Gay&Night Juni 2009

GAY
EUROPA
ook niet accepteren dat Brussel ons voorwaarden over het huwelijk
zou opleggen. Dat moet door de landen zelf worden uitgedacht en
daar moeten ze ook aan toe zijn. Als je in die landen als homo zwaar
gediscrimineerd wordt en je begint dan meteen over het homohuwelijk
dan help je de emancipatie niet verder. Nederland kan wel
een soort ‘gidsland’ zijn, en die voorbeeldfunctie is heel belangrijk
in Europa.’
Sommige partijen hebben nog wel eens kritiek op het
homobeleid van het CDA. Aan de ene kant staat het CDA heel
open voor homo’s, meerdere homoministers (NB. Ien Dales
was de eerste homominister), maar aan de andere kant heeft
het CDA wel tegen het homohuwelijk gestemd en tegen de
antidiscriminatie-richtlijn van Kathalijne Buitenweg. Hoe kijkt
u daar tegenaan?
‘Een collega van mij zegt altijd ‘Bij het CDA zetten ze mensen in een
politieke functie en bij de PvdA op een boot’. Daarmee refereer ik
aan de Gay Pride en dat is natuurlijk een beetje spottend bedoeld.
Maar binnen het CDA, en daar ben ik natuurlijk een voorbeeld van,
is homoseksualiteit een prettig onderwerp en kun je zijn wie je bent.
Maar wij zijn erg tegen opdringerigheid. Wij willen graag iedereen
een beetje ruimte geven mits er natuurlijk niet gediscrimineerd
‘HOMO-EMANCIPATIE
DIE TOT STAND KOMT DOOR DRUK;
DAAR HEB IK GEEN VERTROUWEN IN’
wordt. Ik vind het wel jammer hoe het is gelopen met de antidiscriminatie-richtlijn.
Kathalijne Buitenweg heeft ontzettend haar best
gedaan om de fractie mee te krijgen en dat is uiteindelijk niet gelukt.
En dat komt vooral omdat er in de laatste weken, met name in
het parlement zelf, allerlei amendementen werden ingediend door
de liberalen en de socialisten, en ik heb de indruk dat de fractie het
allemaal niet meer kon bijhouden. In onze eigen CDA-delegatie is
er lang over gediscussieerd omdat de aanpak van Buitenweg heel
fatsoenlijk en rustig was. Maar we kunnen natuurlijk niet ontkennen
dat binnen die fractie van Christen Democraten wat conservatieve
krachten actief zijn. Dus dat is knokken voor de Nederlanders. Wij
hebben wel moeite met een paar punten. Een hiervan is de omkering
van de bewijslast. Daar bedoel ik mee dat als iemand mij discrimineert,
hij moet aantonen dat dat niet zo is. Ik vind dat als ik me
gediscrimineerd voel, ik dat zelf moet kunnen aantonen. Daarnaast
is er ook nog de associatieve discriminatie. Wij motorrijders zeggen
wel eens tegen elkaar als iemand het koud heeft: ‘Je bent toch geen
mietje’. Die jongens zijn echte hetero’s maar dat zeggen we gewoon
tegen elkaar. Maar om dan meteen een antidiscriminatie-richtlijn uit
de kast te trekken vind ik overdreven.’
Heeft u gemerkt dat in de afgelopen twintig jaar de acceptatie
van homo’s in andere landen is verbeterd?
‘Dat kan ik niet zo goed zeggen. Ik ben nooit lang genoeg in een
land geweest om dat te kunnen beoordelen. Ik merk wel dat in Nederland
de sfeer in de afgelopen jaren minder relaxt is geworden
en daar maak ik me wel zorgen over.’
Vindt u ook dat er maatregelen genomen zouden moeten
worden in Oost-Europa?
‘Het Europees Parlement heeft wel de taak om homodiscriminatie
aan de orde te stellen. Maar ga nou niet meteen het homohuwelijk
verplichten. Dan maak je meer stuk.’
