'kennelijke misslag' toernooileiding - CMS Derks Star Busmann

Slechts negende op het NK squash na'kennelijke
Standpunt toernooileiding/SBN
In essentie kwam het standpunt van de toernooileiding
respectievelijk de SBN hierop neer dat (I) het
toernooi voor de categorie Dames A nog niet was aangevangen,
(2) de door de WSF gehanteerde Regulations
misslag'toernooileiding
werden gevolgd, en (3) op basis hiervan het speelschema
kon worden aangepast. Een terugtrekking twee dagen
voor het toernooi, resulteerde niet in een bye, aldus
de toeinooileiding/SBN.
Beroepscommissie: kennelijke misslag
Zoals eerder aangegeven vond de mondelinge behandeling
plaats ruimschoots nadat het NK was gespeeld.
Meulenbelt leek hiermee het 'momentum' te hebben
verloren en de vraag was of zij nog wel belang had bij
haar eis. De Beroepscommissie kwam aan deze vraag
toe, nadat zij de bevoegdheid had beoordeeld.
Ter zake de bevoegdheid bepaalde de Beroepscommissie
allereerst dat het toernooireglement NK Squash
2008 zou gelden. Volgens dit reglement zou dan de
beslissing van de toernooileiding in alle gevallen bindend
zijn. Artikel 22 lid I Statuten jo. artikel 55 lid I
Huishoudelijk Reglement bepaalt dat een beroep tegen
een besluit van het bestuur of van een commissie ingesteld
door het bestuur, kan worden ingesteld door,
binnen een termijn van dertig dagen na de bekendmaking,
een beroepschrift bij de Beroepscommissie in te
dienen. De Beroepscommissie bepaalde verder dat, nu
het bestuur van de SBN ermee heeft ingestemd om deze
zaak voor te leggen aan de Beroepscommissie, het
zich zonder verder nader onderzoek bevoegd acht.
Wat betreft het belang van Meulenbelt oordeelde de
Beroepscommissie dat zij voldoende belang bij de eis
had, nu niet valt uit te sluiten dat een uiteindelijke beslissing
gevolgen kan hebben voor haar ranking en,/of
plaatsing.
Gelet op deze feiten was de Beroepscommissie van
mening dat het beroep ontvankelijk was.
Inhoudelijk oordeelde de Beroepscommissie dat het
toernooireglement bepaalt dat de toernooileiding in alle
gevallen beslist waarin het toernooireglement niet
voorziet. Op grond hiervan oordeelde de Beroepscommissie
dat dit de primaire mogelijkheid zou ontnemen
om op een beslissing van de toernooileiding terug te
komen, behoudens in het geval dat er sprake is van
een kennelijke misslag, waardoor naar de maatstaven
van de redelijkheid en billÍjkheid een genomen besluit
niet langer in stand kan blijven. De Beroepscommissie
stelt vervolgens (uitsluitend) aan dit criterium te toetsen.
De Beroepscommissie geeft hier aan dat hierbij
van belang is dat het toernooireglement aan de toernooileiding
een ruime discretionaire bevoegdheid zou
toekennen alsmede dat zou worden verwezen naar de
toepasbaarheid van de WSF-regels. Toepassing van deze
regels en meer in het bijzonder van de Regulations
was aldus voor Meulenbelt te verwachten. Vervolgens
is voor de vraag wie zou worden ingedeeld als vervangster
van de teruggetrokken speelster gehandeld
conform de blijkbaar bekende WISPA-regels. De Beroepscommissie
vervolgt en stelt dat beide regelgevingen
internationaal geaccepteerd zouden zijn en, zeker
bij een A-speelster die eerder internationale wedstrijden
heeft gespeeld, geacht worden bekend te ziin, zodat
op basis hiervan niet valt in te zien waarom toepassing
van deze regels naar de maatstaven van redelijkheid
en billijkheid niet mogelijk zou zijn. Op grond
hiervan wordt vervolgens geconcludeerd dat er geen
sprake is van een 'kennelijke misslag' die een herziening
van het bestreden besluit zou rechtvaardigen, zodat
het beroep wordt afgewezen.
Commentaar
De uitspraak van de Beroepscommissie is om verschillende
redenen interessant.
Allereerst is het toetsingskader dat de Beroepscommissie
zichzelf 'aanmeet' opvallend. De Beroepscommissie
stelt (primair) niet op beslissingen van de toernooileiding
terug te kurinen komen, tenzij sprake is
van een kennelijke misslag. Wat in dit verband een
kennelijke misslag Ís, wordt zoals wel vaker niet gedefinieerd,
wel vult de Beroepscommissie dit criterium
enigszins in door te oordelen of de beslissing naar de
maatstaven van de redelijkheid en billijkheid in stand
kan blijven. De vraag is of de Beroepscommissie hier
wel een juist toetsingskader heeft gehanteerd. Naar
mijn smaak had de Beroepscommissie meer oog moeten
hebben voor de onderbouwing van de beslissing
en niet zozeer voor de vraag of de beslissing naar
maatstaven van redelijkheid en billijkheid al dan niet
in stand kan blijven. Hoewel de toernooileiding een
grote mate van bevoegdheid toekomt, kan het niet zo
zijn dat er achteraf met regels mag worden gegoocheld
om een besluit juridisch te kunnen onderbouwen.
Regels moeten nu eenmaal vooraf inzichtelijk en
bekend zijn.
Voorts is de uitspraak interessant omdat de Beroepscommissie
op cruciale punten uitgaat van aannames
en niet van feiten. De Beroepscommissie geeft namelijk
aan dat het voor Meulenbelt 'te verwachten was'
dat de WSF-regels en meer in het bijzonder de Regulations
van toepassing waren op het NK. Bovendien stelt
'blijkbaar'
de Beroepscommissie dat de WISPA-regels
bekend zouden zijn en dat 'al deze regels' bij Meulenbelt
'geacht werdèn bekend te zijn'. Kortom, met zoveel
woorden erkent de Beroepscommissie dat vaststaat
dat er van inzichtelijke regelgeving geen sprake
is. Letterlijk stelt de Beroepscommissie dat de verwijzing
naar de regels duidelijker had gekund en dat deze
regels voor de deelnemers aan een toernooi (via internet)
beschikbaar moeten zijn. Hiermee krijgt de SBN
een flinke tik op de vingers. Bij een toenemende digitalisering
moeten sportbonden en toernooiorganisaties
er dus op letten dat bij digitale inschrijvingen, vola
0
a
0
t2
Tijdschrift voor Sport & Recht 2009-l