Vorming is geen bandwerk! - Netwerk Tegen Armoede

“Voor ik in de vereniging kwam, dacht ik dat alles mijn eigen
schuld was. Ik botste constant. Door samen te komen in groep
heb ik gemerkt dat dit niet alleen mijn probleem is en dat veel
mensen deze problemen meemaken. Ook zij die in de
vereniging werken hebben mijn ogen geopend. Zij geloven in
mij. Zij steunen mij in mijn stappen die ik nu zet, ook al maak ik nog steeds
fouten.
Nu denk ik dat ik wel iets kan vertellen over mijn ervaringen. Het doet me
deugd wanneer ik anderen kan helpen. Ik had nooit gedacht dat ik samen aan
een tafel zou zitten met mensen die iets willen leren uit mijn miserie. Ik
denk dan soms dat mijn miserie dan toch nog voor iets goeds gediend heeft”
2.3.1.2 Valkuil
Mensen in armoede een plaats geven in de vorming, hen de dialoog laten
aangaan met de deelnemers is belangrijk maar een valkuil is dat mensen in
armoede zich kwetsbaar moeten opstellen en dat ze soms gekwetst worden
in het proces.
Je kan niet 100% zeker zijn dat het fragiel, broze evenwicht tussen delen
van kennis en het geconfronteerd worden met eigen zeer (negatieve
ervaringen) bewaard wordt. Dit is één van de valkuilen waar we rekening mee
moeten houden.
Moeten we mensen die in armoede leven afschermen? Moeten we hen altijd
bevestigen in eigen ervaringen of vooroordelen? Moeten we de dialoog
vermijden om mensen die in armoede leven te beschermen? We geloven van
niet.
Mogen we hen vragen te geloven dat andere mensen willen bijleren,
openstaan voor nieuwe kennis en inzichten? We denken van wel!
Wanneer mensen in de vereniging/welzijnsschakel mee aan de slag gaan, hun
eigen leven en problemen in de hand nemen en zoeken naar oplossingen en
alternatieven, dan hebben zij iets te bieden. Deze ervaringen en kennis zijn
van onschatbare waarde om tijdens de vormingen in te brengen. Wat het
betekent om in armoede te leven, kan niet door anderen ingebracht worden
en geeft een diepere dimensie aan je vorming.
18