Lees verder - mhmobk.nl

LIEFDE HEEFT GEEN EINDE
Geboren op 12 mei 1931 te Roermond.
Tot priester gewijd op 8 juli 1956.
Missionaris in Congo.
Gestorven op 20 juni 2013.
In Congo begroeten volwassen mensen
elkaar dagelijks met een lijfspreuk.
Frans koos als zijn lijfspreuk: “Liefde
heeft geen einde” (“Lolango lófa la
nsúko”). Hij kiest daarmee voor een
liefde die uitgaat naar iedereen, rijk of
arm, jong of oud, engel of bengel.
Frans Kwik mhm
Na zijn priesterwijding in 1956 mag
hij helaas niet direct naar de missie.
Hij moet eerst les gaan geven op een
seminarie in Schotland. Pas 3 jaar later
krijgt hij zijn benoeming voor Congo,
waar hij begint als leraar op een
kweekschool. Daarna is hij jarenlang
secretaris van de bisschop. In 1982
begint zijn mooiste tijd wanneer de
Congolese bisschop Matondo hem
aanstelt als pastoor van Basankusu,
de hoofdstatie. Hij gaat tussen de
mensen in wonen, met het doel
‘kerk’ en ‘wereld’ dichter bij elkaar
te brengen, volgens het ideaal van de
nieuwe bisschop. Door middel van
kleine basisgemeenschappen krijgt
het christelijk geloof zo bij velen voor
het eerst voet aan de grond.
Met zijn oprechte belangstelling voor
mensen en zijn grote waardering
voor details was Frans iemand die
kon genieten van het leven: van
muziek en zang, van films, van lezen
en schrijven, maar toch wel het
meest van een eerlijk gesprek, als
vrienden onder elkaar. Zijn leven
ging niet altijd over rozen. Hij was
pastoraal ingesteld, en niet iedereen
had dezelfde instelling of prioriteiten.
Dat leidde soms tot frustraties, zoals
toen hij in Mampoko te maken kreeg
met koeien en schapen wat ten koste
ging van zijn pastorale inzet. Hij ging
voor een tijd naar Nederland. Gelukkig
kwam zijn humor hem te hulp en zong
hij het lied “Hakúna matáta!” (“Geen
problemen!”), uit de Walt Disney film
“De Leeuwenkoning”.
Na een onderbreking gaat hij in 1993
terug naar Congo en is hij opnieuw
volop pastoraal werkzaam, nu in
de parochie Djolu, tot de politieke
toestand hem in 1999 dwingt om
voorgoed terug te keren naar
Nederland, na bijna 40 jaar Congo. Hij
wordt rector van het St. Jozefhuis, en
verhuist daarna vanwege hartfalen
naar Vrijland. Daar knapt hij zo
goed op dat hij nog 10 jaar actief
blijft, zowel binnen- als buitenshuis,
als een sociaal bewogen iemand,
tegelijk volop genietend. Hij schrijft
boekjes vol leuke anekdotes uit zijn
missionarisleven, maakt limericks
(grappige kleine gedichten) en schrijft
columns waarin hij spits en uitdagend
zijn mening geeft. Een combinatie van
hart- en nierproblemen wordt hem
uiteindelijk te veel, en dwingt hem van
ons heen te gaan. Misschien hoort hij
nu wel de uitnodiging: ‘Kom, dirigeer
ons hemels koor’. Frans, dank voor
alles, geniet van je nieuwe omgeving!
Pierre Spanjers, mhm
21