Mulder in Mednet

interview 11
prettig bij gevoeld.” Toch kwam ze tijdens het managen van
werk en privé ook weleens in de problemen. “Toen een van
mijn zoontjes 6 jaar werd, moest ik naar het ziekenhuis
voor een belangrijk ochtendoverleg over één van mijn
patiënten. Maar voor een kind dat 6 wordt, is de verjaardag
een belangrijke gebeurtenis. Dat was een moeilijke keuze.
Vanaf dat moment heb ik ingevoerd dat we de verjaardagen
altijd ’s middags uitgebreid zouden vieren, zodat ik ’s morgens
op het werk kon zijn. Dat heeft altijd goed gewerkt.”
‘Strafrechter worden,
leek me leuk’
Stamceltherapie
Net als veel specialismen is ook de cardiologie aan veranderingen
onderhevig. Hoe de toekomst ook zal zijn, Barbara
Mulder verwacht dat het vakgebied ondanks voortschrijdend
inzicht niet zal verdwijnen. “De wetenschap groeit en
de veranderingen gaan snel. Er komt een tijd dat aderverkalking
niet meer optreedt. Ook gaan we naar een genetische
aanpak van ritmestoornissen en verder met de ontwikkeling
van stamceltherapie, die een enorme vlucht zal
nemen. Maar tegelijkertijd zijn er nu behandelingen die in
de toekomst weer restverschijnselen geven, zoals we nu zien
met de groep volwassen met congenitale afwijkingen. Dus
de cardiologie zal altijd wel blijven bestaan.” Het is volgens
Mulder goed voor Nederland dat de ISACHD een Nederlandse
president heeft. “Op die manier blazen we als klein
land onze partij mee en dat is heel belangrijk in zo’n organisatie.”
Door haar internationale contacten is ze overigens ook cultuurverschillen
gaan zien. “Ik ben bijvoorbeeld voorzichtiger
geworden. Wij Nederlanders zijn heel direct. We zeggen
het meteen als we een idee van een collega niet zo goed vinden.
Maar buiten Nederland gaat dat anders. In de Verenigde
Staten zeggen ze eerst: ‘An excellent idea!’ Ook als ze
het waardeloos vinden. Pas daarna volgen voorzichtig de
kanttekeningen: ‘An excellent idea, but maybe...’
Dat ze als arts in de cardiologie terecht kwam, was eigenlijk
min of meer toeval. “Je kiest een specialisatie soms op
gevoel. Wat ik geworden zou zijn als ik geen arts was? Strafrechter
leek me leuk. Of psycholoog. Ik bedenk wat ik allemaal
kan worden en doen in het leven, dan zou ik daar gek
van kunnen worden. Daar moet ik vooral niet aan denken.
Voor mij is het cardioloog geworden; het mooiste vak van
de wereld. Mijn boodschap luidt: Ook al werk je parttime
of heb je een gezin met een drukbezette echtgenoot, je kunt
toch carrière maken als je wilt. Laat je niet beperken. Je
vindt altijd wel een weg.”