Stephanus Muller - LitNet

More documents

Recommendations

Info

LitNet Akademies – Jaargang 5(1) – Augustus 2008Novak, Julia. 2004. Rewriting Clara Schumann: Intertextuality and Intermedialityin Janice Galloway’s Clara. Diplomarbeit. Wene: Universität Wien.Ricoeur, Paul. 1990. Time and Narrative, Vol. 3. Vertaal deur Kathleen Blamey enDavid Pellauer. Chicago en Londen: University of Chicago Press.Schoeman, Karel. 1973. Eroica. Kaapstad: Human & Rousseau.—. 1978. Die Walskonings. Kaapstad: Human & Rousseau.Schoolfield, George C. 1956. The Figure of the Musician in German Literature.Chapel Hill: University of North Carolina Press.Spies, Lina. 1979. Ontmoetings. Kaapstad: Tafelberg.Van der Berg, Willem. 1946. Reisigers na nêrens. Kaapstad: Nasionale Pers.Van der Mescht, Heinrich. 2006a. “‘Dat ek my boodskap insing in mense seharte’: musiekkunstenaars in die kortverhale van Hennie Aucamp”, in Stilet 18:1,pp. 165-183.—. 2006b. “‘Musiek kan my teken’: klanke, voëlgeluide en musiek in die digkunsvan Lina Spies”, in Tydskrif vir letterkunde 43:1, pp. 122-140.Vermeulen, Han F. (samesteller). 2001. Adatrecht en volkenkunde: biografischeen bibliografische informatie over Prof. Mr. F.D. Holleman (1887-1958) en Prof.Dr. J.F. Holleman (geb. 1915). Leiden.Walton, Chris. 2006. Sound Bites. Pretoria: Jacana.Walton, Chris en Stephanus Muller (reds.). 2005. Gender and Sexuality in SouthAfrican Music. Stellenbosch: Sun Press.Eindnotas1 Die skrywer bedank Michiel Heyns vir hierdie en enkele ander voorbeelde wathier genoem word. Hennie Aucamp het ook aan die skrywer in ’n brief van 24Junie 2007 verskeie voorbeelde verskaf van komponiste in fiksie, insluitende diévan Thomas Mann en Julian Barnes. Aucamp het die huidige skrywer ook in ’nbrief van 9 Desember 2003 bewus gemaak van die verskyning van Barnes sekortverhaal in Granta, en die bestaan van Janice Galloway se Clara.2 Die skrywer bedank Chris Walton vir hierdie inligting.3 Mann skryf op 18 Maart 1921 aan Born: “ … when I conceived my hero whosuccumbs to lascivious dissolution, I not only gave him the great musician’sChristian name, but also in describing his appearance conferred Mahler’s maskupon him. I felt quite sure that given so loose and hidden a connection therecould be no question of recognition by readers” (Mann 1970:110). Hierdieverbintenis is verder uitgebou deur Luchino Visconti se gelyknamige legendariesefilm van 1971 wat op Mann se novelle gebaseer is.4 ’n Databasis van Duitse romans wat op musiekfigure gebaseer is, kan gevindword by Projekt Historischer Roman van die Institut für Germanistik, Universiteitvan Innsbruck, http://www.uibk.ac.at/germanistik/histrom/start.html (besigtig op25 November 2007).1818ISSN 1995-5928 | Tel: 021 886 5169 | E-pos: akademies@litnet.co.za
LitNet Akademies – Jaargang 5(1) – Augustus 20085 Sien Heinrich van der Mescht se bespreking van hierdie kortverhaal (2006:176-179).6 Brief aan die outeur, 30 Junie 2003. Sien ook Chris Walton se hoofstuk oor RosaNepgen in Gender and Sexuality in South African Music (Walton en Muller2005:61-70). Walton maak onder andere gebruik van Aucamp se verhaal omNepgen se ambigue posisie onder ander tydgenootlike Suid-Afrikaansekomponiste te ondersoek.7 Weich het op 25 Julie 1971 gesterf. Hy is reeds in 1967 met kankergediagnoseer.8 Nadat hy aan die einde van Maart 1936 as klerk by Ou Mutual in Kaapstadontslaan is, het Van Wyk ’n lening by Stellenbosch Universiteit gekry (£210 oordrie jaar) om vir ’n B.A.-graad in te skryf. Van Wyk het in Julie 1936 sy intrek indie koshuis Dagbreek geneem, waar hy gebly het tot hy in September 1938 naEngeland sou vertrek (hy het nooit sy graad op Stellenbosch voltooi nie).9 In haar bundel Ontmoetings (1979:30-40), skryf Lina Spies oor ’n toevalligeontmoeting met Holleman in Leiden in die opstel “Terugkeer en tjienkerientjees”.Die skrywer bedank John Kannemeyer vir hierdie inligting.10 Ook Kannemeyer (persoonlike navraag) was nie daarvan bewus nie.11 Die geleentheid was tydens ’n konsert op Woensdag 19 September 1934 in dieStadsaal, Pretoria. Volgens die program van die geleentheid tree hy op saam metander “exibitioners for the music scholarship examination of the University ofSouth Africa”.12 Die verwysing na “dooie vertalings” is nog ’n klein skakeltjie met historiesewerklikheid. Charles Weich was primêr nie musiekresensent by Die Burger nie,maar advertensievertaler.13 Sien die aanstellingbrief van 12 Februarie 1935 in die Van Wyk-nalatenskap,J.S. Gericke Biblioteek, Universiteit van Stellenbosch.14 Op 16 Junie 1939 skryf Van Wyk aan Charles Weich dat Lena en Pieter verloofis. “Sy skryf taamlik gereeld en ek wil weet wat de hel sy met my neuk. Maar danonthou ek die nag in 7 Bertramweg en sy is so ’n donders mooi kind – en danantwoord ek mooi en skryf so ’n TAAI brief met baie dotte. (Onthou jy … skat .…die reuk ………. van kamferfoelie …. daardie aand op Stellenbosch (o onvergeetlikeEikestad!) toe die maan …… in haar glorie … bo die triomfantelike Pieke soos ’ngebed …. uitgestyg het? …. Onthou jy? …. )”.15 Hierdie ordening is voorafgegaan deur die byeenbring van Van Wyk senalatenskap by die Universiteit van Stellenbosch, ’n proses wat reeds deur diehuidige skrywer in 2001 begin is. Die ordening en katalogisering van dienalatenskap is reeds sedert 2003 onderweg, maar is nog nie afgehandel nie.16 In een van die vroeë bewyse dat Van Wyk op jeugdige ouderdom reeds met ’nsoort doodsbesef geleef het, word die Klavierkwintet in een manuskripboek aanFreda Baron opgedra: “This I dedicate to Freda Baron, who will also get mymanuscripts after Minnie and Mother have picked their share, 30 July 1932.”17 Van Wyk vermeld hierdie twee bewegings in ’n brief aan Freda Baron op 8 Junie1936: “I have written two movements of a string quartet (in E minor) just lately,both molto con lizensia (!) …”1919ISSN 1995-5928 | Tel: 021 886 5169 | E-pos: akademies@litnet.co.za
Page 1 and 2: LitNet Akademies - Jaargang 5(1) -
Page 17: LitNet Akademies - Jaargang 5(1) -

Stephanus Muller - LitNet

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?