interview met Frans Van Daele in het decembernummer - VKW

Ontmoetingenmeer vertelt over een standpunt dan deman die tegenover jou zit. Informatievan onze ambassades uit de Europesehoofdsteden hielp me om in te schattenwat in de hoofdsteden écht leefdeen dan kan je natuurlijk beter onderhandelen.”Kunnen ondernemers niet meerprofiteren van ons diplomatieknetwerk?Frans van Daele: “Vele jaren ervaringleren me dat deuren van buitenlandseambassades openstaan voor buitenlandsezakenbelangen. Ik zie ook hoegroot het succes is van de buitenlandsezendingen onder Prins Filip.Dat bewijst dat dit overheidsapparaattoegevoegde waarde kan bieden en dereden is evident: je wil weten met wie jete maken hebt. Hoe betrouwbaar is jegesprekspartner? Van waar komt hij?Welke beperkingen heeft hij? Door wiewordt hij echt aangestuurd? Ik kan memoeilijk inbeelden dat dat niet belangrijkzou zijn voor een ondernemer die in hetbuitenland een contract afsluit.”Caroline Ven: “De bedrijven die nu algebruik maken van die kanalen, zijnover het algemeen zeer tevreden, maarnog te weinigen kennen de weg. Wemoeten daar nog wat missionariswerkdoen. Ze beginnen ook niet altijd vroeggenoeg. Neem al vroeg in het verhaalcontact op met de ambassade waar jeeventueel wil gaan investeren. Onzeambassadeurs zetten de deur openen kennen het terrein erg goed. Zekunnen ook andere deuren openen.”Volgens de Oeso wordt de Chineseeconomie dit jaar groter dan die vande eurozone. Dergelijke berichtenversterken voor sommigen het beeldvan Europa als het oude, vermoeidecontinent…Frans van Daele: “Dat opkomendeeconomieën zoals China en India aaneen inhaalbeweging bezig zijn en eenmeer prominente plaats zullen innemenin de vaart der volkeren hoeft nietnoodzakelijk ten koste van een ander tegaan. We moeten er vooral op toeziendat die nieuwe economieën, dikwijlsexportgedreven, een plaats innemenin een groter gestructureerd geheelwaarbinnen iedereen een stuk rechtenen plichten waarneemt. G8 en G20 zijnpogingen, hoe onvolmaakt ook, om eenminimum aan structuur te geven aandie globale economie, om op die maniervoldoende evenwicht te krijgen tussenrechten en plichten, en in die zin is heteen vorm van export van het multilateraalmodel, waar wij sedert WOII zoveelbaat van ondervonden.”Maar het verdeelde Europa lijktnog weinig in de pap te brokkelente hebben…Frans van Daele: “Je moet natuurlijk jemannetje weten te staan, maar het hoeftniet altijd om een ‘zero sum’-game tegaan met een winnaar en een verliezer.Dé grote les van Europa is dat je het ookzo kan organiseren dat iedereen er betervan wordt. Vanuit dat model kunnenwe veel gewicht in de schaal leggen,maar dan op zo’n manier dat iedereenergens mee naar huis kan. Maar om datDé grote les van Europais dat je het ook zo kanorganiseren dat iedereener beter van wordt.in de toekomst te kunnen, moeten wenog vooruit op het vlak van integratie.Ik denk dan aan een voorlopig nogonvolmaakt buitenlands beleid. In demate dat we erin slagen om nog meerdingen samen te doen, vertaalt zichdat onmiddellijk in een versterking vanonze invloed op het wereldschaakbord.En dat ligt echt wel binnen ons bereik.”Jo CobbautDon’t mentionthe warDebatten en berichtgeving over deeurocrisis gaan er soms aan voorbij datwe voor meer Europese economischeintegratie kozen vanuit een verlangennaar vrede en stabiliteit. De unie werduitgebreid naarmate landen zich kondenvrijmaken van hun dictatuur of van hetcommunisme. Het is geen toeval dat demuntunie er snel kwam na de val van deBerlijnse Muur. De solidariteit van West-Duitsland met Oost-Duitsland, inclusiefde eengemaakte Duitse mark, toont hoeeconomische en politieke eenmakingbijdraagt tot vrede en samenwerking, endus tot meer welzijn voor allen.Het klopt dat landen zoals Griekenlanddankzij de muntunie jarenlang bovenhun stand hebben geleefd en dat hunbeheersstructuren niet solide genoegzijn. Het aanpassingsproces zal nietgemakkelijk zijn. Maar in de muntuniezijn de gevolgen allicht nog draaglijk.Zeker als men de pijnpunten van dehuidige constructie van de eurozoneaanpakt.De bevolking heeft immers ook recht opeen positief verhaal, op hervormingendie, aangevuld met steun van sterkerelidstaten, weer perspectief bieden aanlanden in de problemen. Anders dreigteen polarisering, waarbij een deel vande Europese bevolking zich in de steekgelaten zal voelen. Het kortetermijndenkendat steun aan landen in moeilijkhedenvoorstelt als een onrendabelebelegging, moet dringend plaatsmakenvoor een langetermijnvisie. Solidariteiten wederzijdse verantwoordelijkheidgaan daarbij hand in hand.Caroline Venvkw ondernemen 2012 | december | 25