Ethernet Basics Rev. 02 - Phoenix Contact

Uitbreidingsprotocollen en netwerkapplicaties 71
De DNS servers zijn vaak Unix machines waarop de Berkeley Internet Name Domain (BIND)-
software of Microsoft DNS software wordt uitgevoerd. Het DNS protocol werkt met UDP en
gebruikt poort 53.
4.6.2 De structuur van een hostnaam
Qua syntaxis bestaat elke hostnaam uit een reeks alfanumerieke segmenten die door punten
gescheiden worden. Domeinnamen hebben een hiërarchische structuur waarbij het meest
significante deel van de naam rechts staat. Het meest links segment is de naam van de
individuele host. Andere segmenten in een domeinnaam identificeren de groep die eigenaar
van de naam is. DNS legt niet vast uit hoeveel segmenten een domeinnaam moet bestaan,
Het DNS geeft waarden voor het meest significante segment. Tabel 4.1 geeft een overzicht
van alle namen
Tabel 4.1: Namen voor het meest significante deel van een domeinnaam
Domeinnaam
com
edu
gov
mil
net
org
int
landcode
Toegewezen aan
commerciële organisatie
opleidingsinstituut
overheidsorgaan
militaire groep
netwerkondersteuningscentrum
andere organisaties
internationale organisatie
een land, be voor België
4.6.3 Werking van het DNS protocol
Inleiding
Wanneer een toepassing (bv. een webbrowser) op de host van een gebruiker een hostnaam
moet vertalen in een IP adres zal deze toepassing de clientcomponent van de DNS aanroepen
met de hostnaam welke vertaald moet worden. De DNS clientcomponent op de host van
de gebruiker neemt het dan over en verzendt een verzoekbericht het netwerk in. Alle DNS
vezoek- en antwoordberichten worden in UDP segmenten naar poort 53 verzonden.
Na een vertraging, die kan variëren van enkele milliseconden tot enkele seconden, ontvangt
de DNS clientcomponent op de host van de gebruiker een DNS antwoordbericht met de gezochte
verwijzing. Deze verwijzing wordt vervolgens doorgegeven aan de toepassing. Op die
manier is DNS, gezien vanuit het perspectief van de toepassing op de host van de gebruiker,
een blackbox die een eenvoudige, ongecompliceerde vertaaldienst levert.
In feite is de dienst die de zwarte doos levert echter erg complex en bestaat uit een groot
aantal DNS servers, verspreid over de wereld, en een applicatielaagprotocol dat bepaalt hoe
de DNS servers en de verzoekende hosts met elkaar communiceren.
Een eenvoudig ontwerp voor DNS zou bestaan uit één DNS server die alle verwijzingen bevat.
In dit gecentraliseerde ontwerp zouden alle clients hun verzoeken slechts naar die ene
DNS server hoeven te verzenden die op zijn beurt alle verzoeken zou behandelen. Hoewel
de eenvoud van dit ontwerp aantrekkelijk is, is deze oplossing ongeschikt voor het huidige
Internet met het enorme (en snel toenemende) aantal hosts.