Eten Drinken en Doorgeven

79
veranderd (Joh. 4).
De vraag naar de ander om te drinken, is zo oud als de
wereld, men zoekt zijn tekorten bij de naaste aan te vullen,
de een zoekt bij de ander te vinden wat hem ontbreekt.
In het paradijsleven van overvloed, in de heerlijke
tegenwoordigheid van God, de Vriend der mensen, was
water voor een ieder in overvloed. Men dronk uit een
overvloed van God en de mensen bedelden nog niet bij
elkaar om een teug water. Alles was toen goed en
eenvoudig en de mens leefde van wat God bereid had.
Maar na de zondeval begon dit vragen aan elkaar en kreeg
de beker die wij elkaar reiken, een bittere bijsmaak. De
verarming van de wereld werd openbaar.
De Samaritaanse
Daarom was het een daad van vrijheid en hoge zedelijke
moed, dat Jezus de Samaritaanse aansprak, bij de bron. De
zaak lag helemaal niet eenvoudig meer. Er was een
controverse tussen Joden en Samaritanen. De laatsten
waren afstammelingen van de J oden, maar vermengden
zich tijdens de 70-jarige ballingschap met de heidense
inwoners van Babylon. Zij waren geen zuivere Joden meer,
maar werden beschouwd als bastaarden die geen deel
hadden aan de voorrechten en zegeningen van Gods volk.
Zij mochten daarom niet meebouwen aan de tempel van
Jeruzalem. "Want zij hebben uit hun dochters vrouwen
genomen voor zich en hun zonen, waardoor het heilige
zaad zich vermengd heeft met de volken der landen; ja, de
oversten en de leiders zijn in deze trouwbreuk voorgegaan"
(Ezra 9 : 2). " Toen de tegenstanders van juda en Benjamin
hoorden, dat zij die in ballingschap waren geweest, een
tempel voor den Here, den God van Israël, bouwden,
kwamen zij tot Zerubbabel en de familiehoofden en zeiden
tot hen: Laat ons met u bouwen, want wij zoeken uw God
evengoed als gij; Hem toch brengen ook wij offers sinds de
dagen van Esarhaddon, den koning van Assur, die ons
hierheen heeft doen optrekken. Maar Zerubbabel, Jesua en
de overige familiehoofden van Israël zeiden tot hen: Het