Reorganisatie 'top' Facilitair Bedrijf rond VU medisch centrum op ...

Dienstbaarheid.Niet klagen.Verantwoordelijkheid nemen.Fouten mogenmaken.Een cultuurverandering.Het VU medisch centrum zit er midden in.Eencultuurverandering kost veel tijd,moeite en energie,maar is tegelijkertijd eeninvestering in de toekomst.Sommige medewerkers maakten op hun manier aleen cultuurverandering mee.Michel Schapers,werkzaam bij het facilitairbedrijf,is één van hen.Zijn verhaal.■Sjon Buijs‘Koude soep en verdwaaldemuizen kreeg ik ook voor mijnkiezen’, lacht Michel Schapers.‘Als manager on duty ben jevoor de hotelgasten namelijk hétaanspreekpunt.’ Met plezier denktSchapers terug aan het Hilton aan deAmsterdamse Apollolaan, waar hijruim acht jaar als chief security officewerkte. Hij genoot van de dynamische,internationale omgeving, dekleinschalige organisatie met kortelijnen, en het grote gevoel van saamhorigheid.‘Op een dag wilde een groep opSchiphol gestrande reizigers bij onslogeren’, vertelt Schapers. ‘Wij kondenze alleen onderbrengen in eenpas verbouwd stuk van het hotel.Met man en macht hebben we staanstofzuigen, ramen lappen en beddenopmaken. Manager of schoonmaker,dat maakte niet uit. En het lukte. Datwas een kick.’Toch heeft ook deze medaille eenkeerzijde. De horeca kent langewerkdagen, lage lonen en een grootverloop. Bovendien is er veelal sprakevan ad hoc beleid, dat door debezettingscijfers bepaald wordt. Opzoek naar meer structuur, een duidelijkerbeleid en gedreven door demalaise in de hotelbusiness, begonSchapers begin jaren negentig alshoofd receptie en beveiliging in hetvu ziekenhuis.De hoteldienst, een fusie van allediensten op het gebied van logistiek,voeding, communicatie, et cetera,was net gevormd. Service was totspeerpunt verheven. ‘Die moestminimaal op het niveau van eendriesterrenhotel gebracht worden’,zegt Schapers. ‘Dat viel niet mee,want de toenmalige “portiers”waren niet servicegericht en ookniet allemaal bereid dat te worden.Omdat het niet flexibele deel van deoude garde met pensioen ging en erenthousiaste, nieuwe mensen kondenworden aangenomen, was hetuiteindelijk mogelijk de diensttracer.info@vumc.nlallround en servicegericht temaken.’Schapers geeft onmiddellijk toe dathet niet mee viel om te wennen aanhet formele en bureaucratische vaneen ziekenhuisorganisatie en gelijktijdigeen mentaliteitsveranderingbinnen de afdeling te bewerkstelligen.Bovendien volgde voor hem eentweede omwenteling toen de hoteldiensten de dienst technische zakenopgingen in het facilitair bedrijf.Zijn ervaringen maken hem trouwensniet al te optimistisch over cultuurveranderingen.Schapers: ‘Cultuuris als klimaat. Het weer wisselt,maar dat betekent niet dat het klimaatmee verandert. Zo kan de identiteitvan een dienst veranderen,maar dat wil niet zeggen dat het eenorganisatiecultuur mee kan trekken.Daar is heel wat meer voor nodig.Werken aan de identiteit van je eigenafdeling geeft wel het gevoel dat jekunt bijdragen aan verandering, datdingen anders kunnen.’FOTO: RON OTSENWerk in uitvoeringWilt u reageren op artikelen in Tracer? Mail tracer.info@vumc.nl of stuur een briefjenaar: redactie Tracer, dienst prv, kamer 0b106. De redactie behoudt zich het rechtvoor uw bijdrage in te korten. Anonieme inzendingen worden niet geplaatst.Be graven of cremeren IDat ‘mopje’ (begraven of cremeren)achter op het nieuwe krantje, dat kanecht niet!Nanda Verhoeven, klinische chemieBegraven of cremeren IIU vroeg om reactie op de artikelen in1e jaargang,nummer 225 oktober 2001Tracer is het tweewekelijksemedewerkersblad van het VU medischcentrum.Oplage: 5000.Redactie:Mariet BolluijtMariet Buddingh’Sjon