ZITTING VAN DE GEMEENTERAAD VAN - Stad Harelbeke

Men kon soms geneigd zijn te gaan vermoeden, dat de zon voor deze streng ingekeerde enpsychisch vaak gedeprimeerde en getormenteerde kunstenaar om zo te zeggen niet hoefde tebestaan en dat hij zich als landschap- en als stillevenschilder af en toe geweld heeft moeten aandoenom zijn onderwerpen met wat opmonterend licht en met wat speels koloriet op te fleuren.Hij was zijn ruwe en stoere fysionomie ten spijt, ongemeen sentimenteel van inborst, een op-en-topromantische gevoelsmens, die in handel en wandel consciëntieus een haast scrupuleuzerechtzinnigheid aan de dag legde. Met of zonder artistieke voorspoed (zijn prestaties warenesthetisch ongelijk) poogde hij picturaal in volslagen eerlijkheid vrijmoedig te vertolken wat hemzintuigelijk beroerde of wat hem imaginatief, nu en dan met apocalyptische allures werdvoorgespiegeld.In de ogen van velen die met zijn doeken geconfronteerd worden, komt hij voor als eenopmerkelijke, oorspronkelijke problematische figuur van wisselvallige creatieve potentie. Hoewelhij soms werken concipëerde waarin duidelijk beïnvloeding vanwege andere artiesten merkbaarwas, kon hij van in den beginne overwegend doorgaan voor een zelfstandige kunstenaar, die weltegenspraak uitlokte, maar die tegenspraak eigengereid vermocht te weerstaan. Omdat de kunst vanColardyn geldelijk niet noemenswaardig rendabel was, diende de schilder de afnemers niet teontzien en moest hij zijn scheppingsdrang niet in functie stellen van de esthetische desiderata vankoopkrachtige lui.Gezien hij geen profeet kon zijn in eigen stad, is het niet verwonderlijk dat hij in leven als artiestvan meet af aan slechts buiten Kortrijk werd gewaardeerd. In 1927 nam hij met niet minder dan vijfdoeken (o.a. "Bij 't ledig Graf" en een "Piëta") in de Antwerpse Stedelijke Feestzaal deel aan deeerste opzienbare "Pelgrim-Tentoonstelling". Met deze expositie hoopte de in 1924 gestichte"Pelgrimbeweging" waarbij Colardyn van stonden aan als lid was aangesloten, op de doorbraak vaneen religieus renouveau in de toenmalige Westeuropese kunstbedrijvigheid. De opzichtigeAntwerpse kunstmanifestatie had in het Kortrijkse zoveel weerklank gevonden, dat in mei 1928 inde Groeningestad, onafhankelijk van de "Pelgrimbeweging"; eveneens een tentoonstelling vangodsdienstige kunst met bijval kon doorgaan. Colardyn was daarin met niet minder dan negendoeken vertegenwoordigd.In 1930 nam Colardyn in Antwerpen ook deel aan de tweede tentoonstelling van de"Pelgrimbeweging", een door de initiatiefnemers vermoedelijk te overijld georganizeerdetentoontstelling, die minder succes had dan de eerste en die helaas totaal onverwacht de teloorgangzou inluiden van de nochtans zo belofterijke "Beweging". De werken door Colardyn ingestuurd,kregen een goede pers. Een bekende critikus beweerde zelfs dat zij de interessantste waren die er tezien waren, omdat zij het dichtst benaderen wat in die tijd van de godsdienstige kunst verwacht konworden.In 1932 was Colardyn in Kortrijk een van de medestichters van de "Westvlaamse Kunstkring"; eenvereniging van beoefenaars van plastische kunsten, waarvan hij van het begin af een ijverigbestuurslid was. Gedurende tal van jaren organiseerde deze kring gewaardeerde collectievetentoonstellingen, niet alleen in eigen provincie, maar ook daarbuiten in allerlei Vlaamse steden enzelfs tot in Noord-Frankrijk toe.Het kan nuttig zijn erop te wijzen dat in 1937 in het Joegoslavisch Paviljoen van de ParijseWereldtentoonstelling kon worden vastgesteld, dat er onder de talrijke landschapschilders die erexposeerden waarachtige geestesverwanten, om niet te zeggen "dubbelgangers" van Colardyn,belangstelling voor hun prestaties inriepen. Vooral de werken van Ricard Yakopitch en die van eenIvan Radovitch konden gerust voor authentieke scheppingen van Colardyn doorgaan. Van eventueleonderlinge beïnvloeding kon vanzelfsprekend geen sprake geweest zijn: alleen nauwaaneensluitende gevoelsaffiniteiten een overeenkomstige zwaartillende levensopvatting moeten degesignaleerde coïncidentie in de hand hebben gewerkt.In de latere decenniën van zijn actieve loopbaan is Colardyn opvallend geporteerd geweest voor derandgemeente Harelbeke dan voor zijn geboortestad. Hij was er een geprezen sympathisant van dein 1935 gestichte bedrijvige vereniging "De Kunstvrienden van Harelbeke en Leiestreek". Toen in1951 in Harelbeke het plan werd opgevat om in het (thans gesloopte) Oud Gemeentehuis eenMuseum voor Schone Kunsten te stichten en onder te brengen, was hij een der gewestelijkeartiesten die ter stoffering van het museum gratis een paar doeken afstond. Hij schonk nl. een