dec - AV Heerenveen

Ik snap je niet hoor!!!
Het weekend van de Berenloop is aangebroken.
Vele RTB-ers hebben zich goed op deze loop voorbereid,
lange duurlopen gelopen en op de trainingsdagen had
Bob altijd loopscholing en verschillende soorten training
voor ons in petto.
Ook geestelijk zijn we er klaar voor, de één met meer
zekerheid dan de ander.
Een aantal lopers gaan op één dag met de boot heen en
weer, anderen nemen een hotelletje voor één nacht en
weer anderen hebben er een lang weekend van
gemaakt en een huisje gehuurd. Tot die laatste groep
behoorden wij. Heerlijk een gezellig weekendje weg in
een huisje. Wij hebben echt het vakantie gevoel.
Vrijdag in de middag zijn de eerste 3 loopmaatjes
aangekomen, fietsen gehuurd en naar ons huisje
gefietst, via de Longway naar West aan Zee. In onze
herinnering was dit pad vorig jaar tijdens onze eerste
Berenloop toch korter dan nu op de fiets, maar dat zal
vast niet zo zijn;
hij is en blijft
ongeveer 5 km.
Ons huisje
bekeken en het is
echt goed, na een
heerlijk bakje
koffie gaan we
naar Midsland
voor een paar
boodschappen, onderweg genietend van die mooie
luchten en veel lol.
Als we met de nodige boodschappen de winkel
uitkomen, zien we een drietal dames, je gelooft het of
niet, op stiletto’s met een super grote roze, een licht
groene en een zilveren koffer en een heer midden, op
de kruising heftig discussiërend. Ze moeten in Midsland
zijn, maar zijn niet zeker van hun zaak. Ze weten de weg
niet en volgens één van de dames moesten ze de
sleutel van hun huisje bij de VVV in West halen (niet
gedaan dus). Zegt één van de andere dames tegen de
heer in het gezelschap: “ik snap je niet hoor”!. Dit is
Midsland toch, en hier moet ons huisje zijn; “ik snap je
niet hoor!”.
Dit zo aanhorende en glimlachend zeggen wij tegen
elkaar, ze zullen wel terug moeten naar West om de
sleutel te halen, en ze weten niet dat er Midsland
midden, Midsland aan Zee is en dit laatste is een
bungalowparkje. Deze ligt wel 3 km verderop aan zee.
Het gezicht van de dames spreekt boekdelen, wij
glimlachen. De heer in ons gezelschap zegt: die man
snapt het niet “Tegen drie dames moet je het altijd
verliezen, je hoeft de discussie niet eens aan te gaan”.
U snapt het al, het stop zinnetje is geboren. Te pas en te
onpas gebruiken wij nu de zin: “ Ik snap je niet hoor” !!
‘s Avonds fietsen we, inmiddels voor de derde keer,
naar West. Dit keer om de laatste twee tijdelijk
huisgenoten van de boot te halen. Ondertussen is het
gaan regenen, dat is niet lekker. Wat is die Longway
toch lang en ook nog hartstikke donker, geen
lantaarnpaal te bekennen. Hier heb je nog donkere
nachten. Tot overmaat van ramp doen onze fietslampen
het niet, of niet goed. Gelukkig hebben de twee
huisgenoten die hun eigen fiets bij zich hebben goede
lampen. Ook tegen hen gebruiken we te pas en te
onpas de zin: “Ik snap je niet hoor”! Zij snappen er dan
ook werkelijk niets van. In ons huisje aangekomen,
onder het genot van een hapje en een drankje praten
we hen bij en dan begrijpen ze eindelijk de opmerking.
Vanaf dat moment gebruiken ook zij deze opmerking.
Zo rond middernacht gaan we naar bed, want ja
overmorgen moet het gebeuren: dan lopen we de
Berenloop.
Zaterdag een heerlijk luierdagje, nog even een paar
boodschappen gedaan in Midsland, en een keer naar
West gefietst want één van de huisgenoten gaat niet de
halve maar de hele marathon lopen. Hij heeft zich goed
voorbereid. Hier hebben alle andere huisgenoten en
RTB lopers groot respect voor. De laatste tijd hebben
de RTB-ers het ook over het lopen van een marathon.
Maar ja welke en wanneer, kunnen we dat, hoe gaat
dat, wat moeten we doen, hoe bouwen we zo iets op.
Ook nu weer blijkt onze trainer een steun en toeverlaat,
maar ook de realist. We krijgen later een mail met een
doorlink. Deze doorlink verwijst naar het filmpje van
Erwin Wennemars, en zijn aankomst na het lopen van
een marathon. We zijn het er allemaal over eens: zo
willen wij niet. Maar toch kriebelt het.
Ja een grote groep RTB-ers wil in 2012 graag de
Slachtemarathon lopen.
Hierover gaan we binnenkort met elkaar praten, en
zullen u op de hoogte houden van de belevenissen.
De avond voor onze halve marathon heerlijk met z’n
allen gekookt en lekker thuis gegeten. Tijdens en na het
eten zijn er andere RBT leden bestookt met sms’jes,
hoe het met hun ging.
Ja, er was zelfs iemand die een (blind)date had onder
aan de Brandaris. Zij en andere leden hebben ook
sms’jes gehad met als antwoord/reactie “ik snap je niet
hoor”!! Ze zullen er wel niets van hebben gesnapt.
De volgende morgen is het De Dag en moet Het
gebeuren. De één zenuwachtiger dan de ander.
Zo rond 10.45 uur stappen we op de fiets naar West. Er
wordt steeds minder gesproken, zodra we in West zijn
parkeren onze fietsen, en gaan we een toilet opzoeken.
Hier zien we ook andere RTB-lopers. Ja, het ging gelijk
over de sms’jes en hebben we hun bijgepraat. Degenen
die we niet hebben gezien zullen dat de eerst volgende
training wel gaan begrijpen. Rond 11.30 uur kleden we
ons om, lopen we wat in, en gaan richting start. Om
klokslag 12.00 uur gaat de scheepshoorn en gaan de
eilanders en wedstrijdlopers van start. Daarna om
12.05 gaan ook eerste van de kleine 3000 recreanten
aan de wandel. De eerste honderden meters is het
wandelen geblazen. Wij staan ergens op tweederde van
het startvak en het duurde ruim 10 minuten voor wij
van start konden, maar eindelijk is het dan zover. We
lopen, het is prachtig weer met een lekker zonnetje. Wij
lopen
16