Theater Schrift Lucifer # 5

Theater Schrift Lucifer #52. De Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties(VSCD) telt 165 leden die elk tenminste 75 professionelepodiumkunstvoorstellingen per jaar in hun theater laten zien. In depublicatie Podia 2005 van de VSCD staat dat het aandeelrijksgesubsidieerde voorstellingen op de VSCD-podia in 2005 isgezakt naar 13%. Dat is 1 procent minder dan in 2004. Deresterende 87% (van de in totaal 34.059 voorstellingen) isvoornamelijk ‘commercieel’ geproduceerd toneel, cabaret,musical en andere genres. Het is in ieder geval geproduceerdzonder structurele rijkssubsidie. Ook het aantal bezoekers aan dedoor het rijk gesubsidieerde voorstellingen is in 2005 gezakt. In2004 bezocht 13% van alle bezoekers een voorstelling die werdgemaakt met rijkssubsidie, in 2005 is dat percentage gezakt naar11% (totaal 1,2 miljoen bezoeken). 53. Schouwburgen worden in ieder debat consequent ‘de afnamekant’genoemd, in het spel van vraag en aanbod. Dat is in mijnogen onjuist. De afnemer is het publiek dat naar een voorstellingkomt kijken. Schouwburgen zijn ‘tussenpersonen’. Schouwburgenbeïnvloeden de lijst met voorstellingen waaruit het publiek kankiezen, omdat ze ieder seizoen weer een keuze uit het totaleoveraanbod maken voor hun programmering. Wat eenschouwburg niet programmeert, kan de toeschouwer (op die plek)ook niet zien. Desondanks vervullen de podia geen hoofdrol in de‘bedrijfsketen’ van de podiumkunsten: zij zijn een tussenstation.4. Om de problematiek rondom de podiumkunsten bespreekbaar tekunnen maken, moet nuance helaas ontbreken; ook in dit artikel.Dit gegeven creëert een eeuwige voedingsbodem voortegenwerpingen op welk voorstel dan ook. Want natuurlijkbestaan de podia, de podiumkunstenaar en de politiek niet. Eenwillekeurige schouwburg met een regionale functie heeft een5 Bron: VSCD publicatie Podia 2005totaal andere publieke taak dan een schouwburg in bijvoorbeeldDen Haag, waar meer theaters in dezelfde gemeente staan enspecialisatie in de programmering een must is. Podiumkunstendie zonder structurele rijkssubsidie worden geproduceerd zijn nietper definitie populistisch, verplattend of kwaliteitsloos.Podiumkunstenaars verschillen van elkaar als dag en nacht en decultuurpolitiek dient op landelijk niveau een totaal ander doel danop lokaal niveau.In dit betoog probeer ik een beeld te schetsen van het dagelijks levenin het Munttheater om vervolgens vanuit die praktijk een poging tedoen te formuleren waar we ons nu precies ‘bewust van moetenworden’, zoals Takken het noemt. En wat ‘de publieke taak’ zoukunnen zijn.Het verenigingsleven in de schouwburgSinds september 2005 ben ik directeur van Het Munttheater in Weert:een middelgrote schouwburg met een zaal van 450 stoelen. Hetverzorgingsgebied herbergt zo’n 70.000 inwoners met een diversesamenstelling. In 2006 werden in het Munttheater 113 professionelevoorstellingen vertoond en openden we 75 dagen onze deuren voorrepetities en uitvoeringen van de lokale sociaal-cultureleverenigingen. De resterende dagen dat we open waren werdengebruikt voor commerciële verhuringen en onderhoud van materiaalen pand.Het eerste en meest concrete feit uit de dagelijkse praktijk van HetMunttheater is dat onze activiteiten geschikt moeten zijn voor alleinwoners uit ons verzorgingsgebied: er is geen tweede theater in degemeente. Dat gegeven levert een zeer divers programma op,waarin ook veel ruimte is voor het amateur-circuit. Fans vankomediant John van de Eerd zijn net zo welkom als liefhebbers vande choreografieën van Nanine Linning. Maar ook de leden en dePagina 37 van 94 Pagina 37 van 94