jubileumkrant - Woonbedrijf

ANDERE TIJDENDAGELIJKS DRENTS DORPOoit was Drents Dorp een knusdorpje tussen de weilanden. Waarde melkboer met paard en wagenkwam, en waar zo’n beetje iedereendie er woonde bij Philips werkte. Datalles is veranderd. Drents Dorp is nuomgeven door grote wegen en fabriekspandendie een nieuwe bestemmingkrijgen. Geen Philips meer,geen melkboer te paard. En lang nietmeer iedereen weet alles van zijn buren.Wat was Drents Dorp ooit, enhoe is het nu? Oude én nieuwe bewonersaan het woord.‘Ik stond met een lekke band in desneeuw. Mijn overbuurman zag dat,heeft de band voor me eraf gehaalden heeft me daarna naar een bedrijfgereden om de boel te laten maken.Ontzettend aardig en behulpzaam.’‘Vroeger waren er een hoop winkels inDrents Dorp. Een kruidenier, een ijzerhandel,een sigarenhandel, een kapperen een drogisterij. En er kwam eenmelkboer. Een echte, met een kar meteen paard ervoor.’‘Ik had mezelf een keer per ongelukbuitengesloten. Al mijn buren en éénvan hun zoontjes - omdat zijn armpjemisschien wel door de brievenbus zoupassen - hebben mij geholpen. Datwas een heel warm welkom.’‘Mijn vader, Willem Geven, begon in dejaren dertig een kapperszaak aan huisin de Plaggenstraat. Op nummer 48.Voor 1 gulden vijfentwintig knipte hijiedereen. Ook kinderen, die kregen allemaaleen bloempotkapsel. Dat wastoen mode.’‘Toen ik hier kwam wonen, woondener niks als Drentenaren. Ik kon er goedmee overweg, het waren nuchteremensen , die met niks kwamen. Zewisten niet eens hoe ze een dubbeltjein de electriciteitsmeter moesten duwen.Ze dachten dat je het er bovenopmoest leggen en dat dan het licht gingbranden.’‘Vroeger kwam er van alles en nog wataan de deur: de melkboer, de groenteboer,de kolenboer, handelaars inpotten en pannen. Het was goedkoperals je aan de deur kocht, en je kon hetook op de pof doen. Die handelaar inpotten en pannen, dat was een zigeuner,die kwam ook meteen je messenslijpen en pannen laten maken. Metpaard en wagen, kwam hij, Net alsde melkboer. Voor de kolen kwamenze elke week geld halen, dan kreeg jeaan het begin van de wintertijd je kolen.Je betaalde dus vooruit, voor dehele winter. En elektriciteit en gas,dat werkte op dubbeltjes en muntjes.Je stopte wat geld in de meter en danhad je stroom of gas. Was je geld op,dan deed niks het meer. Die muntjesvoor het gas, die kon je bij de gasfabriekgaan halen tegen betaling. Mijnouders deden dat, en verkochten zedaarna huis aan huis weer door. Twaalfcent, in plaats van tien cent. Tja, allekleine beetje hielpen in die tijd.’‘Op maandag aten we meestal derestjes van zondag. Op dinsdag aten wealtijd stamp. Woensdag en donderdagwas er erwtensoep, en vrijdag gebakkenaardappelen. Met vis.Zaterdag kookte mijn moeder nooit,dan aten we brood. Vaak met gebakkenlever ofzo. ’s Zondags had mijn moedersoep, aardappelen en groente. Uit eigentuin, achter het Gelderlandplein. Weverbouwden allerlei groente: aardappelen,boontjes, erwtjes en snijbonen,savooikool en peultjes. Mijn vader deeddat allemaal zelf.’‘Met al die kleine winkeltjes was dePlaggenstraat vroeger veel gezelliger.Je kwam elkaar tegen op straat, enbovendien had je Café de Plaggenhut.Daar gingen alle verenigingen naartoe. Nu is de gezelligheid eruit. Ik weetniet, of je dat nog terug krijgt.’11 12