BuijsJakomien ter HaarMarcel LicherViviane van PiggelenJan SpeeEindredactie:Monica van der GardeRedactieraad:Marcel van der HaagenPeter de HaanDini LanserLies PelgerTom StoofFotografie:Yvonne CompierRon OtsenSidney VervuurtOverige bijdragen:Rick DrosEvert van LeeuwenWilma IJzermanJan Bert WeverRedactiesecretariaatdienst public relations envoorlichting VU medisch centrumkamer 0b102telefoon (020) 44 43 444fax (020) 44 43 450e-mail: tracer.info@vumc.nlVormgevingMarcel Bakker,De OntwerperijDruk:Hoonte Bosch & KeuningUtrechtVolgende TracerDe volgende Tracer verschijnt opdonderdag 8 november Deadlinevoor kopij is donderdag 1 novemberom 12.00 uur.Tracer. Wel die heb ik zeker! In hetbegin moest ik even wennen, maar ikvond het blad zeker leesbaar. Echter, bijhet bekijken van de laatste pagina vielmijn oog op de strip van Lorenzo. DITKAN NIET! Dit is smakeloos en schokkend!Het getuigt niet van respect voorpatiënten en hun familie, want ookdeze lezen dit krantje omdat het vooriedereen grijpbaar is.Ook is dit stuitend voor de collega’s diewerkzaam zijn op de oncologischeafdelingen. Ik kan en wil niet begrijpendat zoiets geplaatst kan worden in eenmedewerkersblad van het vu medischcentrum, dat elk moment van de dagstaat te roepen dat de patiënt hier centraalstaat.Ik tel zo los even 13 personen die zittinghebben in de redactie, eindredactie enredactieraad. Ik kan me niet voorstellendat dit zomaar per ongelukgeplaatst is, zeker niet bij een eersteuitgave.Ik vind dat hier in het volgende nummerop gereageerd moet worden!H.G. LicherSectorcoördinator ortho/traumaNaschrift redactie:De redactie betreurt het wanneermedewerkers, patiënten of hun familie,aanstoot hebben genomen aan hetstripje van Lorenzo. Het is absoluutniet onze bedoeling lezers te kwetsen.Wij zullen deze reacties een volgendekeer bij onze afwegingen betrekken.LeesbaarheidMet belangstelling de eerste uitgavegelezen van Tracer. Ik denk dat hetgoed is dat er vernieuwing is door detwee bladen samen te voegen.Enkele kleine puntjes: ik vind de leesbaarheidniet gemakkelijk, heel ergveel kleine letters, met name blz. 8, 9en 10 zijn bijzonder ‘moeilijk’ te lezen.Er zit te weinig dynamiek in die bladzijden,je wordt vermoeid van het zoekennaar wat je graag wel en niet wilt lezen.Omdat bijna alle letters/teksten evengroot (klein!) zijn en alleen de kopjesvet gedrukt zijn, is het moeizaam zoekenen lezen....Verder is het blad wel informatief enzeer compleet! Jullie zijn zeker op degoede weg. Succes met de verdere ontwikkelingvan Tracer.Stef Schermer VoestZorgadministrateur/Hoofd cmaFOTO: YVONNE COMPIERAan de afwas – Achter de lopende band met dienbladen en vuile vaat in het personeelsrestaurant staatvaak Imro Daniël, sinds zeven maanden afwasser. Tussen elf uur ’s ochtends en drie uur ’s middagsvormt hij samen met vijf à zes collega’s de menselijke lopende band die de rekken voor deafwasmachines inruimt, de afwasmachines vult en leeghaalt en de rekken met schone vaat weeruitruimt. ‘Slopend’, zegt hij, door de verlammende hitte. Niet iedereen kan ertegen. Daniël wel, hij zougeen andere baan willen. Een baan als kok heeft hij afgeslagen. Te veel stress en verantwoordelijkheid.Voor en na het afwassen is hij wel beneden in de centrale keuken te vinden. Daar maakt hij schoon.Voor vandaag staan de vloerputten en de muren en ramen van de koude groentekeuken en dehoofdtoegang op het rooster. Hij heeft sinds kort een jaarcontract en daar is hij blij mee. ‘De sfeer isheel goed. Daarom wil ik graag hier blijven.’2Tracer – 25 oktober 2001 – Nieuws – Onderwijs – Onderzoek – Patiëntenzorg – Organisatie – Mededelingen – Vacatures –