Kwetsbaar

Leven met een ernstige
psychiatrische aandoening
vraagt om een andere aanpak
dan trouw je pillen innemen. De
behandeling van en het traject na
het verbleken van een psychose
vraagt een levenslange aanpassing
van het leven. De ernst van een
psychose verloopt over een breed
spectrum van ernst, het beloop
varieert sterk dus varieert ook
de prognose voor mensen die
een psychose doormaken. Bij
uitspraken over herstel en het
verdere verloop van iemands leven
is het belangrijk duidelijk aan te
geven dat ze goede hoop moeten
houden om weer een en zinvol
en functioneel leven te kunnen
bereiken.
De visie op het leven met of na
het doormaken van een psychose
is veranderd tot voorkort werd er
gesproken over een acute en een
chronische fase. Dit houd in dat
iemand na een (ernstige) psychische
fase overgaat in de chronische
fase. Dit beeld werkt stigmatiserend
en wekt de suggestie dat iemand
de rest van zijn leven psychisch
“gehandicapt” zal blijven. Gelukkig
is de behandeling tegenwoordig
gericht op het leren omgaan met de
kwetsbaarheid voor psychose en
weer grip en regie op het eigen leven
krijgen (Zwaal,2018).
Psychose, en nu?
Iemand die uit een psychose komt
zal moeten leren omgaan met de
kwetsbaarheid voor het ontwikkelen
van een psychose. Dit vraagt inzicht
in risicofactoren en het leren hiermee
omgaan.
De wereld om de patiënt heen is
gewoon verder gegaan, terwijl het
leven van de patiënt zelf waarschijnlijk
stil is blijven staan. Vrienden hebben
hun studie afgerond, een baan
gevonden en denken na over een
gezin. Terwijl de patiënt zijn studie
heeft moeten stoppen en nu moeite
heeft om een baan of dagbesteding
te vinden. Het is niet moeilijk om te
bedenken dat het dan moeilijk is weer
gewoon verder te gaan.
Stigma
De omgeving is vaak niet goed
geïnformeerd over wat een psychose
is en weten hier niet mee om te gaan.
Het beeld in de maatschappij is
negatief vaak naar mensen met een
psychiatrische aandoening gebaseerd
op een beeld uit de media, films en
kranten lijkt het iemand te zijn waar
je beter afstand van kunt nemen.
Mensen met een psychiatrische
aandoening lopen hierdoor risico
naast de maatschappij te komen
staan. Een klein sociaal netwerk tot
gevolg en moeite met het vinden van
een baan of zinvolle dagbesteding.
Het voorzien in behoefte als
een woning, baan, geordende
administratie, omgaan met geld
kunnen een uitdaging vormen door
blijvende schade van het cognitief
functioneren, met passende hulp
op de juiste plaats hoeven deze
beperkingen een zinvol leven niet in
de weg te staan( Ypsilon, 2018).
Herstel
Voor hulp bij deze vragen is een
patiënt gebaad bij begeleiding en hulp
van een skilled companion. De patiënt
is een belangrijke kennisbron voor
het opstellen van een behandelplan.
De patiënt maakt het immers mee en
weet wat voor hem belangrijk is in het
leven (Zwaal,2018).
Als verpleegkundige in een
multidisciplinair behandelteam heb
je de taak, vanuit je vakkennis de
patiënt te ondersteunen en adviseren
hoe doelen bereikt kunnen worden.
Belangrijk is dat de patiënt weer grip
krijgt op zijn leven en samen met
het behandelteam kijkt naar wat de
mogelijkheden zijn om doelen die
de patiënt wil bereiken, te kunnen
behalen. Om deze doelen te bereiken
samen met je patiënt, ben je als
verpleegkundige een belangrijke
sleutelrol in deze situatie.
Kwetsbaar
27