jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

TIeCelIJn 26Sleutel voor ons onderzoek is ‘Reginar’, niet de naam, maar wel de historischefiguur die deze naam draagt. Niet de etymologie, maar de geschiedwetenschapis onze leidraad.In dit artikel schuif ik één figuur naar voren. Een dikke 250 jaar voorVan den vos Reynaerde op schrift werd gesteld, leefde er een man die Reginarheette 4 en vele vossenstreken uithaalde, maar zo slecht door de geschiedschrijvingis bedeeld dat zijn naam nog maar weinig herinneringenoproept. Ook de vossenjagers van de twintigste en eenentwintigste eeuwhebben hem in het duister laten verwijlen, ondanks hardnekkige associatiesin de achttiende en negentiende eeuw. Vandaag zou ik graag Reginarszware grafsteen lichten.De troon van LotharingenHet is het midden van de negende eeuw. Sinds Karel de Grote en zijn zoonLodewijk de Vrome van het toneel waren verdwenen, leek het licht uit tezijn in West-Europa en de Karolingische renaissance had haar beste tijd gehad.Noormannen en Saracenen zetten het rijk al een hele tijd onder druk.Even later zouden ook de Magyaren op het toneel komen. Het zou nog ergerworden voor het beter werd: de IJzeren Eeuw stond voor deur. De werkingvan de Frankische clanstructuur en het erfrecht, geregeld door de Lex Salica,zorgden ervoor dat het uitgestrekte Karolingische rijk sneller uit elkaar vieldan Karel het had kunnen opbouwen. Lodewijks zonen voerden een bittere,onderlinge strijd die pas werd gestaakt met het Verdrag van Verdun (843).De rijksdeling in Francia Occidentalis (proto-Frankrijk), Francia Orientalis(proto-Duitsland) en Media Francia was een feit. Het middelste gebiedstrekte zich langgerekt uit van Friesland in het noorden tot Italië in het zuidenen viel toe aan Lotharius, de oudste zoon. Toen Lotharius stierf viel MediaFrancia in drie stukken uit elkaar en Lotharius II erfde het noordelijkegebied dat liep van Friesland tot het meer van Genève. Dit noordelijke gebiedwerd ‘regnum quondam Lotharii’, ‘Lotharii regnum’ en vanaf het einde vande tiende eeuw ‘Lotharingia’ genoemd. 5Na de dood van Lotharius II werd Lotharingia de speelbal van de twee andereFrankische rijksdelen. Maar bij het Verdrag van Ribemont (880) haaldede Oost-Frankische koning de bovenhand. Hij verkreeg dat Lotharingia volledigaan zijn rijksdeel werd toegevoegd. De grens tussen Oost- en West-Francia~ 24 ~