VB40

Gerrit de Jager
Gek genoeg kan ik mij van De Vrije Balloen-tijd niet heel veel
meer herinneren. Misschien is het net als bij de jaren ’60,
als je je die nog kan herinneren, heb je ze niet echt meegemaakt,
zeggen ze altijd. Aan de andere kant staan mij geen drinkgelagen,
laat staan drugsorgies bij, dus het is misschien wel gewoon heel
erg lang geleden.
Wat ik nog wel heel goed
weet, is dat er op het
prikbord van de Rietveld
Academie een briefje van
Patty Klein hing, waar om
striptalent werd gevraagd
en dat daarmee het allemaal
voor mij is begonnen.
Wim Stevenhagen, Fay
Luyendijk (Lovsky), Paul
Schindeler en ik, ook wel
“De Studenten Van De
Rietveld Academie” die
iedereen kende van de
aftiteling van Twee voor
Twaalf, zijn zo op de vergadering
terechtgekomen
in het imposante ouderlijk
huis van Patty. Het was
heel vreemd daar opeens
Gerrit de Jager nu, kromgetrokken en met spleetogen ogen van 40 jaar strips tekenen
foto Robin Schouten
tussen onze striphelden te zitten, zoals Jan van Haasteren en Thé
Tjong King. En Willy Lohmann! Wim en ik kregen een scenariootje
mee van Patty voor een one shot, waar we een week op hebben zitten
zwoegen (dat deden we anders echt nooit op school), om goed voor
de dag te komen. Maar alles wat we daarna hebben gemaakt, is weggezakt,
mogelijk omdat het toch meer Wims ding was en ik al snel
daarna in aanraking kwam met Ger van Wulften, die de zaken echt
wel professioneler en zakelijker aanpakte. En betaalde! (dit uiteraard,
bleek later, zuiver in theorie).
Van de vergaderingen herinner ik me nog wel dat we daar gewoon de
originele Zwartkijken-pagina’s van Franquin door onze handen lieten
gaan. Ik heb niet veel van die vergaderingen meegemaakt, trouwens,
omdat ik vrij spoedig vader werd en dus hele andere verplichtingen
had.
Wel herinner ik me nog vrij levendig een uitstapje in een busje met
het hele zooitje, maar dan vooral vanwege het vriendinnetje van Bert
Tier...
Later, toen het blad bij Van Wulften terechtkwam, zat ik weer wat
dichter bij het vuur, omdat ‘de redactie’ zo’n beetje naast mijn
tekentafel zat te ‘vergaderen’. Ik mocht overigens niet meedoen. Op
een dag kon Wim niet (we
waren inmiddels geen duo
meer) en vroegen ze of ik
niet Wim kon spelen en
mocht ik weer een keertje
meevergaderen. Hoewel ik
inmiddels na 20 jaar best
een realistische versie van
mijn ouwe maat kon neerzetten
(‘hm’, ‘is dit nou
leuk?’), vonden ze me al
na 10 minuten ‘geen goeie
Wim’ en moest ik alweer
het veld ruimen. En dat was
dan dat. Ik lag er voorgoed
uit en spoedig daarna
werd het blad natuurlijk
opgeheven.
Gerrit de Jager
28