Binder_stotteren_bij_kinderen_adolescenten_en_volwassenen

stelpercentages ook van toepassing zijn op de klinische populatie, dit zijn de kinderen waarvan
de ouders zich met een hulpvraag melden bij een logopedist of logopedist-stotterherapeut.
3.3.1 Prevalentie en incidentie
De meeste kinderen beginnen met stotteren op een leeftijd tussen 2 en 4 jaar. Hoewel er
case studies bekend zijn van mensen die in hun tienerjaren zijn gaan stotteren, komt stotteren
dat is ontstaan na het negende levensjaar zelden voor. De kans om te gaan stotteren lijkt
op 4-jarige leeftijd voor 95% voorbij (Yairi & Ambrose 2013). Kinderen die na het vierde jaar
zijn begonnen met stotteren lijken een verhoogd risico te hebben op blijvend stotteren (Yairi
& Seery 2011).
Naarmate het stotteren langer aanwezig is neemt de kans op spontaan herstel af. Kort nadat
de eerste stottersymptomen zijn waargenomen wordt de kans op spontaan herstel geschat
op ongeveer 75%. Deze kans zakt na één jaar naar 63%, twee jaar later naar 47%, drie jaar
later naar 16% om uiteindelijk te dalen tot 5% vier jaar na aanvang van het stotteren (Yairi &
Seery 2011). Het aantal kinderen dat één jaar nadat zij begonnen zijn met stotteren volledig
is hersteld wordt geschat op 6,3 tot 9% (Yairi & Ambrose 2005; Reilly et al 2013). Spontaan
herstel van stotteren bij adolescenten en volwassenen is nog steeds mogelijk, maar is vrij
zeldzaam (Finn et al 2005; Kell et al 2009).
3.3.2 Familiegeschiedenis
De sterkste en vroegste voorspeller voor spontaan herstel is de aanwezigheid van blijvend
stotteren of hersteld stotteren in de familie. Indien blijvend stotteren in de familie van het
kind dat stottert aanwezig is dan is de kans dat het kind, zonder behandeling, blijft stotteren
65%. Bij aanwezigheid van hersteld stotteren in de familie van het kind is de kans op spontaan
herstel eveneens 65% (Yairi & Ambrose 2005; Seery & Yairi 2011).
3.3.3 Geslacht
Al op jonge leeftijd beginnen er meer jongens te stotteren dan meisjes (2:1). Het herstel bij
meisjes is groter dan bij jongens. De ratio stotterende mannen-vrouwen bij volwassenen is
ongeveer 4:1. Meisjes hebben niet alleen een gunstiger prognose om te herstellen van het
stotteren, zij lijken ook sneller te herstellen dan jongens. Wanneer het stotteren van een
meisje één jaar na het ontstaan van het stotteren niet duidelijk is verminderd, neemt het
risico op blijvend stotteren sterker toe dan bij een jongen (Yairi & Seery 2011).
Richtlijn Stotteren bij kinderen, adolescenten en volwassenen,oktober 2014 38