De Avonturen Van Ome Rob 7.0

moeilijker.
“Hoe heet het dan?” Vroeg hij tenslotte.
“Het is een handboek voor hoe je avonturen meemaakt. Het
heet ‘Geen Angst, Geen Onzekerheid.’” Ome Rob keek nu
echt alsof hij de Bof had.
“Broer, dat heb ik toch helemaal nergens voor nodig!” Zei
hij.
“Oh” zei Ome Ben en hij keek een beetje vermoeid en
beschaamd naar het boek. Toen keek hij met blije ogen op.
“Je kunt ook eerst je brommer afmaken en daarna het ijs
op!” zei Ruben tenslotte.
“Rustig maar, ouwe jongen” zei hij.
“Komt goed.” Zo gingen ze samen het ijs op: Ome Rob en
de Rode Brommert. Als dat maar goed gaat! Was het ijs
wel dik genoeg?
Ome Rob was nog maar een paar meter op zijn brommer
het ijs op gereden, of het gekraak begon al. Als Ome Rob
snel genoeg doorreed, dan barstte het ijs alleen achter hem,
“Dat plan is monsterr!” Zei Ome Rob. Zo ging Ome Rob
vliegensvlug aan de gang met de Rode Brommert tot hij
helemaal af was en reuzesnel.
Maar wat deed Ome Rob nu? Hij nam zijn brommer mee
naar buiten om ermee door de sneeuw te sjeezen. *Vrrrr-
Vrrrroeeem!* Rob ging natuurlijk weer veel te hard. Ome
Rob reed over het gras naar de vijver, die helemaal dicht
gevroren was. Er was nog maar één plekje open en dat was
het Eendengat. Daar zwommen de eenden heel hard heen
en weer zodat het niet bevroor. Ome Rob nam de Rode
Brommert en ging zo ver mogelijk van het Eendengat
vandaan. Daar ging hij met zijn brommer op het ijs! Hij gaf
een klopje tegen de benzinetank en een kusje tegen het
stuur.