Wat zou er dan wel moeten gebeuren?
‘De klassieke middelen die wij in Nederland hebben gehad. Voorlichting
op scholen, de mogelijkheid om een soort COC op te richten.
Zorgen voor ondersteuning en zichtbaarheid.’
Een land als Polen krijgt aardig wat subsidie van de EU terwijl
de president homofobe opmerkingen maakt. Zou homobeleid
geen voorwaarde moeten zijn om subsidie te krijgen?
‘Nee, dat gaat te ver. Met dit soort drukmiddelen help je de homoemancipatie
niet. Je kan beter als commissie van burgerlijke vrijheden
bij zo’n president op bezoek gaan en een goed gesprek met
die man voeren. Want homo-emancipatie die tot stand komt door
druk; daar heb ik geen vertrouwen in.’
Wat wilt u bereiken voor homo’s?
‘Ik hoop dat in de komende vijf jaar de positie van homo’s, met
name in Oost-Europa, verder verbeterd is. Ik heb niet de illusie dat
we dit in vijf jaar kunnen ombouwen en veranderen. Ik hoop dat
de Nederlandse parlementariërs kunnen zeggen dat ze toch weer
een stap voorwaarts hebben gezet. Ik noem het meer een kwestie
van sfeer dan een kwestie van wetten. Dus; kun je veilig uitgaan?
Kun je gearmd over straat, al maakt de president nog antihomoopmerkingen.’
Bent u zelf wel eens op een Gay Pride geweest?
‘Nee, nog nooit. Dat is niet mijn ding.’
Zijn homorechten een onderdeel van de waarden die Europa
moet verdedigen?
‘Ja. Homo-acceptatie is bij uitstek een Europees onderwerp. Als jij
als Poolse homo in Hongarije wil wonen, moet dat wel in dezelfde
sfeer kunnen. Er zal binnen Europa vast een emancipatiecommissaris
zijn, en die man of vrouw mag wat mij betreft ook wel wat
zichtbaarder worden. Want het feit dat ik hem niet ken, zegt ook
wel wat.’
KORT CV WIM VAN DE CAMP
In een onlangs verschenen rapport van de EU werd het verschil
in homo-emancipatie tussen Oost- en West-Europa duidelijk.
Schrok u daarvan?
‘Nee. Ik ben al 55 jaar homo en heb genoeg gereisd in Europa dat ik
weet hoe dat zit.’
Heeft u daar wel eens last van gehad?
‘Nee, ik niet. Ik ben niet zo’n herkenbare homo. Ik gedraag me toch
wel een beetje naar het aard van het land. Maar ik heb wel vrienden
die daar vandaan komen en die kunnen toch wel vervelende verhalen
vertellen. Maar in Midden- en Oost-Europa moeten we nog
heel veel werk doen. Dat is niet mijn hoofdtaak maar ik ga daar wel
op letten. Ik wil wel dat de homo’s in Polen, Tsjechië en Hongarije
dezelfde ruimte krijgen als wij in Nederland. Ook in katholieke zuidelijke
landen is er natuurlijk nog wel wat schijnheiligheid op dit
punt. Dat zijn zaken die je ook zonder antidiscriminatie-richtlijn aan
de orde kan stellen.’
Van de Camp studeerde aan de Rijks Hogere Landbouwschool
voor Tropische Landbouw en begon daarna aan een studie
Rechten in Nijmegen. Hierna werkte hij enkele jaren als juridisch
medewerker bij de Vereniging van Nederlandse Gemeenten
maar werd als snel in 1986 verkozen tot Tweede Kamerlid
namens het CDA. Hier hield hij zich bezig met Asielbeleid
en Onderwijs, de twee portefeuilles waar hij zich ook in het
Europees Parlement op gaat richten.
GAY&NIGHT MAGAZINE 41