OnderwijsInnovatie - Jacob van Kokswijk

Structuursturing bedreigt
dynamiek in onderwijsinnovatie
Voortwoekerende structuursturing bedreigt de innovatie van het hoger onderwijs,
aldus Ben Boon. Het continue sleutelen aan de structuren waarbinnen
professionals hun werk moeten doen leidt tot bureaucratisering, angst om te
worden afgerekend en krimpende budgetten omdat een steeds groter deel
van het geld wordt ingezet voor procedures, controle en beheersing en níet
voor de innovaties zelf.‘De logica van de markt en de bureaucratie zijn de
logica van de professional gaan domineren.’
Bij veel innovatie-initiatieven in het hoger onderwijs wordt op
enig moment de effectiviteit ter discussie gesteld. Bij twijfel
daarover past(e) men bestaande (project)structuren of (project)organisaties
aan. Dat heet structuursturing en wordt vaak in
veranderingsprocessen toegepast. Het leidt echter zelden tot
het beoogde resultaat.
In dit artikel schetst de auteur bedreigingen voor onderwijsinnovaties
als gevolg van de voortwoekerende structuursturing.
Aanleiding is het rapport ‘Determinants for Failure and Success
of Innovation Projects:The Road to Sustainable Educational
Innovations’ uitgevoerd door het Onderwijstechnologisch expertisecentrum
(OTEC) van de Open Universiteit Nederland. 1
Structuursturing
Structuursturing is problemen proberen op te lossen door de aanpassing
van structuren en procedures in organisaties. Klinkers
koppelt structuursturing aan ‘de valkuil van het oplossingendenken’.
2 Hoe hangen die twee begrippen samen? De valkuil van het
denken in termen van oplossingen bestaat uit drie lagen:
1. een probleem wordt niet bij naam genoemd, niet in zijn oorzaken
geanalyseerd en niet in z’n geanalyseerde oorzaken bestreden,
maar aan de orde gesteld in de vorm van een oplossing
van dat probleem.Voorbeeld: als iemand zegt dat er een
communicatieplan moet komen, dan ligt er een oplossing op
tafel voor een kennelijk probleem zonder dat dit met naam en
al wordt genoemd,
2. die oplossing wordt aangeboden in de vorm van de herordening
van de organisatie(structuur) en haar procedures, en
3. dat voorstel tot herordening van structuren en procedures
wordt netjes afgedicht met nieuwe of aangepaste regelgeving.
Structuursturing is bijvoorbeeld eind vorige eeuw toegepast in
het Consortium voor de Innovatie van het Hoger Onderwijs
(CIHO). Het CIHO was een imposant bouwwerk met ingewikkel-
de samenwerkings- en financieringsstructuren, complexe formats
voor projectvoorstellen, en rapportage- en verantwoordingsprocedures.
Dat alles ondersteund door een consortiumbureau.
Uit een tussentijdse audit bleek dat projectteams zich in
tijd en energie hadden uitgeput in het invullen van formats, en
dat half en driekwart passende projectdoelen in de formats
waren geperst. Zelfs regulier werk dat was blijven liggen werd
meegenomen, waardoor men Fremdkörper binnenloodste. Dat
leidde tot vage projectopdrachten. In nogal wat gevallen was de
afbakening van taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden
onduidelijk, en liet de planning te wensen over. 3 In plaats
van dieper te graven naar de oorzaken van deze symptomen, ze
in hun onderlinge samenhang te analyseren en ze vervolgens
systematisch weg te nemen, werden maatregelen genomen bínnen
de bestaande structuur. Zo werden de kwaliteitsstandaards
voor projectmatig werken aangescherpt; werden projecten opnieuw
gedefinieerd en gepland; werden projecten samengevoegd
of juist gesplitst, en werd de facilitaire rol van het consortiumbureau
versterkt.
Bureaucratisering
Ook het rapport ‘Determinants for Failure and Success of Innovation
Projects’ opteert voor structuursturing. Er worden actielijsten
voorgesteld voor het versterken van de projectmatige
aanpak annex projectproces, en de tenderprocedure wordt aangepast
(i.c. uitgebreid). Daarmee kiest het rapport voor het versterken
van bestaande structuren om projecten effectiever te
kunnen initiëren, uitvoeren en uitleveren. 4 Het is de vraag of die
keuze leidt tot verbetering van de effectiviteit.Voortdurend sleutelen
aan de structuren waarbinnen professionals hun werk
moeten doen, leidt tot bureaucratisering van de uitvoering.
Het hoogste college van staat, de Raad van State, noemt dit de
‘verambtelijking van de publieke ruimte’. 5 Dat alsmaar sleutelen
aan structuren is een zichzelf versterkend proces en leidt bijna
Ben Boon
De auteur is zelfstandig
adviseur en geeft
regelmatig leiding
aan beleids- en innovatieprocessen.
E-mail: info@boonconsultancy.nl
OnderwijsInnovatie september 2005 27