Mania 317

POP & ROCK
BESTEL NU IN EEN VAN ONZE WEBWINKELS
BESTEL NU IN EEN VAN ONZE WEBWINKELS
POP & ROCK
BLUR
The Magic Whip
180 GRAM VINYL 2LP MET
UITKLAPHOES, “PRINTED
INNERSLEEVES” & POSTER
CD 2LP
(Parlophone/Warner)
De Engelse band Blur die een album met nieuw werk uitbrengt: wie had
dat ooit gedacht? En toch is het zo. In eerste plaats omdat de formatie
sinds een paar jaar weer sporadisch op het podium staat en er dan ook
zichtbaar zin in heeft. Maar bovenal omdat er in 2013 in Hongkong
onverhoopt een concert uitviel. En toen had de band ineens vijf (!)
dagen vrij. Om die tijd goed te besteden, dook het viertal daar de studio
in. Die ideeën werden twaalf nummers die ondanks veel vraagtekens
en geheimzinnigheid uiteindelijk toch officieel uitgebracht zijn. The Magic Whip is een enorm eigenzinnig
comebackalbum. Opener Lonesome Street grijpt terug naar een song zoals Country Life of London Loves en
voegt daar meteen het complete ‘blurpakket’ aan toe. Fluiten, oeeh-tjes en aah-tjes, lalala’s; alles komt binnen
vier minuten langs. Het is de vliegende start van een zeer eigenzinnig achtste album. Tot het eigenwijze
slotstuk Mirrorball aan toe waarbij partijen losjes gestapeld zijn op een tremologitaar- en violenfundament.
Daartussen buitelt het alle kanten op. De gitaarlijnen in Go Out gonzen, kraken en piepen. En zoals de band
dat in het verleden al veel vaker heeft gedaan, wordt daar weer een werkelijk onweerstaanbaar koortje aan
toegevoegd. Ook bij I Broadcast vieren de gierende gitaren hoogtij, maar toch kan het ook teder, lichtvoetig
en rustig. Het bubbelende Ice Cream Man bijvoorbeeld, is voornamelijk elektronisch. En het verstilde, sfeervol
galmende Thought I Was a Spaceman is gestoeld op een prominente drumcomputer en een Fragile-tokkel en
bouwt heerlijk op. New World Towers is bijzonder sfeervol, de jam Pyongyang heerlijk rustig. My Terrracota
Heart wordt gedreven door een geweldige Coxon-lick in combinatie met klapjes en mooie stemmen. Het
dwingende, melancholische There Are Too Many Of Us is het nummer met de grootste tekstuele boodschap,
het losse Ghost Ship funkt verrassend en Ong Ong is een geweldige hymne met gospelachtige koorzang. Uit
alles blijkt: Blur is gelukkig nog immer buitengewoon creatief. (Dennis Dekker)
ERIC CLAPTON
Forever Man 2CD 3CD LP
(Warner)
Deze uit drie cd’s bestaande collectie beslaat de jaren 1983-2010,
de periode dat Clapton op Reprise zat. Iedere schijf heeft een eigen
thema en de eerste is een Best Of uit de studioalbums. Met Tears In
Heaven als bekendste track is het een mooi overzicht van de jaren vanaf Money & Cigarettes
waarin Clapton voor het eerst clean was, zijn ster wederom zag rijzen dankzij het Unpluggedoptreden
en nu al jaren gewoon lekker doet waar hij zelf zin in heeft. De tweede schijf is een
verzameling live-opnames en daar horen we ook een aantal klassiekers van Cream, Blind
Faith en de eerste solojaren voorbijkomen. De derde schijf staat volledig in het teken van zijn
grootste liefde, de blues. Natuurlijk vinden we hier een paar tracks van de Robert Johnsonplaten
die hij maakte en ook wat songs van de samenwerkingsplaten met B.B. King en J.J.
Cale. (Bert Dijkman)
T
S
A
P
E
L
P
L
A
A
T
J
E
S
LEONARD COHEN
Can’t Forget: A Souvenir Of The Grand Tour CD LP
(Columbia/Sony Music)
Leonard Cohens Can’t Forget: A Souvenir Of The Grand Tour zal bestaan
uit tien uitvoeringen die gekozen zijn uit de soundchecks die de
inmiddels tachtigjarige Cohen deed vóór zijn optredens. Daarbij twee
nieuwe liedjes (Never Gave Nobody Trouble, Got a Little Secret) en twee covers (Choices van George
Jones en La Manic van George Dor). De rest van de plaat bestaat uit oude Cohen-nummers die hij nauwelijks
ten gehore bracht tijdens de wereldtournee (2008-2013). In een interview met de Rolling Stone vertelde hij
vorig jaar: ‘You can pretty well tell when a song is working. We play it for select people, like my daughter –
there’s a few people who aren’t afraid to tell you that it isn’t working.’ (Redactie)
CHRISTINE & THE QUEENS
Chaleur Humaine CD LP
(Warner)
Christine And The Queens is in Frankrijk inmiddels een ware sensatie, maar nu moet
dan ook Nederland gaan vallen voor de charmes van het alter ego van Héloïse Létissier.
Grote kans dat dit gaat lukken want Chaleur Humaine is een plaat vol lentekriebels en
bovendien een plaat die totaal anders klinkt dan alles dat tot dusver uit Frankrijk gekomen is. Héloïse Létissier
heeft de Franse popmuziek met de paplepel ingegoten gekregen, maar vermengt de typisch Franse muziek
op haar debuut op eigenzinnige wijze met moderne elektronica en pure pop. Christine And The Queens
schakelt niet alleen gemakkelijk tussen stijlen, maar doet dit ook met de taal van de teksten, waarin Frans
en Engels prachtig in elkaar over gaan. De mix van talen geeft Chaleur Humaine een bijzondere sfeer, die nog
eens verstrekt wordt door het broeierige elektronische geluid dat aan de ene kant ouderwets klinkt, maar
aan de andere kant bijzonder eigentijds. Het resultaat is nauwelijks te weerstaan. (Erwin Zijleman)
10 11