Motoren & Toerisme Februari 2016

REISVERHAAL MAROKKO REVISITED
Het is ondertussen alweer een paar
jaar geleden dat ik nog eens de geur
van Marokko heb opgesnoven. Twee
weekjes vakantie begin april lijken me
ideaal om nog eens de plas over te
steken voor een hernieuwde kennismaking
met het mooie vakantieland
dat Marokko is.
TEKST: Roland Speecke
FOTO’S: Roland Speecke en Katrien De
Groote
Voor ik de KTM parkeer in het
ruim van de ferry die mij hopelijk
van Sète naar Nador zal
brengen, spring ik snel nog
eens binnen bij de Carrefour.
Een half uur later wandel ik buiten met twee
broden, twee flessen water, drie kilo appelen,
een doosje geitenkaas, een pak fondant
chocolade en een grote pot Nutella. De twee
overvolle plastic draagtasjes balanceren op
de tanktas van mijn KTM en ik probeer de
hele handel met mijn kinnebak te stabiliseren
als ik de motor het ruim in stuur. Zeven
Duitse GS-rijders staan met grote ogen naar
mijn acrobatie te kijken. Weten zij veel.
Ik slaak een zucht van opluchting als ik
mijn cabine binnen struikel. Blijkbaar heb
ik die helemaal voor mij alleen. Voor even
toch. Dan duikelt de eerste Marokkaan binnen,
vijf minuten later gevolgd door nummer
twee. Nummer drie laat niet lang op
zich wachten, wordt het toch nog gezellig.
Tot mijn niet geringe verbazing duikt er ‘s
nachts maar één meer op om te slapen. Ik
vermoed dat de walm die de kleine ruimte
vulde toen ik mijn motorlaarzen uittrok
daar voor iets tussen zit, maar zeker weet
ik dat niet. Ik weet wel dat de enige overlevende
van de gasaanval snurkt voor drie.
Ik dood ‘s anderendaags de tijd met
cryptogrammen oplossen en ik blader wat
in de reisgids die ik nog snel voor vertrek
heb mee gegrist uit een hele stapel reisgidsen
die ik in de loop der jaren heb vergaard.
Kwestie van niet te goed voorbereid te zijn.
En omdat er elke dag wel iets fout moet
lopen - gisteren werd mijn kredietkaart door
een gulzige automaat aan een tolkantoor
ingeslikt - besluit ik om vandaag mezelf buiten
te sluiten uit mijn kajuit. Een ongemak
dat redelijk snel verholpen wordt met een
nieuw pasje.
De volgende ochtend worden we om
zes uur gesommeerd om de cabines leeg te
maken en een dikke drie uur later rijd ik van
boord. De politiecontrole is reeds aan boord
gebeurd en bij de douane hoeft er slechts
één groen formulier ingevuld te worden
zodat ik binnen de kortste keren de KTM de
sporen geef naar Fès.
DERDE KEER, GOEDE KEER
In Fès heb ik tegen mijn gewoonte in
een hotelletje geboekt voor twee nachten.
Omdat ik hotel Dar Moula niet meteen vind,
klamp ik een paar taxichauffeurs aan, maar
die maken mij ook niet wijzer. Uiteindelijk
oppert er iemand dat Dar Moula misschien
wel in het hart van de oude medina ligt. Ik
rij dan maar naar een bewaakte parking aan
de rand van de medina waar de parkeerwachter
bevestigt dat hotel Dar Moula zich
in de medina bevindt. Het probleem is dat je
de medina niet in komt met de motor, zodat
er niets anders op zit dan een kruier in te
huren. Ik laad mijn bagage en motorkleding
over in een steekkar en sjok zwetend
achter de man aan. Links, rechts, steegje
in, steegje uit: al na een paar minuten heb
ik geen flauw benul meer van hoe ik ooit
weer bij mijn motor moet geraken, maar dat
zijn zorgen voor later. Na een dik half uur
staan we voor de deur van Dar Moula, verdomd
goed verstopt in een donker steegje
van nauwelijks een meter breed. Niemand
geeft thuis, maar een welwillende buurman
pleegt een telefoontje en een half uur later
komt Fatimah blozend aangesloft. Nadat ik
in mijn eentje mijn hele hebben en houden
naar boven heb gezeuld, vraag ik enigszins
verbolgen aan Fatimah waar die verdomde
bewaakte parking is waarvan sprake op
booking.com. Die parking, zegt Fatimah
doodleuk, die ligt aan de rand van de medina.
Maar er is ook goed nieuws. De parking
waar ik mijn KTM heb achtergelaten is nog
verder dan die waarvan sprake op de site
van Dar Moula. Valt dat even mee. Fatimah,
kruier en ik stappen dan maar gezwind naar
parking 1, waar ik het tarief voor een hele
nacht betaal (2 euro). Nu zal Fatimah mij
naar parking 2 leiden. Ook al stapt ze flink
door, ik ben helemaal niet van plan om heel
de weg stapvoets naast haar te rijden. Dus
nodig ik haar vriendelijk uit om achterop te
klimmen, waarop zij heftig met het hoofd
schudt en verontwaardigd met haar ogen
rolt. Wanneer ik mijn aanbod tien minuten
later herhaal, reageert ze al minder heftig en
MOTOREN & TOERISME FEBRUARI 2016 43