VB40

Spui Amsterdam (30 april 1977)
©hvh
deden we het niet voor. Het was gewoon de
gein. Ook op de beurzen waar we stonden,
deden we de gekste dingen.
In 1977, toen we op Koninginnedag voor
de Atheneum boekhandel een stand hadden
met de tekenaars van de Vrije Balloen, waar
ik voor zeven gulden karikaturen tekende,
diende zich een persoon aan die beweerde
zich in de advocatuur te bewegen. Hij wilde
uitgebeeld worden als een super arrogante
kwast. Ik heb toen een karikatuur getekend
van onderaf gezien. Na betaling van de zeven
gulden heb ik nog nooit iemand zo blij met
een tekening zien weglopen. Ik had toen ook
nog wat oude tekenspullen te koop aangeboden,
zoals een paar penselen met drie haren
een stukje vlakgom, een aantal keiharde uitgedroogde
tubes plakkaatverf, stompjes potlood
en een oude wiek. Dit voor de prijs van een
gulden per stuk. Allemaal verkocht!
Het was altijd druk aan onze stand en het liep
hartstikke goed.
In het begin van De Vrije Balloen, toen we
nog in Hensbroek woonden, hadden we
op een zondag een bijeenkomst met een
aantal medewerkers. We moesten de bladen
bundelen op stad en postcode. De postcode
was toen net in gebruik. Na het afbundelen
(de Balloens moest ik maandag naar het
postkantoor in Heerhugowaard brengen)
gingen we barbecueën onder het genot van
de nodige glazen wijn en andere alcoholische
dranken. De lol zat er goed in! Maar ja, er
moest ook worden afgewassen.
Iemand riep lallend dat DAT niet
nodig was! We hadden immers een
sloot grenzend aan de tuin en onder
luid gejuich verdwenen de glazen
in de sloot! Jaren later is de sloot
gedempt. Historie voor de toekomstige
archeologen! Al met al een
fantastische tijd!
Posters
Ik heb nog jarenlang strips gemaakt, zoals
Eric en Opa, Sjaak en Oom George en Brian
en de Brainbox. Ik heb ook nog een tijd
ghostwork gedaan voor Arboris. Voor hen
tekende ik onder andere Popeye en de Pink
Panther. Maar geleidelijk ben ik op reclamewerk
overgegaan. Ik kreeg op een gegeven
moment het verzoek van de reclameafdeling
van Heineken gedestilleerd. Of ik ook grote,
komische prenten maakte. Ze wilden een
puzzel uitbrengen ter promotie van de Bokma
citroenjenever. De trafficmanager was een
fan van Baron van Tast en wilde naar aanleiding
van de grote platen die daarin stonden
dat ik zo’n grote prent voor hen zou maken.
Dat wilde ik wel proberen. Toen ik klaar
was, bleek dat het reclamebudget op was. Er
was geen geld meer om een puzzel te maken
en toen hebben ze er maar een poster van
gedrukt. Die is heel populair geworden, de
citroenjenever ook trouwens, want iedereen
wilde die poster aan de muur hebben. Er was
in Amsterdam zelfs een posterwinkel die een
flink aantal van die dingen had bemachtigd en
verkocht. Die heeft toen Heineken nog achter
zijn broek aan gekregen. En van het een
kwam het ander. Via mijn agent was die poster
terechtgekomen bij een Zweedse posteruitgever,
Scandecor, en zo ben ik voor hen ook
dat soort komische posters gaan maken. Ik
heb ook veel voor Engeland gedaan en ook
voor Japan. Dat was wel lastig. Ik heb heel veel
ontwerpjes opgestuurd, maar meestal werd
het niets. En als het wel een opdracht werd,
duurde het een jaar voordat ze me betaalden!
Toen ik eenmaal mijn centen kreeg, was de
Yen ook nog eens gekelderd.
Puzzels
Door een van mijn posters kwam ik in contact
met Jumbo. Zij hadden een poster gezien die
ik voor Colt International had gemaakt. Dat
Bundelende krachten in Hensbroek 1977
©hvh
is een bedrijf dat in beveiligingen doet, in de
ruimste zin van het woord. Dus ook brandpreventie
en zo. Die prent heette ’Some like
it hot’, een scène waarin het zo vreselijk heet
is, dat er ook allemaal mensen smelten. Die
plaat vonden ze bij Jumbo zó leuk, dat ze er
graag een puzzel van wilden maken. Dat werd
een succes en toen ben ik er mee doorgegaan.
Ik heb nu een contract voor drie puzzels per
jaar en heb er inmiddels al meer dan vijftig
gemaakt.
Ze verkopen ze inmiddels over de hele wereld.
Ook een Amerikaanse fabrikant brengt nu
mijn puzzels op de markt. Niet alleen in Amerika,
maar ook in Japan! Daar heb ik er wel
een van gevraagd, want dat is natuurlijk heel
leuk met die Japanse tekens op de doos. En
het idee alleen al, dat er nu een Japanner zich
suf zit te puzzelen op een van mijn prenten. Al
zijn het er maar drie!
Alle thema’s voor puzzels bedenk ik zelf.
Soms teken ik een bestaande scène opnieuw,
zoals de tuinscène. Die heb ik ooit als reclame
voor een bouwmarkt getekend en voor de
puzzel aangepast en opnieuw getekend. Andere
dingen zijn helemaal nieuw, bijvoorbeeld
de vertrekhal van Schiphol en de Tour de
France. Ik vind het gewoon heerlijk om me op
zo’n prent uit te leven. Het kost wel een boel
tijd, maar het is erg leuk om te doen.
Ik doe wel eens een los prentje voor een
plaatselijke vereniging of zo, maar geen
opdrachten meer. Behalve dan een enkele
keer een stripje voor het personeelsblad van
Smiths chips. Dat vind ik nog wel leuk om af
en toe te doen.
Er bleek ook een Franse editie van te verschijnen
en toen ik in het colofon keek, bleek ik de
‘Dessinateur Humoristique’ te zijn. Zou wel
aardig staan op mijn visitekaartje...
10