Teksten tentoonstelling Interieur en lifestyle op De Haar

Eigenlijk is dit meer een lees- of studiezaal dan een bibliotheek: er is maar één boekenkast,
naast de doorgang naar de Ridderzaal. Gemaakt in de ateliers van Cuypers, bevat hij vooral
genealogische en heraldische werken. Een belangrijke schat uit de bibliotheek, 34 delen van
de eerste druk van de beroemde 18de-eeuwse Encyclopédie van Diderot en D’Alembert, is er
niet meer. Dat heeft een goede reden: hij maakte deel uit van de veiling bij Christie’s op 13
oktober 1998, waartoe baron Thierry van Zuylen had besloten om de broodnodige
restauratie op gang te krijgen – en bracht daar 50.000 gulden op.
De telefoonkamer, in de vierkante toren bij de hangarbrug, sluit aan op de bibliotheek. Hier
kon men zich terugtrekken voor een vertrouwelijk gesprek of om te telefoneren. Het kasteel
had in elk geval vanaf 1904 telefoon naar buiten, 23 jaar nadat in Amsterdam de eerste
Nederlandse telefooncentrale was geïnstalleerd. Voor de interne communicatie was in het
kasteel in 1901 een huistelefoon installatie aangelegd. Daarnaast was er een bellensysteem,
waarmee overal vandaan personeel kon worden opgeroepen.
Deze kamer ging over van vader op zoon. De eerste baron, Etienne (1860 -1934), zijn zoon
Egmont (1890- 1960) en later zijn kleinzoon baron Thierry (1932 -2011) hebben hier
geslapen.
In adellijke kringen was het gebruikelijk dat echtgenoten allebei een eigen slaapkamer
hadden. Wel naast elkaar gelegen natuurlijk.
Deze kamer heeft het mooiste uitzicht van het kasteel. U ziet het Grote Cour en het
landschapspark met z’n diepe zichtlijnen. Het park is ontworpen door Henri Copijn. Om de
weidse tuin te kunnen aanleggen, moesten stukken grond worden teruggekocht. Dat was een
uiterst moeizaam en kostbaar proces voor de Baron. Zo werden vrijwel alle bewoners van het
oude dorpje Haarzuilens ‘uitgekocht’ en werden er voor hen verder oostwaarts nieuwe
huizen gebouwd. Op de plek waar de Brink van het oude dorp lag, verscheen een stijltuin, de
Romeinse tuin.
De baron wilde zo snel mogelijk van het familiedomein en het park genieten. Hij had
absoluut niet het geduld voor de nieuwe aanplant van kleine bomen. Copijn had bij de
aanleg van Hydepark (1885 – 1887) al ervaring opgedaan met de transplantatie van
volwassen bomen, dus hij maakte al in 1894 een plan voor het aanvoeren van een bijzonder
aantal iepen, lindes, eiken en kastanjes 12 tot 25 jaar oud. Ze werden op speciaal voor het
vervoer vervaardigde zogenaamde Malle Jannen aangevoerd. Dit project was zo extravagant
in Nederland dat het in vele tijdschriften werd beschreven.
Er zijn Franse Stijltuinen zoals de rozentuin, de buxusperken. Een Romeinse tuin, een doolhof