06.0 Peilbesluit Gieterveen.pdf - Hunze en Aa's

Bestuursvoorstel
Inleiding
In een peilbesluit worden, na een inspraakprocedure, de na te streven oppervlaktewaterpeilen
vastgelegd. Een peilbesluit biedt belanghebbenden duidelijkheid en rechtszekerheid. Het streven van
het waterschap Hunze en Aa’s is om voor het gehele beheersgebied peilbesluiten op te stellen.
Het ontwerp peilbesluit Gieterveen is tot stand gekomen op basis van de geldende Leidraad voor het
opstellen van peilbesluiten in de provincies Groningen en Drenthe.
Voorgeschiedenis/eerdere besluitvorming/beheerplan
Het voornemen om voor alle peilgebieden in het beheersgebied van het Waterschap Hunze en Aa’s
een peilbesluit op te stellen is in het beheerplan opgenomen als actie 8.6.c in paragraaf “Kaders en
uitvoering peilbeheer”.
Huidige situatie/analyse van het probleem
Het gebied van peilbesluit Gieterveen maakt onderdeel uit van het watersysteem de Hunze. Het
gebied heeft een oppervlak van 2.583 ha en ligt globaal tussen de N33 en Gieterveen aan de
noordwestzijde, Gasselternijveen aan de zuidzijde, de Hunze aan de westzijde en het Stadskanaal
aan de oostzijde. Op kaart 1 van de toelichting is de ligging van het gebied aangegeven. Voor dit
gebied is een ontwerp peilbesluit opgesteld, peilbesluit Gieterveen. Het gebied heeft voornamelijk een
landbouwkundige functie. Alleen nabij Gasselternijveen wordt de functie bos aangetroffen. In het
gebied hebben een aantal wijzigingen plaatsgevonden in de infrastructuur van het watersysteem als
gevolg van het project Torenveen. De afwatering is hierbij enigszins aangepast maar de
peilgebiedsgrenzen bleven nagenoeg onveranderd.
De huidige formele peilen zijn afkomstig uit het Beheerplan 2010-2015. Voor het bepalen van de
gewenste peilen wordt gebruik gemaakt van droogleggingsnormen uit de Leidraad voor het opstellen
van peilbesluiten in de provincies Groningen en Drenthe, de peilgebiedsgrenzen, de bodem-, de
grondgebruik- en de maaiveldhoogtekaart. Voor elk peilgebied worden vervolgens per vlak de
drooglegging berekend en afhankelijk van de norm geclassificeerd als “te nat”, “profiterend” of “te
droog”.
De uitkomsten van deze berekeningen worden vervolgens beoordeeld op basis van een aantal criteria
en afwegingen. De regel is dat circa 5-10% van het totale oppervlak geclassificeerd mag zijn als “te
nat”, maar dat er gestreefd wordt naar 5%.
Het berekende peil is vervolgens getoetst aan opgetreden maaivelddaling, de grondwaterstanden,
overige gebiedsfuncties, waterinlaat mogelijkheden, de duurzaamheid van het waterbeheer en
praktijkervaringen.
3