij wonen wil. Nu geen sacrale
gebouwen meer van steen, geen heilige kathedralen of
tempels noch gewijde plaatsen, maar de Heer zoekt nu een
nieuwe ontmoetingsplaats IN ZIJN KINDEREN, een aanspraak
plaats voor Zijn Geest, vanuit Zijn welbehagen zoekt
Hij Zich woningen onder de mensen.
God fundeert Zijn tempel IN de mens, dat is Pinksteren.
"Weet gij niet dat GIJ GODS TEMPEL zijt en dat de
Geest Gods IN U woont?" (l Cor. 3: 16). - "Weet gij niet,
dat UW LICHAAM EEN TEMPEL is van de Heilige
Geest, DIE IN U WOONT, dien gij van God ontvangen
hebt, en dat GIJ NIET VAN UZELF ZIJT?" (1 Cor. 6: 19).
Pinksteren
Maakt ernst, vrienden, met Pinksteren. Laat dit niet langer
het moeilijkste feest van het kerkelijk haar zijn waar men
uit verlegenheid .maar een zendingsdag van maakt, laat het
niet langer het vergeten en verloren feest zijn met alleen
maar historische betekenis. Strekt u met heel uw hart uit
naar een persoonlijk Pinksteren. Bidt de Heer om Zijn
Geest en ontvangt het uit Zijn handen. Laat uw hart een
aanspraakplaats Gods worden en prijs Zijn naam in nieuwe
tongen. Het is zo'n heerlijk voorrecht, zo'n enorme zegen.
Velen in de wereld wachten op met de Geest vervulde
getuigen, zien met reikhalzend verlangen uit naar een
nieuwe, krachtige openbaring van Gods kinderen, naar een
waarlijk vrijgemaakt en krachtig overwinningsleven, naar
de triumferende kerk van Christus.
Wordt met vuur gezouten! Alleen het vuur Gods zout het
volk Gods tot machthebbers, gezagdragers, overwinnaars
over zonde, ziekte en demonie. Alleen het vuur van de
Heilige Geest kan dit bewerken. Dit geldt voor ons allen.
"Want EEN IEDER zal met VUUR gezouten worden." .
Halleluja!

Dit boek is gratis verkrijgbaar bij het Lektuwfonds,
Huisduinenstraat 9, 2547 TA Den Haag.
116

druk, VANDERWORP OFFSET BV zwole