preek HC46 - Hans-Jan Roosenbrand

Dat over het eerste woord. ‘onze’. Nu Vader.Ik heb het idee dat vaders weer een beetje terug komen van weggeweest.Vanaf de jaren ’60 hadden vaders last van een slecht imago. Ze waren ernooit. Denk aan de reclame van de man die zondags het vlees kwam snijden.En er kwamen verhalen van vaders die hun macht misbruikten.Tegenwoordig ligt dit volgens mij iets anders. Ik heb het dat jammer genoegniet over het grote kwaad van misbruik. Dat is van alle tijden. Maar vandaagkennen we zogenaamde papa-dagen. Het lijkt erop dat vaders tegenwoordigmeer tijd met het gezin doorbrengen. En mama’s minder, maar dat terzijde.Pappa’s komen dus een beetje terug van weggeweest. Dat is de ene kant.Maar er is ook een andere kant. Er zijn ook nog steeds slechte vaders.Daarom kunnen mensen soms zeggen: mijn vader was er nooit. Of mijn vaderwas een harde, autoritaire man. Nu kan ik niet meer in een God geloven diezichzelf vader laat noemen. Ik geloof er gewoon niet meer in. Mijn vertrouwenin vaders is weg.Kijk, dat is het erge van slechte vaders. Een slechte vaders gedraagt zich nietalleen slecht tegenover zijn kinderen. Hij maakt het zijn kinderen ook nog extramoeilijk om te geloven in God. Want kinderen leren door het voorbeeld dat zekrijgen. Zo geven slechte vaders hun kinderen een slecht godsbeeld mee. Hetis een beweging die moeilijk te doorbreken is. Generaties.Maar ik denk dat er een oplossing is. Volgens mij moeten we de zaak radicaalomdraaien. Als we willen weten wie God is, moeten we niet naar mensenkijken. Niet naar je vader, of wie dan ook. Die kunnen je teleurstellen.