Even binnen gluren - Sax.nu

Collega & co
Foto: Auke Pluim
Zoektocht naar raakvlakken kunst
en architectuur
Martijn Huting is een duizendpoot. Hij doceert stedenbouw
(ROB), filosofie en sociologie. Is architect en
beeldend kunstenaar. Ook in de kunst is hij veelzijdig.
Zo maakt hij polaroids, oliepastels en tekeningen. “Er
komt steeds meer een signatuur in mijn werk, al had ik
dat van tevoren niet zo bedacht.”
Veel van het werk van Martijn Huting bestaat uit – onafgemaakte
– series. Daar zit veel voorbereidend werk in. Hij vraagt zich
af hoe zuiver hij zijn werk kan maken. Er blijft werk uit de computer
rollen. Daardoor ontstaan als het ware collages. Huting
herkent vaak details of beelden uit werk van jaren terug.
Zijn tekeningen zijn overwegend zwart-wit. Kleuren vindt hij
lastig, die trekken meteen de aandacht en zorgen voor een andere
schaal in het werk. Inspiratie haalt hij onder meer uit de
grote Russische affiches uit de jaren twintig van de vorige eeuw
en, tot zijn verbazing, ook uit de poëzie van de jaren vijftig.
Een ander thema in zijn complexe kunstwerken is de architectuur.
Huting mist wel eens de kunst in de huidige architectuur. “Je
merkt dat door de crisis met name de zakelijke architecten het
redden. Je kunt je afvragen of dit ook de beste architecten zijn.”
Onlangs werkte hij mee aan de ARCAM-expositie Bouwstenen
voor de toekomstige stad, waarin een visie werd geformuleerd
op de trend kleinschaliger te bouwen. “Dat is geen uitdaging
voor een architect, dat is een probleem”, aldus Martijn. (MS)
24
Wat er mis ging
In het artikel ‘CvB wil hoogste schalen vaker beoordelen’ op deze pagina in
het decembernummer van Sax zit een onjuistheid. Het gaat niet om medewerkers
in de hoogste schalen maar om medewerkers aan het eind van hun schaal. Het beleid van Saxion is dat elke medewerker
elk jaar wordt beoordeeld, dus ook de medewerkers die aan het eind van hun loonschaal zitten. In de praktijk komt het voor dat
medewerkers maar eens per twee jaar worden beoordeeld. Dat wil de school wil veranderen.