Download het complete script De pdf wordt naar ... - You are History

SCÈNE 5: HARDERWIJK
Het doek gaat open en we bevinden ons op de kade in het 19e eeuwse Harderwijk. Op één van de muren staat
kolossaal: ‘Koloniaal Werfdepot’. Naast het depot staat een ‘café’. Aan de twee tafeltjes zitten verschillende
landslieden (figuranten), die hebben getekend voor ‘De Oost’. De tijdmachine parkeert met het bekende geluid (track
@) op het toneel. Het publiek is ‘het water’. Katja en Tom komen voorzichtig op. Ze blijven stil staan als ze de stem van
meester Freek horen.
Freek
Katja
Tom
Katja
Mitt
Staf
Mitt
Staf
Axel
Staf
Mitt
Staf
Axel
Staf
Mitt
Axel
Staf
(met microfoon van achter de coulissen; leest helder voor) Van 1814 tot 1910 was er in Harderwijk
het zogenaamde ‘Koloniaal Werfdepot’. Alle soldaten die nodig waren voor de oorlogen in
Nederlands-Indië, (beleertoon) nu Indonesië, werden in die tijd in Harderwijk opgeleid. Zo zijn er
uiteindelijk meer dan (benadrukt) 150.000 soldaten in het bescheiden Veluwse plaatsje opgeleid.
De helft was zo’n beetje Nederlander, maar er waren ook soldaten uit allerlei andere landen, tot
Amerikanen aan toe. Als je je aanmeldde voor ‘De Oost’, zoals dat toen heette, kreeg je direct
een zogenaamd handgeld van wel bijna 300 gulden. Dat is evenveel als een heel jaarsalaris
nu. En met dat geld… ja, wie kan er nou zuinig zijn met zoveel geld… De middenstand in
Harderwijk mopperde wel op al die soldaten, maar ze zijn ook binnengelopen. Man, wat hebben
ze daar verdiend. Toen…
Wat moet meester Freek hier nou weer? En waar is ie eigenlijk? Broer Tijd heeft gelijk: De tijd
begint in de war te raken. Dat komt vast door ons…
We weten nu in ieder geval dat we in de 19e eeuw zitten. Dat schiet tenminste op. Ik wil
ondertussen wel weer naar huis. Ze maken zich vast ongerust.
Welnee gekkie, maak je niet druk. (slaat haar arm om hem heen) Geniet er nou maar een beetje
van. Dit maken we vast nooit meer mee. (Tom laat het zich graag aanleunen)
(Komt uit ‘het café’. Broodnuchter. De herbergier - eventueel in een dikmaakpak - volgt en gaat buiten
bedienen {figuranten naar keuze}. Mitt ziet Katja en Tom met de armen om elkaar heen.) Hey! Love is
in the air!
(komt op) Hey Mitt, ouwe Yank!
Hey Staf, ouwe ehh, what was that country again?
Vlaanderen, Mitt. Vlaanderen. Maar ze noemen het tegenwoordig ook wel België.
(komt op) Grüss dir, Mitt. Grüss dir, Staf! Habste gleich auch witzie uns gepasst gefriert? Oder
sommels wir kammenach in lietzer bier ekomme?
Ja, gooi maar in m’n pet. Ik versta er geen hout van. Ken je nou nog geen Nederlands, rare
Zwitser!? Of spreek je al Maleis? (naar Katja en Tom) Wat staan jullie daar nou te staan? Willen
jullie ook tekenen voor de Oost? (Mitt en Staf staren ondertussen naar de zee, het publiek)
Too young. (sentimenteel) Too young to die. Too young to love.
(…) Zie toch dat water. Is het niet om stil van te worden?
(somber, wijst nadrukkelijk naar iemand in het publiek) Grissli dachtz mit (…) Heimweh tage doch?
Heimwee! Kijk dát versta ik! Mitt, heimwee. (…) (Mitt knikt alsof hij het begrijpt) Zie dat schip met
die enórme bolle zeilen? (wijst naar iemand in de zaal) En die daar, wat een opbouw! Wat een lijn!
(zwijmelt) Wat mooi… (ze blijven wijzen naar mensen in het publiek)
Die daar ligt wel erg diep. Zit vast vol met…
Bier, glaub Ich. Daar haben ze hier viel van was?
En kijk, deze is fraai opgetuigd zeg! Wat een werk is daar aan geweest!
SCÈNE 5: HARDERWIJK