De Avonturen Van Ome Rob 7.0

etekende dat er een vijand in de buurt was. *Klédder!*
klonk het door het bos. Ome Ben was geraakt door een
spetter verf op zijn hand: hij was af!
“Zo hé!” fluisterde Ome Jos. “Die kunnen goed schieten!”
Ome Rob had hele grote ogen gekregen.
Langzaam kropen de jongens over de grond. Ineens begon
Ome Jos recht boven hem te schieten, want hij dacht dat er
iemand in de boom zat. Maar zijn pindakaas bleef in de
takken hangen. Een bruine klodder met klontjes viel
pardoes naar beneden. Recht op zijn zwarte masker: Ome
Jos was ook af. Helaas Pindakaas! De reiger stond stil
boven het gladde water.
“Doe je stinkmaster maar af,” zei Ome Rob. “Ik heb de
vlag, jullie hebben verloren.”
De drie tegenstanders deden tegelijk hun bruin-zwarte
masker af. Het waren Comando Gerben, Kloeke Babs en
Tante Kas: Hahaha!
Vechten-voor-de-grap is heel leuk, als je er daarna samen
om kunt lachen.
Toen ik dit hoorde, wilde ik het heel graag opschrijven en
aan je voorlezen. ¿Vind je Ome Rob ook niet gevaarlijk
vastberaden?
Nu was alleen Ome Rob nog over. Hij wilde echt niet door
poep geraakt worden! Hij pakte een stuk hout en gooide die
zo ver als hij kon weg. Alle vijanden begonnen op het stuk
hout te schieten. Dat was een goede afleiding! Ome Rob
sprong op en begon te rennen naar de vlag. Terwijl hij rende
schoot hij alle vijanden onder de spetterpoep. Uiteindelijk
pakte hij de vlag en juichte heel blij.
*Whooohooow!* Schreeuwde hij en hij gooide zijn
strontgeweer de lucht in.
De tegenstanders kwamen op hem afgelopen met hun
maskers onder de getverderrie. Ome Ben en Ome Jos
kwamen ook dichterbij.