ARTAXERXEi

V A K B R U T U S . mCAESAR vreesde, doch zich aan ANTO­NIUS durfde vertrouwen. Zy, recht ver-•blyd over dezen buit, en denkende dat'hun een ongemeen geluk te beurt was gevallen, bragten hem , fchoon het reedsdonker was , weg, na vooraf eenigen uithun midden afgezonden te hebben om AN­TONIUS hiervan te verwittigen. Dezevol van blydfchap hierover ging zelf hetgeleide te gemoet; terwyl verfcheidene anderen,hoorende, dat men BRUTUS levendeoverbragt , mede kwamen aanlopen,waarvan zommigen 's mans ongeluk beklaagden, anderen het weinig ovcreenkomftïgvonden met den roem van BRUTUS,dat hy uit zucht voor 't leven zich aanBarbaren had prys gegeven. Nadat menreeds dicht by elkander was gekomen,.bleef ANTONIUS ftaan, en overleide, opwelk eene wyze hy BRUTUS zoude ontvangen.Maar LUCILIUS by hem gebragtzynde fprak hem onverfaagd dus aan :„ Weet, ANTONIUS! dat niemand MAR-„ cus BRUTUS in handen heeft gekre-„ gen, en dat ook niemand der vyanden[Zf sj„ hem