Eten Drinken en Doorgeven

13
de gevallen en verloren aren achter de maaiers op te lezen. Dit
recht heeft deze weduwe naar de oogstwet van Deul 24 : 19.
In de felle zonneschijn, van de morgen tot de avond, moest zij
bukken om haar dagkost bijeen te lezen en als zij 's avonds in
het arme huis van N aomi het resultaat van haar harde werken
uitschudde en uitklopte, was het slechts één efa gerst. Maar er
is voor Ruth (de Gemeente) méér weggelegd. Halleluja! Zij
behoeft niet van de bedéling te leven, niet moeizaam haar
dagelijks efa van de grond bijeen te krabben, want daar zijn
voor haar volle graanschuren weggelegd, de ganse erfenis van
Boaz, haar losser, haar bruidegom. Overvloed, volheid. Dat is
wonderbaar. De Heer tilt deze arme kleine weduwe uit haar
moeitevol leven uit en stelt haar met Boaz in de troon. De
Gemeente is geplaatst met Christus in de troon (Ef. 2 : 6).
Alle zondaars, onder de wet der zonde en des doods, mogen
komen toelopen op Jezus; in Hem is een nieuwe, betere wet in
werking getreden, de wet van de Geest des levens. Allen die
gegeten hebben van de verboden vrucht van de zonde en daardoor
in de invloedssfeer van de dood zijn gekomen, onder de
vloek en de verdoemenis, mogen zich vandaag uitstrekken naar
het Brood des levens, Jezus. Het beeld Gods dat door de
zonde in de mens gebroken is, wordt door de Heilige Geest
weer teruggebracht. "En wij allen, die met een aangezicht,
waarop geen bedekking meer is, de heerlijkheid des Heren
weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid
tot heerlijkheid, immers door den Here, die Geest is"
(11 Cor. 3 : 18).
De engelse koningin werd in een grote papierfabriek rondgeleid
en de directeur legde haar het gehele proces van de papierfabricage
uit. Ze stond voor de machtige machines die het
prachtige blanke papier vervaardigen via een hele bewerking.
Toen wierp hij een grote deur open en liet de koningin een blik
slaan in een loods die tot de nok gevuld was met lompen,
vodden, oude lappen, textielafval, een grote, kwalijkriekende
vuilnishoop. De koningin week een stap terug bij het zien van
zoveel vodden die daar opgehoopt lagen, ze was onaangenaam
verrast na de wandeling van die morgen langs de smetteloos
glanzende machines, de witgeklede arbeiders en propere
fabriek. De directeur zei: "Majesteit, deze vodden zijn nodig