maart 2011 - Anton de Kom University of Suriname

Jaargang 10 | Nr. 5 | maart 2011 | AdeKUS Infobulletin
Jubilaris GLENDA LOUIS
(ongehuwd, moeder van 3 kinderen) vertelt haar verhaal.
Van analiste in spe tot assistent-bibliothecaris
Glenda Louis begon haar carrière in 1973 in de Bibliotheek van de Juridische Faculteit van
de Universiteit van Suriname. Zij koos korte tijd later voor de verpleging, met als doel om
op de opleiding tot analiste geplaatst te worden. Toen dat niet lukte, probeerde zij in 1974
weer haar geluk in de bibliotheekwereld: de Onderwijsbibliotheek waar zij 6 jaar haar krachten
gaf.
De drang naar meer mogelijkheden maakte dat zij op 1 juni 1980 de overstap deed naar de
Bibliotheek van de Universiteit van Suriname. In de UB vervulde zij verschillende functies, nl. van
bibliotheekassistent tot assistent-bibliothecaris.
Zij heeft ook haar krachten mogen geven aan de voorbereiding en implementatie van het
automatiseringsgebeuren in de UB.
Als mijlpaal in de UB gedurende haar 30-jarige loopbaan geeft zij aan “het realiseren van een Local Area Network (LAN) in de
bibliotheek”, de overstap van manuele processen naar een geautomatiseerd systeem.
Maar de vreugde was van korte duur: het systeem crashte. Gelukkig lukte het spoedig met de hulp van alle medewerker en het URC (nu
UCC) om het systeem te herstellen en duurzaam te ontwikkelen.
Een ander dieptepunt ligt bij de collega’s die het tijdige met het eeuwige hebben verwisseld, maar ook mist zij de collega’s die elders
carrièremogelijkheden zijn gaan uitproberen.
In gesprek met jubilaris LUCIA NORTAN
(15 dienstjaren, ongehuwd en moeder van 4 kinderen)
Van schoonmaakster tot corveeër
“Ik ben als schoonmaakster de universiteit binnengekomen; in de vijf jaren als
schoonmaakster werd ik twee keer geplaatst in de Centrale Bibliotheek (CB). Op vraag van de
toenmalige directeur of ik belangstelling had voor de post, heb ik toen gesolliciteerd naar de
functie corveeër, en werd ik na de nodige gesprekken ook door haar aangenomen.”
In de UB heeft Lucia later ook gereageerd op de vacature van receptioniste.
Zij heeft altijd prettig mogen werken met een ieder, van tijd tot tijd waren er “ups and downs,
maar ja, dat hoort in het leven.”
Trots constateert zij: ”Dus eigenlijk zijn het tien dienstjaren in de UB.”
Vanwege opvangproblemen voor haar dochtertje wilde zij op een gegeven moment graag terug naar de
corveedienst (de shiftdiensten van de receptie waren moeilijk te combineren met de opvoeding van een kind). Jane Smith, directeur van de
UB, en Eddy Moespar, hoofd Centrale Bibliotheek, hebben begrip getoond voor haar situatie en ervoor gezorgd dat zij teruggeplaatst werd
als corveeër, een functie die zij tot nu toe uitoefent.
Wie is WILMA TIELAK?
( ongehuwd en moeder van een dochter)
Tien jaar op de universiteit
Wilma Tielak trad eigenlijk al in juni 1982 bij de Universiteit(sbibliotheek) als
bibliotheekmedewerker in dienst. Zij bleef er tot april 1996. In deze periode voerde zij allerlei
taken uit op de toenmalige afdeling Verwerving (in het gebouw waar UCC zich nu bevindt). Zij
behaalde ook het diploma bibliotheekassistent.
Reden van ontslag: “Ik raakte uitgekeken op het bibliotheekwerk in de Centrale Bibliotheek”.
Vanaf mei 1996 tot en met 31 december 1999 heeft zij dan ook haar krachten gegeven aan de Johanna
Elsenhout Vrouwenbibliotheek: een andere, speciale collectie, met andere gebruikers, kortom: een andere
omgeving. In deze bibliotheek heeft zij interesse gekregen voor en ontwikkeld op het gebied van ictT.
In januari 2000 besloot Wilma terug te gaan naar haar “oude” werkplek: de CB. Zij is er tot op vandaag, In de afgelopen tien jaar heeft
zij in de CB op verschillende afdelingen gewerkt: eerst op de afdeling Informatiebemiddeling (IB), daarna kort als Hoofd van de afdeling
Informatieverwerving & -verwerking (I&I). Nu zit zij al enige jaren op de afdeling Automatisering & Computerbeheer (AUT), “al waar ik
mij lekker thuis voel” en waar zij zich kan verdiepen op haar vakgebied.
Zij heeft altijd een prettige samenwerking gehad met alle collega’s: “Ik zou ze niet willen missen”. Maar toch moest zij afscheid nemen van
enkele collega’s die kwamen te overlijden. Een hele pijnlijke ervaring.
AdeKUS
INFOBULLETIN
19