Download uitgave als PDF - Zuiderlucht

BuzzDe ongrijpbareliedjes van MossMet Never Be Scared/Don’t Be a Hero maakte Moss de meest bejubeldeNederlandse gitaarpopplaat van 2009. Een gesprek met zanger/gitarist MarienDorleijn over een voormalige schuilkelder, zijn muzikale roots en de platenkastvan zijn ouders. “Het lijkt alsof ik de toekomst heb voorspeld.” door Paul VerstappenEen klein dorp in Essex, even buitenLonden. Een verbouwde schuur in eendoorregend Engels landschap. Songsvan Fleet Foxes en de alternatieveFranse gitaarpopband Phoenix blazendoor de speakers. In deze inspirerendeomgeving werden de nummers vanNever Be Scared/Don’t Be a Hero van Mossgeboren. Frontman Marien Dorleijn:“We moesten gewoon even met deband op vakantie om te ontsnappenaan de dagelijkse beslommeringen vande grote stad. Geen vriendin of vriendendie je constant mailen of bellen.We zaten met z’n allen op één lijn. Hetnummer I Like the Chemistry geeft diegevoelens weer.”De zelfopgelegde afzonderingsperiodeleverde een verzameling nummersop, die vanaf de eerste luisterbeurtde indruk wekken dat ze eraltijd al zijn geweest. Pakkendemelodieën, psychedelische gitaren,Marien Dorleijn (met bril): “Ik kan slecht tegen veranderingen. Daar schrijf ik liedjes over.” foto Vrederick Photographyafwisselende ritmes en doeltreffendezangharmonieën kleuren de plaat.Dorleijn noemt het een “typischelaagjesplaat”. Met oog voor de kleinstedetails werden de losse onderdelenambachtelijk aan elkaar gesmeed. Dezangpartijen werden vastgelegd ineen voormalige schuilkelder in hetAmsterdamse Vondelpark. Dorleijn:“We hebben daar ons oefenhok. Dielege ruimtes hebben een fantastischegalm. Vroeger had elke studio eengalmkamer, zoals die aan de beroemdeAbbey Road. Toen je dat effect ookuit een ‘kastje’ kon toveren, werd degalmkamer overbodig.”De akoestische gitaar, die Moss’debuutplaat The Long Way Back uit 2007domineerde, is nergens meer te horen.“Onze eerste plaat heb ik voor meerdan de helft bij me thuis opgenomen.Ik luisterde destijds veel naar ElliotSmith en kwam zelf met ideeën enonderwerpen op de proppen. Pas laterkwam de band erbij en dat hoor je.Ons nieuwe album hebben we met zijnallen, als groep, gemaakt.” Dorleijn, dietien jaar geleden als singer-songwriterDe Grote Prijs van Nederland in de wachtsleepte, denkt niet dat Moss zijndefinitieve sound heeft gevonden. “Eenliedje moet ook een echt liedje zijn. Datgeldt nog steeds, maar met deze plaatdurfden we dat idee ook los te laten.We wilden grenzen opzoeken en onzeuitersten ontdekken. Ik luister nu naarbandjes die ik vorig jaar helemaal nietkende. Daardoor word je geïnspireerdom nieuwe dingen te maken. Vergelijkhet met Radiohead. Een band diezichzelf nooit herhaalt, die zichzelfblijft ontwikkelen. Dit album geeftprecies aan waar we nu staan, maarvanuit deze tussenhalte reizen we doornaar de volgende plaat.”Op Never Be Scared... hoor je in deverte de hele popgeschiedenis aan jevoorbij trekken. “Ik luisterde vroegernaar de muziek die mijn ouders inde platenkast hadden staan, zoalsThe Beatles en de zoete albums vanThe Carpenters.” Later, toen hij inbandjes ging spelen, luisterde Dorleijnveel naar Nederlandse gitaarbands.Bettie Serveert covert op huncomebackalbum een van Dorleijnssongs. “De beste plaat van 2009 wasvoor mij I Should Really Whisper vanliedjesschijver Djurre de Haan.” Dat isniet toevallig een album van ExcelsiorRecordings, de Amsterdamse stal waarook Moss een plekje heeft gevonden.Hij is fan van Johan en Daryll-Ann,bands die ook bij Excelsior zitten.Oorspronkelijk was het de bedoelingom een conceptplaat te maken, maardaar zag Moss uiteindelijk vanaf.Volgens Dorleijn kent het album eencentraal thema dat de afzonderlijkenummers aan elkaar knoopt. “De plaatgaat over verandering. Op dit momentzit ik middenin een verhuizing.Het lijkt alsof ik de toekomst hebvoorspeld. De veranderingen spelenop verschillende niveaus. In deomgeving, in de band, maar vooralin mijn hoofd.” Heeft hij daar eenlogische verklaring voor? “Het heleleven is natuurlijk een opeenvolgingvan veranderingen. Sommige mensenkunnen daar heel goed mee omgaan.Anderen, zoals ikzelf, kunnen slechttegen veranderingen. Daarom schrijfik er liedjes over. Ik moet lang van tevoren weten wat er gaat gebeuren,want anders kan ik erg uit mijndoen raken.” Als songwriter lukt hethem om de veranderingen in zijnleven een positieve draai te geven.“Wat er nu met de band gebeurt,is te gek. Optreden geeft ons veelnieuwe energie. Als band gaan wegemakkelijker en beter spelen. Hetmaakt me relaxed en ik ga nog meernieuwe dingen uitproberen. We zittenin een buzz; de adrenaline giert doormijn lijf. Als ik wakker word, wil ikmaar één ding: nieuwe nummersschrijven.”Moss speelt op 13/1 in deMuziekgieterij Maastricht, op 16/1op het Noorderslag Festival inGroningen en op 22/1 in Perron55in Venlo.www.mosstheband.com7 www.zuiderlucht.eu januari 2010