You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Een hele stortvloed aan tranen kwam uit zijn blonde ogen.<br />
Mamma Joke keerde zich om en zei: “<strong>Ome</strong> <strong>Rob</strong>? Sacha<br />
komt naar huis gevlogen, denk ik.” Maar <strong>Ome</strong> <strong>Rob</strong> werd<br />
helemaal niet rustiger. Sasha was weg en <strong>Ome</strong> <strong>Rob</strong> zou er<br />
nooit meer mee kunnen kroelen!<br />
Sacha was wel weg, maar niet dom! Ze zag de zwarte<br />
vierkante auto uit het zicht verdwijnen. “Há”, dacht Sacha.<br />
“Ik ben misschien wel zacht, wit met blauw en doe normaal<br />
weinig uit mezelf, maar als het echt moet: dan kan ik best<br />
alleen reizen.” Er ging een avontuurlijke rilling door Sacha<br />
heen. “Ik zal voor het donker weer op <strong>Ome</strong> <strong>Rob</strong> zijn kussen<br />
liggen!”<br />
Zo ging Sacha op reis, zonder wasverzachter of babyzalfje.<br />
Helemaal alleen. Waar moest ze nu precies heen? Ze kon<br />
de zwarte, vierkante auto niet meer volgen. Gelukkig is er<br />
boven de snelweg voor mensenauto’s een snelweg voor<br />
insecten. Op die insectensnelweg vloog een sprinkhaan.<br />
“Goedemiddag” zei Sacha beleefd. “Goedemiddag doekje”<br />
zei de sprinkhaan. “Weet u waar het Witte Kasteel staat,<br />
mijnheer Sprinkhaan?” Plots keken alle sprinkhanen op de<br />
insectensnelweg om naar Sacha en de sprinkhaan tegen wie<br />
ze het eigenlijk had. Toen begonnen ze allemaal door<br />
elkaar een andere richting op te wijzen. “Het Witte Kasteel<br />
is de derde boom rechts!” “Het Kasteel is waar je duim<br />
links zit!” Sommige sprinkhanen wisten helemaal niet waar<br />
het over ging. “Het Witte Kasteel is vliegend precies even<br />
ver als lopend.” Sacha vond sprinkhanen maar<br />
bemoeizuchtige dieren.<br />
Sacha gaf de moed niet op. Hij pakte zijn telefoon uit zijn<br />
broekzak en belde naar een ander doekje uit de la van <strong>Ome</strong><br />
<strong>Rob</strong>. “Ja?” zei een doekje slaperig. Het was midden in de<br />
nacht in de la. “Ja, hallo met Sacha. Ik weet niet waar ik<br />
ben en ik weet niet waar Het Witte Kasteel is.” “Ben je<br />
verdwaald?” vroeg het slaperige doekje, terwijl ze de slaap<br />
uit haar ogen wreef. “Dan moet je het mierenspoor aan de<br />
kant van de weg volgen.” Sacha hing op zonder gedag te<br />
zeggen en vloog naar beneden.<br />
Ze zag geen mierenspoor. Maar wacht eens even! <strong>De</strong><br />
bladeren bewegen! Ja! Als je heel goed en dicht bij de
Change language