Mania 317

POP & ROCK
BESTEL NU IN EEN VAN ONZE WEBWINKELS
POP & ROCK
ROISIN MURPHY
Hairless Toys CD LP+CD
(PIAS/Rough Trade)
Róisín Murphy was net twintig toen ze aan de zijde van producer Mark
Brydon opdook als het boegbeeld van de Britse band Moloko. Na
vier platen gaf Moloko er in 2002 de brui aan, waarna Róisín Murphy
begon aan een solocarrière. Deze leverde met Ruby Blue uit 2005 en
Overpowered uit 2007 twee platen op die in artistiek opzicht met gemak
konden concurreren met de platen van Moloko, maar in commercieel
opzicht aanzienlijk minder succesvol waren. De afgelopen acht jaar was
het stil rond Murphy, maar met Hairless Toys keert de Ierse zangeres eindelijk terug. Róisín Murphy liet
op haar vorige twee soloplaten al horen dat ze op een veel breder terrein uit de voeten kan dan het zo
geprezen Moloko en dit doet ze in nog veel sterkere mate op Hairless Toys. Na het behoorlijk toegankelijke
Overpowered is Hairless Toys zeker geen makkelijke plaat. Op haar nieuwe plaat experimenteert Murphy
met een ingetogen en vaak wat broeierig elektronisch geluid. Hairless Toys bevat acht wat langere tracks
(variërend van vier tot ruim negentig minuten) en het zijn tracks die in de meeste gevallen lastig te
doorgronden zijn. Denk aan een mix van Nightclubbbing van Grace Jones, Madonnas Vogue, een vleugje
Prince, eighties synthpop en een flinke dosis eigenzinnigheid. Hairless Toys heeft soms een seventies en
eighties feel, maar sleurt je net zo makkelijk de hedendaagse dansvloer op. Het duurt even voordat het
kwartje is gevallen, maar als het is gevallen wil je echt niet meer zonder. (Erwin Zijleman)
PETER BRODERICK
Colours Of The Night CD LP
(Bella Union/PIAS/Rough Trade)
De Amerikaanse muzikant en componist Peter Broderick maakte
tussen 2007 en 2012 een onwaarschijnlijk aantal platen, maar stond
vanwege problemen met zijn gezondheid sindsdien vooral langs de kant.
In het oeuvre van de Amerikanen domineren tot dusver de platen met klassieke composities
en experimentele soundtracks, maar Peter Broderick maakt zo nu en dan ook intieme en
eenvoudiger in het gehoor liggende luisterliedjes. Colours Of The Night bevat tien van die
luisterliedjes en het zijn stuk voor stuk hele mooie en bijzondere luisterliedjes. Colours Of The Night
is een stemmige en voornamelijk akoestische plaat die vrij gemakkelijk overtuigt, maar pas bij
herhaalde beluistering hoor je hoe knap de songs van Peter Broderick in elkaar zitten, hoe fraai,
subtiel en veelzijdig de instrumentatie is en hoe mooi en gevoelig de Amerikaan zingt. Peter
Broderick maakt vooral muziek voor de fijnproevers, maar deze plaat verdient in zeer brede kring
aandacht en waardering. (Erwin Zijleman)
36 37
37
T
S
A
P
E
L
P
L
A
A
T
J
E
S
NICK CAVE & WARREN ELLIS
Loin Des Hommes O.S.T. CD LP
(Kobalt/V2)
Het laatste wapenfeit van Nick Cave en Bad Cave Warren Ellis is de soundtrack
van de film Loin Des Hommes. Niet hun eerste (die stamt al van tien jaar terug
voor The Proposition) maar wel even minimalistisch. Het is altijd lastig om een
soundtrack los te koppelen van de bijbehorende beelden, maar Cave en Ellis creëren aangrijpende stukken
van hoofdzakelijk vioolpartijen en vioolloops en piano. De desolate setting van de film – de woestijn – is op
de soundtrack bijna zichtbaar in tracks als Bloody Cheche en Dust Storm. Loin Des Hommes is zeker geen
gemakkelijk album en vereist de volledige aandacht van de luisteraar. Maar wie die moeite neemt en zich
volledig op het album concentreert wordt beloond met een intense luisterervaring. (Ron Bulters)
CEREMONY
The L-Shaped Man CD LP
(Matador/Beggars)
Met voorganger Zoo uit 2012 wrikte het Californische Ceremony de wortels al flink los
uit de bodem van hardcore en punk waarin het opbloeide. Hard en intens was het nog
wel, maar de oorspronkelijke invloeden gingen op in een nieuw en eclectisch geheel.
Fans zullen met The L-Shaped Man opnieuw worden verrast, want dit keer is de inventieve lijn doorgetrokken
richting new wave en shoegaze. Geïnspireerd door de verbroken relatie van frontman Ross Farrar, levert dat
een meer naar binnen gericht geluid op. Net zo goed overrompelend en onder je huid kruipend als het oude
werk, maar dan opvallend minder luidruchtig en vooral veel subtieler. De nummers hebben het niet altijd
even gemakkelijk zonder de steun van die oude muur van geluid, maar laten absoluut zien dat Ceremony
zich nog altijd niets aantrekt van verwachtingen en op onbekend terrein nog meer dan genoeg interessante
ontdekkingen kan doen. (Martijn Koetsier)