Theater Schrift Lucifer # 5

Theater Schrift Lucifer #5Persoonlijke vorm en inhoudMet de voorstelling Artikel V probeerden de makers van De WarmeWinkel een lokaal probleem als Vinkenslag een internationaalperspectief te geven. ‘Zo’n groter perspectief geven op een lokaalprobleem is precies wat Het Huis van Bourgondië wil met theater’,aldus Maarten Verhoef. De voorstelling past dan ook op papier goedbinnen het beleid van het ‘thematisch werken’. Alleen de manierwaarop de uiteindelijke voorstelling functioneert is diffuus en maaktdat je je af kan vragen of het wel werkt als een productiehuis eenspecifieke richting aangeeft voor de te maken voorstelling. Heeft eentheatermaker wel voldoende affiniteit met het onderwerp om daareen inspirerende voorstelling van te maken? De voorstelling blijft opafstand doordat de makers onvoldoende hun persoonlijke visie ophet probleem hebben verwerkt in de inhoud en in hun theatralevormen. Zij geven commentaar op de bevolking van Maastricht en dewesterse mens. Maar waar zetten de maker zichzelf op het spel, alsmaker en als mens?In het kader van de zoektocht naar engagement van Het Huis vanBourgondië kan geconcludeerd worden dat er voorzichtig moetworden omgesprongen met het geven van een onderwerp waarmakers vervolgens een voorstelling van moeten maken. In het kadervan de zoektocht naar engagement is de koppeling van een lokaalprobleem aan internationale problematiek interessant gebleken, maarde communicatie met de toeschouwer maakt of breekt eenvoorstelling. Waar het bij de voorstelling van De Warme Winkelvooral spaak leek te lopen, is het feit dat de toeschouwersverwachtten meer over Vinkenslag zelf te zien en zij de symboliekvan het Chinese gevaar te onhelder vonden.Terroristen op vliegveldstoelenDe tweede voorstelling die ik hier wil bespreken is een ensceneringvan De rechtvaardigen (Les Justes, 1949) van Albert Camus en dezebegint als volgt: als het publiek binnenkomt, ziet het een rood belichttoneel. We horen geroezemoes van een publieke plaats, eenvliegveld of een stadscentrum misschien. De voorstelling begint alstwee acteurs opkomen en er een kil licht aangaat. We zien een vloerbedekt met sneeuw, een rij oude vliegveldstoelen en vier houtenstoelen. Het is onduidelijk of we in een wachtruimte op het vliegveldof in de privé-sfeer van een huis zijn. Een man en een vrouwwachten gespannen af. Dan komt er nog een man binnen, hij is netteruggekeerd uit een strafkamp en een ongemakkelijk weerzien volgt.De drie mensen blijken terroristen en beramen een aanslag op degroothertog. Het toneelstuk van Albert Camus speelt in het Ruslandten tijde van de Russische Revolutie. Een verzetsgroep wil de tsaarvermoorden om de armoede en onderdrukking tegen te gaan. Deterroristen proberen hun daden te verantwoorden en moreel juist tezijn. En het publiek wordt meegenomen in hun filosofische discussiesover keuzes, goed en kwaad, actie en afwachten. Uiteindelijk sterftde hoofdpersoon als hij terecht wordt gesteld voor een terroristischeaanslag, maar zijn geliefde neemt zijn werk over. De beslissing isgenomen, maar de cirkel van geweld blijft bestaan.De toekomstige kinderenDe rechtvaardigen werd gemaakt door Feico Sobel, in 2002afgestudeerd aan de regieopleiding van de ToneelacademieMaastricht. Bij Het Huis van Bourgondië maakte hij eerder detheaterdocumentaire Amoklauf (2004), een montagevoorstelling overde gebeurtenissen op het Erfurt Gymnasium in Duitsland en 2Minuten (2005), onderdeel van het internationale theaterdrieluikBevrijders, Bezetters en Bevolking over de Tweede Wereldoorlog.Feico Sobel werd door Maarten Verhoef uitgenodigd een voorstellingte maken in de lijn van zijn vorige voorstellingen, die directrefereerden aan de politieke actualiteit. Met het repertoirestuk Derechtvaardigen wilde Sobel een nieuw perspectief geven opterrorisme en terroristen, door de implicaties van terreurdaden opmenselijk en filosofisch niveau te laten zien. De relatie tussen ‘dePagina 27 van 94 Pagina 27 van 94