1991-13-03 - Vrienden van Blijdorp

-Voor eventuele behandelingen door de dierenarts is het mogelijk om olifanten die onder verdoving
zijn met een hijskraan overeind te houden. Door het dak tien meter hoog te maken
kan er met een kleine kraan binnen het dikhuidenverblijfworden gemanoevreerd.
Het verloop van de bouw in grote lijnen.
De bouw van het binnen- en buitenverblijf kunnen onafhankelijk van elkaar plaats vinden.
De constructie is zodanig, dat allerlei delen, bijvoorbeeld het dak, pre-fab vervaardigd kunnen
worden. Dit om te voorkomen, dat stagnatie in de uitvoering van bepaalde onderdelen de
totale bouw vertraagt. Het binnen- en buitenverblijf zullen zo gemaakt worden dat ze geheel
opgaan in de omgeving. De wanden krijgen een rotsachtig of begroeid uiterlijk. De dakconstructie
is, ondanks de 10 meter hoogte van het complex, noch van binnen noch van buitenaf
te zien. Het geheel zal daardoor de sfeer van het biotoop uitstralen, terwijl de constructie
nauwelijks ervaren wordt. Dit tropisch bosbiotoop zal op natuurlijke wijze aansluiten op de
reeds gerealiseerde delen van het Azië-continent. Op deze wijze wordt het Azië-continent een
geheel van in elkaar overgaande biotopen.
De bouw zal zo'n twee jaar in beslag nemen. Dit nieuwe deel van het Azië-continent wordt in
1993 geopend. Het totale masterplan zal in 10 tot 12 jaar voltooid zijn.
De kosten.
Er zijn natuurlijk kosten verbonden aan de bouw van dit unieke verblijf. Er is een taakstellende
begroting opgesteld van acht miljoen gulden.
Dit bedrag wordt als volgt verkregen:
Lening
Eigen middelen
Ver. "Vrienden van Blijdorp"
Totaal
6,5 miljoen gulden
0,5 miljoen gulden
1.0 miljoen gulden
8,0 miljoen gulden
Met dank aan Ir. Schroeder voor het boeiende gesprek en aan de Diergaarde voor de mogelijkheid
tot gedeeltelijke overname en bewerking van de tekst in de herziene Masterplan-publicatie.
Daan van Herwijnen
ATELIER ES IE
Berkendaal 157
3075 XD Rotterdam
tel.: 010 - 4324693
portretopdrachten - ontwerpen
Ferdin and Sikken
Joyce Turek
SCHILDERIJEN AQUARELLEN GRAFIEK KERAMIEK
EEP-Bureau in Amsterdam
Vorig jaar verloor Amsterdam de strijd om de vestiging van een ontwikkelingsbank voor
Oost-Europa. Na het nodige politieke gekonkel ging deze belangrijke instelling naar Londen.
Een gevoelige deuk in het gevoel van Europese eigenwaarde van onze hoofdstad. Opnieuw
bleef Amsterdam achter bij steden als Brussel, Straatsburg, Parijs en Londen, die op het vlak
van de Europese financiëel-economische samenwerking écht iets betekenen. Op een heel ander
vlak telt Amsterdam in Europa nu echter toch mee: sinds januari van dit jaar is er het
"EEP-bureau" gevestigd.
Vijf jaar geleden werd in Europa een voorzichtige
start gemaakt met het opzetten van
fokprogramma's voor bedreigde diersoorten,
de "EEP-programma's" (European Endangered
species Programme). Sinds die tijd is het
aantal fokprogramma's en het aantal deelnemende
dierentuinen gestaag gegroeid. Momenteel
zijn er programma's voor meer dan
60 soorten, waaraan ruim 200 dierentuinen
uit 20 Europese landen meedoen. En daarmee
zijn we er nog niet: vóór het jaar 2000
zullen er zeker 200 fokprogramma's zijn,
waarbij alles wat zich in Europa een goede
dierentuin wil noemen betrokken zal zijn.
Die groei betekent niet alleen een sterke toename
van de aandacht voor het lot van ernstig
bedreigde diersoorten, maar ook een toenemende
hoeveelheid werk om de EEP-fokprogramma-organisatie
in goede banen te
leiden. De afgelopen jaren werd het meeste
van dat werk gedaan door de dierentuin van
Keulen. De directeur van die tuin - Professor
Gunther Nogge - is namelijk al enige jaren
de voorzitter van de EEP-organisatie en als
zodanig verantwoordelijk voor het reilen en
zeilen van de fokprogramma's. Maar met het
groeien van de organisatie werd het alsmaar
duidelijker dat al het bijbehorende werk niet
meer door een toch al druk bezette dierentuindirectie
met zijn assistenten als "bijbaantje"
gedaan kon worden. Er moest een
EEP-bureau komen om deze taak op zich te
nemen.
Na het nodige heen en weer gepraat- want
in Europa is het altijd een "politiek" probleem
in welk land je een bureau met een
centrale functie moet vestigen - werd besloten
om in te gaan op het aanbod van de Nederlandse
Vereniging van Dierentuinen. Dit
aanbod, dat al enige tijd op tafel lag, hield
in, dat de Stichting Nationaal Onderzoek
Dierentuinen met haar ruime ervaring met
allerlei aspecten van fokprogramma's, de
centrale EEP-functie op zich zou kunnen nemen.
Sinds januari 1991 fungeert de Stichting
Nationaal Onderzoek Dierentuinen - gevestigd
in het Amsterdamse Artis - officiëel als
EEP-bureau. Voorlopig worden de kosten
daarvan gedragen door de tuinen van de Nederlandse
Vereniging van Dierentuinen en
door de belangrijkste subsidiegever van de
Stichting, het Ministerie van Landbouw, Natuurbeheer
en Visserij. Nog lang niet alle
Europese dierentuinen zijn namelijk zover
dat ze inzien dat ze voor een zó belangrijke
gezamenlijke taak als het behoud van bedreigde
diersoorten ook gezamenlijk geld op
tafel moeten brengen. Opnieuw zijn het dus
Nederlandse dierentuinen die een voortrekkende
rol in Europa spelen. Bij het van de
grond krijgen van de eerste Europese fokprogramma's
in 1985 waren het al Artis en
Blijdorp die samen met enkele buitenlandse
tuinen het voortouw namen. Nu zijn het alle
acht tuinen van de Nederlandse Vereniging
die samen met een Nederlands Ministerie
met een vooruitziende blik garant staan
voor een volgende belangrijke stap in de Europese
dierentuin-samenwerking. Iedereen
is er echter van overtuigd, dat dit goede
voorbeeld goed zal doen volgen en dat er op
niet al te lange termijn ook uit de rest van
Europa gelden beschikbaar komen voor het
EEP-werk van het Amsterdamse bureau.
Onlangs publiceerde het EEP-bureau een
(Engels-talige) brochure, die u wordt toegezonden
na overmaking van zes gulden naar
NMB-bankrekening nummer 69.76.38.898
t .n.v. Stichting Nationaal Onderzoek Dierentuinen
o.v.v. "EEP-brochure".
yRiENDENNIEUWS
23