GAY INTERVIEW SARAH BETTENS: ‘HET ROCKEN BLIJF IK DOEN, IK BEN NOG NET NIET OUD GENOEG OM DAT OP TE GEVEN’ Tekst: Csilla Liptai • Foto’s: Frank Clauwens Sarah Bettens; een Belgische dame waar menig potje op geilt. Door haar hese maar welluidende stem, het Belgische accent, haar warrige haren en haar androgyne verschijning. Ze is van blondine naar brunette gegaan, en woont tegenwoordig in Amerika samen met vriendin en kids. Ze was even in Nederland om haar nieuwe cd Never Say Goodbye te promoten, en maakte een half uurtje vrij voor Gay&<strong>Night</strong> om te praten over haar album, het homohuwelijk en ‘gedwongen’ liefdesliedjes schrijven. 22 GAY&NIGHT MAGAZINE
GAY INTERVIEW Dit album klinkt met de nieuwe nummers (het overgrote deel van de cd zijn covers) heel anders dan je voorgaande werk. Better Than You heeft hier en daar zelfs wel wat weg van de jazzy Billie Holiday. Wat heeft je geïnspireerd om deze weg in te slaan qua stijl? ‘Ik heb tijdens mijn eerste theatertour in 2007 en de tour die net is afgelopen enorm veel inspiratie opgedaan. Het nummer Cry Me a River van Julie London, die ik ook op de cd heb gecoverd, heeft me ertoe aangezet om een totaal andere weg in te slaan. Om een nummer te schrijven dat speelser is, zowel wat betreft zang als qua teksten. Het zingt ook erg plezant, dit nummer. Het grappige is; toen ik het nummer voor de eerste keer aan mijn vader liet horen, dacht hij dat ik een cover had gedaan van een heel oud nummer. Eigenlijk is het een enorm compliment, als een nummer als zo authentiek wordt beschouwd.’ Wat zijn de verhalen achter de nieuwe nummers op de cd? Met Better Than You zing je tenslotte over iemand die achter je aanzit maar in feite geen enkele kans maakt. Is alles geschreven vanuit persoonlijke ervaringen? ‘Better Than You heeft eigenlijk helemaal niks met mijn leven te maken, en dat is ook meteen het fijne aan dit nummer. Er is geen directe emotionele verbondenheid met de muziek en de tekst, waardoor ik voor mijn gevoel veel meer de vrijheid had om iets heel anders te creëren, om af te wijken van de gebruikelijke manier waarop ik zing. Het nummer kan op deze manier speelser zijn omdat het niet echt is. Ondanks het feit dat het onderwerp niet over mij gaat ben er ik wel bekend mee, in mijn omgeving komen dit soort dingen vaak genoeg voor. Met Slow Me Down is het in principe hetzelfde verhaal; wederom gaat het nummer niet over mij persoonlijk maar over wat ik meemaak in mijn omgeving. Het nummer Win Me Over daarentegen is een rasechte lovesong, geschreven voor mijn vriendin, met wie ik alweer zeven jaar samen ben. Nou ja, eigenlijk vond ze het gewoon hoog tijd dat ik weer eens een nummer voor haar schreef, en als zij dat vraagt doe ik dat natuurlijk zonder morren. Ook al is het ‘in opdracht’; het komt nog altijd rechtstreeks uit het hart.’ een andere manier contact met je publiek. Maar het rocken, dat blijf ik voorlopig nog wel doen, ik ben nog net niet oud genoeg om dat op te geven.’ Om over te gaan op een totaal ander onderwerp; een aantal jaar geleden, toen je uit de kast kwam, gaf je in interviews aan dat je er nog niet aan toe was de lesbische icoon te zijn die er van je werd gemaakt. Hoe sta je er nu tegenover, nu je dat toch bent geworden? ‘Helemaal anders. Ik kreeg ontzettend veel media-aandacht over me heen toen ik net uit de kast was gekomen. De overmatige belangstelling die werd getoond voelde niet terecht, alsof het niet echt over mijn persoon ging. Naar mijn mening had ik ook niks te zeggen over het lesbisch zijn en de lesbische gemeenschap, omdat ik er zelf nog maar net deel van uitmaakte. Een vriendin had toentertijd waarschuwend gezegd: ‘Als je er nu over spreekt, dan zal dit hét onderwerp voor de rest van je leven zijn. Je zult nooit meer een interview doen waarin het niet gaat over het feit dat je lesbisch bent.’ Dat weerhield mij ervan om al te open te zijn over alle veranderingen in mijn leven.’ Wat vind je daar eigenlijk van, dat de media inderdaad keer op keer terugkomt op je geaardheid? ‘Ik ben er aan gewend geraakt, en het stoort me eerlijk gezegd niet. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ik behoorlijk militant ben geworden. In die zin, dat ik absoluut wil vechten voor onze rechten en er zeker ook over wil spreken in interviews; out and proud. Dit in de hoop dat als een jong lesbisch meisje of homoseksuele jongen mijn interviews leest, of naar mijn muziek luistert, hij of zij zich erin herkent, zich aangesproken voelt en misschien zelfs gerustgesteld wordt, aangezien er niks mis is met gay zijn.’ Je woont in een erg conservatief gebied in de Verenigde Staten, in Tennessee, hoe gaat men daar om met je geaardheid? ‘In Amerika speelt mijn geaardheid net zo goed mee, naast het artiest zijn wordt de aandacht ook in de VS keer op keer op het lesbisch ‘IK ZIE DE TOEKOMST VAN DE HOLEBI- GEMEENSCHAP IN DE VS POSITIEF IN’ Was het anders om dit album op te nemen vergeleken met je vorige cd’s, aangezien het meer covers zijn dan zelfgeschreven werk? ‘De tijd die ik in de studio heb doorgebracht voor dit album was absoluut relaxter dan met de vorige cd’s. Met een theatertour heb je de nummers natuurlijk al duizenden keren gespeeld en kun je het op een gegeven moment wel blind spelen, wat ervoor zorgt dat je heel zelfverzekerd de studio ingaat. En omdat ik alle nummers al talloze keren had gezongen voor ze werden opgenomen voelde het ook alsof ik ze meer eigen had gemaakt. Normaal zit je anders in de studio nog een eeuwigheid te pielen aan een nummer, ga je dingen honderdduizend keer aanpassen. Toch heb ik wel het idee dat ik in covers genoeg van mijzelf in kwijt kan. Sommige nummers van K’s Choice zing in tenslotte ook nog steeds, en die zijn niet door mij geschreven, maar het gevoel dat ze bij mij persoonlijk oproepen blijft. Ik moet er wel bij zeggen; na een paar maanden lang een theatertour te hebben gedaan begint het wel te kriebelen om weer eens lekker te rocken. Het publiek, de herrie, die vibe - dat ga je dan toch ontzettend missen.’ Ik kan me inderdaad Youtube-filmpjes herinneren waarin je voor een joelend publiek in je bh helemaal losgaat met een elektrische gitaar. ‘Dat is ook een heerlijk gevoel! Als het kan wil ik het allebei hebben; met de theatertour was het tenslotte een enorme luxe om mijzelf avond na avond daadwerkelijk te kunnen horen zingen, in plaats van dat je bij wijze van spreken wordt weggeblazen door het geluid op het podium. Een theatertour daarentegen is heel intiem, je hebt op GAY&NIGHT MAGAZINE 23
Change language